*** ขอให้มีความสุขกับการทำงาน......น๊ะคร๊าบ ***

หวา..ไม่ได้เจิมเลย..

น้ำเกลือของใครนี่..น่ากลัวจริง
เดี๋ยวแผลก็หายนะ ทั้งในใจ,ทั้งนอกใจ
"เวลา"เยียวยาทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้

ปล.รูปเครื่องบินคห.หนึ่ง ตลกดี
เหมือนนกยักษ์เต้นแล๊ปเลย..5555+

เห็นถุงน้ำเกลือ
เห็นของประกอบในโรงพยาบาล
ใจสั่น ๆ ยังไงไม่รู้ค่ะคุณก๋า

แล้วเราจะปลดปมนั้นได้ยังไงจ๊ะพี่ชาย

ทุกวันต้องตื่นมาอ่านบล็อคพี่ก๋า เพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเอง ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีๆ

ทำไมความทรงจำที่ไม่ดีมักติดตาตรึงใจได้นานกว่าความทรงจำดีดีนะคะ

...


ว่าแล้วก็รีบไปทำงานแถวชายแดนที่มีแนวรบก่อนนะคะ
เซ็งมากเลยกับถนนสีลม ถนนธุรกิจแท้ๆนะคะนั่น..
ตอนนี้คล้ายๆเหมือนๆไปตลาดโรงเกลือ ที่จะเข้าชายแดนเขมรอ่ะ..


***

มีความสุขตลอดวันนะคะ

สวัสดีตอนเช้าคุ่ะคุณก๋า
สบายดีใช่มั๊ยเอ่ย
อากาศร้อนแบบนี้ น้องหมิง หมิง มาเพิ่มอุณภูมิความร้อนใจ
ให้มั่งป่าวค่ะ

เอาถุงน้ำเกลือมาโชว์
เห็นแว้วสะเสียวววอ่า



ตะคืนฟัง..ตีสอง มีฮอ..บินวนผู้ชุมนุม
นอนสะเสียววววท้างคืนเลยเจ้า
โล่งใจ..ปลอดภัยทุกคน

วันนี้เขาบอกว่าอากาศจะร้อนที่สุด ช่วงเย็นขับรถผ่านที่ร้านพี่ก๋าเห็นมีรดน้ำให้ชุ่ม กะว่าวันนี้จะได้เย็นสดชื่นใช่ม๊า..

อ่า คุณก๋าอ่ะ ขวัญเบื่อขวดน้ำเกลือมากๆเลยอ่ะ

มาเจอในบล็อกคุณก๋าอีก กลัวขึ้นสมองเลย เข็ดแล้วนะคะเนี่ย

ขวัญก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะมาเป็นโรคนี้ได้

ยังไม่มีลูกมาชื่นชมหมิงหมิงน้อยที่แสนน่ารักก่อนละกันนะคะ

เห็นเข็มแล้วหวาดเสียวทุกทีค่ะพี่ก๋า
ยิ่งตอนไปเยี่ยมญาติ เยี่ยมเพื่อน เยี่ยมคนรู้จักที่ รพ.
เห็นเข็มเหล่านี้แล้ว ใจหายทุกที

เปิ้นยังไม่ได้โทรกลับบ้านเลย
เดี๋ยวเปิ้นจะลองโทรสอบถามทางบ้านอีกทีนะคะว่าถึงหรือยัง

ขอบคุณมากๆนะคะพี่ก๋า

สวัสดียามเช้าครับ พี่ก๋าครับ

ความทรงจำที่เลวร้ายบางครั้ง
บางครั้งก็บั่นทอนความความรู้สึกเราได้ทั้งชีวิต

เศร้า
เพราะครอบครองความทรงจำเก่า ๆ ไว้
อยากร้องไห้!!

บางสิ่งที่เราอยากจำ มันกลับลืม

บางอย่างที่เราอยากลืม มันกลับจำ

เป็นงั้นไปซะเนอะ

สวัสดีค่ะ
ใครกันทำร้ายจิตใจคุณก๋า
หมิง หมิง ตอบแทนว่า โน่นไง กั๊บแก้ 5555555

นักร้องคนนั้นมองไม่เห็นค่ะ แต่เก่งมาก เพี้ยนยังนึกชื่อไม่ออกเลยค่ะ

หวัดดจ๊า หลังสงกรานต์ สาดน้ำใจกันดีกว่า
บาดแผลแม้ว่าจะนานแค่ไหน เจ็บจี๊ดๆ

ความทรงจำ มักย้อนมาในห้วงคำนึง

ความทรงจำมักทำให้เรา "เจ็บฝังในและมักฝังใจ"
แต่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีด้วยค่ะ

เห็นภาพแล้วนึกถึงช่วงวัยนึงที่ไปโรงพยาบาลเหมือนไปบ้านเลย เจ็ดปีที่ไม่ลืม

สวัสดียามเช้าค่ะพี่

สวัสดียามเช้ากับคุณก๋าครับ
ความทรงจำบางส่วนในวัยเด็กอยากที่จะย้อนและจดจำให้ได้ในบางเรื่องอยู่เหมือนกันครับ แต่เหมือนจะได้มาแบบลางๆ ทุกครั้งไป

ภาพถ่ายที่ blog ถ้าผมทำ draft ไว้ ก็มักจะมา publish ตอนเช้าๆ
(เอาไว้แข่งกับคุณก๋า นี่ละครับ 555.......ล้อเล่นครับ เพราะทำไม่ทันทุกวันเสมอไป 555)

อะไรคือการมองเห็น ?
-คือการมองเห็นทุกข์ แม้ในยามที่ชีวิตกำลังมีความสุข

อะไรคือการมองไม่เห็น ?

