Oh!! my sassy boss ตอนที่ 28 หน้า 1
ฝนตกตั้งแต่ตี 2 อากาศรอบด้านเย็นตัวลง ร่างหยุกหยิกเบียดข้างๆ กฤษณะเอาไว้ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายทำเอากฤษเริ่มสะลืมสะลือไม่ห่มผ้าหันไปกอดร่างอุ่นซุกหน้าเข้าซอกคอเธอ สูดกลิ่นกายหอมอ่อนๆ มันยั่วเร่งกำหนัดได้ดีนัก
กลิ่นนี้เป็นกลิ่นที่เขาคุ้นเคยและชอบในความละมุนละมัย เขามิอาจจะข่มใจ นับเป็นเรื่องจริง บดเบียดกับแผ่นหลังอันบอบบางมือเรียบยาวสอดเข้ามาด้านหน้า แม้ไม่ได้คิดว่าจะทำ
แต่ร่างกายก็มีปฎิกิริยาทุกอย่างเอง นี่เขาสำรวจร่างบางจนได้ทั้งที่ห้ามใจก่อนนอนทุกคืน ผิวอันนุ่มนิ่มภายใต้ชุดนอนแขนยาวที่ขัดหูขัดตาเขาทุกคืน บางคืนเขาอาจจะไม่ได้นอนชิดกัน เพราะเธอกลิ้งออกห่างเขาราวกับรังเกียจ
แต่บางคืนก็พลิกมานอนข้างๆ เขาก็อาศัยจังหวะหลับแกล้งกอดจนถึงเช้า คืนแรกๆ เมขลาเผลอถีบเขาจนตกเตียง แต่หลังๆ เริ่มคุ้นชิน เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆ ปรับตัว แต่ทำไมเขาถึงปรับตัวได้ไวกว่าเมขลา แล้วคืนนี้อากาศมันเป็นใจนัก ฝนน่าจะตกหนักๆ ทุกคืน ก็ในเมื่อมันคือหน้าฝนแล้ว จะทนนอนร้อนอะไรกัน
คืนนี้อุ้มมือเรียวยาวก็กล้าหาญ ในเมื่อเธอชอบปั้นหัวใจเขานัก เขาจะปลุกปั่นอารมณ์เธอคืนบ้าง
ในเสี้ยวของความสะลืมสะลือ เขาเพียงจินตนาการถึงร่างเปล่าเปลือยไร้อาภรณ์ของเมขลา ที่นอนบดเบียดข้างกาย มือของเขาก็ซุกซนพอประมาณที่จะสำรวจเรือนร่างที่เขาถวิลหามาตลอด ช่างบอบบาง นุ่ม อุ่น หอมระรินใจ ยิ่งดอมดมยิ่งถลำลึก จะให้เขาตัดใจยังไงได้
เมขลารับรู้ถึงความร้อนแรงของร่างที่เบียดเธอ อกเขาที่แนบชิดกับแผ่นหลังเธออบอุ่นจนไม่รู้สึกถึงความเหน็บหนาวของลมฝน เขาพยายามทำแบบนี้มาทุกคืน แม้บางคืนจะโดนเธอใช้บาทาลงทัณฑ์ แต่หลังๆ เธอก็เริ่มอ่อนลง และปรับตัวกับการนอนข้างใครสักคน การมีสามีจะนอนกลิ้งไปมาเหมือนนอนคนเดียวไม่ได้ อุ้มมืออุ่นพยายามสำรวจร่างกายเธอนั้นเล่ายิ่งสร้างแรงกระตุ้นการตอบสนองเธออย่างดี
ขายาวที่แนบชิดด้านล่างอีกก็ทาบทับเธอจนดิ้นไม่ได้ ที่มากับความแข็งแรงที่ชวนใจตื่น ลมหายใจอุ่นลึกที่รดต้นคอเธอ มือใหญ่ที่ลูบไล้อย่างเบามือ จนถึงบาร์ตัวน้อยของเธอ เขาลูบมันอย่างแผ่วเบาสัมผัสกับเนินเนื้ออันนุ่มนิ่ม เขาขยำเล่นอย่างเบามือ เขาแอบเอาแต่ใจแบบนี้มาหลายคืน เมขลาใจเต้นแทบทะลักอก ไม่นะ.......
