Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 19 หน้า 2 กฤษมองหน้าใสที่ขุ่นใจ แม้จะรู้สึกสำนึกก็เพียงเล็กน้อย ตอนนี้อารมณ์เขามันร้อนแบบไม่รู้ตัว เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรให้เย็น ตั้งแต่รู้จักผู้หญิงคนนี้ ที่เรียกว่าร้อนว่าเย็นมันควบคุมยากกว่าที่เขาคิดไว้ กฤษ “เราก็แต่งงานกันแล้ว แม้จะแต่งแค่ในนามก็ตามที แต่พี่จะหนีพิธีเขาห้องหอไปแบบนี้มันก็น่าขายหน้าเอาได้” เมขลาหันมามองอย่างไม่เข้าใจ เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว เมื่อตัดสินใจจะทำอะไรก็คือทำ กฤษ “ถึงพี่กับผมไม่ได้ตั้งใจอยากแต่งงานกันนัก จะหักหน้าผู้ใหญ่เลิกกันวันแต่งเลย มันก็เสียทั้งสองฝ่าย” ถึงกฤษพยายามหาเหตุผลมาพูด แต่พอสบดวงตาที่มองเขาหนักแน่น เจือด้วยความโศรกเศร้าและเด็ดขาด เขาเองกลับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ เขาจะพูดอะไรต่อดี เพื่อที่จะให้เมขลาไม่เลิกงานแต่งนี้ กฤษ “ผู้ใหญ่ก็พึ่งจะให้พรเราเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้ พี่จะกล้าทำลายน้ำใจพวกท่านกันเหรอ” ความเงียบและสายตาดุเฉียบแบบนี้มันช่างน่ากลัวนัก กฤษบอกตัวเองไม่ถูกว่าเป็นภาวะกดดันที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต ช่างลึกลับ เงียบ ดุ โหด และมีอำนาจกดเขาได้แน่นิ่ง เขาจะมาแพ้ที่ยกแรกไม่ได้เชียว กฤษ “เราผ่านช่วงเวลานี้ไปก่อนค่อยว่ากัน” เขาอยากให้เธอพูดอะไรออกมาบ้าง ผู้หญิงช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ เมขลา “ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับงานแต่งนี้ ฉันคิดมาดีแล้วว่าจะแต่ง ถึงฉันแทบจะไม่รู้เลยเกี่ยวกับสามีในอนาคตของฉันจะเป็นยังไง จะดีหรือจะร้ายกับฉัน ครอบครัวของสามีจะเป็นยังไง ฉันก็ไม่รู้เลยฉันจะเข้ากับพวกเข้าได้ไหม ฉันไม่ได้แค่อยากได้เงิน ถ้าฉันจะได้เงินเพื่อเป็นค่าตอบแทนที่จะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพวกเขา ฉันเกิดมามีงานแต่งงานแค่ครั้งเดียว ไม่ได้คิดว่าจะต้องแต่งงานครั้งที่ 2 หรือครั้งที่ 3 อีก ฉันผิดด้วยหรือ?” เสียงอันหนักแน่นเอ่ยถามเขากลับ ทำเอากฤษเองก็นิ่ง เขาก็ไม่เคยรู้ความรู้สึก ความคิดทั้งหมดของเมขลามาก่อนกับการตัดสินใจของเธอ แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง ถ้าเธอต้องก้าวเข้ามาในครอบครัวของเขา เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง เธอแทบจะไม่รู้อะไรเลย แล้วจะโทษว่าเธออยากได้เงินจนตัวสั่นได้อย่างไร ถ้าแต่งแล้วไปด้วยกันไม่ได้หย่ากันไปประวัติด่างพล้อยทั้งสองฝ่าย ตัวเขาเป็นผู้ชาย หน้าตาดี มีฐานะ จะหาผู้หญิงมาแต่งใหม่ไม่ใช่เรื่องยาก ส่วนเมขลาล่ะ เธออายุมากแล้วจะมาถูกหย่าย่อมถูกมองไม่ดี จะหาผู้ชายแต่งงานใหม่ก็คงยาก กฤษถอนหายใจ เขาต้องผ่านคืนนี้ไปให้ได้ ในเมื่อมันเกิดแผลในใจของทั้งสองฝ่ายแล้ว กฤษ “งั้นเรามาตกลงกัน” เขาเริ่มหาเรื่องมาตั้งเงื่อนไข มองหน้าน้อยๆ ที่ไม่อยากมองหน้าเขาแล้วใจหาย กฤษ “ในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว เราก็ต้องทำตามหน้าที่ของเราต่อไป” เมขลาก็นึกสับสนงงงันอีกรอบ กฤษจะมาไม้ไหนอีกแน่ คนรวยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เธอตั้งตัวไม่ทันแล้ว กฤษ “ผมไม่รู้ว่า พี่จะแต่งกับผมเพราะอะไร