-คือ การมองไม่เห็นทุกข์ แม้ว่าตัวเองกำลังประสบความทุกข์อยู่ และ มีความประมาททั้งความคิดและการใช้ชีวิตประจำวัน

ผมว่างั้นนะ...

อรุณสวัสดิ์ค่ะลุงก๋า

เอิ่ม....ข้าพเจ้ากลัวอุปกรณ์ในโรงพยาบาลอ่ะ
ก็เข้าใจนะว่าการรักษาจะทำให้ดีขึ้น แต่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี
บางอย่างไม่เด็ดขาด มันก็จะเรื้อรังอยู่อย่างนั้น

วันนี้จะได้ทำงานมั้ยก็ไม่รู้....
มาที่ทำงานทุกวัน ทำงานไปจนถึงบ่าย...แล้วก็ขอให้กลับ
แล้วก็มาทำงานวันรุ่งขึ้นได้แป๊บนึง...แล้วก็ขอให้กลับ
เมื่อวานประชุมอยู่ดีๆก็ประกาศให้กลับ...รายกานว๊า

เปลืองค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน ค่าที่จอด...แล้วก็ต้องกลับ
นี่ถ้าประกาศเป็นวันหยุดไปเลยจะช่วยชาติประหยัดพลังงานได้เยอะเลยนะเนี่ย

อุ๊ยตาย...ลืมตัว โทษทีคร้าบบบบ

สวัสดียามเช้าค่ะอากาศร้อนมากอยากให้ฝนตกหนักๆ จัง

หวัดดีค่ะคุณก๋า มาดาม หมิงหมิง ด้วยนะคะลูก
ร้อนจัง แต่เช้าเลยค่ะ
แถมเหตุการณ์บ้านเมืองอีกด้วย อ่ะนะคะ เฮ๊อ
ปล. มีความสุขมาก ๆ นะคะ พ่อ แม่ ลูก

หายทันทีเลยค่ะพี่ก๋า
เอ แล้วเมื่อไหร่จะเอาเรื่องราวน้องหมิงหมิง มาลงอีกอ่า รออยู่นะนี่

หวัดดียามเช้าน้องก๋า

ผมเพิ่งเม้นท์กับคุณหมีไปเมื่อวานเรื่อง ความทรงจำ
คนสูงวัยจะมี remote memory ดี
ขณะที่หนุ่มสาวจะมี recent memory ดี
ธรรมชาติจะสร้างสิ่งที่มีความหมาย มีประโยชน์แก่ชีวิต-ร่างกายเสมอ

คนสูงวัย กินข้าวเพิ่งเสร็จยังลืม สู้นั่งรำลึกความหลังอย่างมีความสุขไม่ได้

คนหนุ่มสาวมีงานการต้องทำมากมาย ขืนลืมก็แย่แน่ๆ ไม่มีเวล่ำเวลามาเพ้อพกกับความหลัง

....แต่ว่า บล๊อกนี้มีรูปอะไรที่น่ากลัวๆอะน้องก๋า
คุณหมอจะทำอะไรๆให้เราเจ็บตัวบ่อยๆที่โรงพยาบาล
เห็นแล้ว...หวาดเฉียว

ขอบคุณพี่ก๋าที่ไปอวยพรวันเกิด ขอให้พรนั้นส่งถึงพี่ก๋าด้วยเหมือนกันนะคะ สาธุ

สวัสดียามเช้าค่า พี่ก๋า ^.^

ความทรงจำมีทั้งน่าจดจำและไม่น่าจดจำ อยากสลัดทิ้งไป แต่ก็ไม่ออก...แต่มันก็เป็นความทรงจำเน๊าะพี่


ป.ลิง เพชรชอบถ่ายรูปค่ะพี่ แต่กดเรื่อยเปื่อย ไม่มีเวลาศึกษาจริงจังซะที แค่กดชัตเตอร์ก็มีความสุขแล้ว


มีความสุขตลอดวันนะค่ะ

สวัสดียามเช้าเจ้าอ้ายก๋า




บางกอกมันฮ้อนนนนนนนนนแท๊ๆๆๆ เลย
เจียงใหม่ฮ้อนบ่เจ้า เป็นตาฮ้อนเน๊าะ ฮ้อนกายฮ้อนใจ

ภาพดูแล้วหดหู่จัง

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา สาธุ๊....

