Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 19 หน้า 1 หลังจากส่งแขกกลับหมดแล้ว แม่จัดรถตู้ไปส่งตาและน้องสาวให้เมขลา เพื่อให้เธอไม่ต้องห่วง เมื่อแขกทยอยกลับหมดพ่อกับแม่ส่งบ่าว-สาวมาที่ห้องหอของโรงแรมที่จัดไว้ให้ เมขลานั่งอยู่ปลายเตียง คิดเงียบๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ออแกไซส์มารับชุดเจ้าสาวไปแล้วตอนนี้เหลือเธอกับกฤษ ที่นั่งอยู่ปลายเตียงคนละข้าง เธอมีคำถามมากมายแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นถามเขายังไง บอกไม่ถูกทั้ง อึ้ง ตะลึง งง ช็อก มันประดังประเดมาวันเดียวกันเวลาเดียวกัน เธอไม่อาจจะรู้ได้ว่ากฤษคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร? แต่เธอก็คับอกคับใจเกินจะปล่อยมันหลุดไป เมขลา “เธอเป็นลูกคุณนาย แต่ไม่เคยบอกฉันเลย” เธอหันมาตั้งคำถามเขาอย่างจริงจัง กฤษนั่งนิ่ง เขาเองก็ไม่ต่างจากเมขลา จับต้นชนปลายไม่ถูก หนีงานแต่งมาไม่รู้กี่เที่ยว ไม่ใช่เพียงแค่หวงตัว แต่เพราะเขาไม่อยากแต่งงาน แต่มารอบนี้ โดยรวบหัวรวบหวง เข้าพิธีโดยไม่มีการบอกล่วงหน้า มันแสนเจ็บใจเกินจะเอ่ย กฤษ “พี่ก็สมรู้ร่วมคิดกับแม่ผม” เมขลา “ฉันไปสมรู้ร่วมคิดตอนไหน?” เธอชักยั้วที่โดนปลักปลำ กฤษ “พี่ก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น ที่อยากได้เงินคุณแม่ คุณแม่คงจะจ้างพี่แต่งกับผม เงินขนาดนั้น เป็นใครก็ตาลุก” กฤษที่เคยเป็นคนเงียบไม่เคยโต้ตอบเมขลา ระเบิดอารมณ์ออกมา ใช่สิ แม่ซื้อได้ทุกอย่าง แม้ที่แล้วมามีแต่จ้างผู้หญิงให้เลิกกับพี่ณุ ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน นี่ก็เป็นคนแรกที่จ้างให้แต่งงาน เมขลามองหน้าหล่อที่มองเธอราวจะกินเลือดกินเนื้อ เมขลา “ใช่ ฉันก็บอกแกแล้วนิว่าอยากได้เงินไปตั้งตัว แกรู้อยู่แล้ว มาแต่งกับฉันทำไม ทำไมไม่ยกเลิกงานล่ะ แกก็สมรู้ร่วมคิดกับคุณแม่ เพื่อที่จับฉันใช่ไหม เพื่อที่จะหลอกใช้ฉัน คิดว่าตัวเองรวยแล้วจะเอาเงินมาฟาดหัวฉันได้เหรอ เออ ถ้าเกิดไม่มากพอฉันก็ไม่ยอมหรอก” เธอแย้งอย่างไม่ลดละ ใครจะไปบอกยกเลิกงานทันกันเล่า มาถึงก็โดนจับแต่งตัว ไปที่งานก็เห็นชื่อตัวเองเป็นเจ้าบ่าวเสียแล้ว เขาจะเป็นคนผิดอย่างนั้นหรือ ไม่มีทาง กฤษ “ฮึ เป็นพี่ไม่ใช่เหรออยากแต่งงานจนตัวสั่น เห็นว่าแม่ผมให้สินสอดเยอะ ก็ดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว งานแต่งแบบนี้มีไปทำไมกัน พี่ไม่ได้รักผม ผมไม่ได้รักพี่ แต่งเพราะความต้องการของแม่ และความเห็นแก่เงินของพี่ มันก็แค่งานแต่งหลอกๆ ทำไมต้องเสแสร้งมันขึ้นมาด้วย” นี่คงเป็นด้านมืดของคน