เธอจับมือเขาเอาไว้บ่งบอกเขาว่าเธอยังรู้สึกตัวอยู่ จะมาทำเป็นเนียนละเมอลวนลามเธอไม่ได้ แต่ก็กระนั้น เขากลับกอดเธอแน่นเข้า เธอห้ามเขาไว้อย่างนั้นหรือ ไม่เป็นไร รอเวลาที่เธอพร้อม เมื่อถึงเวลานั้นแล้วมันคงไม่ใช่แค่เพียงละเมอเพ้อพกนอนกอดแบบนี้
เมขลาใจเต้นละทึกอยู่พักใหญ่ แม้จะจับมือกฤษเอาไว้ แต่เขาก็ยังโอบอุ้มอกตูบอย่างเบามือ เธอคิดไปต่างๆ นานา ว่าเขาจะทำอะไรมากไปกว่านี้หรือไม่? แต่ก็มีเพียงสายฝนที่ตกกระหน่ำ จนเธอก็เผลอหลับไปไม่รู้ตัว
ตอนเช้ามืดปรับเปลือกตากับความมืดรอบตัว เมขลารู้สึกตัวตื่นเพราะลมหายใจอุ่นของคนข้างๆ และอ้อมกอดที่แน่นไม่ยอมปล่อยอีก เขาถือช่วงเวลาหลับไหลทุกคืนแกล้งเตะอั๋งเธอ คิดว่าเธอไม่รู้หรือไง แต่เห็นหน้าหล่อๆ ที่พยายามซุกไซร้แล้ว จะดีดดิ้นโวยวายก็ไม่อยากทำ
เธอเพ่งพิศใบหน้าที่แทบจะแนบแก้มเธอเอาไว้ ต้องทำความเข้าใจและปรับตัวให้ได้กับการนอนกับสามี เขาจะพยายามแนบชิดร่างกายเธอเพื่ออะไร ยิ่งยามดึกดื่นก็มักทำอะไรตามใจ แม้จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติของร่างกาย เขาเป็นผู้ชาย มันย่อมมีปฏิกิริยากับเพศตรงข้าม แต่เมื่อคิดว่าเขาทำไปเพราะธรรมชาติ เธอก็นึกเดือดอยู่ในอก
เธอพยายามเลื่อนตัวออกจากอกอุ่น เพื่อเป็นการบอกว่าพร้อมจะตื่นแล้ว ก่อนจะลุกไปเปิดไฟ
กฤษปรับตากับแสงไฟมองเห็นเมขลาที่ลุกไปที่ราวผ้าขนหนูก่อนจะเดินออกไปจากห้องเพื่อไปอาบน้ำ เขามองดูที่นอน บรรยากาศแบบนี้อยากนอนต่ออีกสัก 2 ชั่วโมง คิดถึงเมื่อคืน ไม่สิหลายๆ คืน ที่เขาได้อิงแอบเมขลา กลิ่นหอมจากเรือนกายอ่อนๆ มันช่างเย้ายวนรัญจวนใจ เขาต้องพยายามแค่ไหน พยายามทุกคืนที่จะหักห้ามความรู้สึกตัวเอง มองที่นอนที่ว่างเปล่าแอบยิ้มคนเดียว
เมขลากลับมาที่ห้อง เธอใส่ชุดเรียบร้อยแล้ว เตรียมทาเครื่องประทินโฉม
เมขลา “นี่...ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”
เธอปลุกเขาอีกรอบเพราะเห็นเขายังนอนนิ่งไม่ยอมลุก กฤษ ลุกนั่งอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะถอดเสื้อออก
เมขลาหันมามองตาโต
เมขลา “นี่....จะมาถอดเสื้อโชว์อะไรตอนนี้ รีบไปอาบน้ำไปทำงานได้แล้ว”
กฤษ “อกผมอุ่นไหมล่ะ”
เขาลงจากเตียงมายืนข้างหลังเธอ เมขลาส่องกระจกทำหน้าระแวง ก่อนจะมองบน คนที่ยืนค้ำหัวเธออยู่ ทำหน้าหล่อไม่มีทีท่าอยากไปอาบน้ำ ยืนโชว์อกแน่นแนบชิดหลังเธอเอาไว้ จะมาล่อลวงชิดใกล้เอาอะไรยามนี้ แต่พอมองเห็นหน้าภรรยาที่เริ่มตาขวาง กฤษก็รีบถอยออกแล้วไปอาบน้ำอย่างไว
ไปถึงโรงพยาบาลไม่ถึงชั่วโมงก็มีสายด่วนโทรตามกฤษให้กลับเข้าไปที่โรงพยาบาลหลักด่วน เขาหันมาบอกเมขลาก่อนไป
กฤษ “คนไข้มีอาการผิดปกติ ทีมงานนัดคนไข้มาวันนี้ ผมคงต้องกลับวันนี้เลยครับ”
เมขลา “หือ..”
