:: ลี้ภัยในพายุ ::
:: ลี้ภัยในพายุ ::
เรื่องและภาพโดย : สิงห์โตหมอบ
ลี้ภัยในพายุ หลบแรงร้าวที่รอนราน ปล่อยหยดน้ำตาราดรินรดใจ เลิกตั้งคำถามว่าทำไม ? เหตุใดใยชีวิตจึงเศร้านัก
ความจริงที่ประจักษ์ แน่นหนักว่ารักใคร่ ห่วงหวงที่เป็นไป ใช่เหตุผลที่มัดใจ เมื่อคนจะไปรั้งอย่างไรก็ต้องไป เสียน้ำตาอาลัยไปเพื่อใคร ? เพื่อใคร....
ลี้ภัยในพายุ เมื่อใจเจ็บก็เหน็บหนาว เมื่อร้าวรานวานวันก็เจ็บร้าว ถึงคราวต้องรับรู้ความจริงเสียที ความจริงที่ว่า แม้แต่กายเรายังรักษาไว้มิได้ ปรารถนาใดในรักที่คลอนแคลน
เข้าไปใกล้ความเจ็บให้มากที่สุด แล้วจักรู้ว่ารักนี้แท้จริง เพียงฉ่ำหวานในเสี้ยวพริบตา มันเกิดขึ้นเพื่อให้ใจเราโหยหา แล้วจึงพรากทุกหยาดหยดน้ำตาเพื่ออาลัย
รักเขามากกว่าสิ่งใด สิ่งใดที่เราคิดว่ามีคุณค่า หากเขาปรารถนาจะนำพา คงไม่วางเราไว้ในบ่วงโซ่แห่งความเศร้า คงไม่โบยตีเราด้วยเส้นแส้แห่งความหมางเมิน
ชีวิตคือชีวิต ความรักคือความรัก ความรักเกิดจากรูปกายและความรู้สึก มันมิอาจแยกสิ่งหนึ่งสิ่งใดออกจากกันได้
เมื่อรัก ... จงรักอย่างดีที่สุด เมื่อจำต้องเลิกราจงอย่าโหยหาจนใจบาดเจ็บ จงเก็บซากเศร้าไว้เพียงแค่เพื่อทรงจำ อย่าปล่อยชีวิตถลำจนต้องก้มคลำทางที่มืดบอด
อย่ารักใครเกินกว่ารักตัวเอง อย่าข่มเหงน้ำใจตนด้วยการมอบชีวิตให้ใคร นั่นล่ะ --- จงอย่าตั้งคำถามว่าทำไม ? ทำไมเราจึงไม่ใยดีกับใจตัวเอง
รักตัวเองให้มาก มากอย่างที่มันควรจะเป็น ลมรักพัดผ่านให้ใจเย็น และทุกสิ่งนั้นเป็นอย่างที่มันจะเป็นไป.
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2552 5:25:14 น. |
|
103 comments
|
Counter : 1553 Pageviews. |
|
|
|