:: VIEW Share บน Wheelchair :: :: VIEW Share บน Wheelchair :: 10 ธันวาคม 2553 ผมพยายามรีบป้อนข้าวหมิงหมิงให้เสร็จก่อนบ่ายสองโมงครึ่ง เพื่อจะไปร่วมงานเปิดตัวนิทรรศการภาพถ่าย VIEW Share ของน้องโสภณ ฉิมจินดา เมื่อไปถึงสุริวงศ์บุ๊คเซนเตอร์น้องโสภณและอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ได้เริ่มต้นการพูดคุยกันไปแล้ว.... ผมหยิบกล้องมาเริ่มต้นถ่ายภาพน้องโสภณบนเวที และหูก็ฟังอย่างตั้งใจกับทุกประโยคที่น้องโสภณได้พูดบนเวที โดยความสัตย์จริง ผมไม่มีข้อมูลอะไรมากนักเกี่ยวกับตัวน้องโสภณ น้องเป็นบล็อกเกอร์คนหนึ่งในบล็อกแก๊งค์ เมื่อได้รับคำเชิญชวนจากน้อง ผมยังลังเลว่าจะไปร่วมงานดีหรือไม่ เพราะวันศุกร์ผมต้องทำงานตามปกติ แล้วการพาหมิงหมิงไปด้วย โอกาสนั่งฟังดีดีไม่มีหรอกครับ 555 ต้องวิ่งไล่จับกันทั่วงานแน่ๆ (งานนี้ภาระหนักเลยตกเป็นของมาดามไปครับ 555) แม้จะต้องเดินเข้าๆออกๆนอกห้องแสดงผลงาน แต่หลายประโยคที่น้องโสภณพูดบนเวทีก็จับจิตจับใจเหลือเกิน ผมชื่นชมทัศนคติของน้องโสภณมากครับ น้องเดินทางท่องเที่ยวและถ่ายภาพ แม้จะต้องนั่งอยู่บนรถวีลแชร์ตลอดเวลา แถมวิธีการที่เลือกใช้ในเดินทางท่องเที่ยวยังเลือกวิธี “โบกรถ” ซึ่งไม่ง่ายเลยกับการเดินทางด้วยวิธีนี้ แต่น้องโสภณก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ถ้าเราจะทำ ประโยคบนเวทีที่น้องโสภณพูดว่า “ถ้าผมหรือคนพิการต้องรอให้สถานที่ท่องเที่ยว มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับคนพิการก่อน แล้วค่อยไปเที่ยว ผมคงไม่ต้องไปเที่ยวที่ไหนกันพอดี” ประโยคแบบนี้ล่ะครับที่จี๊ดเข้าไปที่ใจผม หลายครั้งอยากไปเที่ยว แต่ก็กลัวความไม่สะดวกสบายต่างๆ จนที่สุดความอยากเลยกลายเป็นข้อเรียกร้อง จนทำให้ไม่ได้เดินทางไปไหนสักที หรือ แนวคิดที่น้องโสภณบอกว่า “ผมใช้ความเห็นแก่ตัวของผม ร้องขอให้เซเว่นในหมู่บ้าน ช่วยทำทางลาดให้คนพิการ ร้องขอให้ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ช่วยขยับขาโต๊ะเพื่ออำนวยความสะดวกแก่คนพิการ ตอนนี้เซเว่นในหมู่บ้านทำทางลาดให้แล้ว ผมจะเรียกร้องไปที่เซเว่นเพื่อขอให้ทำทางลาดทุกสาขาทั่วประเทศ เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับคนพิการทุกคน” วิธีคิดแบบนี้ไม่ได้ร้องขอ “การช่วยเหลือ” แต่เรียกร้อง “การอำนวยความสะดวก” เพื่อให้คนพิการได้ช่วยเหลือตัวเอง.... จิตใจแบบนี้ไม่เรียกว่า “ความเห็นแก่ตัว” หรอกครับน้องโสภณ แต่เป็นจิตใจที่คิดถึงผู้อื่นก่อนคิดถึงตัวเองต่างหาก.... ผมเดินดูภาพถ่ายของน้องโสภณไปด้วยความชื่นชม ภาพสวย แต่ที่มาของภาพแต่ละภาพงดงามกว่า ลองนึกถึงวินาทีที่เราจะต้องถ่ายภาพๆหนึ่ง ซึ่งนอกจากต้องรอเวลา ต้องเลือกมุมถ่ายภาพ ซึ่งต้องทำงานแข่งกับเวลา อย่างเช่น ภาพพระอาทิตย์อาทิตย์ขึ้นหรือตกดิน น้องโสภณยังสามารถเก็บภาพความงดงามนั้นได้หลายต่อหลายภาพ น้องบอกกับผมว่า “ไม่ง่ายเลยครับพี่ก๋า ที่ผมจะขยับที่เพื่อหามุมถ่ายภาพ” แต่หลายภาพจากงานนิทรรศการนี้ แสดงให้เห็นว่า น้องโสภณอยู่ “ถูกที่ ถูกเวลา” จริงๆครับ และนี่เป็นคุณสมบัติของช่างภาพผู้มากความสามารถ... ผลงานภาพถ่ายบางส่วนฝีมือของน้องโสภณครับ ผู้ฟังในงานวันนั้นมีไม่มากนัก แต่ผมเชื่อว่าทุกคนที่นั่งฟัง ล้วนตั้งใจฟังอย่างจริงจัง เกินครึ่งในห้องนั้นเป็นผู้พิการ และผมเชื่อเหลือเกินว่า ทุกคำถาม-คำตอบที่น้องโสภณพูดไว้ในห้อง จะจุดประกายและทำให้คนพิการที่ยังท้อแท้ใจ ได้ลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆอย่างกล้าหาญอีกครั้ง และทำให้ความพิการทางกายเป็นเพียง “ความไม่สะดวกเล็กๆน้อยๆ” แทนที่จะเป็น “อุปสรรคและปัญหาใหญ่ของชีวิต” ขอขอบคุณน้องโสภณด้วยนะครับ ที่ให้โอกาสพี่ก๋าได้ไปเป็นส่วนหนึ่งของงานที่ดีมากๆในครั้งนี้ ขอบคุณแง่คิดมุมมองดีดีที่มอบให้ เชื่อแน่ครับว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้คนมากมาย ที่ได้รับรู้เรื่องราวของน้องโสภณ   Create Date : 27 ธันวาคม 2553 123 comments Last Update : 27 ธันวาคม 2553 5:09:15 น. Counter : 8682 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า มาดาม หมิงหมิง ด้วยนะคะลูก ชื่นชมกับใจสู้ ของน้องโสภณ ด้วยเหมือนกันค่ะ ขอร่วมเรียกร้องให้ ประเทศนี้ ช่วยทำสิ่งที่จะ อำนายความสะดวกให้กับบุคคลพิเศษเหล่านี้ด้วยเถอะค่ะ น้องเค้ามีผลงานเป็นภาพถ่ายอย่างเดียวเหรอคะ น้องเขียนหนังสือ ด้วยหรือป่าวคะ อยากอุดหนุนให้กำลังใจเค้าค่ะ ปล. สดชื่น กับ วันแรก ของสัปดาห์ นะคะ   โดย: มินทิวา 27 ธันวาคม 2553 5:27:53 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า^^ น้องเค้าเก่งเหลือเกินในความรู็สึกของพี่หมี ขอชื่นชมน้องเค้าด้วยใจจริงเลยค่ะ “ถ้าผมหรือคนพิการต้องรอให้สถานที่ท่องเที่ยว มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับคนพิการก่อน แล้วค่อยไปเที่ยว ผมคงไม่ต้องไปเที่ยวที่ไหนกันพอดี” ู^ ^ ^ ก่อนนั้นไม่เคยรู้ซึ้งถึงความรู้สึกนี้ จนคุณนายแม่พี่หมีเดินไม่ได้และต้องพาท่านไปไหนมาไหนด้วยรถเข็น อืมม บางที่นะทำซะดีมีลิฟท์ให้ขึ้นแต่พอไขึ้นไปจริงๆ อ๊ะ ธรณีประตูสูงตั้วศอกนึง ไม่สามารถยกรถเข็นแม่ข้ามได้ก็ได้แต่บอกว่า งั้นแม่ดูอยู่ตรงนี้ละกัน แต่ความรู้สึกจริงๆมันเหมือนมีก้อนอะไรจุกขึ้นมาที่อก สงสารแม่น่ะค่ะ ทำไมนะเค้าไม่ให้คนพิการมาช่วยออกแบบจะได้รู้ว่าคนพิการเค้าต้องการอะไร มันก็แค่ปลีกย่อยนิดๆหน่อยๆที่จะให้ความสะดวกแก่คนพิการ บางที่บอกมีห้องน้ำคนพิการแต่ไม่มีทางลาดให้ เฮ่ออ ทำไมมันขาดๆเกินๆอย่างนี้หนอ รึคนพิการควรจะอยู่แต่ในบ้านเท่านั้นเอง   โดย: หมีสีชมพู 27 ธันวาคม 2553 6:13:45 น.

อรุณสวัสดิ์คับท่านลุงก๋า ใช่ คนที่อยู่ในห้องกล้องป่าวหว่า ที่นั่งวิวแชร์โบกรถเที่ยวเหมือนกันงิ แต่ดีจังเนาะ คนเราคิดบวก ชีวิตก้อบวก ปล อูคูเลเล่ มะเหม่งยัง ตีคอร์ดไม่เปน จับคอร์ดยังบอร์ดอยู่เลยคับ - -"   โดย: หัวเหม่งคุง 27 ธันวาคม 2553 6:16:02 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณกะว่าก๋า วันนี้ตื่นเช้าเข้ามาเยี่ยมคุณก๋าและน้องหมิงหมิงก่อน ได้เจอภาพที่ประทับใจมาก ภาพชายพิการแต่กำลังใจเต็มร้อย ทึ่งจริงๆค่ะ เขาทำได้ไงคะ โบกรถไปที่ต่างๆอีกต่างหาก กิ่งเคยดูรายการช่อง 5 จำชื่อรายการไม่ได้ที่คุณ สัญญา คุณากร พิธีกร เคยจัดบทบาทสมมุติให้คุณติ๊ก เจษฎาภรณ์ ผลดี ดารานำเป็นคนพิการนั่งแต่บนรถ Wheelchair ออกเดินทางไปในที่ต่างๆในกรุงเทพฯและจังหวัดใกล้ๆ ใช้ชีวิต อยู่ 3 วัน กิ่งดูแล้วสงสารคนพิการมากเค้าต้องลำบากหลายๆอย่างถึงแม้ว่าจะทำทางให้คนพิการแล้วก็ตามแต่บางอย่างก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย คุณติ๊ก เจษฎาภรณ์ แสดงให้เห็นอย่างสมจริงสมจังเหมือนคนพิการจริงๆ กิ่งดูแล้ว สะท้อนเห็นภาพคนพิการที่เขาลำบากจริงๆ น่าสงสารมาก วันนี้คุณก๋าลงเรื่องของคุณโสภณ กิ่งชื่นชมเค้าจริงๆค่ะ ที่เค้ามีกำลังใจเต็มร้อยไม่ท้อถอยกับชีวิตตัวเอง ขอเป็นกำลังใจให้คุณโสภณ ด้วยนะคะ วันนี้น้องหมิงหมิงคงยังไม่ตื่น คิดถึงอิคิวซังน้อยจังเลย ขอให้คุณก๋าและครอบครัวมีความสุขปีใหม่นะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 27 ธันวาคม 2553 6:16:34 น.