พี่ก๋า ไปเที่ยวกับหนูน๊า

สวัสดีตอนสายๆค่ะ

เอนทรี่นี่มาแนวเศร้าลึกๆ ทิ่มแทง เสียดซ้ำถึงเส้นเลือดดำ

ภาพน้องหมิงกำลังชี้มือชี้ไม้ ที่คุณแปะไว้ที่บลอก เราว่าน้องหมิงกำลังชี้พวงดอกคูณอยู่เลยใช่ไหมคะ

เพื่อนชื่อกระแป๋ง น่ารักมากเลยนะ จินตนาการว่าเวลาแม่เรียกจากหลังบ้าน มันคงรื่นเริงดี กรุ๋งกริ๋งๆ

เราเคยมีอาจารย์ชื่อ กระปุก...

สวัสดีจร้าพี่ก๋า ดีจังเอารูปหมิงๆมาฝากทุกวันเลย น่ารักจริงเชียว

แวะมาทักทายก่องเน้อ
ว่างแล้วจะมาเม้นส์งาม ง้าม เจ้า

รู้สึกแย่นะคะพี่แบบนี้

หญิงเลือกเช่าหนังมาดูแทนอ่ะค่ะเมื่อคืน

หวัดดีจ้ะก๋า หมิง

สวัสดีค้าบ ตื่นมาอ่านตั้งแต่เช้า แต่เครื่องไม่รู้เป็นไรเม้นต์แล้วหายหมดเลย สงสัยหมิง หมิงลงยันต์เอาไว้ อิอิอิ แง๊วววว

วิ้ววว.. วิ้ว หยั่งก๊ะคนอกหักเลยอ่ะ พี่ก๋า
สงสัยมาดามมาหักอกพี่ก๋าซะละม้างเนี่ย
อิ..อิ น่งฉงฉานนน..

เอ๊ะๆ วันนี้นู๋หมิงหมิงเค้าชี้รัยอ่ะ

แผลแบบนี้ หมอที่ไหนก็ช่วยไม่ได้เนอะ.. ต้องรักษาตัวเอง

ภาพหมิงหมิงกำลังชี้ชวนดูไรคะคุณก๋าชี้ไปยิ้มไป


แอมอร

ถ้าเป็นความทรงจำที่ยอกย้อน..
ก็อย่าไปจำ..ให้ยุ่งยากเลยค่ะ..

เห็น...อ่าน...รู้สึกเจ็บ

บทความนั่น ยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ
แหะแหะ

^^

สวัสดีค่ะน้องก๋า
ไกล้ถึงมื้อกลางวัน วันนี้พี่ทำหมี่กระทิไว้ ต้องรีบไปทาน เดี๋ยวสองสาวทานหมดก่อน 555

เห็นป่าว ใครๆเค้าก้อยากรู้ว่าหมิงหมิงชี้อะไรอยู่

พี่ก๋าคะ ข้องใจตั้งแต่เมื่อคืนละ อยากถามพี่ก๋าว่า
ตกลงพี่ก๋าอายุ 27 หรือเกิดปี 17 กันแน่คะ
ถ้าอายุ 27 ก้อต้องเกิดปี 2526จิ
แต่ถ้าเกิดปี 17 ปีนี้ก้อ 36ขวบ
ตกลงพี่ก๋าอายุ(จริงๆ)เท่าไหร่อ่ะ

สวัสดีตอนสายๆ ค่า
แก้วว่าความทรงจำ จะบวกหรือลบ ก็มีค่าต่อการจำทั้งนั้น
เรื่องดีๆ จำไว้ให้ยิ้มได้
เรื่องร้ายๆ จำไว้ให้ไม่พลาดซ้ำ

มีความสุขมากๆ นะคะ

พี่เป็นคน ปิดปั๊บ ปิดปุ๊บ >>> เลือกที่จะจำอะไรดีดีได้


ไอ้ที่อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืมก้อคงมีบ้าง...


แต่พี่ว่าเลือกจำดีดีไว้ดีกว่า



เช่นเมื่อคืน บาเยินชนะอะไรเงี๊ยะ



ขอให้หงษ์ของจานก๋า โชคดีแบบพี่เมื่อคืน


หมิงหมิงชี้อะไรน่ะจ๊ะ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
...
มีความสุขมากมากนะคะ

อ่านจากข้อความ - แล้วมองภาพ


เกิด แก่ และ กำลังเจ็บ .... อยู่นะเนี่ย

มาละ ๆๆ
ตะวาจะถามเรื่องเสื้อหนัง
วันนั้นลืมถามไป เพราะว่าเจ้าหมู่อ้ายเต้ย
เปิ้นชอบเสื้อหนังกั๋น เพราะมักขี่รถเครื่อง

ตึงรถวิบาก ตึงแนวชอปเปอร์
อ้ายเต้ยขายชอบเปอร์ไปสองปี๋ละ
ต๋อนนี้ใจ้ ดีแทกเกอร์อยู่ ขี้อยู่คนเดียว
ขนาดปี้จูงยังยู้บะแป้ หนักไป๊หนักง้าว

ได้ยินมาว่า เสื้อหนังราคาหลักเฉียดหมื่น
ถึงหมื่นป๋าย ๆ ถือว่าราคาปกติ บะแปง
แต่ถ้าหลักหลาย ๆ หมื่น - ถึงปุ๊น เต้ากระเป๋าตะวา
โฮะๆๆๆ สงสัยผ่อบะดาย บะกล้าหยุบ ฮี่ๆๆๆ

