Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 13 หน้า 2 ทุกคนต่างก็กล่าวขอบคุณนายแม่กันใหญ่ ช่างเป็นการแสดงออกว่ามีเมตตากับลูกน้องได้อย่างยกย่อง แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันออกไป รวมทั้งกฤษ แม่วรรณ หันไปบอก ผอ เดช แม่วรรณ “ฉันมีเรื่องจะคุยกับ นักศึกษา ฝึกงานหน่อย บอกเขาไปที่ห้องฉันด้วยนะ” ผอ เดช “ครับ” แม้จะรู้สึก งง กับการเรียกเข้าพบเป็นการส่วนตัว แต่ก็คิดว่าน่าจะคุยเรื่องงานที่วางแผนในอนาคต เจ้านายอาจจะลองทาบทามเด็กหนุ่มอนาคตไกลมาไว้ร่วมงาน แต่ทำไมถึงลงทุนคุยเอง ไม่ให้หัวหน้างานคุยก่อน กฤษ จำใจเดินมาที่ห้องของ กรรมการผู้จัดการ เขาเคาะห้องเบาๆ ก่อนเข้าไป นั่งลงตรงหน้ามารดาที่มองเขาเขม็ง พอรู้อารมณ์ที่ถูกขัดใจมาเมื่อวันก่อน แม่ “ฉันอยากจะรู้ว่าที่แกมาใช้กรรมที่นี่คืออะไร?” นางไม่ยอมอ้อมค้อมโดยเด็ดขาด มันเป็นเรื่องใหญ่โต ถึงขนาดมาตามเองขนาดนี้ กฤษ “ครับ กรรม ผมเยอะ” ลูกชายตอบอย่างเย็นชาเหมือนเคย แม่ “แกมีผู้หญิงที่ชอบอยู่ที่นี่เหรอ?” นางตั้งคำถามจี้อย่างไม่ลดละ ดูปฎิกิริยาของลูกชายตัวดี กฤษ นิ่งไปชั่วครู่ การที่แม่ลงทุนเดินทางมาที่นี่ เพื่อจะมาดูว่า เขาซุกผู้หญิงไว้อย่างนั้นหรือ มันคงไม่ใช่เพียงแต่นี้ แล้วถ้าเกิดเขาชอบใครขึ้นมา เป็นคนที่แม่ไม่พอใจแล้วล่ะก็ นั่นหมายความว่าแม่ต้องกีดกันสุดชีวิต แล้วผู้หญิงคนนั้นก็คงต้องมีภัยไปตลอดชีวิต ทั้งหน้าที่การงานที่จะต้องถูกไล่ออก นอกจากตกงานแล้ว เขาก็คงไม่ได้พบเจอเธอตลอดชีวิต เธอก็คงจะเกลียดเขาไปตลอดชีวิตเช่นกัน แค่คิดเขาก็เจ็บแป๊ปในใจขึ้นมาทันที เมื่อเห็นดวงหน้าใสๆ ถูกทำร้ายด้วยแม่บังเกิดเกล้าของเขาเอง กฤษ “เปล่า ผมมีกรรมที่ต้องรักษาคนไข้ที่นี่” เขาตอบแม่เพื่อเบี่ยงประเด็นและดึงความสนใจให้ลดลง แม่ “ฮึ..แกคิดว่าจะหลอกคนอย่างฉันได้เหรอ? เมื่อวาน ฉันก็เห็น มีผู้หญิงมาส่งขนมไม่ได้ขาด หมอเมข ก็บอก ว่าสาวๆ เข้าห้องสับรางแทบไม่ทัน” คำพูดของแม่ทำให้เขาเบาใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยแม่ก็ไม่ได้มีประเด็นไปที่เมขลา คิดว่าสาวน้อยที่ไปส่งขนมจีบเขาต่างหากคือเป้าหมาย ถึงกับโล่งใจขึ้นมา เขาก็ควรพูดเบี่ยงความสนใจของแม่ให้มากที่สุด กฤษ “ผมไม่ได้คิดเกินเลยกับใคร” ต้องพูดให้แม่เห็นว่าเขาไม่ได้สนใจใครจริงๆ แม่ “ก็ดี อย่าให้ฉันรู้เชียวนะแก จะไปคว้า ใครมาทำเมีย ไม่มีสกุลรุนชาติ ฉันไม่ยอมรับหรอก” นี่คือปัญหาแม่ผัวลูกสะไภ้ในอนาคตสินะ ที่สร้างความเบื่อหน่ายให้กับเขาจนอยากจะละทางโลก