จริงๆสังคมควรให้สิทธิคนพิการ มากกว่านี้ แต่สังคมเรา เหมือนสังคมที่ละเลยส่วนเล็กๆน้อยๆไป พูด โฆษณา แต่ไม่ทำ ผมยังอยากให้สังคม แบ่งปันโอกาสให้กลุ่มคนเหล่านี้บ้าง แม้จะมี บางคนเช่นคุณโสภณ ที่ก้าวข้ามสิ่งกีดขวางไปได้ จนได้ภาพถ่ายสวยๆออกมา แต่การที่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ลำพังแค่นี้ ดีขึ้น แต่ไม่ไช่ดีที่สุด ภาครัฐต้องตระหนักบ้าง ไม่ไช่แค่ตัวเองสบายขึ้นเงินเดือนตัวเอง แต่ต้องให้ประชาชนที่ตัวเองดูแล มีความสุขทุกภาคส่วนด้วย ...เอ ผมพูด ซีเรียสไปมั้ยเนี่ย happy new year ครับ   โดย: REX-REX 27 ธันวาคม 2553 6:38:43 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า มาดาม และ หมิง หมิง อ่านแล้วซึ้งค่ะ เก่ง อดทน จริงๆๆค่ะ คาดว่าชะตาเป็นเช่นนี้ เพื่อช่วยสังคมจริงๆๆค่ะ และไม่ท้อแท้ต่อโชคชะตา กลับผลักดันเป็นพลังอันยิ่งใหญ่จริงๆๆค่ะ เห็นแล้วเราๆๆยังอายเลยค่ะ นับถือๆๆๆค่ะ   โดย: Gunpung 27 ธันวาคม 2553 6:40:08 น.

ร่วมชื่นชมกับคนหัวใจแกร่งด้วยคนค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 27 ธันวาคม 2553 6:54:40 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋าคุงและน้อง 2 หมิง คุณโสภณเคยสัมภาษณ์ในหนังสือขวัญเรือน แต่สิ่งที่กระทบใจที่สุดก็คงเป็นตอนคุณโสภณคุยกับ คุณคำผกาในแง่การใช้ชีวิตในเรื่องสุขอนามัยของตัวเอง พี่ก๋าคุงลองดูในยูทูปก็ได้ค่ะ พิมพ์คำว่า ล้อ เล่น โลก คำผกา หมายเหตุ ล้อ เล่น โลก เป็นรายการของคุณโสภณค่ะ   โดย: ปราย IP: 118.172.176.247 27 ธันวาคม 2553 7:04:55 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปราย ขอบคุรครับ เดี๋ยวพี่ก๋าตามไปดูที่ยูทูปนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 ธันวาคม 2553 7:21:07 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋าที่รักคะ วันนี้อ่านเรื่องในบล็อกแล้ว มัน... “ถ้าผมหรือคนพิการต้องรอให้สถานที่ท่องเที่ยว มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับคนพิการก่อน แล้วค่อยไปเที่ยว ผมคงไม่ต้องไปเที่ยวที่ไหนกันพอดี” ประโยคนี้ ตบหน้าใครต่อใครหลายคนเลยนะคะ มนุษย์ล้อ อยู่อย่างเป็นสุขบนล้อ เพราะทำใจได้ มนุษย์ล้อ อยู่อย่างเป็นทุกข์บนล้อ หาทางหมุนล้อไปที่ๆ ให้มันจบสิ้น... คนที่มีกำลังใจแข็งแกร่งเท่านั้นจึงเป็นอย่างคุณโสภณ ลองถือย่ามสวย เพียงนี้ สวมกางเกง ที่ปลายขาสวยปานนี้ โลกยังโสภีกับคุณโสภณค่ะ รอยยิ้ม ทั้งปากทั้งตา ยืนยันได้ค่ะ สู้ต่อไปด้วยหัวใจอันเข้มแข็ง กล้าแกร่งนะคะคุณโสภณ   โดย: พี่นาถค่ะ (sirivinit ) 27 ธันวาคม 2553 7:25:16 น.

สวัสดีตอนเช้า ๆ ค่ะพี่ก๋า "คนพิการที่หัวใจไม่พิการ" อย่าคุณโสภณเป็นครูที่ยิ่งใหญ่เลยค่ะ   โดย: Paulo 27 ธันวาคม 2553 7:35:41 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า เป็นสิ่งที่น่าเผยแพร่ให้ผู้อื่นมากๆ เลยครับ คุณโสภณ น่านับถือมากเลยครับพี่ ไม่ได้ใช้ความพิการมาเป็นข้ออ้างในการไม่ทำอะไร แต่จะทำทุกอย่างเหมือนตอนที่ตัวเองทำได้ก่อนพิการ ไม่มีอุปสรรคถ้าหัวใจไม่สร้างอุปสรรค สุดยอดจริงๆ เลยครับ ต้องขออนุญาติไปทำความรู้จักบ้างเสียแล้ว ปอลอ เสียดายครั้งนี้ไปไม่ทันได้เยี่ยมพี่ก๋าเลย แต่เดี๋ยวผมก็ขึ้นไปคนเดียวอีกรอบครับ ชักเริ่มรู้สึกว่า เชียงใหม่กับกทม มันก็ใกล้ๆ กันแหะ อิอิ   โดย: กลิ่นดอย 27 ธันวาคม 2553 7:36:54 น.

หวัดดีค่ะน้องก๋า พี่ตามรออ่านเรื่องราวน้องโสภณผ่านบลอกน้องก๋า ตั้งแต่น้องก๋าได้มาเล่าเรื่องราวให้ฟังนิดๆเมื่่อหลายวันก่อนค่ะ โอ้...นับถือในความสู้ชีวิต และแนวคิดที่จะอยู่กับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นได้มีความสุชได้อย่างยอดเยี่ยมเลยค่ะ ขอขอบคุณน้องก๋าที่นำเรื่องราวดีๆ ของน้องโสภณมาถ่ายทอดให้ฟังนะคะ   โดย: Iaun_Tor 27 ธันวาคม 2553 7:38:46 น.

สวัสดียามเช้าจ้า เก็บเรื่องดีๆมาฝาก อ่านเพลินเลยจ้า เก็บลืมเม้นเลย   โดย: tong-crochet 27 ธันวาคม 2553 7:44:37 น.

ดีจังเลยค่ะพี่ก๋า อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจในการต่อสู้กับชีวิตมากมาย หัวใจที่แข็งแกร่งเท่านั้น ที่จะพาชีวิตไปสู่ความสำเร็จ และอยู่กับชีวิตอย่างมีความสุข วันนี้มาแบบรีบๆค่ะ หัวฟูตั้งแต่ตีสามแล้ว นอนสามชั่วโมงเองค่ะวันนี้ เบลอๆ แต่เช้า กาแฟช่วยได้ไหมน๊าวันนี้ ตาลอยๆแล้วค่ะ   โดย: fonrin 27 ธันวาคม 2553 7:45:40 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณก๋า รัฐบาลท่าน...สนับสนุนงบด้านการศึกษาสำหรับ ผู้พิการเพียง 20 ล้านบาทเท่านั้น...ข่าวนี้กับข่าวรัฐบาล ทำให้ความรู้สึกมันสวนทางกันจริงๆครับ   โดย: panwat 27 ธันวาคม 2553 7:57:42 น.

ชื่นชมความตั้งใจจริงๆค่ะ   โดย: นาฬิกาสีชมพู 27 ธันวาคม 2553 8:00:47 น.

ขอเป็นกำลังใจกับการต่อสู้ชีวิตครั้งยิ่งใหญ่นี้แก่คุณโสภณและทุกๆ คน ที่ต้องพบกับโชคชะตาแบบนี้ด้วยนะค่ะ การใช้ชีวิตร่วมกับความพิการไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ ค่ะ แค่ต่อสู้กับความสูญเสียอวัยวะก็หนักหนาแล้ว แต่ยังต้องต่อสู้กับความรู้สึกกับความพิการไปตลอดชีวิต ช่างเป็นการต่อสู้ที่เข้มแข็งยิ่งนักค่ะ เช้านี้ขอให้ทุกๆ คนที่ตกอยู่ในชะตากรรมนี้ มีความสุขและต่อสู้กับโลกใบนี้อย่างมีความสุขนะค่ะ   โดย: reception hall 27 ธันวาคม 2553 8:01:33 น.

ทักทายสวัสดีกับคุณก๋าครับ งานนี้ไม่มีข้อมูลมาถึงเหมือนกันครับ เลยไม่ได้ไปแจมด้วยเลยครับ   โดย: ถปรร 27 ธันวาคม 2553 8:04:22 น.

