Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 8 หน้า 4 วันเสาร์คือวันทำงานอีกวัน แต่เมขลาบอกกฤษว่า เรือนยาไทยจะหยุดเสาร์เว้นเสาร์ แม้เขาจะแปลกใจว่าทำไมเธอไม่ยอมหยุดเสาร์-อาทิตย์ ทั้งที่หมอคนอื่นหยุดกันคนละ 2 วัน ต่ออาทิตย์ แต่ก็พอเข้าใจ เพราะเมขลาไม่มีครอบครัว ไม่มีกิจกรรมที่บ้าน เธอกวาดบ้านถูบ้านแต่เช้าก่อนที่จะมาทำงาน บ้านเธอไม่ได้มีของเยอะไม่รกมาก เธอไม่ค่อยทำอาหารที่บ้าน เพราะตื่นมาก็มาทำงาน เลิกงานก็เข้านอน เลยทำให้ดูไม่เหมือนแม่บ้านแม่เรือน กฤษ ไม่แปลกใจที่เธอไม่มีสามี วันอาทิตย์ตามที่เธอบอกเขาว่าจะพาไปหาหอพักใหม่ กฤษตื่นตามเวลา ลงมาหาอะไรทำกินง่ายๆ เขาทำเผื่อเมขลาที่ยังไม่ยอมตื่นออกจากห้อง เขารอแล้วรออีกจนรอไม่ไหว ได้แต่ส่ายหน้า จะไปเคาะห้องเรียกก็เกรงใจ แล้วบรรยากาศไม่เป็นใจ ฝนตกอย่างหนักตั้งแต่สาย ฟ้ามืดอากาศปิด ลมเย็น แบบนี้เป็นใครก็คงอยากนอนทั้งวัน แต่เมขลาก็มาเคาะห้องเขาตอนบ่าย กฤษมาเปิดห้องมองคนตัวเล็ก ตรงหน้าที่หน้าตาตื่นในชุดลำลองสบายๆ เมขลา “เธอ..... ฉันขอโทษ เมื่อคืนฉันดูซีรี่ย์จนเช้าเลย ตื่นสาย วันนี้ฝนตกอีก เราคงออกไปหาหอให้เธอไม่ได้แล้วล่ะ” นี่ไม่ได้สายแบบคนธรรมดาด้วยสิ ถ้าเธอได้ดูนาฬิกาก่อนน่าจะบอกว่าบ่ายแล้ว หรือเธอหลงประเทศ คิดว่าตัวเองอยู่อินเดีย กฤษมองหน้าเมขลานิ่งเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าหน้าตาของเมขลาจะเป็นอย่างไร เห็นแค่คิ้วโก่งสวยกับดวงตากลมโต วันนี้เธอไม่สวมแมสเผยพวงแก้มใส จมูกนิด ปากหน่อย หน้าไร้ริ้วรอยและไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางค์ แต่กลับอ่อยวัยดูสะดุดตา และไม่เหมือนคนอายุ 38 ความสวยเขาให้ 99 แต่น่ารักเกิน 100 ทำเอากฤษนิ่งงันไปไม่เป็นอยู่นาน เมขลา “เธอ...กินอะไรยัง?” เธอถามเขาเห็นยืนนิ่งมองหน้าเธออยู่นาน กฤษ “กินตั้งแต่เช้าแล้ว ผมทำไข่ตุ๋นไว้ให้พี่ด้วยครับ” เขาได้สติตอบเธอ เมขลา “โถ...ชีวิตนี้จะกินไข่ตุ๋นได้ไง มาๆ เดี๋ยวฉันทำกับข้าวให้กิน” เธอบอกเขาพลางดึงแขนชายหนุ่มลงมาข้างล่างนี่เป็นการขอไถ่โทษที่ดี กฤษ “พี่ทำกับข้าวเป็นเหรอครับ?” เขาถามอย่าชั่งใจ เมขลา “ดูถูกไปไหม? ถึงฉันหน้าตาดี แต่ก็ทำกับข้าวอร่อยนะ” กฤษ “ไม่เชื่อหรอก” ก็เขาไม่เคยกินกับข้าวฝีมือเมขลามาก่อนจะให้บอกว่าอร่อยได้ยังไง ไหนๆ ก็ต้องอยู่ด้วยกันทั้งวันแล้ว ยุให้ทำกับข้าวไปเลยจะดีกว่า เมขลา “นั่งรอแป๊ปนะ แต่แป๊ปนี่อาจจะเป็นชั่วโมง เปิดทีวี ดูรอไปก่อน” เธอบอกเขาหน้าตาทะเล้นๆ กฤษ มองตามนิ่งๆ แม้จะชั่งใจว่าจะไปช่วยดีหรือไม่ แต่ก็วางฟอร์มนั่งรอกินข้าวจะดีกว่า ผ่านไปร่วม ชั่วโมง เมขลายกอาหารมาวาง หน้าตาถือว่าใช้ได้ เธอทำกับข้าวแค่ 2 อย่าง และชุดผักจานเล็กหน้าตาดูดีกว่าที่คิด และเขาเองก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร ทำเอากฤษคาดไม่ถึงเลยทีเดียวว่าจะสามารถทำอาหารออกมาหน้าตาเหมือนร้านอาหาร เมขลา “นี่หมูกระเบื้อง อันนี้กุ้งหลน” กฤษ “อร่อยหรือเปล่าครับ?” เป็นคำถามที่น่าโดนตบ เมขลา “ไม่รู้นะ กินได้ก็กิน กินไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร ฉันกินเอง” กฤษแอบยิ้มกับคำตอบ เขาตักข้าวใส่จานให้เธอกับเขา พอคำแรกที่ตักใส่ปาก ทำเอากฤษนิ่งไปครู่ ปฎิเสธไม่ได้ว่านอกจากหน้าตาอาหารจะดูดีแล้ว มันยังอร่อยเกินคาด เมขลา “อร่อยใช่ไหมล่ะ?” เธอมองหน้ากฤษแล้วเดาจากสีหน้าท่าทาง กฤษ “ก็..ไม่ธรรมดา” เมขลา “ก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว หน้าตาดี ทำกับข้าวอร่อย มีอยู่จริง ถึงไม่มีแฟน ฉันก็สุขสบาย ทำกับข้าวกินเองได้” เธอพูดอารมณ์ดี อย่างไม่ง้อชาวโลก โม้ได้ก็โม้ไปก่อน แล้วเหตุผลแบบนี้จะใช้เป็นข้ออ้างการไม่มีแฟนไปได้ยังไง คนไม่มีแฟนอีกครึ่งโลกเขาก็ทำอาหารไม่เป็นสักอย่าง หรือคนที่แต่งงานแล้ว เขาก็มีคนที่ทำกับข้าวไม่เป็น ดูเมขลาจะมั่นอกมั่นใจในตัวเองเกินไปซะแล้ว กฤษ “ทำได้ไม่กี่อย่างเองครับพี่ อย่าพึ่งหลงตัวเอง” เมขลา “ใครว่า ฉันทำได้หลายอย่างนะ อร่อยทุกอย่าง” เธอยังโม้เรื่องของตัวเองไม่เลิก กฤษ “ผมไม่เชื่อหรอกครับ” เมขลา “ถ้าเธอไม่เชื่อนะ อยากกินอะไรก็ไปซื้อของมาไว้สิ ฉันจะทำให้กิน” นับว่าเป็นเรื่องที่ไม่เลวเหมือนกัน ถึงเขาจะไม่ใช่คนเรื่องมากในการกินการอยู่ แต่อาหารตามร้านอาหารบางที่ใส่เครื่องปรุงรสมากเกินไปจนทำให้ลิ้นชา บ้างก็เผ็ดเกินไป มันเกินไป เป็นอาหารตลาดทั่วไป ไหนๆ ก็ขี้โม้แล้ว เขาก็ต้องส่งเสริมให้เธอทำกับข้าวให้กินเป็นการดี ส่วนเรื่องไปหาหออยู่ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวเขาหาข้อต่อรองเธอจะดีกว่า กฤษ “หอแถวนี้ ห้องละเท่าไหร่ครับ?” เมขลา “ไม่รู้เหมือนกันนะ ฉันเคยแต่เช่าบ้านอยู่ ขั้นต่ำก็ 3500” กฤษ “งั้นผมเช่าพี่อยู่จะได้ไหม? ผมจ่ายเงินให้พี่ ค่าของกินอาหาร ถ้าอยากทาน ผมจ่ายเอง” เขายื่นข้อเสนอให้เธอ เมขลามองหน้าเด็กหนุ่มแล้วส่ายหน้า เมขลา “โอ้ย ไม่ได้หรอก ฉันชอบอยู่คนเดียว” รีบปฎิเสธอย่างไว ไม่คิดอะไรเลยสักนาที กฤษ “ผมให้พี่ 7000 บาทต่อเดือน ค่ากับข้าวต่างหาก” เงินไม่ได้มีอิทธิพลกับเธอ ถ้าไม่มากพอ เมขลา “เหรอ...ขอคิดดูก่อนนะ เบี้ยเลี้ยงเธอได้ไม่เยอะจะเอามาใช้จ่ายหมดไม่ได้นะ” กฤษ “ไม่เป็นไรหรอก ผมมาฝึกงานก็ดีแล้ว และผมไม่อยู่ฟรี ช่วยกวาดบ้านถูกบ้าน รดน้ำต้นไม้ด้วย” จ่ายเงินแล้วยังต้องมาช่วยทำงานบ้านด้วยเหรอเนี่ย เขาก็ช่างหาข้อมาต่อรองกลัวหญิงสาวไม่อนุมัติ เมขลายิ้มอย่างพอใจ เมขลา “ได้” เธอตอบสั้นๆ ยิ้มร่าอย่างพอใจที่เธอจะได้มีคนช่วยทำงานบ้าน
คล้ายๆ อยู่ก่อนแต่งค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 4 กันยายน 2566 เวลา:18:41:46 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
