Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 29 หน้า 2 วันต่อมากฤษออกจากบ้านแต่เช้า เขาไม่ได้มาทำงานที่โรงพยาบาลใหญ่ตั้งนานแล้ว ทำให้มีงานคนไข้ที่ตามผลต้องตรวจเอกสารเอาไว้อีกมาก เข้าต้องใช้เวลา 1 อาทิตย์นี้ทำให้เรียบร้อย วันนี้ต้องออกไปเยี่ยมคนไข้ที่ผ่าตัดเมื่อวานอีก ทุกอย่างวุ่นวายตามปกติของกิจวัตรของหมอ หมอผ่าตัดสมองถือว่าเฉพาะทาง ตอนนั้นทำไมกฤษถึงเลือกเรียนสายนี้อาจจะเป็นเพราะว่าเขาอยากเปลี่ยนสมองให้นายเม่ นายแม่ขี้บ่นจนเขาอยากเอาสมองของย่าที่จากเขาไปตอนนั้นมาใส่แทน ตามความคิดของเด็ก ผู้ใหญ่คือที่พึ่งพิงยามยังเล็ก ใครใจดีอบอุ่น เด็กก็จะรู้สึกปลอดภัยและรักอยากอยู่ใกล้ๆ นายแม่ขี้บ่นมาตั้งแต่เขาจำความได้ จนโต ไม่เหมือนย่าที่เอาใจเขาทุกอย่าง ดูแลเขาอย่างดี เขาอยากอยู่กับย่าตลอดไป แต่แล้วย่าก็ล้มป่วยตอนเขาอยู่เรียนแพทย์ปีสุดท้าย จากที่เขาเคยศึกษาเรื่องการเปลี่ยนถ่ายอวัยวะของมนุษย์มาบ้างในคลาสต่างประเทศ เลยเป็นที่สนใจของเขานัก ด้วยความคิดของเขาก็ยังเด็กใสซื่อเขาคิดว่า ถ้าเปลี่ยนสมองได้ นายแม่คงผิดปกติกว่าคนทั่วไป แต่พอเขาเรียนรู้มากขึ้น เรื่องแบบนั้นมันก็เป็นไปได้ยากเมื่อเขาเริ่มทำงานแล้วเรียนผู้จากประสบการณ์ เรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้เลย จากประสบการณ์ที่เขาผ่านความเป็นความตายของผู้คนมามากมาย ทำให้เขารู้ว่า บางอย่างแก้ได้ เปลี่ยนได้ แต่บางอย่างต่อให้ถึงวันตายก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ตอนนี้ เรื่องของนายแม่ก็ไม่ได้นำความยุ่งยากมาให้เขาเลย จนเวลาเที่ยงวันเขาส่งข้อความหาเมขลาตั้งแต่เช้า เธอตอบมาบ้างนิดหน่อย งานอาจจะยุ่งตามเคย จนบ่ายเขาต้องไปตรวจคนไข้ เลยต้องวางมือถือเอาไว้ ส่วนเมขลาหลังจากส่งคุณแม่หลังคลอดออกจากเรือนไป น้ำฝนที่ขอตัวมาอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อวานพอรู้ว่ากฤษณะอาจจะไม่อยู่ทั้งอาทิตย์เธอก็อาสา ที่เธออาสามาอยู่เรือนยาไทยก็ด้วยเหตุหลายประการ เพราะรู้เรื่องอนาคตที่เรือนยาไทยจะขยายกิจการ ซึ่งเธอก็คาดหวังอยากอุทิศตนมาอยู่กับหมอหล่อ เลยขอป้าโสมมาอยู่ที่เรือนยาไทย และป้าโสมก็ไม่ชัดแถมบอกเธอมาอยู่ทั้งอาทิตย์ได้เลย ช่างเหมาะเจาะเสียจริง น้ำฝนไม่ได้แปลกใจทั้งที่เมื่อก่อนหมอเมขอยู่คนเดียวไม่มีใครเหลียวแล แต่ตอนนี้ป้าโสมดูเกรงอกเกรงใจ พูดอะไรก็ไม่ขัด อยู่ที่เรือนยาไทยไม่วุ่นวายบนตึกอย่างที่คิด เพราะเป็นงานหน้าเดียว เธอก็เป็นลูกมือของเมขลาที่ดี คอยช่วยเหลือคนไข้ เอาชุดให้ คอยเปลี่ยนชุด และล้างอุปกรณ์บ้างเล็กน้อย เมขลาก็ช่วยเธอทำไม่ได้ทิ้งงานให้เธอทำคนเดียวเหมือนหมอบนตึก วันนี้คนไข้มาพร้อมกัน 2 คน คนหนึ่งมาแค่อบตัว อีกคนมาทับหม้อเกลือ งานอบกระโจม น้ำฝนทำได้ แต่ทับหม้อเกลือต้องให้หมอเมขจัดการ พอทั้งสองสาวเสร็จงานก็บ่ายแล้วเลยปิดเรือนยาไทยไปหาข้าวทานกันที่โรงอาหารเพราะป้าแป๋วไปทำงานแล้ว ทานข้าวเสร็จเมขลากับน้ำฝนช่วยกันทำน้ำมันนวดไพล น้ำฝนก็อยากรู้อยากเห็น เธอช่วยทำอย่างตั้งใจ น้ำฝน “ที่เขาว่าหมอเมขทำยาขายดีเป็นเรื่องจริงใช่ไหมคะ?” เมขลา “ใช่จ๊ะ” น้ำฝน “ถ้ามันขายดีทำไมหมอเมข