หนังสือที่อู้ถึงคลอดเมื่อใด บะดีลืม
เอิ้นบอกตวยเน้อ เอาแบบมีลายเซ็นต์อ่ะ อิอิ

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทานข้าวรึยังคะคุณก๋า เห็นขวดน้ำเกลือแล้วสงสารเด็กๆที่ต้องถูกหาเส้นเพื่อให้น้ำเกลือค่ะ

สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ ทานอาหารกลางวันให้อร่อยน้า ^__^

สวัสดียามเช้าครับคุณ หาแฟนตัวเป็นเกลียว



มื้อเที่ยงวันนี้ไม่อร่อย
เพราะไม่หิวครับ

สวัสดีต๋อนเที่ยงจ้า
ความจริงถ้าเป็นฮู้ปสี
มันท่าจะบ่าหน้ากลัวแบบนี้เนอะ

สวัสดีก่อนบ่ายค่ะ

วันนี้อากาศร้อนมากๆๆๆๆๆๆๆ

หนูหมิงชี้ว่า นี่ไงคนสวย เจอแล้วๆ
ใช่ป่าวคะ อิอิ (โมเมไปเลยละกันว่าใช่)

ขอบคุณ ในน้ำใจไมตรีจิต
หวังว่า วันหน้าคงได้มีโอกาสได้ตอบแทนคุณก๋าบ้างนะคะ

..เย้..
จะมีมิตติ้งบล็อกเมื่อไหร่ กรุณาบอกล่วงหน้านะคะ
เพราะต้องไปโม หน้าใหม่ที่เกาหลีก่อน อิอิ

หวาดเสียว สะท้อนใจค่ะภาพบล๊อคนี้
แต่มันก็คือความเป็นไปของชีวิต ที่ทุกคนต้องเจอสักวัน

วันนี้บล็อกเจ็บจังครับ ภาพส่งเสริมมากด้วย

อิ..อิ.. ถ้างั้นหนูก้อขออายุ(สมอง)18ขวบ ไปตลอดชีวิตเลยละกัน

สวัสดียามบ่ายค่ะพี่ก๋า

มาเศร้าเลยคุณก๋า......


แห่งความทรงจำอันยอกย้อน....

ประทับใจมากกับประโยคนี้...


อ่านลงมาเจอกลอนลุงแว่น

เจ๋งเป้ง เจ๋งเป้ง.... คมกริบเลย

โดนจังอันนี้

ภาพวันนี้สวยคลาสสิคแต่ไม่ชอบ แหะๆ
ปกติจะไม่กลัวเข็ม แต่เวลาเห้นขวดน้ำเกลือแบบนี้ทีไร
ก็หมายความว่าต้องเข้าไปนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลทุกทีเลย

...หนังสือคาดว่าน่าจะถึงเร็วๆ
ถึงพรุ่งนี้ได้ยิ่งดีเลย อิอิอิ
เมื่อคืนก็คุยๆกะคนสวยในดงว่าต้องได้รับแน่ๆ
เพียงแต่ว่าอาจจะมาช้าหน่อย
ดูซะก่อนน้องคนนี้มั่นใจขนาดไหน 555+
ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้านะคะพี่ก๋า
ขอบคุณมากๆค่ะ
แต่เมื่อไหร่จะมาถึงว๊า

สวัสดีครับพี่

คนที่ประสบความสำเร็จ ไม่จำเป็นต้องผิวสวยเสมอไปหรอกครับ

ส่วนมาก ก็มีแผลเป็นกันทั้งนั้น เนอะ

สวัสดีค่ะคุณก๋า

ยอกย้อน ขอให้กับสถานการณ์เมืองไทยได้ไหมเนี่ย เหมือนจะหนักขึ้นทุกทีๆเลย

รูปดูมันวังเวงๆ น่ากลัวอะ

ความทรงจำที่ชอกช้ำ คือเข็มฉีดยา

เปิ่นกั๋วเข็มแต๊ะ ๆ บ่เกยเปลี่ยน

เปิ่นลืมหมดละเรื่องความชอกช้ำตี่เขาเหลือไว้ ส่งคืนหมดละ ของบะดีบ่เก็บไว้

ชายแดนใต้ก็ใช่ย่อยนะครับคุณก๋า เล่นขว้างระเบิดใส่ตำรวจแบบนี้ ประชาชีอย่างเราจะหาความปลอดภัยได้จากที่ไหน โชคดีที่ผมเกิดมาในจังหวัดที่ผู้คนรักสงบ ไม่ค่อยมีเรื่องราวร้ายๆมากนัก และชอบอยู่บ้านมากกว่าออกไปหาเรื่องกับใคร

แต่ถ้าใครมาหาเรื่องก่อน ก็ไม่แน่เหมือนกัน

(วิ่งลูกเดียว 555)

สวัสดีตอนบ่ายคล้อย
เพิ่งกลับจากประชุมค่ะ
เลยถือโอกาสแวะมาทักทายนิ๊ดนึง
...
หลานสาวสองคน
เคยเห็นๆ
คงเป็นน้องผู้หญิงสองคนในรูป
หน้าตาน่ารักน่าหยิก
เด็กซนเค้าว่าเป็นเด็กฉลาด
เพราะงั้น
ปล่อย ให้เป็นไปตามวิถีดีที่สุด
...
ดูรูปข้างบนแล้ว
นึกถึงตอนที่ไปเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล
แต่ถ้อยคำบาดลึก...เลือดโชกเลยค่ะ เอิ๊กๆๆ

สวัสดีครับพี่..

ว่าจะมาตั้งแต่เช้าแล้ว..
ทำรูปเสร็จเน็ตเน่าไปซะงั้น..

อาากาศร้อนๆได้พาหมิงๆไปเล่นน้ำบ้างรึเปล่าครับพี่

วันนี้อากาศร้อนจังครับพี่ก๋าสบายดีนะครับ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า

เมื่อเช้าตื่นมาดูข่าวก็ตกใจค่ะพี่
เริ่มรู้สึกว่าชีวิตไม่ค่อยปลอดภัยยังไงไม่รู้
แบบว่าทำงานเสร็จก็รีบกลับบ้านดีกว่า
เถลไถลดึก ๆ ดื่น ๆ เดี๋ยวนี้มีสิทธิโดนลูกหลงได้
ยิ่งดูข่าวอื่น ๆ คู่กันแล้ว ทั้งที่เก็บน้ำมันเครื่องบินถูกยิง
ข่าวคาร์บอม และระเบิดภาคใต้ ทำเอาสงสารประเทศไทยมากมายค่ะ
ดูข่าวแล้วเหนื่อยใจมากกกก...เนอะ

ฟี่ย้ายมาประจำการที่แจ้งวัฒนะมา 2 วันแล้วค่ะพี่
นายไม่อยากให้เข้าที่ CTW แล้ว กลัวจะเริ่มรุนแรงขึ้น
ก็ยังไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ตามประสาที่มายืมที่เขาใช้น่ะค่ะ
อะไร ๆ ก็ยังไม่พร้อม ก็ต้องทำแบบทำใจไปด้วย

แวะมาในโหมดบ่น ๆ ค่ะพี่

ความทรงจำอันยอกย้อน กับกรดไหลย้อน
มันแสบร้อนคล้ายๆกันมั้ยนะ

ป.ล. ลิงสีโอลด์โรส แต่คนถักสวย คนถ่ายสวย เลยถ่ายออกมาเป็นสองสี
เกี่ยวกันป่ะ555

สวัสดียามเย็นจร้าหมิง หมิง ^-^ พ่อก๋า

เป็นไงบ้างเอ่ยวันนี้...มาส่งทานมื้อเย็นให้อร่อยนะคะ
ความทรงจำไม่เท่าไหร่...แต่ยอกย้อนนี่โดนว่าประจำ แฮะๆ

โหย ไม่น่่าเข้ามาเลย
เห็นแล้วหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ความทรงจำอันยอกย้อน ถ้ามันซับซ้อนมากนัก็อย่าไปจำมันเลยครับ ลืม ๆ มันไปเสียบ้างก็ได้ครับ

ภาพถ่ายที่คุณก๋าฯ เอามาประกอบเรื่องในวันนี้ ช่วงนี้ผมคุ้นกับภาพพวกนี้มาก ๆ เลยครับ เพราะว่าช่วงนี้ผมต้องเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลบ่อยมากครับ

อิอิ

เห็นถุงน้ำเกลือแล้วก็นึกถีงโรงพยาบาล ไม่จำเป็นไม่เคยอยากแวะไปโรงพยาบาลเลย คะ อะไรที่ขึ้นต้นว่า โรง โรง เนี๊ยไม่ค่อยอยากไปเลยคะ เช่นโรงพัก โรงพยาบาล โรงเรียน โรงจำนำ โรงแรม โรงเฉือด ฯลฯ
ยกเว้น โรงหนัง โรงละคร 555

สวัสดีจ้า บ้านผมร้างประจำไม่ต้องตกใจ นานๆมาทีครับ

ภาพขาวดำ มีแสงเงาดูมีมิติอีกแบบเน๊ะ

สวัสดีครับพี่ก๋า

เอาเข็มมาฉีดยาผมเหรอ

ไม่เอากลัวเข็มครับพี่

สอบวันเสาร์นี้กับเสาร์หน้าครับ แต่ยังอ่านหนังสือไม่จบ ฮ่าๆๆ แต่ก็นะทำเต็มที่แล้วครับ เพราะงานต้องทำให้เต็มที่เหมือนเวลาเรียนด้วยอ่ะครับ แต่ก็สู้ๆครับพี่
ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจผมทุกวันเลยนะครับ (คิดเอาเองนะ)

