สะพานที่ผุพัง
14. สะพานที่ผุพัง
27 มกราคม 2552
- แม่สาย - เชียงราย
เมื่อปีที่แล้ว.... ผมจำได้ดี ยามเช้าตรู่ผมขับรถมาถ่ายภาพที่นี่คนเดียว
เห็นสะพานไม้ทอดตัวยาวขวางลำน้ำ ผมลองเดินไปเรื่อยๆได้สักครึ่งทาง อยู่ๆความกลัวก็เข้าจู่โจมความคิด ผมหันหลังกลับและเดินขึ้นฝั่งในทันที......
ปีนี้... สะพานพังยับเยินด้วยความเสื่อมโทรม ผ่านกาลเวลา ฤดูกาล
ผู้คนไม่อาจข้ามฝั่งได้อีกแล้ว นอกจากใครบางคนจะซ่อมสะพานให้กลับมามีสภาพที่แข็งแรง
ในชีวิตคนเราก็เช่นกัน ผมเชื่อว่าบางฉากบางตอนมันไม่ต่างอะไรกับสะพานที่ผุพังนี้เลย ท่ามกลางความผิดหวัง ความหม่นหมอง ความเหงา ความเศร้า เราจะสร้างสะพานขึ้นมากลางสายน้ำแห่งชีวิตได้อย่างไร
เราจะกอบกู้วิญญาณของตัวเอง เพื่อนำมาสักการะในวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร
เราจะใช้ชีวิตอย่างไร จึงจักได้ชื่อว่าเป็นผู้ใช้ชีวิต มิใช่ผู้ที่ถูกชีวิตใช้
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
99 comments |
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2552 6:21:58 น. |
Counter : 1829 Pageviews. |
|
|
ถ้าไปนั่งอยู่ริมน้ำคนเดียวเงียบๆจริงๆ บรรยากาศแบบนี้
คงทำให้ใจนิ่งๆ และเป็นสุขดีนะคะ
ดวงอาทิตย์สองบล็อกที่แล้วสวยมาก แว้บมาดูแล้วแว้บออกไป ไม่ได้เม้นท์ไว้ค่ะ แต่ติดใจจริงๆ