แจ่มครับพี่..ผมไม่เคยรู้จัก หรือ ได้ยินเรื่องราว คุณโสภณมาก่อนเลยครับ แต่มาได้อ่าน blog นี้ของพี่แล้วอึ้งทึ่งในความสามารถของเค้า ขอให้คุณโสภณมีความสุขมากๆนะครับ ..................................... สวัสดีปีใหม่พี่กิจ และ พี่ดา + น้องหมิงๆ อวยพรกันล่วงหน้าหน่อยนะครับ..วันนี้จะขอตัวลาไปหาเอด้าแล้ว.. สวัสดีปีใหม่ ขอให้ครอบครัวพ่ีกิจรุ่งเรืองในทุกๆด้านนะครับ .................................... บ้ายบาย ปี 2010 สิ่งไม่ดี และ โชคร้ายต่างๆนานๆขอให้ผ่านไปกับปี 2010 สิ่งดีๆขอให้เข้ามาสู่ชีวิตทุกๆคน ลุกใหม่ยืนใหม่เริ่มต้นใหม่กับปี 2011 มีความสุขมากๆนะครับ.. เอด้าขอฝาก blog นี้ข้ามปีเลยนะครับ..   โดย: Little Knight 27 ธันวาคม 2553 8:04:33 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องก๋า น้องเค้าเป็นผู้ที่หัวใจไม่เคยยอมแพ้จริงๆ อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมและน่านับถือในความใจสู้ของเค้าจริงๆ ค่ะ   โดย: kapeak 27 ธันวาคม 2553 8:07:06 น.

สวัสดีจ้า...เห็นข้างบนแล้วได้คิด จะสู้ๆ เรายังโชคดีกว่า สบายกว่า สะดวกกว่าตั้งแยะ ขอบคุณทีเอามาให้อ่านค่ะ   โดย: sonshy 27 ธันวาคม 2553 8:07:46 น.

ตอนนี้กินข้าวร้านโบ้ต กำลังจะออกไปฝาง ขอเบอร์ด้วยค่ะ กลับมาแล้วจะมาเยี่ยมหมิงๆ ส่งทางเมล์ตาม bloggang profileก็ได้ค่ะ เมื่อวานเพิ่งไปเจอน้องจินมา   โดย: poongie 27 ธันวาคม 2553 8:13:42 น.

สวัสดียามเช้าค่ะน้องก๋า เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจค่ะ และเป็นแรงใจให้หลาย ๆ คนค่ะ ขอบคุณที่แวะเวียนไปทักทายพี่เสมอค่ะ ที่บล๊อคพี่ส่วนมากก็มีแต่รูปน้องหมิงไปโชว์ความน่ารัก สดใสเสมอ...ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่งดงาม..   โดย: ชีวิตมีลีลา 27 ธันวาคม 2553 8:26:57 น.

แล้วจะหาซื้อมาอ่านจ้า   โดย: tong-crochet 27 ธันวาคม 2553 8:29:50 น.

กว่าที่คุณโสภณจะก้าวข้ามจากความรู้สึก เจ็บปวดมาได้จน ณ บัดนี้ที่เค้าสามารถมีกำลังใจ เข้มแข็ง ทำอะไรที่ตัวเองอยากทำได้และ ก้าวมาสอนหรือว่าในแง่คิดแก่ผู้อื่นทั้งพิการ และไม่พิการ ... เราว่ามันเป็นช่วงเวลาแห่ง ความอดทนเลยนะค่ะ กว่าเค้าจะผ่านวันนั้น มาได้มันไม่ใช่ง่ายๆ เลย เพราะคงผ่านช่วงเวลา แห่งการร้องไห้ ท้อแท้ หมดกำลังใจ ไปเยอะ แต่ว่าเค้าก้าวข้ามจุดนั้นมาได้นี่ เรานับถือในน้ำใจ ยิ่งใหญ่ของเค้าจริงๆ ค่ะ การจะทำให้ได้เหมือนคุรโสภณ เป็นเรื่องไม่ง่ายที่จะ ทำนะค่ะ และก็ไม่ยากเกินกว่าความพยายามด้วย เคยมีคนบอกเราว่า "การคิดบวกเหมือนหลอกตัวเอง" คือ ไหนๆ ทำไรไม่ได้ก็คิดบวก เอาไว้ก่อน เพราะมันจะทำให้เราสบายใจดี รุ้สึกดี .. สำหรับเราว่า มันจะหลอกตัวเองได้ยังไง เพราะว่าการเปลี่ยนแปลง ความคิดของเรา ถ้าหากว่ามันจะเป็นมันก็พึงกระทำ จริงไม๊ค่ะ เพราะว่าการเปลี่ยนความคิด มันทำให้เรามีความทุกข์ ลดน้อยลง ... เราไม่บอกว่ามันทำให้สุขนะค่ะ แต่ว่า เราว่ามันจะทำให้เราทุกข์แต่ว่าลดดีกรีลงซึ่งมันช่วย ได้มากกับอารมณ์ตรงนั้นล่ะค่ะ เราว่านะค่ะ .. พ่อสองหมิงสลบเหมือดเลยเหรอค่ะเมื่อคืน แบบนี้ตื่นเช้ามาก็สดชื่นแจ่มใสแล้วสิค่ะ อากาศ กำลังดีด้วยน๊าคุณก๋า   โดย: JewNid 27 ธันวาคม 2553 8:33:02 น.

ความเป็นช่างภาพ .. สิ่งที่สำคัญ ..อยู่ที่หัวใจ แต่หัวใจดวงนี้ .. แกร่งจริงๆค่ะ ดี.เห็นด้วยมากๆๆๆเลย กับการร้องขอเพื่อให้ได้มาเพื่อ .. การอำนวยความสะดวกให้คนพิการ เพราะจริงๆ ไม่ว่าจะคนทั่วไป หรือคนพิการ ก็ไม่อยากจะพึ่งพาใคร เพื่อไปไหนต่อไหน เพราะต่าง ต่างก็อยากคล่องตัว แต่การร้องขอ .. เพื่อให้อำนวยความสะดวกให้ .. เพื่อให้ช่วยเหลือตัวเองได้ และการใช้ชีวิตในสังคมมันต้องเป็นแบบนี้ บนพื้นฐานของการใช้สิทธิ ที่มันต้องเท่าเทียมกัน และสิ่งที่ควรมากๆที่สุด เราต้องมองจากคนใกล้ตัว อย่างเซเว่นใกล้บ้าน .. ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ก็ถ้าคนใกล้เห็นถึงความสำคัญ มันก็ง่ายต่อการช่วยเหลือ ดี.เชื่อว่ามีคนจำนวนไม่น้อย ที่ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออะไรคนพิการดี แต่ใจก็อยากช่วยอยู่ การร้องขอแบบนี้ .. เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีมากๆเลยค่ะ คือต้องการอะไร บอกมาเลย คนที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร .. จะได้ขยับ เพราะบางทีก็ไม่ได้ว่าใจไม่ดี แต่ไม่รู้จะช่วยจากจุดไหนจริงๆ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้จะมีข่าวออกมา เกี่ยวกับความช่วยเหลือในแง่มุมต่างๆ แต่ความจริงก็คือ .. คนพิการ .. ยังออกมาใช้ชีวิตในโลกภายนอกน้อยนะคะ อ่านบล็อกนี้ .. มันต้องย้ำความคิดของดี.มากๆเรื่องนึง คือมีคนอยากเป็นช่างภาพ .. แต่ก็ตั้งเงื่อนไขว่าต้องได้กล้องที่ดี .. มีราคาแพง ทั้งๆที่สภาพฐานะไม่ได้เอื้ออะไรนัก แล้วก็ขวนขวายมาจนได้ ..ด้วยการร้องขอจากคนอื่น พอได้กล้องมา ภาพออกมาไม่ดี ..ก็โทษกล้องอีก ไม่โทษว่าตัวเองไม่มีฝีมือ ทีนี้พอมีกล้อง ก็คิดถึงเรื่องการท่องเที่ยว เพราะมีกล้องแล้วก็ต้องถ่ายรูป แล้วพอนึกถึงการท่องเที่ยว ก็มองหาซื้อรถอีก ...ถ้าไปเที่ยวแล้วไม่มีรถ มันไม่สะดวก แต่ที่นี้ไม่มีเงิน ..ก็ต้องขวนขวายอีก หาเงินด้วยวิธีที่ไม่ดีนักก็ต้องทำ เพราะถ้าจะซื้อรถ ..รถมือสองตามสภาพฐานะ ..ก็ซื้อไม่ได้ ดี.ก็มองว่า .. โอ้ .. การเป็นช่างภาพและนักท่องเที่ยว ที่คุณบอกว่าเป็นความฝันในชีวิตคุณ.. ทำไมเงื่อนไขในชีวิตมันเยอะขนาดนี้ มันต้องเยอะขนาดนี้จริงๆเหรอ . . . ทัศนคติแบบนี้ .. “ถ้าผมหรือคนพิการต้องรอให้สถานที่ท่องเที่ยว มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับคนพิการก่อน แล้วค่อยไปเที่ยว ผมคงไม่ต้องไปเที่ยวที่ไหนกันพอดี” หัวใจนี่สุดยอดมากๆๆๆเลยค่ะ ดี.เลยได้คำตอบการชีวิตขึ้นมาอีกหน่อยว่า ทุกอย่าง .. อยู่ที่ทัศนคติส่วนบุคคลจริงๆ อ่านบล็อกนี้ .. ตอกย้ำดี.อีกเรื่องเลย บล็อกพี่ก๋า .. The Best of Blog สำหรับดี.จริงๆ ^^   โดย: d__d (มัชชาร ) 27 ธันวาคม 2553 8:33:57 น.

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง   โดย: เศษเสี้ยว 27 ธันวาคม 2553 8:34:19 น.

"ลองถือย่ามสวย เพียงนี้ สวมกางเกง ที่ปลายขาสวยปานนี้.. โลกยังโสภีกับคุณโสภณค่ะ" ก็โลกยังโสภา...เพราะมีคุณแบบคุณก๋านี่แหละค่ะ   โดย: พี่นาถค่ะ (sirivinit ) 27 ธันวาคม 2553 8:34:55 น.

ทักทายกันอีกรอบครับ โคโยตี้ของงานรถซุปเปอร์คาร์ใช่ไหมครับ งานนี้ผมแทบจะไม่ได้เดินเข้าไปชมเลยครับ เพราะผิดหวังกับการจัดงานรถยนต์ของเชียงใหม่จริงๆ เข้าใจว่างานนี้จะดีแล้วเชียว   โดย: ถปรร 27 ธันวาคม 2553 8:35:41 น.

ลืมบอกค่ะ .. ชอบการวางภาพที่ 3 กับ 4 บล็อกนี้มากด้วย โอ้ ... fufu ชอบหลายอย่างในบล็อกนี้จริงๆ   โดย: d__d (มัชชาร ) 27 ธันวาคม 2553 8:43:47 น.

สวัสดียามเช้าค่ะน้องก๋า วันนี้ขอมาชื่นชมน้องโสภณ คนเก่งที่มุ่งมั่น และเข้มแข็งจริงๆ ชื่นชมมากๆค่ะ   โดย: ดอกไม้หน้าฝน 27 ธันวาคม 2553 8:59:02 น.