ง่ะ ไม่ชอบ

ไม่ชอบเข็มฉีดยา

ไม่ชอบถุงน้ำเกลือ

ไม่ชอบกลิ่นยา

ไม่ชอบโรงพยาบาล





แต่ชอบรูปจ่ะ สวยๆ

ป้าเหมียวพยายามฝึกถ่ายรูปจ่ะพ่อก๋า

ยังโง่ๆงมๆอยู่

นี่มีน้องน่ารักส่งคู่มือจัดแสงจัดองค์ประกอบมาให้

ก็ยังไม่เข้าใจ สงสัยต้องอ่านซัก10รอบ

คนแก่เน๊อะ

มาอุ้มน้องก๊ะก๋าไปฟิตเนสด้วยกัน ป่ะ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า น้องหมิงหมิง และพี่สาวมาดามสบายดีนะคะ

ภาพสุดท้ายเป็นน้ำเกลือ หรือน้ำเลือดคะ ดูน่ากลัวนะคะ งิงิ ^ ^

ปอแวะมาเสิร์ฟกาแฟยามเย็นค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ

สวัสดีค่ะก๋า

ร้อนนอก ร้อนในแบบนี้เป็นไงบ้างคะ
ป้าเซ็งๆเลยขุดดินเล่นต้นไม้ซะรู้แล้ว

เซ็งจริงๆค่ะเมื่อวานเลยไปเตร่แถวตลาดต้นไม้
ขนกลับบ้าน 15 กระถาง ค่อยสบายใจขึ้นค่ะ

สวัสดีจ้าคุณก๋า พาสาวน้อยมารายงานตัวจ้ะ น้องหมิงสบายดีนะจ้ะ

เรื่องที่อยากเขียน
เรียบร้อยแล้วค่ะ
แบบไม่เรียบร้อย
แต่เอาแล้วค่ะ
เพราะไม่รู้จะไปขัดไปเกลา
ตกแต่งตัดต่ออะไรแล้ว
เอาที่รู้สึกล้วนๆ ค่ะ

ชอบรูปหมิงหมิงวันนี้
^^

สวัสดีค่ะพี่ก๋า กล้วยหายไปนาน

พี่ก๋า มาดาม และหมิงหมิง สบายดีหรือเปล่าค่ะ

ที่ผ่านมาเหนื่อยมากมายเลยค่ะพี่ก๋า แต่ก็สู้สู้ค่ะ

สวัสดีค่ะ

วันนี้มาสายหน่อย ไปอบรมบ่มนิสัยมาครับ
น้ำเกลือของใครนี่ น่ากัวอ่ะ

ไปล่ะวันนี้ใช้ net เต่าที่แสนดีแวะมาหาหมิงหมิง เพราะคิดถึง อิอิ

ภาพวันนี้ดูหดหู่จังน๊อ

แต่ก็มุมกล้องถ่ายได้สวยอยู่นา ^^

เอ้า แล้วเรื่องที่24 ไม่เหมือนกันเหรอคะ
หมื่นตา ธรรมมะ ของคุณวีรกิจ
ไม่มีเหรอคะ อิอิ

ดีค่ะพี่ก๋า... วันนี้แวะเอา ดอกโบตั๋นมาฝาก..
หลังจากกลับจากลั่วหยาง ก็ไม่ค่อยได้ไปทักใครเลย..
เพราะผื่นขึ้นเต็มตัวไปหมด... สงสัยแพ้อากาศ

พี่ก๋าสบายดีนะค่ะ...
ไม่อยากบอกเลยว่า เห็นรูปพี่ก๋าวันนี้... แล้ว...
ความทรงจำก็ยอกย้อน จริง ๆ ค่ะ..

คิดถึงตอนตัวเองนอนโรงพยาบาล ใกล้ตายเต็มที
จนวันนี้อาการดีขึ้น... แต่ก็รู้ว่า เดียวภาพนั้นจะกลับมาอีก

รู้สึก... หดหู่บอกไม่ถูกค่ะ...

แต่ก็นั่นแหล่ะค่ะ.. ตั้งแต่รู้จักกับพี่ก๋า และใครอีกหลายคนในบลอก
ก็รู้ว่า... คนเรา.. มีความสุขที่จะอยู่กับปัจจุบันตะหาก
พยายามมีสติที่สุด ในทุกย่างก้าว ทุกลมหายใจเข้าออก
แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะค่ะ...

อีกอย่าง... เวลาเจอเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ
ก็มักถึงคำพูดเด็ดพี่ก๋า.. "คนเราก็แค่ฝุ่นผงในจักวาล"
แล้วก็รุ้สึกว่าปัญหาที่เจอ เล็กลงไปเลย...

วันนี้เจ้รู้สึกดีค่ะ กับชีวิต แม้จะคิดไปอีกทีมันก็ออกจะแปลกไปหน่อย
แต่ชีวิตคนเรา.. ก็เลือกที่จะมีความสุขกับอะไรที่ต่างกัน
กับเรื่องราว ที่ต่างกัน...

วันนี้ชีวิตมีเป้าหมายเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง และคนบางคน
การเดินทางไปรอบโลก.. ที่ยังมีกรอบว่า..
เรายังคงป่วยอยู่... เรายังไม่แข็งแรง

แต่ก็จะทำ เท่าที่ทำได้... และวาง เท่าที่วางได้ ให้มากที่สุด

แค่นี้ก็พอแล้วนะค่ะ..

