Oh!! my sassy boss ตอนที่ 17 หน้า 2
กฤษ รูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมคาย แม้จะไม่ค่อยยิ้ม หน้าตาเคร่งขรึม ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยนัก แล้วกิริยาท่าทางที่ดูเท่ห์ นิ่ง สมาร์ท นั่นเล่า สาวๆ กรี๊ดกันทั้งโรงพยาบาล แม้จะแอบมาบ่นว่ามันออกจะดุๆ แบดๆ แต่ก็เป็นทรงฮิตและนิยมของสาวๆ แต่ด้วยความที่เมขลาโตกว่าเลยไม่ได้ใส่ใจนัก ในสายตาของกฤษ เมขลาดูดุกว่าแม่เขาเป็นกอง
เทศกาลสงกรานต์ที่อยู่กลางสัปดาห์แบบนี้ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้วก็จะได้หยุดวันเสาร์อีกวัน แต่สถานการณ์ที่โรงพยาบาลคนลากลับบ้านไปมากคงมีคนมาทำงานไม่กี่คน และคงลายาวไปจนถึงเสาร์อาทิตย์ แม้กฤษจะนึกเสียดายว่าเขาน่าจะได้อยู่ยาวกับเมขลา 4 วัน แต่ก็ช่างเถอะ แค่นี้ก็สนุกเพียงพอแล้ว
เมื่อกลับมาสู่โหมดความจริง เขาก็ควรเป็นตัวของเขาเอง
วันเสาร์แสนเงียบเหงา ไม่ค่อยมีคนไข้มาที่โรงพยาบาลนัก น่าจะเป็นช่วงเทศกาลที่ใครๆ ก็ต้องไปพักผ่อน แต่เวลาแบบนี้กฤษรู้สึกว่าไม่มีสาวๆ บนตึกแวะเวียนมา มันช่างดีนัก เขาไม่ต้องรู้สึกอึดอัดเวลาโดนสาวๆ เข้าใกล้ ไม่ต้องคอยหลบซ้ายทีขวาที เมขลาชวนเขาผลิตยาเพื่อส่งคลังเท่าที่เธอพอมีบรรจุภัณฑ์ใส่
เมขลา “เดี๋ยวอาทิตย์หน้าคงต้องเบิกค่าขวดแล้ว”
เมขลาดูสต๊อกของแล้วบันทึกว่าจะต้องสั่งอะไรบ้าง ส่วนกฤษช่วยทำยาเสร็จก็กำลังเก็บของเข้าที่และล้างอุปกรณ์
เสียงโทรศัพท์กฤษดังขึ้น เขาหยิบมาดูอย่างแปลกใจ เบอร์นี้ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาเขา เขาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปคุยหน้าเรือนเงียบๆ
กฤษ “สวัสดีครับ พี่ณุ”
พิษณุ “แกอยู่ที่ไหน?”
กฤษ “ผมอยู่อยุธยาครับ”
พิษณุ “แกไปทำไมอยุธยา แล้วรู้ไหมทำไมแม่เรียกฉันกลับบ้าน?”
กฤษ “แม่คงคิดถึงพี่มั้ง”
พิษณุ “แล้วแกจะไม่มาบ้านเหรอ”
กฤษ “ไม่ แม่ไม่โทรตามผมนิ”
พิษณุ “ปกติไม่เคยตามฉันกลับบ้าน นึกยังไง”
กฤษ “แม่คงหาผู้หญิงมาให้พี่ดูตัว แล้วคงจะจัดงานแต่งให้”
กฤษตอบพี่ชาย เสียงอีกฝั่งเงียบเหมือนอึ้งๆ
พิษณุ “แกว่าอะไรนะ?”