ดีครับน้องก๋า...วันนี้เริ่มดีขึ้นแวะมาทักทายหมิงหมิงก่อนคงตื่นแล้วนะ ป้าแตนพลาดไม่รู้ไปกินอะไรมาทำให้อาหารเป็นพิษแทบแย่แหล่ะตอนนี้ดีขึ้นแระ....ช่วงนี้ที่ รพ เด็กเป็นกันเยอะ ระวังหมิงๆด้วยนะคร๊าบป้าแตนเป็นห่วง... อ่านบล๊อกน้องก๋าเติมพลังใจแล้วนะวันนี้ สุขสันต์วันจันทร์นะคร๊าบ   โดย: phaclam 27 ธันวาคม 2553 9:02:31 น.

สบายดีนะคะ บ้านนี้ มีสาระและบันเทิง มาทีไร ได้อะไรดีๆกลับไปเพียบ ปีใหม่นี้ พาครอบครัวไปไหนรึป่ะคะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ   โดย: nu-an 27 ธันวาคม 2553 9:02:40 น.

วันนี้เข้ามาอ่านบลอคน้องก๋า แล้วทำให้พี่มีพลังขึ้นเยอะเลย ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะที่นำเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปัน อยู่เสมอ. ปล. หมิง หมิง ยิ้มฟันสวยจังเลยค่ะ   โดย: พี่ฟ้า... (kuvasu ) 27 ธันวาคม 2553 9:12:00 น.

ประทับใจมากเลยค่ะ ภาพสวยมาก แหม่มจะแวะเวียนไปเยี่ยมบล้อกคุณโสภณได้ที่ไหนคะคุณก๋า ........ และในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 2554 นี้ แหม่มขอถือโอกาสสวัสดีปีใหม่คุณก๋าด้วยเลยค่ะ พรใดอันประเสริฐขอให้พรนั้นดลบันดาลให้คุณก๋าและครอบครัวมีแต่ความสุข สมหวัง แข็งแรงทั้งกายและใจตลอดไปเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดี ๆ ที่ได้รับ ปีหน้าก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยอีกปีนะคะ   โดย: i'm not superman 27 ธันวาคม 2553 9:13:24 น.

เห็นแล้วต้องบอกว่าคือตัวอย่างที่ดีของการใช้ชีวิตเลยค่ะพี่ก๋า ขนาดคุณโสภณเค้ายังสู้ แล้วเราที่สมบูรณ์ทุกอย่างจะคิดท้อได้ยังไงกัน แต่ที่แน่ๆคนที่สมบูรณ์ครบสามสิบสองนี่สิตัวร้าย ตัวไม่พิการแต่ใจชอบพิการนัก   โดย: มัยดีนาห์ 27 ธันวาคม 2553 9:31:41 น.

. .. ... ชีวิตติดล้อ ... .. . มีล้อไม่ง้อขา มีตามีสมอง มีใจไม่เป็นรอง อีกมือสองก็ยังมี โลดแล่นในโลกหล้า เย้ยชะตาแห่งชีวี กระตุ้นเตือนคนดีดี ว่าวันนี้...ทำอะไร?   โดย: ลุงแว่น 27 ธันวาคม 2553 9:36:14 น.

หากร่างกายพิการ แล้วใจก็ไม่สู้ ไม่มีใครช่วยได้เลย แต่คุณโสภณ หัวใจไม่พิการ ถึงทำอะไรได้มากมาย ดีกว่าคนร่างกายดี ดี ที่ไม่สู้ หลายพันเท่า ร่วมเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ เป็นไงหมิงหมิง ไปกับพ่อก๋าสนุกไหมจ๊ะ ยังดีนะคนเดียวพี่ไปไหนหลานสองคน เข้าโลตัสที คนนี้วิ่งไปทางโน้น อีกคนวิ่งไปอีกทาง บางทีพี่ก็ไม่ตามแต่มาคอยที่ทางออก ไม่งั้นเหนื่อย   โดย: amatavaja 27 ธันวาคม 2553 9:36:20 น.

ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ในวันนี้นะคะ เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดีและอยู่บนพื้นฐานความจริง เข้มแข็ง ไม่ท้อถอยและมีความสุขที่ได้เลือกทำอะไร ประทับใจจริง ๆ ค่ะ   โดย: ภูเพยีย 27 ธันวาคม 2553 9:48:42 น.

หวัดดีเจ๊า อ้ายก๋า น้องรินได้อ่าน บทความวันนี้แล้ว ทำให้มีแรงใจเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย คุณโสภณ ได้ทำการเรียกร้องถูกต้องแล้วค่ะ สำหรับ ขอให้ร้านต่าง ๆ ทำทางลาดสำหรับคนพิการ เป็นการเรียกร้องที่ไม่ได้เห็นแก่ตัวเลย แต่ ให้เห็นแก่ส่วนรวมเพื่อมนุษย์ชน ทั้งหลาย รินเคยได้อ่าน ประสบการณ์ของกลุ่มคนที่นั่งรถวีลแชร์มาเยอะมาก ใน หนังสือคู่สร้างคู่สมเอง "เรารู้ตัวว่าร่างกายไม่เต็มร้อยเหมือนคนอื่นเขา แล้วเราจะทำตัวให้เป็นปัญหาอีกทำไม" นี่คือข้อความหนึ่งที่รินจำได้ขึ้นใจ แม้ร่างกายเขาจะพิการ แต่ จิตใจพวกเขา ไม่ได้พิการเลย เขายังมีกำลังใจ และแรงใจฮึดสู้อย่างมากมาย แล้วเรา ๆ ล่ะ ทำไมจะสู้บ้างไม่ได้ แหะๆ ท้อได้ แต่ต้องมาสู้ ตอนนี้เลยขอพักก่อนเพื่อจะกลับมาสู้ (สู้ว้อยๆๆ) --------- ลืมถามอ้ายก๋าอย่างหนึ่ง เวลาถ่ายภาพหมิง ๆ ตอนยิ้มได้ตลอดเนี่ย ทำอะไรให้น้องเค้ายิ้มแล้วถ่ายมาค่ะ เห็นอารมณ์ดีตลอดเวลาเชียว เห็นแล้ว สดใสไปด้วยค่ะ   โดย: Rinsa Yoyolive 27 ธันวาคม 2553 10:11:30 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณก๋า ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ สู่กันฟัง ทำให้คนที่ท้อถอย จะได้รู้จักคำว่าสู้ชีวิตได้ดียิ่งขึ้น   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 27 ธันวาคม 2553 10:12:30 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า ... มีความสุขมากมากค่ะ   โดย: Nissan_n 27 ธันวาคม 2553 10:13:35 น.

ว้าวววว พี่แซลลี่ประทับใจน้องคนนี้ตั้งกะดูรายการคุณกฤษณะ นานมากแล้วตอนนั้นรู้สึกไปเที่ยวตลาดปาย ทึ่งมากๆเลย เลยเสริชเข้าไปดูกระทู้อยู่พักนึงด้วยล่ะ เคยดูรายการทีวีของเค้าครั้งนึงไม่นานมานี้เอง คิดบวกได้ใจมากๆเลย   โดย: แซลลี่ IP: 118.174.106.169 27 ธันวาคม 2553 10:15:33 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอ้ายก๋า....ผมส่ง CD รูปไปแล้วนะครับ... เดี๋ยวนี้บ้านเรามีการพัฒนาเรื่องการอำนวยความสะดวกให้กับคนพิการมากขึ้น เมื่อเทียบกับแต่ก่อน...แต่ก็อาจจะยังไม่พอ... คงต้องช่วยกันต่อไปครับ คนพิการหลายคน ทำคุณประโยชน์แก่สังคม และมีความสามารถเยอะแยะครับ....บางคนพิการกาย แต่ไม่พิการใจครับ....   โดย: สิงห์นครพิงค์ 27 ธันวาคม 2553 10:24:54 น.

วิวมาโหวตให้พี่ก๋าค่ะ( '' ^ v ^ '')   โดย: Youngwoong 27 ธันวาคม 2553 10:25:08 น.

หวัดดีครับน้องก๋า...วันนี้ได้อ่านเรื่องและชมภาพที่ประทับใจมาก ผมเคยทำงานในองค์กรของรัฐที่เกี่ยวกับคนพิการ เคยได้รับแต่ปัญหาว่าเขาต้องการอย่างนี้ อยากได้อย่างนั้น แต่รัฐไม่มีงบประมาณพอ ฯลฯ .... ก็เลยกลายเป็น conflicts วันนี้ได้มาทราบความคิดของคุณโสภณ ที่ไม่รอความช่วยเหลือ ลงมือทำเองในสิ่งที่อยากทำ...น่าชื่นชมมากครับ แต่ก็คงเป็นหน้าที่ของรัฐอยู่ ที่ต้องจัดสรรสิ่งต่างๆให้คนทุกคนในประเทศ(ตามความเหมาะสม) ผมว่างานถ่ายภาพของคุณโสภณและเรื่องราวของเขาน่าจะพิมพ์ขายได้เนาะ อย่างที่มีคนบอกว่า..."เป็นครูให้ผู้อื่นได้" มีความกล้า มีความหยิ่ง มีความเพียร ฯลฯ ฯลฯ ไม่ท้อแท้ ไม่ยอมแพ้ ไม่อ่อนแอ ฯลฯ ฯลฯ ซึ่งผมว่า...สามารถสร้างฝัน ฯลฯ ฯลฯ ...ให้เป็นจริงได้ ขอบคุณน้องก๋าที่เอาเรื่องดีๆมาแบ่งปัน   โดย: Dingtech 27 ธันวาคม 2553 10:41:27 น.

น้องเค้าเก่งเนอะ พี่เคยนึกเหมือนกันนะ ว่าถ้าเกิดเราประสพอุบัติเหตุแบบนี้บ้างจะเป็นไง ถามตัวเองแล้วก็ได้คำตอบว่าคงทำใจยากมาก   โดย: พจมารร้าย 27 ธันวาคม 2553 10:50:43 น.

เห็นแล้วฮึดด... อยากshare ไปพบปะเค้าได้ที่บล็อกไหนคะ? อยากให้กำลังใจด้วยคน   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 27 ธันวาคม 2553 10:54:59 น.

ภาพข้างบน เก๋มากเลยค่ะคุณก๋า   โดย: I_sabai 27 ธันวาคม 2553 11:40:24 น.

