Oh!! my sassy boss ตอนที่ 42 หน้า 1
เย็นนั้น......
น้ำฝนกับหมอเอกไปที่ธนาคารตามตกลงกัน แม้เจ้าหน้าที่จะรู้สึกตื่นเต้นกับการโอนเงินหลักล้าน น้ำฝนมองหน้าหมอเอกที่เต็มไปด้วยความเสียดายเงินล้าน แม้จะนึกสงสารเขาก็ตาม ถึงไม่ได้อยากจะได้เงินมากขนาดนั้นจากเขา แต่เห็นความยโสแล้วเธอก็เจ็บปวดใจ
หมอเอกเซนส์การโอนเงินด้วยมือสั่นเทา กับการต้องสูญเสียเงินออมของเขาไปให้น้ำฝนที่นั่งมองเขานิ่ง ไม่รู้ว่ายามนี้ผู้หญิงคนนี้คิดอะไรอยู่ ช่างไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เห็นเงินเป็นพระเจ้า อยากได้เงินจนตัวสั่น โดยที่ตัวเองก็ลืมไปว่าเป็นคนเสนอเงินให้เขาเอง
เมื่อทั้งสองเสร็จสิ้นภาระกิจเรื่องเงินเสร็จแล้วเดินออกมาหน้าธนาคาร
หมอเอก “อย่าคิดว่าผู้ชายทุกคนเขาจะโง่ยอมเสียเงินง่ายๆ แค่ไปหลับนอนกับเขานะ”
น้ำฝน “ขอบคุณที่คุณเป็นคนโง่คนหนึ่งค่ะ”
เสียงแล้วสายตาเย้ยหยันนั่น ทำเอาหมอเอกโกรธ เดินเข้ามาจับแขนแล้วเดินลากไปร้านอาหารฟาสฟู้ด เขาจับน้ำฝนนั่งอย่างแรง แล้ววางเอกสารลงตรงหน้า
หมอเอก “ช่วยเซนส์ด้วย”
น้ำฝนมองหน้าเขา งงๆ เธอหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านนิ่งๆ แม้สำนวนบางอย่างดูแปลกๆ แต่ด้วยความที่น้ำฝนไม่มีความรู้ด้านสัญญา เนื้อหาจับใจความได้ว่า ขอให้ทั้งสองคนไม่มีพันธะเรื่องใดๆ ผูกมัดกันได้ ห้ามน้ำฝนพูดเรื่องความสัมพันธ์ของหมอเอกกับเธอ ห้ามแสดงตนว่ารู้จักกัน และห้ามแบลคเมล์เขาทีหลัง และน้ำฝนต้องให้เบอร์มือถือ ไลน์ และแอฟการติดตามตัวกับเขา และให้เขาตรวจสอบโทรศัพท์มือเธอทุกวัน เพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอไปทำอะไรที่ไหน กับ ใคร และไม่มีการพูดคุยกับใครเรื่องนี้ ที่สำคัญต้องให้กุญเจห้องเธอกับเขา เขาจะติดตั้งกล้องวงจรปิดในห้องน้ำฝน เพื่อตรวจสอบว่าไม่ได้พูดเรื่องนี้กับใครจริงๆ
น้ำฝน “หมอเอก นี่จะติดตามหนูตลอด 24 ชั่วโมงเลยเหรอ”
เธอถามเขาอย่างข้องใจ
หมอเอก “แล้วจะให้ผมมั่นใจได้ยังไงล่ะ ว่าคุณไม่ได้พูดเรื่องนี้กับใครจริงๆ”
น้ำฝน “มันไม่เกินไปเหรอ?”
หมอเอก “คุณได้เงินผมไปมากมายขนาดนั้น กับทำแค่นี้ มันไม่เกินไปหรอก แล้วผมไม่ใช่คนโง่”
เขาแทบตาถเลือกถลนใส่น้ำฝน สาวน้อยใจเต้นระทึก ไม่มีทางหนีเลยต้องยอมเซนส์ชื่อไปแต่โดยดี พอเซนส์ชื่อเรียบร้อยเขาแบมือตรงหน้าเธอ
หมอเอก “กุญเจ”
น้ำฝน “หนูมีแค่ดอกเดียวเองนะ เจ้าของหอเข้าให้แค่ดอกเดียว”
หมอเอก “ตรงนั้นมีที่ตอก ไปตอกสิ”
เขาย้ำ มองหน้า งงๆ ของน้ำฝน ก่อนจะค่อยๆ เปิดหาจากกระเป๋าแล้วแกะออกจากพวงด้วยสายตาระแวงระวัง มองหน้าเขาที่พยักพเยิดให้เธอเดินไปที่ร้าน โดยเขายื้อเอากระเป๋าเธอไปเป็นตัวประกัน ก่อนจะเดินไปให้ร้านเขาเจียรกุญเจให้ ในใจตอนนี้ไม่รู้จะหาทางหนีทีไล่ยังไง คิดถึงเมขลา ไม่รู้เธอจะหาทางออกให้ยังไงได้ น้ำฝนเดินกลับมาหาเขาที่โต๊ะ
หมอเอก “ห้องเบอร์อะไร”
น้ำฝน “315”
หมอเอก “ผมจะไปติดกล้องวันนี้เลย”
น้ำฝน งงงัน ทำไมดูเขารีบร้อนขนาดนั้น เอาเวลาไปเตรียมการณ์พวกนี้ตอนไหนกัน ไหนเธอคิดว่า เราจะเลิกแล้วต่อกัน เรื่องนั้นก็เป็นแค่สะเดาะห์เคราะห์ แต่ดูไปดูมาราวกับเคราะห์หนักกว่าเดิมแบบนี้
พอทั้งสองมาที่หอ หมอเอกมาที่ห้องเธอจริงๆ พร้อมกล้องไร้สาย เขามองหาที่ติด กวาดสายตาไปรอบห้องพิจารณาห้องอันรกของน้ำฝนแล้วส่ายหน้า