ที่จะสามารถสามารถสร้างคำที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นได้ แล้วก็เป็นเรื่องจริงที่เมขลาเองก็เห็นเงินสำคัญ งานแต่งแบบนี้ไม่มีค่าอะไรในชีวิตของเขา เมขลาฟังแล้วสะอึก ตลอดมาเขาเห็นกฤษเรียบร้อย ไม่พูดไม่จา คุยกับเธอไม่เคยเถียงสักคำ แต่วันนี้ทำไมเขาพูดได้แรงกระแทกใจเธอนัก เมขลา “ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะไม่ชอบฉันขนาดนี้ การที่แม่เธออยากให้เธอแต่งงาน นั่นก็เพราะท่านมีความเป็นแม่คนที่อยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝา และอยากหาคนดีๆ มาอยู่ดูแลลูกของท่าน แล้วการที่ฉันเห็นแก่เงินตกลงรับงานแต่งงานโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของอีกคน ฉันไม่สามารถช่วยอะไรใครได้มันเกินตัวฉันเกินไป ฉันยินดียกเงินให้เธอหมดก็ได้ ต่อจากนี้ไปเราก็แค่ไม่เกี่ยวข้องกัน” เสียงสั่นเครือของเมขลาเอ่ยจบแล้วหันหลังให้กับกฤษจะเดินออกไปจากห้อง ได้ยินแค่เสียงประตูปิดลง เมขลาตรงไปที่ลิฟท์ที่อยู่ไม่ไกลนักเพื่อลงไปที่ชั้นจอดรถ น้ำตานองหน้าเธอ เธอรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดจนสุดจะเอ่ย งานแต่งเดิมทีก็ไม่ได้ตั้งใจ พอเห็นเจ้าบ่าวเป็นกฤษ เธอก็ช็อกจนตั้งตัวไม่ไหว ทั้งที่ทุกคนตั้งใจมาอวยพรเธอ แต่แล้วมาเจอคำพูดของเจ้าบ่าวที่แสนเจ็บปวด แล้วแบบนี้เธอจะเริ่มต้นชีวิตกับเขายังไง คงต้องคืนค่าสินสอดให้คุณนายแล้วเรียนท่านตามตรง ว่าเราไปกันไม่ได้ กฤษนั่งสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ทำไมเขาต้องมีความรู้สึกโกรธมากมายขนาดนี้ ปกติไม่เคยไม่มีใครทำเขาโกรธได้เลย ขนาดแม่ที่ว่าทำอะไรไม่เคยคิดถึงเขา เต็มที่ก็แค่น้อยใจแล้วก็หายเปลี่ยนเป็นความเคยชินและเฉยชาใส่อีกฝ่าย คำพูดของเมขลามันมีความจริง แม้มันไม่ได้เต็ม 100 ในความนึกคิดของเขา ใช่ เมขลาไม่ได้แต่งเพราะรัก เธอแต่งเพราะเงิน มันเป็นเรื่องที่เขาโกรธมาก แต่ถ้าเมขลารู้ว่าเจ้าบ่าวคือเขาล่ะ เธอจะรู้สึกยังไง..... นั่นสิ เมขลาจะรู้สึกยังไงก่อนหน้านี้ เธอจะดีใจหรือเสียใจ เธอจะยินดีแต่งงานกับเขาไหม? กฤษ “พี่เมข..” กฤษ เหมือนได้สติ เขาออกจากห้องมองหาเมขลาแต่ก็ไม่พบแล้ว เขาวิ่งไปที่ลิฟท์ เห็นจอดที่ชั้นล็อบบี้เขารีบกดอีกตัวตามลงไป กฤษตามลงไปอย่างร้อนรนสิ่งที่ตัวเองพูดเมื่อครู่ มันคงทำร้ายจิตใจของเมขลาไปไม่น้อย ตอนนี้เขากลับใจหายไม่น้อย ถ้าเมขลาทิ้งเขาไปจริงๆ เมขลาเดินออกจากลิฟท์อย่างไร้อารมณ์น้ำตานองหน้าเธอพยายามเช็ดออกไม่ให้ใครได้เห็น