ผมเป็นแฟนรายการเค้าเหมือนกันนะครับ รายการล้อเล่นโลก ช่องไทยพีบีเอส ตอนดึกๆหน่อย เขาชอบพาไปคุยกับคนที่มีความคิดดีๆ ชอบครับ ----- ใครมันบังอาจ เอาชื่อพี่ไปขายไวอากร้าครับเนี่ย ฮ่าๆ ร้ายกาจชะมัด   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 27 ธันวาคม 2553 11:48:50 น.

แวะมาทักทายยามเที่ยงครับคุณก๋า มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: ter_pt 27 ธันวาคม 2553 12:00:06 น.

พรใดประเสริฐเลิศล้ำค่า น้อมนำมาซึ่งความสุขสดใส สุขภาพแข็งแรงทั้งกายใจ มีชีวิตก้าวไปอย่างมั่นคง ให้เงินทองไหลมาเทมา เกียรติยศก้าวหน้าสูงส่ง พรั่งพร้อมศฤงคารว่านวงศ์ เป็นมงคลสิริสวัสดิ์ตลอดกาล... พรใดใดใครให้ในโลกหล้า จะสมความปรารถนาทุกทุกด้าน มิได้เกิดเพราะผู้ใดดลบันดาล ปาฏิหาริย์จะเกิดผลด้วยตนเอง ... Happy New Year ค่ะ ... ขอให้ปีใหม่ที่จะมาถึงเป็นปีทองสำหรับคุณนะคะ   โดย: vistapa 27 ธันวาคม 2553 12:05:36 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า หน่วยงานของรัฐควรรับผิดชอบเรื่องการอำนวยความสะดวกให้คนพิการไม่ใช่ให้เค้าต้องมาร้องขอ แต่ก็นะ ไม่ว่ารัฐบาลไหนๆก็เหมือนกันที่เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าประโยชน์ของประชาชน จะพูดไปทำไมมี ทานข้าวเที่ยงให้อร่อยนะคะคุณก๋าและมาดาม หมิงหมิงด้วย หม่ำๆเยอะๆนะก๊าบ จะได้โตไวๆ   โดย: สีฟ้าใส 27 ธันวาคม 2553 12:11:29 น.

ชื่นชมด้วยอีกคนคะ การได้ฟังเรื่องราวของคนอื่น แล้วย้อนมาดูตัวเอง ดีใจจังที่ตัวเอง มีครบถ้วนมากกว่าเขา แต่ดูเหมือนความสุขของเขาจะมากกว่าเราแฮะ ด้วยแนวคิดที่แตกต่างกัน เพราะฉะนั้น เราต้องไม่ทิ้งโอกาสที่จะเปลี่ยนแนวความคิดใหม่ ๆ บ้าง   โดย: ปันฝัน 27 ธันวาคม 2553 12:18:12 น.

ผมเคยเจอพี่เขาที่งานหนังสือที่ผ่านมาได้ ไม่ได้เข้าไปคุยครับ   โดย: อัสติสะ 27 ธันวาคม 2553 12:55:55 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า   โดย: redclick 27 ธันวาคม 2553 13:01:53 น.

หวัดดีค่ะ คุณก๋า.. ชื่นชม น้องเขาจริง ๆ แม้ตัวพิการ แต่ ใจเต็ม ร้อย .. สู้ ๆค่ะ .. วันนี้ บ้านพี่ลมแรง สงสัยจะหนาวอีกรอบ อิอิ..   โดย: tifun 27 ธันวาคม 2553 13:06:19 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทาย มาให้กำลังใจแก่คุณโสภณ ฉิมจินดาครับ อ่านจากที่คุณก๋าฯ เขียนถึงแล้วน่าชื่นชมในความพยายามเป็นอย่างมากเลยครับ ขอให้ผลงานประสบความสำเร็จนะครับ ขอให้โชคดีและมีความสุขมาก ๆ ครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 27 ธันวาคม 2553 13:11:11 น.

บล็อกนี้เจ๋งแห่งปี หลังมื้อกลางวันนี่คนคงนอนกันหมด เน็ตพี่ค่อย กระดิกกระเดี้ย อดทนรอโหลดบล็อกนี้อย่างใจเย็น เพราะคิดถึง แต่คุ้มค่ายิ่งกว่านั้น   โดย: nulaw.m 27 ธันวาคม 2553 13:20:29 น.

เป็นอีกมุมมองหนึ่งทีสะท้อนคุณค่า กำลังใจ แห่งการใช้ชีวิตอยู่อย่างภาคภูมิ ครับ อ่านแล้วอยากให้กำลังใจ คุณโสภณ และอยากขอบคุณน้องก๋าที่ช่วยขยายพื้นที่ เรื่องราวนี้ให้เพื่อนบล๊อกได้อ่านด้วย   โดย: peeradol33189 27 ธันวาคม 2553 13:44:03 น.

วันนี้อ่านครบทุกเม้นท์เลยคุณก๋า   โดย: tuk-tuk@korat 27 ธันวาคม 2553 13:54:48 น.

เลยลืมเลย ลิ้นวัวกับตางอิสานนี่เขาคุ้นเคยกั๋นดี ลิ้นย่างนี่ลำเน่อ มันก็คือกล้ามเนื้อแหละ   โดย: tuk-tuk@korat 27 ธันวาคม 2553 13:56:38 น.

สงสัยต้องโดนจับหมิงหมิงมาอยุ่กับมีนาแล้วละค่ะพี่ก๋า จะได้ไม่คึก 5555+   โดย: มีนา น้ำค้างปลายข้าว IP: 203.188.63.5 27 ธันวาคม 2553 14:02:58 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า น้องหมิงหมิง เขินจังมีหนุ่มน้อยน่ารักๆมายิ้มให้ทุกเช้าเลย อ่านบล็อกพี่ก๋าวันนี้จบ นึกถึงเพลง เธอผู้ไม่แพ้เลยค่ะ คุณโสภณ เป็นคนที่จิตใจเข้มแข็งมากๆเลยนะคะ คิดดีและทำดีด้วยค่ะ ชื่นชมด้วยอีกคน   โดย: สายลมที่จากไป 27 ธันวาคม 2553 14:17:15 น.

โห...เก่งจังนะคะ คนเรามีใจสู้ซะอย่างก็มีชัยกว่าคนที่ใจฝ่อเสมอ ตัวพิการแต่ใจเกินร้อย แค่โบกรถเที่ยว...คิดได้เน๊อะ แต่สร้างสรรค์ดีค่ะ อย่างที่คุณโสภณบอกพี่ก๋า ว่าไม่ง่ายเลยที่จะหามุมถ่ายภาพสวยๆ แต่ภาพที่ถ่ายทอดออกมาก็งามๆ ทั้งนั้น ขอชื่นชมค่ะ   โดย: ณ ปลายฉัตร 27 ธันวาคม 2553 14:24:56 น.

ได้ไปทำสิ่งที่ฝัน ส่วนเรานั้นฝันแต่ยังไม่ได้ทำ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีค่ะก๋า "ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป"   โดย: aenew 27 ธันวาคม 2553 14:27:34 น.

สวัสดีคะน้องก๋าและมาดาม ... จุ๊บจุ๊บ เจ้าหนูน้อยหมิงหมิง แวะมาอ่านบล๊อกน้องก๋าวันนี้แอบนึกถึง a man on wheelchair อีกหลาย ๆ คน แปลกที่คนเหล่านี้มักจะนำพาความสุขสดชื่นมาให้กับเราทำให้เรามีกำลังใจขึ้นอีกโข ในโอกาสนี้ขอเป็นกำลังใจให้คุณน้องโสภณ และต้องขอบคุณน้องก๋ามากมาย ที่นำสิ่งดี ๆ กระทู้ดี ๆ มีสาระมาฝากพวกเราชาวบล๊อกแบบไม่ให้เหงาได้ทุกวัน All the best and have a Merry Christmas na ja ...   โดย: บ่งบ๊ง 27 ธันวาคม 2553 14:28:38 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะ เข้ามาขอชื่นชมน้องโสภณด้วยคนค่ะ น้องเป็นคนเข้มแข็งมาก ถ่ายภาพออกมาได้สวยด้วย   โดย: TNng 27 ธันวาคม 2553 14:40:53 น.

สวัสดีค่ะ ขอชืนชมคุณโสภณด้วยคนค่ะ เป็นตัวอย่างการดำเนินชีวิตที่ดีมากๆ แวะมาทักทายค่ะ   โดย: LoveTurJang 27 ธันวาคม 2553 14:55:14 น.

น้องก๋าครับ.........ผมนับถือน้องเขาจริง ๆ ขนาดพิการ ยังมีจิตใจที่จะสู้. ในภาพผมจำอาจารย์แหะ ๆ ผมขาวได้ ท่านเคยเดินด้วย เท้าไปเป็นระยะทางไกล โดยไม่มีเงินหรือมีเงินก็น้อย เสียดายจำชื่อของอาจารย์ยังไม่แม่น อย่าท้วงผมนะครับ ว่าทำไมผมไม่เลื่อนเม้าส์ไปข้างบน แล้วดูก็ได้ แต่ผมไม่มีความพยายามเช่นน้องโสภณเขา น่าอายไหมนี่ ก็ ๆ แฟนคลับของน้องก๋า เยอะจริง ๆ กว่าจะจี้เม้าส์ไปอ่าน ก็นาน 555 (ไม่ได้ยอนะครับ พูด ความจริง) ในภาพผมจำน้องผู้หญิง ใส่แว่นตาได้ เธอเป็นหนึ่งใน ที่ร้องเพลง ที่ออกทีวี ถ้าเธอเข้ามาดูเม้นท์นี้ ขอให้รู้ว่า พวกเรามีความซึ้งใน ใจที่เข็มแข็ง ของพวกเธอ ทุกคน.. สู้ต่อไปครับ.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 27 ธันวาคม 2553 14:59:18 น.

ผมวางแผนไว้ไม่ มกรา ก็ กุมภา จะไปเก็บตกดอกไม้ที่เชียงใหม่ครับ ครั้งนี้ผมหนีเพื่อนๆ ไปเดทกับพี่เปิ้ล(ฮักน้ำปิง) มาด้วย อิอิ พี่เปิ้ลพาไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ลูกชิ้นเม็ดเล็กๆ คนขายนับเลขเก่งๆ จำไม่ได้ว่าชื่อร้านอะไร พี่เปิ้ลน่ารักมากเลยครับ ขอบคุณพี่ก๋ามากเลยที่แนะนำให้ผมรู้จัก   โดย: กลิ่นดอย 27 ธันวาคม 2553 14:59:24 น.