กฤษ “แม่จะให้พี่แต่งงาน”
เขากลั้นใจบอก
พิษณุ “ว้าย!!! จะให้ฉันไปแต่งกับชะนีที่ไหน แบบนี้จะกลับไปทำไม? แก ฉันไม่แต่งกับชะนี”
เสียงอีกฝั่งวี๊ดว้ายกระตู้วู้ แทบจะกรี๊ดใส่เขาแล้ววางสายๆ แต่ไหนแต่ไรมา เขาก็แค่คิดว่าพี่ชายจะแกล้งทำเป็นตุ๊ด แต๋วแตกเพื่อหลีกเลี่ยงการจับคลุมถุงชน ถึงมันดูเป็นวิธีที่ดี ที่เขาเองก็อยากใช้ แต่ทำไมทำไม มันเหมือนเกินไปหรือเปล่า แล้วอีกอย่างพี่ก็ไม่เคยคบผู้หญิง เขาก็แค่คิดว่าบางทีพี่ก็แค่แกล้งแอ๊บแมน แต่พี่ก็เหมือนมีแฟนเป็นผู้ชาย แล้วที่ทิพย์ที่ชอบไปมาหากันล่ะ เห็นแม่ก็แทบอยากจะจับให้แต่งรู้แล้วรู้รอดไป แต่ติดตรงที่ผู้หญิงก็ไม่คิดเข้าหาแม่
การที่แม่โทรตามพี่ณุแบบนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะให้พี่ณุแต่งกับเมขลา กฤษ มองมือถือในมือเงียบๆ เมื่อวานเขาตัดใจได้แล้ว วันนี้ก็ต้องตัดใจให้ได้มากกว่าเมื่อวาน แล้วพรุ่งนี้เขาก็ต้องตัดใจให้ได้มากกว่าวันนี้ นี่คือสิ่งที่เขาต้องทำ
เมขลาบอกเขาชัดเจนแล้วว่าเห็นเขาเป็นเพียงน้องคนหนึ่ง แล้วทำไมเขาจะต้องทำลายความเชื่อใจนั้นของเธอ นอกจากจะไม่ได้ใจเมขลาแล้ว เธอก็อาจจะเกลียดเขาเข้าไส้จนมองหน้ากันไม่ติด
เขาเดินกลับเข้าเรือน
เมขลา “พรุ่งนี้ฉันจะต้องเข้ากรุงเทพ เธออยู่บ้านคนเดียวนะ”
กฤษ “พี่จะไปไหนเหรอครับ”
เมขลา “เมื่อกี้คุณนายโทรมา แกนัดไปทานข้าวที่บ้านแก ไปรู้จักคนในครอบครัว”
กฤษได้แต่หน้าสลด
กฤษ “ครับ”
เขารับคำเงียบๆ ไปรู้จักคนในครอบครัว แล้วทำไมแม่ไม่โทรตามเขาเลย เห็นเขาเป็นคนนอกอย่างนั้นหรือ? ความน้อยใจที่เคยสะสมมาตั้งแต่เด็ก มันตอกย้ำเขาจนทำให้ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ไปหรือไม่ไป ก็ไม่สำคัญ เขารู้เพียงแค่ว่าอยู่ห่างจากแม่เท่าไหร่ก็ดีกับเขาแล้ว
เช้าวันต่อมา เมขลากว่าจะเตรียมตัวออกจากบ้านได้ก็ลืมนั่นลืมนี่จนน่าปวดหัว กฤษ นั่งมองเธอเดินกลับไปกลับมาหลายรอบ
เมขลา “อยู่บ้านดีๆ นะ ฉันจะรีบกลับ”
เธอบอกเขาก่อนไป กฤษ เดินไปส่งเธอขึ้นรถ มองรถวิ่งหายไปจากซอย แล้วกลับเข้าบ้าน เพื่อทำรายงานของเขาต่อ
เมขลามาถึงบ้านคุณนายตามที่เธอส่งโลเคชั่นไปให้ บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าจนเมขลาถึงกับอ้าปากค้างในความมั่งคั่งมีคนขับรถที่คอยเปิดประตูให้ แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก ก็คุณนายวรรณคดีเป็นเจ้าของกิจการโรงพยาบาลหลายแห่งในกรุงเทพและต่างจังหวัด บ้านหลังแค่นี้ก็ธรรมดาไปด้วยซ้ำ เธอถือกระเช้าผลไม้เดินเข้าไปหาคุณนายที่ยืนรอต้อนรับที่หน้าประตูไม้โค้งสลักลวดลายสวยงามสลับกับช่องกระจกสวยหรู เธออดที่จะประหม่าไม่ได้ ของที่เธอเอามาฝากดูธรรมดาเกินไปสำหรับผู้มีอันจะกิน
แม่วรรณ “มาแล้วเหรอ มาสิ”
นางเรียกเธอให้เดินตามเข้าบ้าน
เมขลา “สวัสดีค่ะ หนูเอาผลไม้กับขนมตะโก้มาฝาก”
แม่วรรณ “ขอบใจจ๊ะ แม่กิ่งช่วยเอาไปเก็บทีนะ”
แม่กิ่งเข้ามารับของจากมือหญิงสาวไป เธอยิ้มแล้วส่งตะกร้าผลไม้ให้
คุณนายพาเธอเดินเข้ามาที่ห้องโถงรับแขกมีโต๊ะโซฟาสุดหรูชุดใหญ่บุด้วยหนังราคาแพง เธออดมองรอบๆ ชั้นโชว์ที่จัดอย่างเรียลง่ายไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป ของแต่ละอย่างที่วางโชว์ บอกถึงรสนิยมและความมั่งมีของคุณนายวรรณคดี มีทั้งถ้วยชามของเก่า งานเบญจรงค์มูลค่าหลักแสน งานสลักหินสวยงามเป็นหยกเรื้อดีรูปนกยูงข้างบันไดอีกข้างเจกันโบราณอายุมากกว่า 100 ปี น่าจะตีเป็นมูลค่าไม่ได้ เธอไม่คิดมาก่อนว่าคุณนายจะสะสมของเก่าเช่นกัน
เมขลา “ชามเบญจรงค์ สมัย ร. 5 เลยนะคะ”
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา:7:05:49 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
