Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 41 หน้า 2 พูดเสร็จน้ำฝนก็ประกบปากกับเขาเข้า ทำเอาหมอเอกแม้เมาก็ใจกระตุกวูบวาบ จูบของเด็กน้อยปากหวานนัก ดูนางเก่งไม่เบา ทำเอาเขาเคลิ้มไปเลย ก่อนจะล้มตัวลงนอนกับพื้น ปล่อยให้น้ำฝน ทำอะไรต่อมิอะไรบนร่างกายเขา แต่เขาก็ไม่ให้ปล่อยโอกาสให้เธอข่มเหงเขาฝ่ายเดียว แม้จะเมาและอารมณ์พาไป เขาเองก็มีบทบาทกับกิจกรรมครั้งนี้จะสำเร็จไปได้ด้วยดี แม้จะเมาสุดๆ แต่ความตื่นเต้น และรสสัมผัสเขารับรู้แทบทุกอย่าง จนทั้งสองเมาหลับไปด้วยกัน ดึกแค่ไหนไม่รู้ น้ำฝนตกใจตื่น แล้วยิ่งตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นว่าตัวเองนอนอยู่พื้นห้อง สภาพห้องไม่ใช่ห้องของตัวเอง ร่างกายเปือยเปล่าข้างๆ หมอเอก ข้างๆ มีขวดเบียร์นอนกลิ้งไปมา หมอเอกเองก็พลิกตัวมาทันเห็นน้ำฝนที่รีบแต่งตัวแล้ววิ่งออกจากห้องไป เขางัวเงียกุมขมับตัวเองเอาไว้ เช้าวันต่อมาทั้งสองต่างโทรลางานกับต้นสังกัด หมอเอกนั่งทบทวนอยู่ในห้องกับเหตุการณ์ที่ทำเอาเขาสร่างเมา ไปไม่เป็น ทำไมเขาถึงขาดสติจนมีอะไรเลยเถิดกับน้ำฝน ซึ่งมันผิดมาตรฐานเขาไปอย่างใหญ่หลวง จะโทษเด็กก็ไม่ได้ เป็นเขาเองก็ให้ความร่วมมือ แล้วเป็นคนชวนน้ำฝนอยู่ดื่มกันต่อ แล้วน้ำฝนเองที่เป็นคนเริ่มกับเขาก่อน ทั้งที่เขาไม่เคยคิดอะไรด้วยสักนิดเดียว แล้วป่านนี้ เธอจะเอาเรื่องพวกนี้มาผูกมัดอนาคตเขาเป็นแน่ ผู้ชายอย่างเขา การศึกษาที่ดี หน้าที่การณ์งานที่ดี จะต้องมาผูกมัดกับเด็กที่เป็นเพียงพยาบาลเล็กๆ ไม่ได้การเขาจะต้องยับยั้งเรื่องเลวร้ายก่อนที่จะบานปลาย เขาควรเคลียร์กับน้ำฝนให้รู้เรื่อง ส่วนน้ำฝน ได้แต่นอนใจสั่น ตื่นเต้น สับสนอยู่ห้องทั้งวันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นกัน ความเมาก่อเรื่องชัดๆ แล้วคนอย่างหมอเอกที่ไม่เคยเหลียวแลเธอ แค่หางตาก็ดูถูกว่าเธอต่ำต้อยตัวเล็กตัวน้อย ดันมีความสัมพันธ์เพราะความเมาเป็นเหตุ แล้วแบบนี้จะมองหน้ากันติดได้อย่างไร อย่างเธอหมอเอกคงไม่คิดรับผิดชอบเป็นแน่ ใช่สิ เพราะเธอเป็นแค่เพียง พยาบาลต่ำต้อย หมอเอกผู้สูงส่งหัวสูง ทั้งรวย ทั้งมีการศึกษา หน้าที่การงานดี ไหนเลยจะชายตามามอง แล้วความด่างพร้อยนี้เกิดเพราะความสะเพร่าของเธอล้วนๆ คิดแล้วก็ปวดจิตปวดใจ พรุ่งนี้ไปทำงาน เธอจะต้องทำเป็นว่าไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แม้ใจจะแสนเจ็บปวดกับเรื่องผิดพลาดที่เอาคืนมาไม่ได้ แล้วจะโทษใครได้อีกล่ะ เพราะตัวเธอเองที่ก้าวเข้าไป ผู้ชายย่อมไม่มีอะไรเสียหาย ทั้งเรื่องชื่อเสียง และรอยตำหนิ ผู้หญิงย่อมเสียเปรียบทุกทาง วันต่อมาเมื่อน้ำฝนมาทำงานที่เรือนยาไทย เมขลาสังเกตเห็นสาวน้อยมีอาการเหม่อลอย เหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ซึ่งผิดแผกจากทุกวันที่เธอเป็นคนร่าเริงสดใส ช่างพูดช่างคุยนัก พออยู่กันตามลำพังเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามสาเหตุ เมขลา “เมื่อวานไม่มาทำงาน ไม่สบายหรือเปล่า วันนี้ก็ดูเหม่อๆ ไปนะ สาวน้อย” น้ำฝนสบตาเมขลา แล้วหลบตาลงเหมือนกับคนที่กำลังทุกข์อกทุกข์ใจยิ่ง เมขลาเป็นห่วงเลยวางมือลงที่มือเธอเบาๆ เมขลา “มีอะไรก็เล่าให้หมอฟังได้นะ ถ้าไม่ลำบากใจ เผื่อหมอหาทางช่วยได้ ยกเว้นเรื่องเงิน” เธอปลอบประโลมน้ำฝน แม้จะพยายามพูดให้ขำ ๆ ไปด้วย แต่อีกฝ่ายก็ก้มหน้าเศร้า จนเมขลาอดคิดไม่ได้ว่าหรือจะเป็นเรื่องเงินๆ ทองๆ จริงๆ น้ำฝนที่อัดอั้นใจกับเรื่องวันก่อน ไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าอย่างไร มองสบตาหมอเมข มีน้ำใสๆ เริ่มเอ่อ น้ำฝน “เอ่อ..หมอค่ะ หนูไม่รู้จะเริ่มยังไงค่ะ” ท่าทางที่ดูเจ็บปวดหัวใจเช่นนี้ทำเอาเมขลาเองก็ยิ่งสงสารลูบหลังมือปลอบใจ เมขลา “ร้องออกมาได้นะ ถ้าข้างในมันแน่นอก เผื่อมันจะดีขึ้น ถ้าไม่สะดวกใจจะเล่าให้หมอฟังก็ไม่เป็นไร จะร้องไห้กับหมอได้ ร้องให้เต็มที่เลย อะไรๆ มันอาจจะโล่งขึ้นมาก็ได้” น้ำฝนยิ่งจุกในอกเลื่อนมาถึงลำคอ ก่อนที่น้ำใสๆ จะไหลออกมา มองหน้าเมขลาที่มองเธออย่างอาทรก็รู้สึกอบอุ่นใจ เธอโผเข้ากอดเมขลาไว้ เมขลาปล่อยน้ำฝนร้องได้จนเธอพอใจ ได้แต่ลูบหลังปลอบเธอเบาๆ เมื่อน้ำฝนปล่อยสิ่งที่อัดอั้นในใจออกหมดแล้ว เธอระงับจิตใจสงบลงได้ก้เริ่มเล่าเรื่องราวเมื่อวันก่อนให้เมขลาฟัง เมขลาฟังไป แม้จะรู้สึกตกอกตกใจไปด้วย ไม่อยากเชื่อว่าหมอเอกจะเสียใจเรื่องของเธอจนไปกินเหล้าเมามาย เลยเถิดเป็นเหตุของเรื่องนี้ขึ้น ทั้งที่เขาเป็นคนหยิ่ง แทบจะถือตัวแม้กับเธอเองที่แทบจะดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าเขาแอบชอบ ด้วยเพราะจิกกัดอย่างดูถูกไม่เว้นวันหยุดราชกาล เขาไม่เคยเฉียดใกล้ผู้หญิงคนไหนในโรงพยาบาล ข่ายคาวฉาวโฉ่ไม่เคยเกิด แต่เพราะอกหักเสียใจเมามายเป็นเหตุ ก็นึกเจ็บปวดใจแทนน้ำฝน เมื่อเรื่องมันเกิดแบบนี้เกินที่ใครจะคาดคิด เท่ากับว่าเธอเองก็มีส่วนผิดเช่นกัน เธอเช็ดน้ำตาให้น้ำฝนเบาๆ จับแก้มสาวน้อยทั้งสองข้างเอาไว้ เมขลา “หมอขอถามน้ำฝนล่ะนะ” น้ำฝนมองดวงหน้าใสที่มองเธออย่างเมตตาแล้วพยักหน้า เมขลา “น้ำฝนสบายใจ ขึ้นบ้างหรือยัง?” น้ำฝน “หนู..