Oh!! my sassy boss ตอนที่ 44 หน้า 1
น้ำฝนตื่นขึ้นมาก็ งง กับตัวเอง เธอหลับไปตอนไหน ก็เมื่อคืนหมอเอก ขอดื่มเบียร์สักกระป๋อง เธอเองก็งง ว่าตู้เย็นเธอมีเบียร์ได้ยังไง แต่ก็ลืมไปว่า เธอให้กุญเจห้องหมอเอกไป
เขาอาจจะเข้ามาก่อนที่เธอจะมาถึง เขาดื่มเบียร์หมดไปแล้ว 1 กระป๋องก็ยังไม่ไป แล้วก็เปิดตู้เอากระป๋องถัดไปมาดื่มต่อ ดื่มไปดื่มมาพอเมาก็ชวนน้ำฝนดื่ม ทีแรกน้ำฝนไม่ยอมดื่ม แต่พอเขาบอกว่าถ้าเบียร์ไม่หมดเขาไม่กลับ
แล้วเขาซื้อเบียร์มาเต็มตู้ มันจะหมดกี่โมง สุดท้ายหลวมตัวไปนั่งดื่ม จนเมา เหตุการณ์มันช่างเหมือนวันแรกไม่มีผิด ตื่นมาตอนเช้า หมอเอกที่นอนกอดเธอเอาไว้แทบกระดิกไม่ได้ แล้วก็ถอนหายใจ ว่าจะเป็นอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน เธอไม่ใช่ที่ระบายความต้องการของหมอเอก พอคิดถึงตรงนี้ก็นึกโกรธขึ้นมา ปลุกหมอเอกให้ตื่นแล้วไล่เขาออกไปจากห้อง
หมอเอก “วันนี้วันอาทิตย์นิ”
น้ำฝน “ใช่ แล้วหมอเอกจะมาอยู่ห้องหนูทำไม?”
หมอเอก “ก็วันนี้ว่าง ไม่ได้ไปไหน”
เขาตอบหน้าตาซื่อๆ
น้ำฝน “ไม่ใช่..... ห้องของหนู หมอเอกจะมาอยู่ไม่ได้นะ เราไม่ได้เป็นไรกัน”
เธอย้ำ หมอเอกทำหน้าไม่เข้าใจ
หมอเอก “ตรงไหน ที่ว่าไม่ได้เป็นไร?”
ยังทำหน้าซื่อตามต่อ มองหน้ายักษ์ของน้ำฝน
น้ำฝน “ถึงหนูจะเป็นเด็ก แต่หนูก็มีศักดิ์ศรีนะ หมอเอกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ เงินก็เอาคืนไป ถือว่าที่แล้วมาเลิกแล้วต่อกัน”
หมอเอกทำหน้าไม่เข้าใจ
หมอเอก “งั้นเงิน 1 ล้านบาท เป็นค่าจ้างเป็นแฟนผมได้ไหม?”
เขายื่นข้อเสนอใหม่ทำเอาน้ำฝนที่กำลังโกรธอยู่ถึงกับอึ้งๆ แต่ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
น้ำฝน “นี่คิดจะเอาเงินมาฟาดหัวหนูเหรอ”
แม้จะรู้ดีว่าเงินขนาดนี้ ทั้งชีวิตก็หาไม่ได้
หมอเอก “งั้นก็เป็นเมียผมแทนก็ได้ ได้ไหม”
มองหน้าน้ำฝนที่โกรธๆ อยู่ เธอกำลัง โกรธ สับสน ไม่เข้าใจ ที่หมอเอกเอาเงินมาแก้ปัญหาอะไรแบบนี้
น้ำฝน “เงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่างหรอกนะหมอเอก”
หมอเอก “ผมรู้ แต่ผมไม่รู้ผมจะทำยังไงดี ผม...เอ่อ...”
เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี
หมอเอก “ผมอยากลองอยู่กับคุณ ผมอยากให้เราเริ่มศึกษากัน ผมอยากแค่ ให้ผมได้มีโอกาสบ้าง ถึงตอนนี้น้ำฝนอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่เราพอจะเริ่มต้นกันได้ไหม?”
เขาถามด้วยสายตาอ้อนๆ
น้ำฝนฟังแทบช็อค ไม่คิดว่าหมอเอกจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา
น้ำฝน “เอ่อ...หมายความว่าอะไรคะ?”
หมอเอก “ผมก็โสด น้ำฝนก็โสด เรามีอะไรกันแล้วตั้งหลายที เรามาลองคบๆ กันจะดีไหม?”
น้ำฝนตาเบิกโต อย่างไม่คิดว่าจะได้ยินผู้หยิงยโสขององค์กรพูดเรื่องแบบนี้กับเธอเรื่องแบบนี้ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์ ทำเอาเธอคิดดีไม่ได้เลย
น้ำฝน “หมอ ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม?”