เมขลารับคำแล้วตรวจเอกสารเธอต่อ กฤษณะได้แต่มองหน้าน้อย แม้จะอาลัยบวกกับความน้อยใจที่ดูเธอไม่ได้เศร้าที่เขาจะไม่อยู่ เลยจากไปหงอยๆ
เมขลาเคลียร์งานคนเดียวรู้สึกหวิวๆ การมีกฤษช่วยเธอมาหลายเดือนที่ให้งานดูคล่องลงตัว งานที่เธอสอนเขาแล้ว เขาทำให้เธอได้แทบทุกอย่าง พอกลับมาทำเองทุกอย่างเลยดูเชื่องช้า ทั้งที่มันก็เหมือนเดิมทุกอย่าง การแสดงออกของเธอเหมือนเขาไม่ได้มีผลกระทบกับชีวิตประจำวัน แต่ใจลึกๆ ก็แอบเหงา
น้ำฝน “จ๊ะเอ๋”
น้ำฝนโผล่มาทักทายเหมือนเคย แต่พอสำรวจรอบห้องเห็นแค่หมอเมขลาที่ยืนเรียงขวดยาหม่องบนโต๊ะคนเดียวก็แปลกใจ
น้ำฝน “หมอกฤษ ไปไหนคะวันนี้”
เมขลา “เขากลับกรุงเทพฯ”
น้ำฝน “วันนี้หมอเมข อยู่คนเดียวเหรอคะ?”
เมขลา “หือ”
เธอตอบรับคำเบาๆ
น้ำฝน “งั้นหนูไปบอกป้าโสมมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ”
เมขลา “ไม่เป็นไรจ๊ะ วันนี้ฝนตก คนไข้น่าจะไม่เยอะ เต็มที่ก็คงอยากมาอบตัว”
พอพูดยังไม่ขาดคำ คนไข้ที่ว่าก็โผล่มาพอดี ทั้งที่ไม่ได้บุคเอาไว้
น้ำฝนอยู่ช่วยเธอพาคนไข้อบกระโจม เสร้จแล้ว ก็ช่วยทำยาหม่อง ช่วงเบรคหมอที่ไม่เบรคบนตึกก็แวะมาหาเธออีก
เมขลา “คุณไม่มีเวรเหรอคะ”
เมขลาถามเขาอย่างข้องใจ
หมอเอก “ผมเวียนหัว”
น้ำฝนที่อยู่ช่วยงานเมขลาแอบเบ้ปากกับท่าทีสำออยของผู้สูงวัย
หมอเอกมีเรื่องคาใจเพราะได้ยินข่าวรือว่าหมอเมขไปทานข้าวเย็นกับเด็กฝึกงาน มันสร้างความขุ่นใจไม่น้อย เขาเพียรชวนเธอทานข้าวมาหลายมื้อ เมขลายังไม่คิดจะไปร่วมโต๊ะ จะให้เด็กฝึกงานมางาบเอาเมขลาไปไม่ได้ ทั้งที่เขาก็งาบกันไปแล้ว
เมขลา “เวียนหัว ทำไมไม่ไปพบหมอบนตึกล่ะ”
เธออดสงสัยไม่ได้
หมอเอกมองไปรอบห้องไม่เจอกฤษ ก็แอบดีใจ ที่จะไม่มีก้างขวางคอ แต่ก็ติดตรงมีน้ำฝนคอยป้วนเปี้ยนอยู่นี่ล่ะ เมขลานี้ไม่มีคนไข้แล้วกำลังทำยาหม่อง น้ำฝนก็อยู่ช่วย เขาเดินไปนั่งลงที่เตียงคนไข้
หมอเอก “เอ น้ำฝนทำไมมาอยู่ที่เรือนยาไทย?”
ช่างไม่อายที่จะถามคนอื่น
น้ำฝน “หนูเป็นพยาบาลนะคะหมอ หนูก็ต้องอยู่ช่วยหมออยู่แล้ว”
เธอรีบตอบ แม้ปากจะแสนคัน อยากจะถามว่า “หมอมาเรือนยาไทยทำไม?” แต่ก็ติดตรงที่ว่าตัวเองฐานะต่ำต้อยกว่า แถมวิทยายุทธทางปากก็ด้อยกว่า คืนพูดไปโดนกินหัวไปอีกหลายวัน
หมอเอก “ปกติที่นี่ไม่มีพยาบาลนิ
วันที่: 8 กรกฎาคม 2567 เวลา:12:01:22 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