หนูก็ อาจจะช็อค นิดหน่อยค่ะทั้งกลัว ทั้งตกใจ ทั้งเสียใจที่ตัวเองพลาด แล้วอีกอย่างหนูยังไม่เคยนิคะ แต่ หนูก็ยังสับสนว่าควรทำยังไง ยังไงหมอเอกเขาก็คงไม่สนใจเรื่องแบบนี้ เพราะหนูไปที่ห้องเขาเอง” เมขลา “หมอเข้าใจนะ ทุกๆ คนย่อมมีเรื่องพลาด ทุกๆ คนล้วนมีเรื่องที่บกพร่อง น้ำฝนยังเด็ก เรื่องแบบนี้อาจจะถึงวัยหรือไม่ถึงวัย ไม่มีใครบอกได้ เพียงแต่มันควรเกิดในเวลาที่สมควร เรื่องแบบนี้ก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่เลวร้ายหรือน่ากลัวเกินที่เราจะรับไม่ได้” น้ำฝนพยักหน้ารับฟัง เมขลา “ส่วนที่ว่าเขาจะรับผิดชอบเราหรือเปล่า หมอเอกก็ตอบไม่ได้ ด้วยนิสัยเขาที่ค่อนข้างถือตัวสูง แล้วเรื่องมันก็เกิดแบบไม่มีใครตั้งตัว ตั้งแต่เมื่อวานเขาติดต่อเรามาไหม?” น้ำฝนส่ายหน้า ยิ่งรู้สึกทิ่มแทงใจ เมขลาแอบถอนหายใจ มันก็เป็นเรื่องลำบากใจ สถานการณ์แบบนี้ ผู้หญิงย่อมเสียเปรียบ ถ้าผู้ชายไม่รัก เขาไม่ใยดี จะไปบังคับให้รับผิดชอบ ยิ่งทำให้เกิดความทุกข์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย แล้วเลวร้ายกว่านั้นเท่ากับเป็นการประจานตัวผู้หญิงที่ใจง่ายเสียเอง เมขลา “หมอขอถามสักข้อ พอตัวเองเสียตัวไปแล้วแบบนี้ คุณค่าตัวเองลดลงไหม?” เมขลาไม่ได้ถามถึงความรู้สึกหรือความสัมพันธ์ของทั้งสอง เธอให้ความสำคัญที่ตัวน้ำฝนมากกว่า น้ำฝนมองดวงหน้าที่มองเธออย่างเมตตา นิ่ง แม้จะมีคราบน้ำตาเปื้อนขอบตาไปหมดจนแทบจะมองไม่ชัด เมขลา “ตัวเราเองอย่าได้ลดค่าของเราแม้จะเพียงเรื่องที่เราไม่อาจจะย้อนกลับไปแก้ไขได้ คุณค่าของเราอยู่ที่ตัวเราเห็นเอง สร้างเอง ไม่ใช่คนอื่นสร้างให้ เราต้องไม่เยียบย่ำตัวเราเอง” น้ำฝนฟังสิ่งเหล่านั้นนิ่ง แม้จะยังคิดไม่ได้ทั้งหมดเพราะอารมณ์ยังไม่อยู่กับตัว เมขลา “ลูกผู้หญิงเราแล้ว มันพลาดได้ แต่เราก็กอบกู้ศักดิ์ศรีเราได้ ตอนนี้น้ำฝนรู้สึกย่ำแย่กับความผิดพลาดตัวเอง แต่ก็อย่าซ้ำเติมตัวเองให้ด้อยค่า เรื่องเซ็กส์สมัยนี้ค่อนข้างเปิดกว้างกว่าเมื่อก่อนแล้ว ถือซะว่ามันก็เป็นแค่บทเรียนให้เราโตขึ้น สมัยนี้ขนาดผัวเมียที่แต่งงานกันไปแล้วอยู่กินกันไม่ได้เลิกกันไปก็มี หรือผู้หญิงที่รวยมาก ไม่มีแฟน ก็อาจจะซื้อผู้ชายเอาก็มี แล้วที่เราเห็นๆ ในโรงพยาบาลเรา ก็ไม่รู้ใครได้ใครกันบ้างก็มี เลิกกันไปเยอะแยะ เพราะฉนั้น ไม่ต้องคิดว่าตัวเองจะด้อยค่าอะไรแค่เรื่องผิดพลาดครั้งเดียว แล้วหมอก็เชื่อว่า ในอนาคต ผู้ชายดีๆ ก็อาจจะเข้ามาหาน้ำฝน คนที่เขาไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้มีเกินครึ่งโลก” น้ำฝน “หนู....