เธอถามเพื่อความแน่ใจ จะเป็นด้วยเขางกเงินของเขา หรือว่าเห็นเธอสนองความต้องการก็สุดแท้จะเดา แต่ชีวิตของเธอที่กำลังแรกแย้มก็อยากจะเจอคนที่ใช่
หมอเอก “ตั้งแต่เรามีอะไรกัน หัวผมก็คิดแค่เรื่องของคุณ ผมสลัดมันออกไม่ได้เลย ผมอาจจะแก่แล้ว หน้าตาก็ตี๋ๆ แต่อาชีพการงานก็ดี ผมไม่ทำให้คุณลำบากแน่นอน อยากได้อะไรก็แค่บอกผม”
คนที่ใช่ก็เอาไว้ก่อน เมื่อเจอคนที่ให้แล้วไม่ต้องลังเล
น้ำฝน “อ้อ....งั้นเราจะเริ่มคบกันเมื่อไหร่ดีค่ะ”
หมอเอก “ก็เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยล่ะกัน”
เขาดึงน้ำฝนลงนอนบนที่นอนอีกหนมองหน้าเด็กสาว ถ้ามีเมียเด็กแล้วกระชุ่มกระชวย ก็คงช่วยไม่ได้ อย่าเสียเวลามากมาย ในเมื่อมันพลาดไปแล้ว มันดีก็ต้องสานต่อ
เช้าวันจันทร์เป็นการเริ่มต้นทำงานกันอย่างสดใส เมขลาเห็นน้ำฝน กลับมาร่าเริงตามเดิมแล้วก็ยิ้ม
เมขลา “ร่าเริงสดใสแบบนี้ มีเรื่องอะไรดีๆ เหรอจ๊ะ?”
เธอถามสาวน้อยยิ้มอายๆ
น้ำฝน “หมอเอก เขาขอคบหนูแบบเปิดเผยแล้วค่ะ”
เธอตอบแล้วยิ้มอย่างร่าเริง
เมขลารับรู้เรื่องดีๆ อย่างเกินคาด แล้วก็ยิ้มให้สาวน้อยอย่างยินดี
เมขลา “ไม่น่าเชื่อแฮ่ะ หมอเอกไวไฟกว่าที่คิด แต่ก็ดีแล้วล่ะ อย่างหมอเอก เขาก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรลองคบๆ หาดู แล้วค่อยตัดสินใจกันอีกที”
น้ำฝน “ได้ค่ะ เขาก็ดีกับหนู”
เมขลาเห็นว่าน้ำฝนคลายความทุกข์ไปแล้วก็ดีใจ 2-3 วันที่แล้ว อมทุกข์อยู่ วันนี้สดใสร่าเริง ย่อมเป็นธรรมดาของชีวิตที่พบได้ทั้งเรื่องสุขสมและผิดหวัง ขอเพียงเราอย่าอ่อนไหวจนเกินไป แล้วเรื่องทุกอย่างจะผ่านไปได้เอง
เมขลา “หมอก็ดีใจด้วย น้ำฝนก็เริ่มต้นชีวิตกับเขา เรียนรู้กันและกัน อะไรนิดอะไรหน่อยก็ลองศึกษากันว่าอภัยให้กันได้?”
น้ำฝน “ค่ะหมอ...ว่าแต่หมอเถอะ นี่อะไรแหวนแต่งงานเหรอคะ ไม่เคยเห็นใส่ตั้งนาน ปิดบังพวกหนูได้เนียนเลยนะคะ”
เมขลา “หมอไม่เคยปิดบังใครนะคะ”
เหมือนคดีจะมาเข้าเธอแทนเสียแล้ว พอกลับมาจากบ้านกฤษรอบนี้ ทั้งสองเปิดใจคุยกันแล้ว เมขลาก็ยอมเอาแหวนแต่งงานออกมาใส่เสียที เท่ากับว่าเธอยอมรับการเป็นภรรยาของกฤษอย่างถูกต้อง
น้ำฝน “แฟนหมอ เด็ดไหมค่ะ?”
น้ำฝนกระซิบกระซาบอยากรู้อยากเห็น ทำเอาเมขลาตาลุกวาวอยากจะตีก้นสาวน้อยนัก ที่ชอบถามเรื่องไม่สมควร
เมขลา “ก็ไม่เบาหรอก ไม่รู้ว่าหมอเอกจะสู้ได้หรือเปล่า?”
รอยยิ้มเยือกเย็นนั่นบ่งบอกอะไร
น้ำฝน “ก็ไม่แน่นะคะหมอ ก็ต้องดูว่าใครหล่อกว่าใคร”
ไม่อยากเชื่อจริงๆ จากเด็กสาวอมทุกข์วันก่อน วันนี้มาพูดอวดอ้างแฟนเสียแล้ว เมขลา ยิ้มที่มุมปาก
เมขลา “เดี๋ยวก็รู้เองจ๊ะ ทำงานได้แล้ว”
เธอรีบตัดบทก่อนที่น้ำฝนจะเอาแต่หมกหมุ่นถามเรื่องส่วนตัวแล้วจะไม่จบง่ายๆ
วันที่: 27 พฤษภาคม 2568 เวลา:8:19:40 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
