Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 16 หน้า 3 เมขลาไขกุญแจเข้าห้องเข้าไป ห้องขนาด 16 ตรม มี 1 เตียงใหญ่ ตู้เสื้อผ้า ตู้เย็น เก้าอี้นั่งโต๊ะเล็กที่หัวเตียง และห้องน้ำแยกออกไป เมขลา “เธอจะนอนได้ไหม?” กฤษ “พี่นอนดิ้นหรือเปล่าล่ะครับ?” เมขลา “แกนอนกรนไหม ไม่งั้นนอนนอกห้อง” เธอขู่เขา กฤษ “เดี๋ยวคืนนี้พี่ก็รู้เอง” เด็กหนุ่มที่ดูแลแขกเอาผ้าห่มให้เมขลาตามที่เธอขอเพิ่ม กฤษมองดูเมขลาแล้วพยายามข่มใจ คืนนี้เขาก็ทำใจให้ได้ เขาไม่คิดที่จะล่วงเกินเธอ ก็แค่อยากจะนอนใกล้ๆ เหมือน หลังจากทั้งสองอาบน้ำเสร็จ กฤษมองเมขลาที่จ้องเขาอย่างตื่นๆ เขาแอบสำรวจชุดนอนลายหมีพูห์แขนยาวที่เธอชอบใส่ มันช่างแสนมิดชิด จนไม่เห็นเนื้อหนัง เมขลามองกฤษ แม้เขาอายุน้อยกว่าเธอ และเธอก็เห็นเขาเป็นเพียงน้องชาย แต่ก็ไม่เคยมานอนร่วมเตียงกับผู้ชายแบบนี้ เตียงไซส์ 6 ฟุต ถ้านอนดีๆ ก็คงไม่มีปัญหาอะไร เมขลา “ฉันนอนไม่ดิ้นไม่กรน ถ้าเธอดิ้นหรือกรน ฉันถีบเธอตกเตียงแน่” เธอเปิดศึกกับเขา กฤษ “ผมก็นอนไม่ดิ้นไม่กรน ถ้าพี่ดิ้นพี่กรน ผมโยนพี่ออกจากห้องแน่” เรื่องอะไรที่กฤษจะยอมเธอ ทำเอาเมขลาแทบแยกเคี้ยวใส่ เมขลา “ก็ได้ เธอนอนมุมนั้น ฉันจะนอนมุมนี้” เธอจัดแจง แยกผ้าห่มกับเขาเรียบร้อย กฤษ “ผมขอบอกอีกอย่างนะ ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่ ถ้าเกิดว่าพี่ล่วงเกินผมล่ะก็” เมขลา “ทำไม?” เสียงเขียวขึ้นมาทันที เมขลา “คนอย่างฉัน ไม่คิดตกต่ำ ทำร้ายใคร ไม่คิดเอาชีวิต ไปแลกกับเกลือ มันเค็ม!!” เธอทำตาเหลือกตาโตดุใส่เขา ก่อนจะลงนอนหันหลังให้ กฤษคิดว่าเธอจะนอนแล้ว เขาจับผ้าห่มแต่เมขลาลุกขึ้นมาอีก ทำเอากฤษตกใจ เมขลา “เธออย่ามาอ่อยฉันก็แล้วกัน เพราะฉันก็ไม่คิดอะไรกับเธอ” เธอทำหน้าเชิดๆ ใส่แล้วลงนอนหันหลังตามเดิม กลับเป็นกฤษเองที่ใจเต็น ลงนั่งข้างเตียงช้าๆ มองว่าเมขลาจะลุกขึ้นมาพูดอะไรอีกไหม พอเห็นว่าเธอนิ่งไปแล้ว กฤษ “พี่จะนอนยัง ผมจะปิดไฟนะ” เขาเอ่ยเบาๆ เมขลาหันมามอง เมขลา “เปิดไม่ได้เหรอ” กฤษ “เปิดไฟไว้แล้วพี่จะหลับเหรอ แล้วอีกอย่างคนมองจากข้างนอกก็ต้องสงสัยว่าทำอะไรกัน” เมขลา “ก็...เขาจะไปคิดอะไรได้” กฤษ “ก็แล้วแต่พี่ละกัน” เมขลา “ปิดก็ได้ เดี๋ยวนอนไม่หลับ” เมขลาบอกเขา ก่อนจะนอนหันหลังให้เขา พอกฤษ ปิดไฟ ความมืดปกคลุมห้อง กฤษค่อยๆ คลำเตียงแล้วนั่งลงก่อนจะดึงผ้าห่มเปิดขึ้นเพื่อแทรกตัวลงไป เมขลารับรู้น้ำหนักลงเตียงอีกฝาก แล้วพยายามหลับตาลงนอน เธอไม่คุ้นเคยกับการนอนกับคนอื่น ทำให้เธออาจจะหลับยาก กฤษ “พี่ หลับหรือยัง?” เมขลา “ทำไม?” กฤษ “ผมไม่เคยนอนกับคนอื่น ไม่รู้จะหลับหรือเปล่าครับ?” ทำไมถึงต้องรู้สึกเหมือนกันด้วยเล่า เธอจะรู้ได้ยังไง เธอเองก็ไม่ต่างจากเขา