น้องเปิ้ลถ่ายฮู้ปใด้งามขนาด   โดย: BongKet 27 ธันวาคม 2553 15:15:12 น.

สวัสดีวันจันทร์อันสดใส คนพิการที่หัวใจไม่พิการ ความสามารถไม่แพ้คนที่มีครบ 32 คนอย่าคุณโสภณเป็นครู และนักสู้ที่ยิ่งใหญ่   โดย: the mynas 27 ธันวาคม 2553 15:20:17 น.

เป็นคนคนนึงที่น่าอิจฉา เป็นคนคนนึงที่น่ายกย่อง เป็นคนคนนึงที่มีมากกว่าใครหลาย ๆ คน เป็นคนคนนึงที่สมบูรณ์พร้อม ถ้าความพร้อมนั้นหมายถึงการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข อื่มใจจังเลยค่ะพี่ก๋า เค้าเป็นแรงผลักดันให้อุ๊มากมายเลยค่ะ ขอชื่นชมค่ะ   โดย: อุ๊ (oumon ) 27 ธันวาคม 2553 15:43:58 น.

พี่เค้าเข้าใจคิดดี ทัศนะคติตัวเดียวเลย เมืองไทยยังคงคำนึงถึงผู้พิการมากนัก สังเกตได้จากหลายๆ สิ่ง ทางเท้าจะมีทั้งที่เรียบ และมีปุ่ม มันมีไว้อำนวยความสะดวกในคนพิการ ซ่อมทางทีนึงก็ปูมั่วไปหมด ผมเห็นข้าราชการชอบไปดูงานทางยุโรป ไปเที่ยวกันน่ะสิ ไม่ได้นำอะไรดีๆ กลับมาเลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 27 ธันวาคม 2553 15:50:38 น.

มาส่งความสุข+แรงโหวตค่ะ วันนี้อ่านบล็อคแล้วฮึดขึ้นเยอะเลยค่ะ   โดย: แม่น้องกะบูน 27 ธันวาคม 2553 16:10:24 น.

ชอบเรื่องวันนี้จ้ะ... พี่เองได้เห็น คุณโสภณ ครั้งแรก ในรายการทีวีตอนเช้าของช่องทีวีไทย สัมภาษณ์น้องเค้า...เจออีกครั้งในงานหนังสือปีที่แล้ว เค้ามาเปิดตัวหนังสือ...พี่เดินเข้าไปทัก แล้วก็ขอถ่ายรูป น้องเค้าบอกว่า คอยดูรายการทีวีผมนะครับ ออนแอร์ประมาณกลางปี ที่ช่องทีวีไทยนี่แหละ หลังจากนั้น...ได้ดูรายการน้องเค้าเมื่อซักเดือนกรกฎาคม (ถ้าจำไม่ผิด) เทปแรก น้องเค้าสัมภาษณ์ ป๊อบ อารียา และ นิสา คงศรี เพื่อนสนิทเค้า...รูปแบบรายการดีมาก...ตามดูเกือบทุกตอน เท่าที่โอกาสเอื้ออำนวย เพราะมีตอนเช้าวันเสาร์...หลังจากนั้นไม่นาน ก็ไม่มีรายการนี้ละ เสียดายจนถึงเดี๋ยวนี้... พี่คุ้นๆ ว่าน้องเค้าเป็นบล็อกเกอร์อยู่ที่นี่ ไม่ได้เข้าไปดูซักที เคยดูน้องเค้า กับแม่ด้วย เป็นแม่ลูกที่น่ารักจ้ะ แม่...เข้มแข็งมากเลย มหัศจรรย์มากๆ เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้...สุดยอดจ้ะ อ่านเรื่องวันนี้...ที่คุณก๋า เขียนถึง คุณโสภณ พี่เองก็อิ่มใจ...ขอบคุณจ้ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 27 ธันวาคม 2553 16:14:18 น.

เวลากว่า6ปี พิสูจน์แล้วว่าพี่เค้าทำได้ แล้วก็ทำได้ดีด้วยนะคะพี่ก๋า กำลังใจเค้าดีมากๆเลยด้วย อยากให้คนปกติอย่างเราๆ เวลาเจอกับปัญหา มีกำลังใจเต็มๆแบบนี้บ้าง ไม่ง่ายเลยที่จะขยับตัวเพื่อถ่ายภาพ ---- ทำให้คิดถึงเวลาภาไปถ่ายรูป แล้วเผลอบ่นว่าร้อนจัง ในบางครั้งเลยค่ะ เฮ้อ   โดย: coji 27 ธันวาคม 2553 16:14:31 น.

งั้นท่าทางจาคนละคนกันคับท่านลุงก๋า อิอิ ไม่เหนวิวแชร์คนห้องกล้องมานานแล้วเหมือนกัน แต่จำได้ว่า ตัวใหญ่ก่านี้นะ อู๊ค จับคอร์ดไม่เหมือนกีต้าคับ ง่ายก่าเยอะเลย คอร์ด C กดสายเดียวเอง   โดย: หัวเหม่งคุง 27 ธันวาคม 2553 16:35:23 น.

จำได้ว่าคุณก๋าเคยเขียนถึงคุณโสภณมาครั้งหนึ่ง แต่หนนี้ประทับใจมากกกกกกกกก คนปกติยังทำชีวิตไม่ได้มีคุณค่า และมีความสุขแบบนี้เลย คุณโสภณนอกจากจะเก่งแล้ว ยังมีความกล้า กล้าที่จะออกไปจากกรอบของข้อจำกัดทางร่างกาย กล้าที่จะออกไปเผชญิโลกกว้างนะคะ ชื่นชมมากๆๆๆ   โดย: KOok_k 27 ธันวาคม 2553 16:37:42 น.

ได้อ่านแล้วชื่นชมน้องเขามากๆเลยคะ .... ยังคิดว่าน้องเขาพิการแต่ร่างกาย แต่สมองเขาไม่ได้พิการไปด้วย... ผิดกับคนบางคน ร่างกายครบ 32 ...มีโอกาสที่ทำอะไรได้ทั้งมากมาย แต่ไม่เคยคิดจะใช้โอกาสทำอะไรให้มีประโยชน์ หรือไม่มีความคิด..หรือไม่เคยคิดหาแสงสว่างให้กับตัวเองเลย.. คนแบบนี้จะเรียกว่าอะไรดี... ตื่นมาได้อ่านเรื่องดีดี ... ทำให้มีแรงไปสู้งานได้อีกเยอะเลยคะ ขอบคุณรอยยิ้มที่สดใสจากหมิงหมิงน้อย ที่คอยอยู่ในบล็อก ด้วยคะ   โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก 27 ธันวาคม 2553 17:01:36 น.

พี่เคยเห็นน้องโสภณจากรายการทีวี ก็ยังอดชื่นชมไม่ได้ ชีวิตและเรื่องราวของเขาเป็นกำลังใจที่ดีให้กับเราทุกคน ขอบคุณที่ก๋านำมาฝากครับ สวัสดีครับ ก๋า ทางเหนือคงหนาวมากแล้ว ทำตัวอุ่น ๆ กันไว้นะครับ โดยเฉพาะหมิง หมิง หวังว่าคงสบายดีกันทุกคนนะครับ   โดย: ปะการัง (ชบาฉาย ) 27 ธันวาคม 2553 17:14:15 น.

อ่านแล้วต้องขอปรบมือให้กับความเป็นคนแกร่งของคุณโสภณด้วยค่ะ แม้จะพิการ ก็พิการแต่ร่างกาย ส่วนจิตใจไม่ได้พิการไปด้วย ยังคงมีความคิด ความต้องการที่จะทำตามความฝันให้สำเร็จด้วยการพาคุณแม่ไปท่องเที่ยวกับตัวเอง เป็นบุคคลที่น่ายกย่อง ให้เป็นตัวอย่างของผู้ที่ไม่ย่อท้อต่อชีวิตค่ะ   โดย: addsiripun 27 ธันวาคม 2553 17:15:35 น.

โดย: กะว่าก๋า 27 ธันวาคม 2553 17:29:31 น.

มีคนชมกันมากแล้ว เก็บความชื่นชมไว้ในใจดีกว่า โชคดีที่ได้รู้จักคนดี ๆ ได้มีโอกาสคุยกับอาจารย์ประมวลครั้งหนึ่งท่านมาบรรยาย เรื่องเกี่ยวกับวิชาการเชิงแนวปรัชญาและเล่าเรื่องการเดินทางของท่าน แม้ได้พูดคุยกันสั้น ๆ รู้สึกว่าท่านมี่เมตตามาก เลย   โดย: magic-women 27 ธันวาคม 2553 17:47:14 น.

สวัสดีตอนเย็นค่ะ..คุณก๋า ติกเห็นคนพิการหลายคนที่มีใจสู้ น่าชื่นชมมากๆ เลยค่ะ ปล.หมิงหมิงฟันสวยจัง   โดย: nootikky 27 ธันวาคม 2553 17:55:12 น.

นับถือความเข้มแข็งเขาคุณโสภณมากๆ และแนวความคิดน่ายกย่องจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการขอทางลาดให้เซเว่นให้ผู้พิการ ขอยกตัวอย่างตามที่ได้เห็นมานะคะ ที่นี่(ประเทศที่เราอยู่) ตามโรงแรมหรือสถานที่ท่องเที่ยวจะอำนวยความสะดวกให้แก่ผู้พิการพอๆกับคนปกติเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ ทางลาด หรือแม้แต่ตามถนนหนทางก็มีทางเฉพาะแยกออกมาจากถนนรถวิ่งปกติ ถ้าบ้านเราเป็นแบบนี้บ้างก็คงดีเนาะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณโสภณนะคะ   โดย: มะฮอกกานีใบใหญ่ 27 ธันวาคม 2553 18:14:17 น.

น่าสนใจงานรูปแบบนี้มากๆ คนเราถ้ารักและตั้งใจทำในสิ่งที่ชอบ ถึงแม้จะพิการ ก็ยังสามารถแสดงความสามารถได้เป็นอย่างดี และ เชื่อว่าดีกว่าคนร่างกายปกติอีกมากมาย   โดย: ลุงแอ๊ด 27 ธันวาคม 2553 18:53:22 น.