น้ำฝน “นี่หมอเอก คุณคิดอะไรของคุณ หนูจะไปพูดเรื่องของเราทำไม หนูนะ เป็นคนเสียหาย หนูเป็นผู้หญิง”
หมอเอกไม่สนใจ เขามองหาที่ติดได้ ตรงประตูทางเข้า เพราะทำให้เห็นทุกอย่าง
น้ำฝน “แล้วอีกอย่าง นี่เป็นห้องส่วนตัวของหนูนะ หมอเอกไม่มีสิทธิเข้ามา”
หมอเอกหันมามองน้ำฝน
หมอเอก “ทำไม จะไม่มีสิทธิ ผมเสียเงินไปขนาดนั้น ก็เพื่อรักษาชื่อเสียงผม”
คำตอบมันช่างทิ่มแทงอกน้ำฝนนัก
น้ำฝน “เราก็ควรต่างคนต่างอยู่กันไปสิ จะมายุ่งกันอีกทำไม? แล้วมาติดกล้องในห้องหนูแบบนี้ถือว่าล่วงละเมิดสิทธิชีวิตหนูได้นะ เกิดหนูจะอาบน้ำแก้ผ้า หมอก็เห็นหมดสิ”
ใช่มันก็ควรจะเป็นเช่นนั้นมากกว่าไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ได้รักกันก็เลิกแล้วต่อกันไป เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็คือความผิดพลาดที่น้ำฝนทำใจยอมรับได้แล้ว
น้ำฝน “เรื่องที่เสียตัวให้หมอ หนูก็ไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว เราก็ควรต่างคนต่างอยู่ไม่ดีกว่าเหรอ ทำไมจะต้องมาวุ่นวายชีวิตของกันและกันด้วย”
หมอเอก “ไม่ได้ ผมเสียเงินไปไม่ใช่น้อย มันซื้อชื่อเสียงกลับมาไม่ได้หรอก แล้วอะไรที่ผมจะมั่นใจได้ว่าคุณจะไม่หักหลังผม”
เขาจ้องสายตาดุ เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ เกิดงกเงินขึ้นมาตอนนี้ มันก็จริงเงินขนาดนั้น เป็นน้ำฝนหาทั้งชีวิตก็ไม่ได้
น้ำฝนไม่คิดมาก่อนว่านอกจากความเห็นแก่ตัวที่คิดว่าตัวเองต้องเสียชื่อเสียงแล้ว เขาก็ยังหวงเงินที่เสียไปอีก คนแบบนี้ไม่น่ารักตรงไหนกัน
น้ำฝน “เอาเงินคืนไปเลยดีไหม เรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น ก็ช่างมันเถอะ ถือว่าหนูทำทานก็แล้วกัน เราไม่ได้ติดใจอะไรกัน หมอไม่ได้เด็ดพอให้หนูเรียกร้องเอาอะไรหรอก”
ยังกะโดนตีแสกหลางหน้า หมอเอกเลือดปรี๊ดขึ้นหน้าจนแดดกล่ำ
หมอเอก “ไม่ได้เด็ดอย่างนั้นเหรอ?
เขาย่างสามขุมเข้ามา ทำเอาน้ำฝนตกใจกับท่าทีที่ดูโกรธของชายสูงวัย
น้ำฝน “ใช่ แล้วหนูก็ไม่ชอบคนแก่ด้วย เกิดผู้ชายมาหาหนูที่ห้อง หมอเอกไปติดคลิปลงเน็ต หนูก็ซวยสิ”
ยิ่งเพิ่งแรงโกรธให้หมอเอกเข้าไปใหญ่ เขาคว้าแขนน้ำฝนเอาไว้
หมอเอก “แบบนี้กลัวด้วยเหรอ ที่โดนทำลายชื่อเสียง”
น้ำฝน “หมอ......หนูเจ็บนะ”
เธอร้องออกมา สีหน้าเจ็บปวด แต่เหมือนหมอเอกไม่สนใจ
หมอเอก “อย่าคิดว่า จะมาทำลายชีวิตของผมได้”
น้ำฝนมองหน้าเหี้ยมๆ ด้วยความเจ็บปวดและงุนงง ใครกันแน่ที่ทำร้ายกันตอนนี้
น้ำฝน “หมอ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า หนูไม่เคยคิดจะไปยุ่งวุ่นวายอะไรกับหมอเลยสักนิด เราจบกันแล้วก็เลิกแล้วกันไปสิ ถือว่าเรื่องวันนั้นไม่ได้เกิดขึ้น หนูไม่ได้ติดใจอะไรสักนิดเดียว”
หมอเอก “ไม่ได้....ผมเสียเงินไปแล้ว”
น้ำเสียงแทบตวาด
น้ำฝนยิ่งงุนงง สงสัย หรือว่าเขาจะเสียดายเงินที่เธอเรียกร้องเอากันแน่ แล้วทำให้เขาสติแตก จะคืนให้ก็ไม่เอาทำไมมันย้อนแย้งไปหมด
น้ำฝน “หรือว่า หมอเสียดายเงินยังงั้นหรือ ก็หนูบอกว่าจะคืนให้แล้วไง หมอจะเอาคืนไหม? ไปโอนคืนเลยวันพรุ่งนี้”
วันที่: 22 มีนาคม 2568 เวลา:8:52:32 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