คืนนี้จะหลับหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือเราจะย้ายโรงแรมดี เมขลา “จะย้ายไปนอนที่อื่นไหมล่ะ?” เธอรีบเสนอบอกเขา กฤษกลัวเธอเปลี่ยนใจ เพราะเมขลาปุ๊ปปั๊ปทำอะไร เธอไม่เคยลังเล กฤษ “เดี๋ยวคงจะหลับเองล่ะ พี่ล่ะจะหลับไหม?” เมขลา “เดี๋ยวง่วงมากๆ ก็หลับเองล่ะ” กฤษ “นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีคนนอนคุยด้วย” เขาบอกเธอทำเอาเมขลา งง ทำไมกฤษมีเรื่องแปลกๆ อยากเล่าให้เธอฟัง แต่มันก็ดู เหงา และ โดดเดี่ยวเหมือนคนขาดความอบอุ่นจนเธออดสงสารไม่ได้ เมขลา “เธอก็มีพี่ชายนิ ไม่เคยนอนด้วยกันเหรอ?” เธอถามเขา กฤษ “ไม่เลย เขาโตกว่าผมหลายปี แล้วก็ไม่เคยสนใจผม ตอนผมเกิดก็ถูกส่งไปอยู่กับย่า เขาอยู่กับแม่” ทำไมเขาถึงเปิดใจเล่าเรื่องตัวเองกับเมขลาอย่างง่ายดายนัก จากที่กำลังตื่นเต้นอยู่รับรู้ความรู้สึกของกฤษแล้วให้รู้สึกหนาวในใจแทน เมขลาอดหันไปมองร่างที่นอนข้างๆ ไม่ได้ ความรู้สึก เปลี่ยวเหงา มันเป็นแบบนี้เอง เมขลา “แกโตแล้ว อีกหน่อยก็มีแฟน เดี๋ยวก็มีคนนอนเป็นเพื่อน ฉันเองก็นอนคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก มันก็ดีออก อย่างน้อยไม่ต้องตื่นเพราะมีคนกรนใส่หู” เธอปลอบเขา กฤษ “เคยนอนกับคนกรนเหรอครับ” เมขลา “ก็ตอนเป็นเด็ก ฉันเคยนอนกับตา ตาฉันกรนหนักมาก จนฉันนอนไม่ได้ เสียงดังจนเรือนไหวเลย คร๊อกฟี้ๆๆๆๆ” เธอเล่าตลกๆ ให้ฟัง กฤษยิ้มขำ เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้นอนข้างๆ เมขลา กฤษ “ผมไม่คิดจะแต่งงานหรอก ผมไม่เคยรักใคร” ประโยคบอกเล่าเหมือนไม่มีอะไร แต่เมขลากลับรับรู้ความโดดเดี่ยวอ้างว้างจับจิตที่มากับคำพูด เด็กคนนี้โตมาแบบไหนกัน จนไม่รู้สึกถึงความรัก ไม่รัก ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง แม้จะเป็นเส้นทางดับทุกข์ของผู้คนที่ต้องการละทางโลก เท่าที่เธอสังเกตมาตลอด 3 เดือน แม้กฤษจะแลดูเฉยชากับคนรอบข้าง แต่เธอก็ดูออกว่าเขาต้องการใครสักคนดูแล เมขลา “อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน เธออายุยังน้อยนัก ไม่แน่หรอกอาจจะเจอคนถูกใจก็ได้ ขนาดฉันอยู่มาจะขึ้นคานอีกไม่กี่วันเลย อยู่ๆ ยังได้แต่งงาน” ทั้งที่ไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้ แต่เมขลาก็มิวายหาเรื่องวนเวียนมาอ้างอิงให้เขาต้องปวดหัวใจ ใช่สิ เธอกำลังจะมีความสุข ส่วนเขาคือคนที่ต้องตัดใจ ทางที่ดี ต้องอย่ามัวหลงกับความรู้สึกที่แสนปลอมพวกนั้น กฤษ “ความรักมันก็คือทุกข์ เราตัดมูลแห่งทุกข์ได้เท่าไหร่ เราก็ไม่มีทุกข์เท่านั้น” เมขลา “สาธุ” เสียงเธอตอบแล้วเงียบไป น่าจะหลับไปแล้ว กฤษ ได้แต่แอบมองในเงามืด ใช่สินะ เขาต้องตัดใจให้ได้
 โดย: หอมกร
  วันที่: 29 มกราคม 2567 เวลา:8:27:59 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