ต้องทำยังไงดีคะหมอ?” เมขลา “หนูต้องไม่โทษตัวเอง ไม่คิดถึงเรื่องที่ทำให้ตัวเองด้อยค่า คิดเสียว่าครั้งนี้ก็คือบทเรียนบทหนึ่ง ที่มีหมอเอกเป็นครูแก่ๆ สอนให้ มองไปข้างหน้า มันยังมีผู้ชายหนุ่มๆ อีกมากมายรอเราอยู่ เราจะมาเหี่ยวเฉา เพราะผู้ชายแก่ๆ ทำไม?” มันก็จริง ความหวาดกลัวในตอนแรกก็ค่อยๆ คลายลง
{🔴 [2.21] มนุษย์เอ๋ย จงเคารพภักดีพระผู้อภิบาลของสูเจ้า ผู้ทรงบังเกิดสูเจ้า และบรรดาก่อนหน้าสูเจ้า เพื่อสูเจ้าจะได้สำรวมตน จากความชั่ว
🔵 [2.22] ผู้ทรงทำแผ่นดิน ให้เป็นพื้นสำหรับสูเจ้า และชั้นฟ้าเป็นหลังคา และทรงส่งน้ำมาจากฟากฟ้า และทรงให้ผลไม้ต่าง ๆ งอกเงยออกมา เพราะเหตุนั้น เพื่อเป็นเครื่องยังชีพสำหรับสูเจ้า ดังนั้นเมื่อสูเจ้ารู้ดีอยู่แล้ว ก็จงอย่าตั้งสิ่งใดเคียงคู่กับอัลลอฮ์ 🔴 [2.23] และถ้าหากสูเจ้า ยังคงคลางแคลงสงสัย ในสิ่งที่เราได้ส่งมาแก่บ่าวของเรา ก็ขอให้สูเจ้า จงแต่งขึ้นมาสักซูเราะฮ์หนึ่ง ที่เหมือนกับสิ่งนี้ สูเจ้าอาจจะเรียกใครอื่น นอกจากอัลลอฮ์มาช่วยเหลือสูเจ้าก็ได้ ถ้าหากสูเจ้าแน่จริง (ในความสงสัยก็จงทำ) 🔵 [2.24] แต่ถ้าหากสูเจ้าไม่ทำ และสูเจ้าก็ไม่มีทางที่จะทำได้ด้วย ดังนั้น จงระวังไฟ ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับบรรดาผู้ปฏิเสธ ซึ่งจะมีมนุษย์และหินเป็นเชื้อเพลิง 🔴 [2.25] และ (มุฮัมมัด) จงแจ้งข่าวดี แก่บรรดาผู้ศรัทธา และประกอบการดีทั้งหลายว่า สำหรับพวกเขา คือสวนสวรรค์หลากหลาย ที่เบื้องล่าง มีลำน้ำหลายสายไหลผ่าน คราวใดที่พวกเขา ได้รับผลไม้จากที่นั่นเป็นปัจจัยยังชีพ พวกเขาจะกล่าวว่า นี่เป็นสิ่งที่เราได้ถูกประทานมาก่อน และพวกเขา จะถูกประทานให้เยี่ยงนั้น และจะมีคู่ครองที่บริสุทธิ์ สำหรับพวกเขาในนั้น และพวกเขาทั้งหลาย จะพักอยู่ในนั้นตลอดไป} ❤ ประโยชน์บางประการของศาสนาอิสลาม 💙 https://justpaste.it/b790p โดย: ศาสนาอิสลาม IP: 104.194.11.90 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:14:38:10 น.
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
|||||||||||||||
น่าจะเป็นพระรองนางรองนะคะ