Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 5 หน้า 2 เมข “ลุงดื่มชานิดหน่อย เดี๋ยวค่อยๆ ลุกนะ นั่งพักสักหน่อยแล้วค่อยไปนะ ตอนนี้พึ่งทำเสร็จเลือดไหลเวียนดีมีผลได้ อาจจะทรงตัวไม่อยู่” ลุงกลม “ไม่เป็นไรเลยหมอ มันดีมากเลย” ลุงกลมตอบและเน้นย้ำเรื่องผลการรักษา เมขลา “อ่ะนี่ใบสั่งยากับใบนัดนะ ลุงจะมาอีกอาทิตย์หน้าก็ได้ วันนี้ดูหน้าตาสดใส เลือดลมไหวเวียนสะดวกดีแล้ว แล้วอย่าลืมบริหารมือกับขาตามที่หมอบอก” ลุงกลม “ลุงมาอีกแน่นอน ขอให้ลุงมาอีกเถอะนะหมอ อยากมาทุกวัน ตอนนี้ลุงนอนหลับกินข้าวได้ แขนขาไม่ชา ลุงดีใจมากเลย” หมอเอกดูไม่ค่อยชอบที่คนไข้สรรเสริญหมอเมขจนออกนอกหน้า ลุงรับเอาใบสั่งยาแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อไปยื่นที่แผนกบัญชีและจ่ายยา เมขลาเก็บหม้อเกลือและเตรียมจะเก็บห้อง แต่ก็แปลกใจที่แขกไม่ได้เชิญไม่ยอมลุกจากเก้าอี้ เมข “นี่ หมอเอก คุณมาทำอะไรบ้านฉัน นี่ก็เวลาเลิกงานฉันแล้ว ถึงคุณจะยังไม่ออกเวรก็ควรไปที่อื่นนะ” เธอออกปากไล่เขา หมอเอกทำหน้าอึกอัก ว่าจะบอกเธอดีไหม มือเขายังกอดอกไว้ทั้งคู่ เมขลา “มีอะไร?” เธอก็เริ่มจะกอดอกแล้ว มายืนตรงหน้าเขาบ้าง คนอะไร หน้าด้าน ไล่แล้วก็ไม่ยอมไป มาแบบนี้ไม่ค่อยมาดีสักคน หมอเอกค่อยๆ คลายมือที่กอดอกออก ยกมือขึ้นตรงหน้าคนตัวเล็ก หมอเอก “นิ้วผมล็อก” เขาบอกเธออายๆ แม้จะมีแมสบังหน้า ถ้าหมอเอกได้เห็นคงรู้ว่าเธอเบะปากใส่เขาเป็นแน่ เมขลา “เวลาเลิกงานแล้วนะ” เธอแกล้งตอบอย่างไม่สนใจ หมอเอก “ผมรู้ว่าคุณเลิกงานแล้ว ผมจ่ายพิเศษ” เขารีบบอก เขารู้ดีว่าเมขลาต้องยอม แล้วรีบลุกจากเก้าอี้ไปนอนลงที่เตียงราวกับบังคับว่าจะรับการรักษา เมขลาชำเรืองตามองเขา เสร็จแล้วก็ต้องไปเตรียมยาอย่างจำใจ เธอเปิดตู้ยาหยิบเอายาหม่องชนิดร้อนออกมา แล้วเดินมานั่งข้างเตียง หมอเอกมองตามเธอ แล้วยิ้มว่ายังไงหมอเมขก็ไม่ใจดำไล่เขากลับ จนเธอมานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เตียง เมข “เป็นข้างไหน?” เธอถาม หมอเอก “ตอนนี้เป็นหนักๆ น่าจะข้างขวา แต่ข้างซ้ายก็เริ่มมีอาการ” เมข “ทำไมไม่ไปผ่าสะล่ะ” เธอถามเขากลับ เอกมองดูคิ้วที่แทบจะขมวดเข้าหากัน ดูก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่พอใจที่เขามาขัดจังหวะเวลากลับบ้านของเธอ หมอเอก “ผมไม่อยากผ่า ผ่าแล้วส่วนใหญ่ก็ไม่หาย” เมข “ฉันล่ะอยากได้ยินเวลาคุณบอกคนไข้แบบนี้จัง” เสียงยอกย้อนไม่ลดลาวาศอกให้ เอกได้แต่แอบยิ้ม มันก็สมกับเป็นเมขลาที่ไม่ยอมใคร พร้อมกับส่องแสงแก้วมณีใส่ใครยั่วใครก็ได้ ถ้าตรงข้าม เธอเป็นรามสูร เขาคงโดนสายฟ้าฟาดใส่ทุกวัน เธอจับนิ้วเขาพลิกดู เมขลา “ลองกำแบ ให้ดูหน่อยสิ” เธอบอกเขา เขาลองทำให้เธอดูทั้งสองข้าง เมขลาพินิจดูอาการ แม้เอกจะแกล้งทำหลอกๆ เหมือนกำเข้าไม่ได้ มันอาจจะล็อกแค่เพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ทำให้ดูเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่ๆ ไม่งั้นเมขลาคงไล่เขากลับ เพื่อที่จะดูเนียนๆ ไม่หลอกตาเมขลา เธอลองกดนิ้วเขาดู 2-3 ที เมขลา “เวลากำแบ เจ็บไหม” หมอเอก “ก็เจ็บนิดหน่อย” เมขลา “แล้วเป็นมานานแล้วเหรอ” หมอเอก “น่าจะ 2 อาทิตย์ได้” เธอสอบถามอาการคนไข้ ก่อนจะดึงถุงมือจากกล่องมาสวมแล้วเอายาหม่องลงทาและเริ่มนวดเขาเบาๆ ดวงตาของเธอกลมโต จ้องมองนิ้วเขาอย่างตั้งใจ เวลาทำงานเธอไม่ชวนเขาคุยสักคำ เธอนวดไล่ไปแต่ละข้อเพื่อคลายกล้ามเนื้อก่อน ตั้งแต่ข้อมือไปถึงปลายนิ้วค่อยๆ ทำ ไม่รีบเร่ง แรงกดที่สม่ำเสมอ นวดแต่ละนิ้ว เนิบ เนิ่น นาน พอคลายได้ที่เธอก็ดัดปรับนิ้วเขาทีละนิ้ว ตามวิชาที่เธอร่ำเรียนมาอย่างชำนาญ เอกภพ มองดวงหน้าที่ตั้งใจทำงาน ด้วยความเงียบ ใบหน้าน้อยๆ ภายใต้แมส แม้เธอจะอายุ 38 แล้ว ไล่เลี่ยกับเขา แต่ก็ไร้ริ้วรอย ยังดูสดใส เขาไม่ได้เห็นหน้าแบบนั้นนานหลายปีแล้ว ตั้งแต่มีโรคระบาดเธอก็สวมแมสตลอด แม้โรคระบาดจะหายไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังสมัครใจสวมแมสตลอดเวลา เขาได้เห็นก็เพียงแค่ คิ้วสวยๆ กับตากลมๆ คิ้วเมขลา ไม่หนาไม่บางไป เรียงตัวเป็นระเบียบโค้งสวยงาม โดยไร้การแต่งแต้มเครื่องสำอางค์ ช่างเป็นความงามตามธรรมชาติที่มอบให้เธอ มาพร้อมกับดวงหน้าเรียวรูปไข้ที่เกลี้ยงเกลาน่ารัก ปากนิดจมูกหน่อย เมขลานวดให้เขาอย่างเงียบๆ ไม่คิดจะชวนเขาคุย เขาเองก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับเธอดี เพราะวันๆ เขาชอบจิกกัดกับเธอจนเธอตาเขียวใส่หลายรอบ รวมทั้งเรื่องที่เธอมักคิดว่าเขาชอบหมอแอน แล้วชอบพูดจาเหน็บเขามาตลอด เพราะหมอแอนชอบมาเกาะแกะเธอ แล้วเขาชอบหมอแอนไหม? การกระทำของเขามันบ่งบอกว่าชอบหมอแอนอย่างนั้นหรือ? หมอเอก “น้องเขามาฝึกงานนานไหม?” เมขลา “ครึ่งปี” หมอเอก “ทำไมฝึกนานจัง” เมขลา “ก็ไม่รู้สิ แต่ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้มีเพื่อน ไม่ถูกคนรังแก” เธอตอบเขา ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าหมอเอก จนเขาต้องหลบ เธอหมายถึงโดนเขารังแกอย่างนั้นหรือ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมองเขาดีเลยสักอย่าง ซึ่งก็เป็นเหตุที่ทั้งสองชอบกัดแซะกันมาตลอด หมอเอก “ก็ดี จะได้มีคนไข้มากขึ้นหน่อย” เมขลา “แค่นี้ฉันก็ไม่ไหวแล้ว ขนาดหมอกับพยาบาลที่นี่ก็พิการกันหมด” หมอเอก “ผมก็แค่นิ้วล็อก” เขารีบแย้ง เมขลา “ก็ชอบเล่นโทรศัพท์ไง สไลด์เข้าไปนิ้วชี้ เดี๋ยวมันจะได้งอไม่ได้” หมอเอก “เป็นหมออะไรชอบว่าคนไข้” หมอเอกรีบต่อว่าเธอ เมขลา “ถ้าบอกไม่เชื่อก็ต้องเจอแบบนี้” เธอดัดนิ้วหมอเอกที่ไม่ตั้งตัว หมอเอก “โอ้ยยย” เขาร้องเหมือนจะเจ็บมากมาย หมอเอก “นี่หมอเมข...” เขากำลังจะต่อว่าเธอ
นี่ต่องเป็นคู่แข่งของหมอหนุ่มรุ่นน้องแน่ๆ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:14:35:41 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