ไม่ทำขายเองล่ะคะ” เมขลา “การลงทุนทำยาไม่ใช่เรื่องง่ายนะ มันต่างจากปรุงยาเฉพาะทางให้กับคนไข้ที่โรงพยาบาล ถ้าเราจะผลิตเอง เราต้องมีโรงงานที่ได้มาตรฐาน ต้องมีการรับรองขอขึ้นทะเบียน ขออนุญาตขายอีก” น้ำฝน “อ้อ” น้ำฝนไม่รู้เรื่องข้อกำหนดกฎหมายที่ว่า ก็ อ้อ ไว้ก่อน น้ำฝน “ที่ ผอ บอกว่า เจ้านายซื้อที่ข้างๆ เพื่อทำโรงงานผลิตยาสมุนไพรก็เป็นเรื่องจริงสินะคะ?” ถ้ามาจากเจ้าของสำนักพิมพ์ให้ข่าวเองมันจะไวเกินคาด เมขลา “ก็อาจจะจริง เจ้านายเรารวยนะ” น้ำฝน “ว้าว แบบนี้ก็ดีสินะคะ โรงพยาบาลเราที่จริงก็ดูมั่นคงดีนะคะ เจ้านายใจก็ดีไม่ค่อยเรื่องมาก” น้ำฝนชมหน้าตาดูมีความสุข เมขลาไม่อยากทำลายฝันหวานของสาวน้อยเลยไม่ได้พูดขัดอะไร น้ำฝน “แล้ว ผอ ลือว่า โรงงานที่กำลังจะก่อสร้างขึ้น หมอเมข จะเป็นผู้จัดการจริงเหรอคะ?” เมขลามองหน้าตาคนช่างอยากรู้อยากเห็น เมขลา “ข่าวเยอะจนหมอตอบไม่ทันเลยนะน้ำฝน” เธอตัดบทเอาดื้อๆ บางเรื่องก็ไม่เห็นสมควรที่เด็กอย่างน้ำฝนจะต้องรู้ น้ำฝน “มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าตื่นเต้นนิคะ” เมขลา “การเปลี่ยนแปลงมีทั้งดีและไม่ดีจ้า ตั้งใจทำงานตามหน้าที่เราก็พอ” น้ำฝน พยักหน้า เป็นอันว่าเธอต้องยุติการถามเรื่องที่ไม่สมควรจะรู้ น้ำฝน “แต่หมอคะ ร้านนี้ น่าทานมากนะคะ Fusion seafood” น้ำฝนรีบเปลี่ยนเรื่อง รีบนำข้อเสนอใหม่ให้เมขลา เมขลาขึ้นชื่อว่ากินได้ทุกอย่าง ถ้าเป็นอาหารที่ถูกปากแล้ว ใครอยากได้เพื่อนกินมักจะไม่เสียใจ น้ำฝน “หมอคะ 10 เมนู 1599 ไม่จำกัดจำนวนคนด้วยค่ะ ต้องจองด้วยนะ ร้านอยู่ทางไปแยกวรเชตุ น่ากินไหมล่ะหมอ” วันนี้น้ำฝนน้อยอยากกินอาหารทะเลเลยกะว่าจะชวนหมอเมขไปกินด้วย ถ้าหมอเมขไป ป้าแป๋ว ป้าโสม หรือหมอบนตึกก็อยากจะไป แต่น่าเสียดายที่กฤษไม่อยู่ เมขลา “จะไปวันนี้เหรอ?” เธอถามอย่างสนใจ หมอเอก “ไปไหนกันเหรอสาวๆ” เสียงหมอเอกที่โผล่เข้าประตูมาพอทันได้ฟังสองสาวที่กำลังชวนกันไปหาอะไรกันตอนเย็นนี้ เมขลา “ว่าจะชวนกันไปหาอะไรกินน่ะ แล้วนี่คุณมาทำไม?” หมอเอก “โห นี่คุณถามคนไข้แปลกๆ” เมขลา “ใช่นะสิ นี่พึ่งจะบ่าย” หมอเอก “ผมพึ่งทานข้าวเสร็จ พอดีมีคนไข้มาช่วงเที่ยง” เมขลา “อ้อ...” หมอเอก “แล้วจะไปหาอะไรกินที่ไหนกันเหรอ” น้ำฝน “เราว่าจะไปกินอาหารทะเลที่ Fusion seafood ค่ะ” หมอเอก “ร้านดังอยุธยานิ” หมอเอกทำเป็นเออออห่อหมกไปด้วย หมอเอก “คุณอยากกินเหรอ?” เขาหันมาถามเมขลา น้ำฝนเหลือบมองก่อนใช้ช่องทางทำมาหากิน น้ำฝน “ใช่แล้วค่ะ หมอเมขชอบอาหารทะเลมากเลยนะคะหมอเอก วันน้ำเราก็อยากจะกิน” หมอเอกมองหน้าน้ำฝนประมาณว่าไม่ได้ถาม หมอเอก “วันนี้คุณจะไปไหมล่ะ ผมเป็นเจ้ามือเอง” เขามองหน้าน้อยๆ ของเมขลาทีนิ่งฟังทั้งสองเงียบๆ เมขลามองน้ำฝนที่ทำตาโต พยักเผยิดให้เธอตอบตกลง เผื่อจะมีลาภปาก เมขลา “ก็อยากทานอยู่วันนี้ขี้เกียจทำกับข้าว” หมอเอก “จองร้านเลยสิ เดี๋ยวผมจ่ายเอง” เมขลา “เรื่องอะไรคุณจะมาเลี้ยงฉัน” หมอเอก “เออ น่า อยากเลี้ยงก็อยากเลี้ยง” น้ำฝน “ไม่เป็นไรหนูจองให้แล้วค่ะ”
มือที่สามค่ะงานนี้
 โดย: หอมกร
  วันที่: 27 กรกฎาคม 2567 เวลา:14:45:26 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