อีกไม่กี่วันจะขึ้นเหนือไปอยู่บ้านเชียงรายค่ะ...
อาการทางเหนือเป้นยังไงบ้างค่ะ

หวังว่า.. อาจจะได้ไปเชียงใหม่ แวะไปหาพี่ก๋านะค่ะ
แล้วจะส่งข่าวบอกอีกทีนะค่ะ..

ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ..


ปล. ช่วงนี้รู้สึกอาการของตัวเองดีขึ้นมากเลยค่ะ ฮ่า ฮ่า

อืมมมมมภาพประกอบชวนให้กัว


หวัดดีจ่ะ
พี่ไหมไปเชียงใหม่มาได้หนังสือมาเพียบเลย

แวะมาอ่านค่ะ

ภาพประกอบวันนี้ดูแล้วมันทำให้นึกถึงความเศร้า ความทรมานจังค่ะ
ยิ่งเราทำงานทางด้านนี้ด้วย ยิ่งทำให้นึกถึงความสูญเสีย ความเจ็บปวดของผู้คนนะคะ

แวะมาทักทายยามค่ำ คุณก๋าสบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะ...



อากาศร้อนมากร้อนมายจริงๆนะ ยิ่งพอเปิดมาเจอบรรยากาศน้ำเกลือ เข็ม ก็ชวนให้กลัวๆอยู่บ้างเหมือนกันค่ะ




"ตริตรึก" คำนี้แปลกดีค่ะ...แต่ไม่แลดูโบ (ราณ) แบบเจ้าประคุณรุนช่องหรอกนะ


พรุ่งนี้วันศุกร์ (สุข....ด้วยก็จะดีนะ)

เคยเจอความรู้สึกแบบเนื้อหาข้างบนมาเหมือนกัน
มันเจ็บปวดจริงๆ

แวะมาทักทายค่ะ



ไปถ่ายฮูปเซ็ตนี้มาตอนไหนเนี๋ยะ กั๋ว 555

จะว่าเถาไอวี่ก็มีแววว่าจะใช่เดี๋ยวต้องไปดูที่เลื้อยข้าง ๆ แถวนั้นก่อน ผ่านทุกวันตอนเดินกลับจากที่ทำงาน อิอิอิ

โลกร้อนเนอะ สุขสันต์วัน earth day เจ้า

สวัสดีตอนดึกเจ้า ...น้องก๋าและหมิงหมิงน้อย

บางความทรงจำทั้งๆที่เลวร้ายกลับทำให้เราลุกขึ้นมาเข้มแข็งได้จ๊ะ

วันพรุ่งนี้ปี้นุ้ยและน้องตาตั้มจะไปกรุงเทพฯแล้ว

อาจจะไม่ได้มาทักทายหลายวัน ฝากบล๊อกจาวเหนือตวยเน้อเจ้า ...

ความทรงจำที่ยอกย้อนของคุณก๋านี่...กลัวเข็ม รึเปล่าค่ะ..อิอิ

มาราตรีสวัสดิ์นะคะ..ฝันดีค่ะ ทั้งสามคน..

ตอนนี้พี่ก็ลืมไปชั่วขณะเหมือนกัน...ว่าฟุตบอลโลกจะเริ่มเมื่อไหร่

แวะมาส่งหมิงหมิง เข้านอนจ้า..
เฮ้อ..หันข่าวต๋อนนี้แล้วเซ็งเนอะ ..พยายามจะบ่าฮับฮู้อะหยัง
แล้วหนา มันลมขึ้นอ่ะเนอะ ..
แต่วันนี้ชักจะมากไปแล้วเนอะ ..
เถื่อนแต้ว่า..เฮ้อ..ประเทศไทย ..
มาเจอสายน้ำเกลือแหม๋ ..เศร้าไปใหญ่เลย ..



สู้ๆ

เช่นเคยคะคุณก๋า รินคงไม่ได้พูดว่า สวัสดียามเช้าเหมือนคุณก๋า ทักทายรินทุกวันนะคะ ไม่ใช่เพราะตื่นสายนะคะ ..แต่เพราะภาระกิจ ฟิชโช่ ในแต่ละวันของริน ... แทบจะหาเวลาได้ เข้ามาทักทายเพื่อนๆ ยากมาก
คงต้องกล่าวว่า
นอนหลับฝันดีนะคะ คุณก๋า
เพราะรินจะเป็นยามเฝ้า บล๊อกตอนที่คนอื่นเขานอนกันนะคะ

รินน่าhug

เห็นภาพประกอบแล้วหดหู่ค่ะพี่ เศร้าจัง

สวัสดียามมืดค่ำค่ะพี่ก๋า

เดียร์ไปเที่ยวระยองคลายเครียดมาค่ะ

แต่ต้องกลับเร็วเพราะต้องไปธุระ เซงเลย

เห็นขวดน้ำเกลือแล้วก็คิดถึงเหตุการเดิมๆเก่าๆที่เคยเจ็บมาก่อน
ความเจ็บผ่านไปแล้ว เหลือแต่แผลเป็นที่คอยระลึกถึงมัน
แต่เราก็ได้อะไรๆจากความเจ็บปวดนะ
อย่างน้อยก็ความเข้มแข็ง และประสบการณ์