แทบไม่อยากเชื่อว่าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมามีงานแต่งแสนหรูหราและอบอุ่น มีคำอวยพรที่เป็นพรแสนวิเศษจากผู้หลักผู้ใหญ่และญาติมิตรที่มา เพียงไม่พ้นวันเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ทะเลาะกันเสียแล้ว แล้วแบบนี้จะเริ่มต้นครอบครัวกันได้อย่างไร กฤษณะวิ่งตามเมขลาออกจากลิฟท์มาทันเธอขึ้นรถและสตาร์ทเตรียมที่จะออกจากโรงแรม เขากระโดดมายืนขวางไว้เพื่อกันไม่ให้เธอจากไป เมขลามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ถ้าถามความรู้สึกเธอเองก็ไม่แตกต่างจากเขานัก เธอตกลงจะแต่งงานเพียงเพื่ออยากช่วยคุณนายแม่ที่มีอารมณ์ไม่มั่นคงและอยากให้ครอบครัวนางมีความสุข รักหรือไม่รักกันตอนนี้ไม่ได้สำคัญอะไร เธอคิดว่าอยู่ด้วยกันไปเวลาคงสามารถพัฒนาความสัมพันธ์ได้ เงินเป็นสิ่งตอบแทนที่เกินความคาดหมายของเธอ แต่เพื่อมันต้องแลกกับอิสระภาพอีกทั้งชีวิตมันไม่สมน้ำสมเนื้ออย่างนั้นหรือ แต่ถ้าหากว่าที่สามีเขามีคนที่รักอยู่แล้วก็แค่ตกลงแบ่งปันเงินค่าสินสอดแล้วค่อยจากกันก็ได้ เงินไม่ได้สำคัญกับเธอเท่าความรู้สึกของคน แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่พอใจกับงานแต่งขนาดนี้ สู้เลิกกันตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่า กฤษมองจ้องเมขลานิ่ง เธอไม่ยอมลงจากรถ แต่เขาก็ไม่ยอมออกจากหน้ารถของเธอยังยืนกางแขนออกเช่นนั้น จนมีรถตามออกมาเพื่อที่จะออกไป และ รปภ เดินมาที่เธอเพื่อถามว่าจะออกหรือไม่ เมขลาจึงจำใจบอกว่าขอเอารถกลับเข้าไปจอดแทน เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว เธอลงจากรถมองมาที่กฤษณะที่เดินตรงเข้ามาหา กฤษ “เราไปคุยกันก่อน พี่อย่าพึ่งไป” เมขลา “สินสอดกับทองฉันก็ทิ้งไว้บนห้องแล้วนิ” เธอรีบบอกเขา ยังมีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีก กฤษ “กลับไปที่ห้องกับผมเถอะ” เมขลามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ จะมาไม้ไหนกันแน่ เมื่อกี้ยังบอกชัดๆ เต็มสองหูเธออยู่เลย แล้วเธอก็โตพอที่จะเข้าใจสถานการณ์ กฤษ เห็นเมขลายืนนิ่งเขาก็เข้ามาดึงแขนเธอให้เดินตามเขาไปเข้าลิฟท์ เมขลายิ่งงงหนักเข้าไปอีก พอโดนลากมาถึงห้องอย่างไม่ได้ขัดขืนอะไรเขา ต่อให้สู้ไปเธอก็สู้อุ้มมือที่กุมข้อมือเธอแข็งอย่างกับเหล็กหนีบก็ไม่ได้ เมขลา “แกอยากคุยอะไรกับฉันอีก” เธอถามแต่สบัดหน้าที่เปื้อนน้ำตาไม่ให้เขาเห็น
เศร้าพระเอกทำร้ายจิตใจนางเอกค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 2 มีนาคม 2567 เวลา:21:19:45 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
