Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 15 หน้า 1 กฤษ นั่งกินแตงโมเงียบๆ พยายามไม่มองหน้าเมขลา ถึงเธอจะพยายามชวนเขาคุยก็ตาม เมขลา “เราออกไปหาอะไรกินข้างนอกไหม?” เธอพยายามชวนเขาคุยทุกวิถีทาง เมขลา “หรือเธออยากจะนวดไหม ฉันนวดให้?” การเอาอกเอาใจแบบนี้ เป็นใครไม่ตกหลุมรักก็ให้รู้ไปสิ ต่อให้พระอิฐพระปูนก็ใจอ่อน แล้วถ้าใครรู้ว่าเมขลาเอาใจใส่เขาขนาดนี้เป็นใครก็คงอิจฉา แต่มันก็ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดของหัวใจเขาเข้าไปอีก เมื่อคิดถึงว่า ฐานะของเขาเป็นได้แค่น้อง กฤษ “ไม่ครับ” เมขลา “เธอไม่สบายหรือเปล่า?” เธอพยายามองหน้าเขา กฤษ ได้แต่หลบ ไม่กล้าสบตา ก้มหน้ากินไปเงียบๆ จนเมล็ดแตงโมติดแก้ม เธอหยิบทิชชูมาเช็ดเมล็ดแตงโมออกจากแก้ม ทำเอากฤษยิ่งใจสั่นหวั่นไหว มองหน้าใสๆ ที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ แต่ก็เหมือนแสนไกล ได้แต่มองแต่แสดงออกความในใจไม่ได้ ช่างแสนทรมานยิ่งนัก กฤษ “ทำไมพี่ถึงต้องดูแลผมดีขนาดนี้” เขาเอ่ยถาม เมขลา “อ้าว ก็เมล็ดแตงโม ติดแก้มเธอ” เธอตอบหน้าตาซื่อใส ไม่ได้คิดอะไร ก็ไหนบอกว่าเป็นแตงโมไร้เมล็ด ทำไมมีเมล็ดแตงโมติดแก้มเขาได้กันเล่า ที่แล้วมากฤษคิดไปเองอย่างนั้นหรือว่าเธอมีใจให้กับเขา แต่จริงๆ แล้ว เมขลาเป็นคนที่เอาใจใส่คนอื่นข้างกายเธอเสมอ นี่ก็จะครบอาทิตย์แล้ว ที่เธอจะต้องให้คำตอบกับแม่ของเขา เรื่องที่เขากระวนกระวายใจมาตลอดอาทิตย์ แม่ก็ไม่เคยโทรมาแจ้งข่าวเรื่องหาลูกสะไภ้ให้ ทั้งที่เรื่องสำคัญแบบนี้แม่จะต้องรีบให้เขากลับไปเพื่อรับรู้เตรียมตัวเตรียมใจ ก็เป็นที่แน่นอนว่า การแต่งงานครั้งนี้น่าจะเป็นพี่ณุ กับ เมขลา อย่างแน่นอน กฤษ “แล้วพี่ตัดสินใจเรื่องแต่งงานแล้วเหรอครับ” เขากลั้นใจถามเธอ เมขลา “ก็ คิดได้แล้วล่ะ” เธอบอกเขา กฤษมองหน้าใสๆ ที่แสนคุ้นเคย ราวกับเขาเคยเจอเธอมาก่อนแสนนาน ทั้งคุ้นเคย และอบอุ่น ราวกับเคยอยู่ที่ไหนด้วยกันมาก่อน แม้จะเสียใจเสียดายในโอกาสของตัวเอง ที่เกิดมาทีหลัง โตไม่ทันพี่ๆ เขา มันช่างน่าน้อยใจนัก กับโชคชะตาแสนอาภัพนี้ แล้วยังต้องทนเห็น เมขลากับพี่ชายแต่งงานกันอีกเล่า เมขลา อาจจะไม่รู้ตัวว่าเขาแอบตกหลุมรักเธอไปแล้วโดยไม่รู้ตัว แม้เขาเองมารู้ตัวอีกที หัวใจก็แหลกเหลว แถมต้องทนปั้นหน้ามองหน้าสาวที่เป็นที่รัก และเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ ความรักช่างเปราะบางนัก ถ้าเขาบอกเธอตรงๆ เธอจะยอมรับได้ไหม เธอจะมองเขาเป็นแค่เด็กน้อย เธอจะรักหรือเกลียดเขา หรือเธอจะยกเลิกงานแต่งงานไป มันดูเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไปที่เขาจะตัดสินใจแบบนั้น เมขลาอยากจะได้สามีรวย เขาก็รวย เมขลาอยากได้สามีหล่อ เขาก็หล่อ เมขลาอยากได้โรงงานผลิตผลิตภัณฑ์สมุนไพร เขาก็พร้อมจะทำให้ เขาทำไมคิดเห็นแก่ตัวขนาดนั้น กฤษ “พี่ตกลงจะแต่งงานใช่ไหม?” เมขลา “ใช่” คำตอบคำเดียว แต่ทำไมมันบาดลึกลงไปในใจของกฤษ ได้ถึงเพียงนี้ ถ้าแหกอกออกมาดูคงเห็นสีแดงของเลือดไหลเป็นทาง เขาจะตายไหม ทำไมมันจุกจนไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก แต่เขาก็ไม่ควรที่จะแสดงให้เธอสงสัยได้ นี่ขนาดไม่แสดงอะไร ก็เล่นไม่คุยกับเธอตั้งหลายวัน เป็นใครก็ต้องอดสงสัยไม่ได้ กฤษ “ผมก็ขอให้พี่มีความสุขนะครับ แล้วนี่จะแต่งเมื่อไหร่?” เสียงของเขาเหมือนจะสั่นๆ เล็กน้อย เมขลา “ขอบใจนะ แต่ฉันยังไม่รู้เลย พรุ่งนี้ต้องไปพบคุณนายก่อน ท่านคงบอกฉัน” กฤษ “พี่โชคดีนะ ที่ได้แต่งงานกับลูกเจ้านาย” เมขลา “ใครบอกล่ะ ฉันไม่ได้คิดว่า จำเป็นต้องแต่งงานกับลูกเจ้านายนะ เรายังไม่เจอกัน ถ้าเราเจอกัน อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ แล้วอีกอย่างที่ฉันคิดว่าควรแต่ง เพราะฉันไปบนไว้” กฤษ อดมองหน้าใสไม่ได้ กฤษ “บนอะไร?” เมขลา “ฉันบนไว้ว่า ถ้าปีนี้ไม่ได้แต่งงาน ฉันจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิตน่ะสิ” กฤษมองหน้าใสซื่อค้าง จากที่คิดว่าเมขลาจะงกเงินจนเนื้อเต้น อยากได้สามีรวย ก็ช็อตไม่ครู่ใหญ่ เขาก็พึ่งเคยเจอว่าจะมีคนกล้าบนแบบนี้ ช่างเป็นคนที่แหวกโลกมาเกิดอย่างแท้จริง เมขลา “แล้วต้องไปแก้บนด้วยไข่ 99 ฟองด้วยนะ” สีหน้าพูดดูเป็นจริงเป็นจัง มากกว่าเห็นว่าเงินทองที่กองตรงหน้ามีค่ากว่าอีก กฤษ “บนไว้แบบนี้ก็ดีนะ” กฤษ นี่เขาควรจะถามเมขลาดีไหมว่า เธอบนไว้ที่ใด เขาควรจะไป บนบานสารกล่าวเช่นกันดีหรือไม่? อย่าหาว่าเห็นแก่ตัวเลย เขาก็แค่อยากจะขอ แม้ความหวังมันเลือนรางก็จริง นี่เขาจะเห็นแก่ตัวเกินไปหรือไม่? ที่จะพยายามให้เมขลาเปลี่ยนใจ อย่างน้อยเมขลาเปลี่ยนใจเอง เขาก็ไม่ผิด แต่ถึงเธอเปลี่ยนใจไม่อยากแต่งงานแล้ว เธอจะสนใจเขาอย่างนั้นหรือ? เมขลา ไม่เคยมีสายตาบ่งบอกว่าชอบเขาเกินเลยสักนิด มองเขาปกติ ด้วยความเมตตา สายตาผู้ใหญ่มองดูเด็ก และเอ็นดูเขาเหมือนน้องชายคนหนึ่ง เธอไม่เคยแสดงออกมาชอบในฐานะผู้หญิงชอบผู้ชาย วางตัวเป็นพี่ เป็นหัวหน้า ความเป็นผู้ใหญ่แบบที่เธอเป็น เป็นตัวเขาเองต่างหากเล่า ที่ไปเผลอใจตอนไหน ตอนไหนกันที่เขาเอาแต่คิดถึงเมขลา เวลา แค่ 3 เดือน เมขลา ใช้วิชามารร่ายมนต์ใส่ ทำเอาเขาติดมนต์ดำ จนไปไหนไมได้ อย่าว่าแต่เขาเลย แม่เขาด้วย มาเจอแค่วันเดียว ถึงขั้นจะยกลูกชายให้ แบบนี้สิ เขาควรจะเล่นงานใคร กฤษ “พี่ไปบนที่ไหนกัน?” เมขลา “ก็พระในเมืองนี้ล่ะ อย่าเอาเป็นจริงจังเลย ที่จริง ฉันก็คิดมานานแล้ว เรื่องที่จะไม่แต่งงาน ฉันอยู่มาโสดจนชิน” กฤษ “ก็แล้วทำไมอยากแต่งซะล่ะ?” เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมอยากถามเธอแบบนั้น เมขลา “ก็บอกแล้วไง ฉันบนเอาไว้ ช่างเถอะ เธอ เรื่องนั้น จะถามทำไมทุกวัน?” เธอทำหน้างอนใส่ เมขลา “แล้วนี่เธอฝึกงานถึงเมื่อไหร่?” กฤษ “ก็ อีกประมาณ 3 เดือนไงครับ” เมขลา “แล้วสงกรานต์จะกลับบ้านหรือเปล่า?” กฤษ “ไม่แน่ใจครับ พี่จะไปไหนหรือเปล่า?” เมขลา “เราไปเที่ยวเมืองกาญฯ กันไหม?”
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
ดีใจที่ได้อ่านต่อจริงๆ