ตอนแรกนึกว่าเข้าบ้านผิด..
เอ๊ะทำไมบ้านนี้เหมือนคนเพิ่งอกหักมา
อิๆๆๆ
ฝันดีค่ะ

แต่ทางนี้คงฝันร้าย...
เพราะคืนนี้บังเอิญต้องมานอนอยู่แถวสีลม
คงตื่นเต้นกันทั้งคืน ตะกี้ระเบิดเพิ่งลงตูม
หนีกันกระจาย วงแตก

ฟังดูเหมือนเรื่องของคนอกหักรักคุดนะคุณก๋า ... จากไป
ทิ้งทุกข์ ทิ้งโศก ให้เหลือใจเศร้า คิดพวงถึงแต่วันนั้น ๆ ที่
ผ่านมา ... เศร้า ๆ :))

สวัสดียามดึกคะพี่ก๋า

หนังสือทำมือเดินทางถึงบ้านนาแล้ว
ขอบคุณมากๆนะคะพี่ก๋า

สวัสดียามดึกพี่ก๋าค่ะ


เล่นเอาเข็ม-ขวดน้ำเกลือมาโชว์นี่เอง
เน็ท...ยังแขยงค่ะ

ไม่เคยชอบเล้ย...ทั้งมื้อนี้และมื้อหน้า..

ทราบข่าวระเบิดในชุมนุม...มีคนเจ็บยี่สิบกว่าคนแล้วสยอง..
บ้านเรา จะกลายเป็นแดนมิคสัญญีเข้าไปทุกทีแล้วค่ะ

อย่าไปยุ่งกับเขาเชียวค่ะ พาทวิหมิงนอนนะคะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ทำไมระเบิดหากันง่ายจังเลยนะ ลุงก๋า

เดี๋ยวตูม เดี๋ยวตูม

สวัสดีครับ กลับมาติดตาม เพื่อเวบพันทิพเปิดทำการครับ :D

เป็นภาพใน รพ ตอนไปเยี่ยมใครหรือครับ ขอให้หายไวๆนะครับ

สีลม-ศาลาแดง บึ้มอีกแล้ว ผู้บาดเจ็บวันที่ 10 ยังออกจากโรงพยาบาลไม่หมดเลย คืนนี้ก็เข้ากันไปอีกแล้ว นี่หรือเมืองไทย?

เฮ้อ...ออออออออออออ !!!!!

หวังว่ารูปภาพประกอบ ไม่ได้เกี่ยวกับก๋าและครอบครัวนะจะ..ถ้าใช่ขอให้หายเร็วๆ

ตอนนัทกลับไปถ้าเหตุการณ์ในเมืองไทยราบรื่น นัทคงจะบินไปแอ่ว แวะหาอยู่ แต่ต้องสัญญาว่าจะพาไปเขมือบขันโตกน๊า..ได้ป่ะๆ

เก็บภาพมาฝากจ๊ะ ^^

ลูกพี่ๆ

พี่ลองเปิดดูระเบิดสีลมตอนนี้

อาจจะได้อีกฟีลนึงนะครับ

เห็นแล้ว...เศร้าๆๆ..ไงไม่รู้น่ะค่ะ

สวัสดีครับพี่ชาย ต้องขออภัยที่ไม่ได้มาทักทายกันนานเลยครับ แบบว่ายุ่งๆเลยบล๊อคผมไม่ได้อัพเลยพี่
วันนี้เข้ามาดูความทรงจำอันยอกย้อน ของพี่(หรือของใคร)
แล้วรู้สึกหดหู่ครับ ผมเองก็มีความทรงจำหดหู่ๆเหมือนกัน
แต่เวลาเท่านั้นครับช่วยให้ความทรงจำเหล่านั้นเลือนลาง หาความสุขที่ให้ตัวเองมากๆแต่ต้องไม่เดือดร้อนผู้อื่น
มันจะช่วยให้ความทรงจำหดหู่เลือนหายๆเองครับ กรณีนี้ใช้ดีกับผมมาแล้วครับผม

แผลเจ็บลึกยากที่จะเยียวยา

แต่ความหวังก็ยังไม่สิ้น หวังว่าสักวันแผลคงจะหายต้องใช้เวลาค่ะ

สวัสดีค่ะคุณก๋าวันนี้ติ๊กมาตอนดึกมากๆ
นอนไม่หลับ แต่ต้องไปหลับแล้วล่ะค่ะ

เห็นภาพเซ็ทนี้แล้วอดนึถึงสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ นับวันยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที

พี่เป็ดหวันเค้าชวนหนูไปเที่ยวสีลม
พี่ก๋าไปแทนหน่อยจิ

สวัสดียามมึดค่ะพี่ก๋า

ตอนนี้สถานการณ์บ้านเมืองตึงเครียดทุกวัน

ไม่เรียนทีก็แอบกลัวเหมือนกันค่ะ

เศร้าใจกับเหตุการณ์บ้านเมืองค่ะ
บ้านนี้แขกเยอะทุกวันเลย
กว่าจะได้เขียนคอมเมนท์
เดินลงกระไดจนเหนื่อยเลยค่ะ

คิดถึงพี่หมิง หมิง ของน้องเวียงพิงค์จัง..