แวะมาเยือนครับ   โดย: พริกดิบ IP: 223.207.58.228 27 ธันวาคม 2553 19:08:18 น.

เนี่ยเนอะ ตี้เปิ้นว่า พิการแต่ร่างกาย แต่จิตใจประเสริฐนัก ดีกว่าคนธรรมดา มีมือ มีตี๋น ครบ 32 หลาย ๆ คนซะอีก ตี้พิการทางใจ ไร้ทางเยียวยา น่าจื้นใจ ในพลังใจ๋ ของน้องโสภณ แต้ ๆ เลยเจ้า น้องโสภณ ท่าจะดีใจ๊ ตี้คุณก๋า เห็นบางอย่าง ตี้น้องโสภณต้องก๋านจะสื่อ ปี้อ่านแล้วตี้คุณก๋ามาลงบล็อกแล้ว คล้อยต๋าม และภูมิใจ๋ในตัวน้องโสภณแต้ ๆ เจ้า วันนี้เบี้ยวงานเกิ่งวัน ต๋อนเจ๊า เอาน้องหนึ่งกับเพื่อนหมวย ไปโจ๊งไว้ตี้พืชสวนโลก แล้วฟั้งเข้า office เคลียร์งาน เหลือแต่งานตี้ต้องออกนอน office เลยรวดไปฮับสองสาว ไปกิ๋นข้าวตี้สวนผัก ปาไปซื้อคัวฝากตี้ตลาดต้นพยอม แล้วไปร้านหอมปากหอมคอ นิมมานฯ ซอย 1 หื้อน้องหนึ่งจิมช็อกโกแลต ไปฮู้มาจากไหนบะฮู้ว่ามันลำแต้ลำว่า เลยปาไปหื้อแล้วใจ๊เหีย อ้ายเต้ยไปส่งตี้อาเขตปุ๊นละ ฮับแขกเสร็จไปหนึ่งราย ส่วนเพื่อนหมวยนี่ ละขว้างได้ มากินอยู่ตี้บ้านแทบทุกปี๋ อิอิ ตะคืนปี้ปุ้งกี๋ กับ คุณน้องชาย sleeping prince มาแอ่วหา ดีใจ๊ขนาด ปี้ปุ้งกี๋ น่าฮัก อู้เสียงหว๊าน หวาน อิอิ สองปี้น้องร่วมโลก อัธยาศัยดี ยิ้มตลอดเวลา ทำหื้อเจอกันครั้งแรกบะเคอะเขิน ปี้ปุ้งกี๋มากินติ่มซำแล้วปี้บะอยู่ ไปน้องหนึ่งไปกินข้าวแลง ละอ้ายเต้ยเฝ้าฮ้าน และก่ลืมเอามือถือไป หันโพสต์ใน FB ฟั้งโทรไปหา พี่ปุ้งกี๋เลยแวะมาหาแห๋มรอบ ต๋อนกำลังปิดฮ้าน เลยบะได้อู้กั่นนัก ตะวาเลยฮู้สึกอิด ๆ เพราะตื่นแต่เจ๊าใส่บาตรตวย ใจ๊พลังงานนัก 5555 แต่ก่ดีใจ๊ ตี้วันเกิดปี๋นี้ ได้เจอเรื่องดี ๆ เพื่อนดี ๆ และ บะมี๋เรื่องบะดีมาหื้อก๋วนใจ๊เจ้า   โดย: JinnyTent 27 ธันวาคม 2553 19:31:20 น.

ศิษย์พี่ ความฝันและความอยากของศิษย์น้องอีกอย่างหนึ่ง คือ การโบกรถ เดินทางไปเรื่อย ๆ แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าหาคนร่วมทางได้ยากยิ่ง และโดยเฉพาะเป็นผู้หญิง ไม่เช่นนั้น ศิษย์น้องคงโบกรถไปถึงเชียงใหม่แอ่วหาศิษย์พี่เพียงลำพังตัวคนเดียวแล้ว หุๆๆ ปล.รึว่าจะลองดีซักทีดีมั๊ยศิษย์พี่ เผื่อความฝันจะเป็นจริง ผู้หญิงตัวคนเดียว นึก ๆ แล้วคงน่าสนุกและน่าท้าทายกับชีวิตจริง ๆ   โดย: minporee 27 ธันวาคม 2553 19:39:45 น.

มาปั๋นปอน ฮื้ออยู่ม่วนกิ๋นลำเน้อเจ๊า...   โดย: เอื้อยปัน IP: 122.100.101.70 27 ธันวาคม 2553 20:05:06 น.

สวัสดีคุณพริกดิบและคุณเอื้อยปันเน้อครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 ธันวาคม 2553 20:17:31 น.

ภาพที่นำมาลงสวยจริงๆ ด้วยค่ะ แต่ของคุณก็ไม่แพ้นะคะสวยเหมือนกัน...55555....ฝันดีค่ะ   โดย: deeplove 27 ธันวาคม 2553 20:26:39 น.

หนูไปนอนก่อนนะคะ   โดย: เจ้าการะเกด 27 ธันวาคม 2553 20:27:37 น.

บล๊อกวันนี้สร้างกำลังใจให้อีกหลายๆคนค่ะ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาแม่ดูรายการคุณพระช่วย น้องผู้หญิงสองคน พิการทั้งคู่ คนหนึ่งหูหนวกเป็นใบ้ เล่นเปียโน ให้อีกคนที่ตาสองข้างบอดสนิทร้องเพลง แม่นั่งดูแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ มานึกว่าบางทีเราไม่เอาไหนเลยทั้งที่มีครบสามสิบสอง   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 27 ธันวาคม 2553 20:35:38 น.

มันจริงอย่างที่ศิษย์พี่ว่าจริง ๆ ค่ะ เพราะเหตุนี้มันจึงเป็นได้เพียงแค่ความฝัน เพราะการที่จะหากรุ๊ปหรือเพื่อนที่จะชอบการเดินทางเป็นแบบเดียวกันค่อนข้างยาก หุๆๆ งั้นศิษย์น้องจะไม่โบกรถไป งั้นขึ้นเครื่องไปลงง่ายกว่ากันเยอะเลยใช่มั๊ยศิษย์พี่ หุๆๆ เอิ้กๆๆ ปลอดภัยกับศิษย์น้อง คนงามด้วยใช่มั๊ยศิษย์พี่ เอิ้กๆๆ   โดย: minporee 27 ธันวาคม 2553 20:39:40 น.

ขอบคุณมากๆค่ะ ที่ นำเสนอสิ่งดีๆให้เราอ่าน เป็นการเพิ่มคุณภาพให้กับชีวิต อย่างดีเยี่ยมค่ะน้องก๋า หน้าตาหลานวันนี้น่าหอมจริงๆ ฟ ฟันก็น่ารัก แปรงได้เองหรือยังคะ   โดย: jamaica 27 ธันวาคม 2553 20:48:05 น.

เอนที่นี้ของพี่ก๋า...ยอดเยี่ยมมากที่สุดเรย เหมือนเพิ่มพลังให้คนชอบกินลูกท้อ..ต่าง อาหารยามเช้า...เรยนะค่ะ...ฝันดีค่ะพี่ชาย...   โดย: mastana 27 ธันวาคม 2553 21:20:17 น.

คุณโสภณช่างน่านับถือ และน่าชื่นชมในความคิด และความสู้ชีวิตของเขาจริงๆ ค่ะ พรุ่งนี้พี่กับคุณสามีเดินทางไปเจียงฮายแต่เช้าเลยค่ะ พาหนุ่มกะทิไปด้วยค่ะ   โดย: Maew-Tua-Lek 27 ธันวาคม 2553 21:43:30 น.

น่าสนใจ ชีวิตของคุณโสภณน่าศึกษาจริงๆ จ๊ะน้องก๋า ขอบใจที่นำมาฝากจ้า   โดย: อุ้มสี 27 ธันวาคม 2553 21:48:07 น.

สวัสดีวันปีใหม่พา ให้บรรดาเราท่านรื่นรมย์ ฤกษ์ยามดีเปรมปรีดิ์ชื่นชม ต่างสุขสมนิยมยินดี ข้าวิงวอนขอพรจากฟ้า ให้บรรดาปวงท่านสุขศรี โปรดประทานพรโดยปรานี ให้ชาวไทยล้วนมีโชคชัย ให้บรรดาปวงท่านสุขสันต์ ทุกวันทุกคืนชื่นชมให้สมฤทัย ให้รุ่งเรืองในวันปีใหม่ ผองชาวไทยจงสวัสดี ตลอดปีจงมีสุขใจ ตลอดไปนับแต่บัดนี้ ให้สิ้นทุกข์สุขเกษมเปรมปรีดิ์ สวัสดีวันปีใหม่เทอญ   โดย: เชิญจุติ 27 ธันวาคม 2553 22:00:02 น.

หัวใจที่แข็งแกร่ง ไม่ท้อและไม่ถอย นำพาทุกอย่างไปสู่จุดหมายปลายทางได้เสมอค่ะคุณก๋า คุณโสภณเป็นนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ ขอให้คุณโสภณประสบความสำเร็จ ในทุกๆสิ่งที่มุ่งหวังตั้งใจ ประสบแด่ความสุข ความเจริญ และเราขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ มอบให้กับคุณโสภณนะคะ แอ๊นด์จุ๊บๆๆๆๆสุดหล่อหมิงหมิงด้วยจ้า วันนี้หมิงหมิงยิ้มได้ละลายหัวใจดีเหลือเกินนนนนน   โดย: Suessapple 27 ธันวาคม 2553 22:08:16 น.

เก่งจังเลย ... คนพิการนี่พิการเพียงร่างกายจริง ๆ แต่เรื่องของความสามารถไม่พิการตามไปด้วย เยี่ยมมาก สวัสดีท่านก๋ามาดามและหมิง หมิง ที่บอกว่าจุกตรงหน้าอกคือมันจุก ๆ ตัน ๆ เหมือนกับว่ามีเศษหรือมีก้อนอาการที่หม่ำเข้าไปแล้วเหมือนมันอ้วกออกมาไม่หมดอะค่ะ บ่นกับคนข้่าง ๆ เค้าก็บอกว่ามันคงออกมาหมดแล้วแหละแต่ที่มันจุกเหมือนมีอะไรค้างอยู่เนี่ยมันคงเป็นพวกอาหารที่ก่อนที่มันจะออกมามันคงมากองรวมกันอยู่ตรงนั่นเลยทำให้ไปเสียดสีกำลำใส้หรือหลอดลมช่วงนั้นมั้งเลยทำให้จุก ๆ เหมือนอ้วกออกมาไม่หมด เหอๆ ทรมานดีเนาะ คนที่สองนี่เลยสองจิตสองใจเลยท่านก๋าว่าจะมีดีป่าว อิอิ ตอนนี้กำลังนับเวลาถอยหลังเมื่อไหร่น้อมันจะครบสามเดือนซะที จะได้หาย อากาศเย็นแล้วจิเนาะบ้านเรา รักษาสุขภาพนะค่ะ   โดย: ความเจ็บปวด 27 ธันวาคม 2553 22:23:58 น.