แม่จะบังคับเขาเรื่องชีวิต เขาก็สู้ทนกล้ำกลืน แล้วยังจะมาบังคับเรื่องหัวใจอีก มันสุดจะทน แต่เมื่อคิดถึงการทำร้ายความรักที่เขามี เขาก็ไม่อาจจะทนเห็นเมขลาเจ็บปวดได้เช่นกัน กฤษ “วางใจเถอะ ผมไม่คิดจะแต่งงานอยู่แล้ว” เขาตอบอย่างหนักแน่น แม่ “ไม่ได้ แกต้องแต่งกับคนที่ฉันหามาให้เท่านั้น ที่คู่ควรกับตระกูลเรา” เสียงแวดๆ ของแม่ที่ชวนหน้ามืดตามัวจนจะเป็นลม กฤษ “แม่จะมาพูดแค่เรื่องแค่นี้เหรอ ผมไปทำงานก่อนนะ” ดูความเฉยชาที่มันทำกับแม่สิ นางอยากจะกรี๊ดๆ ใส่หน้าให้มันหูชานัก เห็นแล้วลมขึ้นหูตลอด นางรีบคว้ากระจกมาส่อง แม่ “ไอ้ลูกบ้า สร้างริ้วรอยบนใบหน้าฉันจนได้” นางอุตส่าห์ทำหน้าเบิกบานมาได้ 2 วันแล้ว เห็นลูกชายที่ไม่ยินดีกับความหวังดีของแม่ทีไร ตีนกาจะโผล่ตลอด แบบนี้ต้องเรียกเมขลามาปรึกษาเรื่องความงามอีกแน่ วันนี้ก็ดันไม่สบายเสียนี่ ไม่เป็น พรุ่งนี้จะให้ ผอ เดช พาตัวไปหาที่ กรุงเทพแทน นางอายุมากแล้ว จะมานั่งรถ ไป กลับ อยุธยาทุกวันก็คงไม่ไหว วันนี้ไม่มีเมขลา กฤษขอพยาบาลมาอยู่ช่วยเขา 1 คน เพราะถ้ามีคนไข้ผู้หญิงมากลัวเรื่องความไม่ล่อแหลมที่เมขลาคอยบอกเขาตลอด งานบางอย่างที่ทำกับผู้หญิง หมอผู้ชายก็มีข้อกำจัด หมอผู้หญิงก็มีข้อจำกัด คนที่ผอ เดช ส่งมาให้เป็นผู้ช่วยเขาวันนี้เป็นน้ำฝน แม้จะรู้สึกเหนื่อยมากกว่าเดิมกับการชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยของน้ำฝน เขาก็จำเป็นต้องทน เดี๋ยวก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว การที่ต้องทนอยู่กับคนอื่นมันแสนอึดอัด แม้น้ำฝนจะพยายามเอาอกเอาใจเขา ชวนเขาคุยสาระพัดเรื่อง ทำไมช่างน่ารำคาญมากขนาดนั้น คิดถึงเพียงเมขลา เธอคุยเรื่องอะไรก็น่าสนใจไปเสียทุกเรื่อง นี่ละน้าเขาเรียกว่า คนไม่รักทำยังไงก็ขวางหูขวางตา คนจะรักอยู่เฉยๆ ก็รัก แม้น้ำฝนพยายามเข้าช่วยอย่างใกล้ชิด เขาก็พยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ และไม่พูดจากที่ชวนดูว่าให้มีท่าทีมีใจให้กับสาวเจ้าเอาเก็บไปคิด เรื่องมันจะเลยเถิดไปกันใหญ่ แต่แค่นี้น้ำฝนก็เริงร่า เอาไปพูดไป 7 วัน 7 คืน ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับกฤษ ชายหนุ่มที่สาวๆ ทั้งโรงพยาบาลแทบจะตบแย่งกันอยากจะควงออกสื่อ กฤษได้แต่ถอนหายใจอย่างห่อเหี่ยว ขอให้มันหมดวันไวๆ วันเวลาที่ไม่มีเมขลา มันช่างเดินช้าชะมัด
อาการคนคลั่งรักค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 10 ธันวาคม 2566 เวลา:14:23:05 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