เหตุผลนั้นก็คงเก็บเอาไว้ก่อน แต่ในเมื่อแต่งมาแล้ว งานแต่งเราก็ใหญ่โตให้สมเกียรติสมฐานะของทั้ง 2 ฝ่าย ถ้าเราทำลายมันลงวันนี้ ครอบครัวผมก็ขายหน้า ครอบครัวพี่ก็ขายหน้า และอาจจะมีผลกระทบต่อหน้าที่การงานอีก เพราะงั้นเรามาช่วยกันพยุงกันไปก่อนทำหน้าที่ของเราสักระยะหนึ่งแล้วถ้าเกิดมันไปกันไม่ได้จริงๆ เราค่อยบอกผู้ใหญ่ก็จะไม่ต้องเสียหายมาก” ราวกับว่าเขากำลังขู่เธออยู่ เมขลานิ่งฟัง ซึ่งจะว่าไปมันก็เป็นสิ่งที่เธอคิดเอาไว้เหมือนกัน แต่ถ้าเกิดว่าเขาไม่ชอบเธอขนาดนั้น จะเลิกวันนี้หรือวันไหน ทำไมคนรวยจะต้องแคร์ บางคู่เธอก็เห็นแต่งแค่ในนาม หรือหม้อข้าวยังไม่ทันไหม้ก็เลิกกันแล้ว แต่การที่เธอต้องตกงานในอนาคตนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ ทำไมต้องเอาเรื่องพวกนี้มาบีบบังคับเธอด้วย ยังไม่ทันที่จะตอบโต้เขาไปเสียงมือถือเธอดังขึ้นมา เป็นชื่อคุณนายแม่ เธอเลยขอแอบคุยไม่ให้กฤษได้ยิน แม่นายวรรณ “เป็นยังไงบ้างลูก เรียบร้อยดีไหม” เมขลา “ค่ะ” แม่วรรณ “แม่ขอบใจหนูมากนะ ที่ยอมแต่งงานกับลูกชายแม่ แม่รู้ว่าหนูลำบากใจ แต่ก็ขอขอบใจมาก หนูทำให้แม่มีความสุขมากวันนี้ ลูกชายแม่ แม่ก็ฝากดูแลมันด้วย มันยังเด็กนัก ความคิดอะไรหลายอย่างมันก็ยังไม่รู้ความมาก แม่ฝากให้หนูช่วยขัดเกลาให้แม่ที หนูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ขอให้อดทนกับมันด้วย กฤษ มันก็ไม่ได้เป็นคนดื้ออะไรมาก หน้าตาก็หล่อ นิสัยก็ชอบไปวัดไปวา แม่ฝากหนูด้วยนะ” เมขลานิ่งคิด คุณนายช่างโทรมาถูกจังหวะเสียจริง น้ำเสียงที่มีความสุขของคุณนาย เธอจะทำลายมันลงได้อย่างไร คนสูงวัยขนาดนั้น ท่านควรมีชีวิตบั้นปลายที่สงบสุขถึงจะถูก เพราะมีลูกแบบนี้สิ ชีวิตคุณนายที่ผ่านมาถึงได้อมทุกข์ขนาดนั้น แต่จะว่าไป กฤษ เองก็มีความทุกข์เช่นกัน แล้วทำไมแม่ลูกคู่นี้หาเรื่องมาบีบเธอทั้งคู่กันเล่า อีกคนเหมือนไม่อยากแต่ง พอเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่อยากให้เธอยกเลิกงานแต่ง ไม่งั้นเธอต้องตกงาน อีกคนอยากให้แต่ง แล้วห้ามเลิกโดยเด็ดขาดไม่งั้นนางตายตาไม่หลับ เป็นการขู่เธออย่างร้ายกาจทั้งสองคน ทำไมชีวิตมันช่างว้าวุ่นได้ขนาดนี้ เมขลา “ค่ะ” เมื่อวางสายเรียบร้อยแล้ว เมขลา “ก็ได้ เราก็ทำหน้าที่ของเราต่อไป เรื่องอะไรที่ไม่พอใจก็พูดออกมาให้หมดก่อนที่เราจะต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ศึกษากัน ฉันให้เวลาเธอ 2 เดือน ตัดสินใจ ก่อนที่จะบอกแม่เธอว่าเราเลิกกัน ก็พอดีกับทีเธอฝึกงานเสร็จ” เมขลาเหมือนสะดุด นี่ฉันแต่งงานกับเด็กนักศึกษาหรือนี่? เธอถามตัวเองเงียบๆ เฮ้ยยยยยย...............................ก็ลองดูสักตั้ง ไหนๆ ก็ตัดสินใจมาแล้ว ตั้งใจมาแล้ว ศึกษาจากอากู๋มาแล้วเรื่องยั่วผู้ชาย จะให้มันมาจบแห่ เพราะเด็กได้อย่างไร กฤษมองหน้าน้อยที่ยังนิ่งขรึมอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ใจนึงก็โกรธ อีกใจก็อ่อน เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองนัก กฤษ “พี่จะกินข้าวเย็นไหม ผมจะสั่งให้” อยู่ๆ เกิดเปลี่ยนเรื่องคุยเอาเฉยๆ เมขลา “ไม่ ฉันกินไม่ลง”
ยังงอนกันไม่เลิกเลยค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 5 มีนาคม 2567 เวลา:7:52:50 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