คุณโสภณสุดยอดมากเลยค่ะ ชอบแนวคิด วิธีคิด และภาพถ่ายสวยๆ ด้วย ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้นะคะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 27 ธันวาคม 2553 22:25:35 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า อ่านบล็อคนี้แล้วได้ทั้งข้อคิดและกำลังใจเยอะจริง ๆ ค่ะ ขอแสดงความชื่นชมและยกย่องในน้ำใจอันแข็งแกร่งของน้องด้วยคนค่ะ พิการแต่ร่างกาย แต่จิตใจเข้มแข็ง มีความมุ่งมั่น สุดยอดจริง ๆ ค่ะ อัพบล็อคชาวอิตาเลียนฉลองปีใหม่ ว่าจะอัพให้หมดเล่มก่อนปีใหม่แต่ไม่สำเร็จ ยังเหลืออีกบทเดียว แต่มีประวัติของหลาย ๆ คนรวมกัน แต่ก็กะว่าจะแยกเป็นบล็อคละคน บล็อคจะได้สั้นหน่อย ช่วงนี้กทม.อากาศเย็นมากเลยค่ะ ดูท่าจะหนาวจริงแล้วค่ะ คุณก๋า มาดามกับหมิงหมิงรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: haiku 27 ธันวาคม 2553 22:25:57 น.

..อาคุงโส ดังใหญ่แล้ว ยอมรับในการดำเนินชีวิตของคุณโส น่าทึ่งมากๆ ทำในสิ่งที่คนดีๆครบ32แบบเราไม่เคยทำ ทั้งที่ใจอยากจะทำแต่ไม่กล้า นายแน่มาก คุณโส Dance เก่งมาก ไม่เชื่อคุณก๋าลองท้าดวลได้เลย   โดย: pinkypunch 27 ธันวาคม 2553 22:28:40 น.

เจอมะม่วงน้ำปลาหวานที่บล๊อกพี่ไป น้ำลายหกล่ะจิ ฝันดีก๊าบบบ   โดย: sierra whiskey charlie 27 ธันวาคม 2553 22:57:44 น.

กลับมาแล้วคร่าาาาา ขอบคุณที่แวะไปเฝ้าบ้านให้นะคะคุณก๋า   โดย: เกศสุริยง 27 ธันวาคม 2553 23:02:10 น.

ขอชื่นชมน้องเขาด้วยใจจริงเลยค่ะ หายากนะคะที่เมื่อพิการแล้วจะเข้มแข็งได้ขนาดนี้ พี่เองก็เคยคิดนะว่าถ้าต้องพิการจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร ไม่อยากเป็นภาระให้คนอื่นแต่ก็ไม่เข้มแข็งพอที่จะต่อสู้และทำอะไรด้วยตัวเอง แต่ความคิดนั้นมาเปลี่ยนเมื่อตอนแม่พี่ป่วยหนัก คือแม่จะคิดมาตลอดว่าวันใดที่ต้องตัดขา นั่นหมายถึงแม่อยู่ไม่ได้แล้ว แต่พ่อพี่จะไม่เคยพูดอะไรที่บั่นทอนจิตใจเลยสักนิดเดียว พ่อจะให้กำลังใจตลอด และก็พร้อมที่จะดูแลปรนนิบัติแม่ทุกเมื่อ จนพี่เองก็อึ้งแล้วก็คิดว่า เออมันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เราคิดเน๊อะ ตัดขาเสร็จแล้วก็รักษาแผลให้ดี หลังจากนั้นก็ใส่ขาเทียม ขยันทำกายภาพหน่อยก็คงเดินได้ไม่ยาก แต่ด้วยความที่แม่พี่ทำใจไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องจากพวกเราไปเพราะการตัดขานั้นจริงๆ พี่เลยบอกกับลูกพี่ว่า ถ้าแม่เป็นอย่างนี้ แม่จะไม่ดื้อแบบยายเด็ดขาด   โดย: pinkyrose 27 ธันวาคม 2553 23:20:17 น.

โดย: veerar 27 ธันวาคม 2553 23:46:17 น.

อะไรจะทำให้พิการได้ ถ้าหัวใจทำงานเต็มร้อยแบบนี้นะคะ   โดย: Sweety-around-the-world 28 ธันวาคม 2553 0:11:38 น.

คุณโสภณถ่ายภาพสวยจริง ๆ ค่ะ ชอบภาพเด็ก ๆ ... อ่านถึงตอนที่วางแผนโครงการจะไปเที่ยวรอบเมืองไทยกับคุณแม่ แล้วนึกภาพตาม น่ารักดี ... เป็นตัวอย่างให้คนพิการอื่น ๆ มีกำลังใจดีเนาะคุณก๋า วันนี้จะเริ่มโหวตแล้วค่ะ ก่อนไม่มีสิทธิ์โหวต   โดย: Tristy 28 ธันวาคม 2553 2:01:29 น.

หัวใจไม่ยอมแพ้จริงๆ เลยนะคะ คุณโสภณ   โดย: konmeechai 28 ธันวาคม 2553 3:10:32 น.

น้องโสภณคิดดีและทำดีจริง ๆ เลยค่ะ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามชีวิตคนเราก็มีค่าให้ใช้เสมอ ชื่นชม อิอิอิ เปลี่ยนเรื่องคุยมั่ง ที่นี่ในทีวีเปลือยนมไม่มีเซ็นเซ่อร์เน้อ หน้าอกหน้าใจเป็นเรื่องธรรมดา จะว่าไปอัตราอาชญากรรมฆ่าข่มขืนไรนี่พี่ไทยกินขาดซะงั้น   โดย: prunelle la belle femme 28 ธันวาคม 2553 3:30:08 น.

Hello from Las Vegas ค่ะพี่กะก๋า พี่กะก๋า สบายดีมั้ยคะ ตอนนี้น้องตะลอนมาถึง ลาสเวกัสแล้ว คงเดินเล่นอยู่แถวๆนี้จนกว่าจะถึงcountdown เพราะที่นี่เป็น 1ใน 10เมองที่ติดอันดับความสวยงาม ของcountdown ของโลกอ่ะคะ อยากรู้ว่าจะขนาดไหน แล้วจะลองพยายามถ่ายรูปให้สวยที่สุดมาให้ดูนะคะ หมื่นตา มารอบนี้ไปด้วยกันหลายเมืองแล้วนะคะ จาก LA ไป แคลิฟอรเนีย ไปซานฟราน มาลาสเวกัส แล้วก้อจะไปด้วยกันอีกหลายๆเมืองค่ะ แล้วจะแอบเอาภาพมาแปะไว้นะคะ ช่วงนี้ยังตะลอนๆๆอยู่ ยังไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อ่านเรื่องคุณโสภณแล้ว กำลังพยายามฝึกใจให้เข้มแข็ง กล้าแกร่งเหมือนคุณโสภณค่ะ ชีวิตน้องคิดบวกอยู่แล้ว พยายามจะคิดบวกเพิ่มอีกหลายๆมุมค่ะ ที่นี่ตอนนี้บ่ายโมงกว่าๆแล้ว ที่โน่นก้อตีสี่กว่าๆ พี่กะก๋าคงใกล้จะตื่นนอนมาอัพบล๊อคแน่ๆเลย คิดถึง คิดถึงนะคะ คิดถึงหมิงหมิงด้วยยยย มีความสุขมากๆนะคะคุณพี่มาดาม แล้วจะแวะมาทักทายใหม่นะคะ วีวี่@Las Vegas   โดย: TheKPP 28 ธันวาคม 2553 4:21:26 น.

พี่กะก๋าคะ น้องลืมไปว่าจะขอที่อยู่ของหมิงหมิงอ่ะคะ พี่กะก๋าเขียนที่อยู่น้องหมิงหมิงให้หน่อยนะคะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ   โดย: TheKPP 28 ธันวาคม 2553 4:32:13 น.

สวัสดี อีกครั้งสำหรับเช้านี้ค่ะคุณก๋า ในที่สุดก็หาทางมาถึงจนได้ ก็คุณก๋าให้ลิ้งค์ไว้แล้ว แต่ว่าลิ้งค์ไม่อำนวย จึงต้องดั้นด้น หาทางมาเอง แต่มาถึงแล้วหายเหนื่อยเลยค่ะ ยินดีกับโอกาส ดี ดี ของคุณก๋า ด้วยนะคะ บรรยากาศคงอบอุ่น น่าทึ่งมากมาย - ผู้ชายคนนี้   โดย: PhueJa 30 ธันวาคม 2553 8:16:34 น.

ที่ไต้หวัน มีสถานที่ที่รองรับสำหรับคนที่เพิ่งพิการค่ะ เขาจะสอนการใช้ชิวิตหลังพิการและการช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง แถมช่วงที่มาเรียนรู้ที่นี่ก็จะมีเงินเดือนให้ด้วยนะคะ ถ้าอยากได้รายเอียดแอดมาหาป้าได้เผื่อมีอะไรจะได้แบ่งปัน   โดย: เอื้อยปัน IP: 122.100.101.70 30 ธันวาคม 2553 10:55:26 น.

ป้าหยิน สังขละบุรี //www.facebook.com/yoak_kluay   โดย: ป้าหยิน สังขละบุรี IP: 223.206.138.3 6 ตุลาคม 2554 21:54:15 น.

ขอชื่นชมคนเก่งหัวใจแกร่งค่ะ....   โดย: Mameepee 16 ตุลาคม 2554 14:32:43 น.

Hiya, I'm really glad I have found this info. Today bloggers publish just about gossips and net and this is actually frustrating. A good blog with interesting content, that's what I need. Thanks for keeping this site, I will be visiting it. Do you do newsletters? Can't find it. Ray Ban Aviators //www.homesnetwork.com/   โดย: Ray Ban Aviators IP: 94.23.252.21 2 สิงหาคม 2557 18:41:23 น.