:: บาดแผลในใจ :: :: บาดแผลในใจ :: ภาพและคำ : กะว่าก๋า นั่งอ่านหนังสือเล่มหนึ่งเพิ่งจบไป เป็นแนวจิตวิเคราะห์ ที่เขียนโดยจิตแพทย์ชาวอเมริกัน เขาเล่าถึงผู้ป่วยในแต่ละเคสที่เข้ามาปรึกษา มีตั้งแต่เด็ก 6 ขวบไปจนถึงผู้ป่วยหนักระยะสุดท้าย เมื่ออ่านจบผมพบว่า บาดแผลในชีวิตคนเราที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน มักมาจากบาดแผลในวัยเด็ก จะโดยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม ความเจ็บปวดนั้นฝังอยู่ในใจลึก ๆ รอวันเผยตัวเมื่อจิตใจอ่อนแอ แล้วเราจะผ่านทุกข์นี้ได้อย่างไร ในเมื่อบาดแผลในอดีตนั้นยังอยู่ ? --------------------------------- ผมนึกถึงบทสนทนาระหว่างผมกับอาแปะเมื่อสองสามวันก่อน ผมถามอาแปะว่า ทำไมเราต้องนั่งสมาธิด้วย นั่งไปเพื่ออะไร ? อาแปะบอกว่าการนั่งสมาธิเหมือนการทำให้ความคิดมันนิ่ง และหยุดการคิดในชั่วขณะ เมื่อน้ำขุ่นก็ต้องหยุดกวนน้ำ ปล่อยให้น้ำนิ่งและค่อย ๆ ตกตะกอน พื้นดินถ้าไม่เอาอะไรไปปัด ฝุ่นก็จะไม่ฟุ้ง สมาธิ คือ การทำให้สิ่งที่ขุ่นหรือฟุ้งอยู่นั้นสงบลง ----------------------------------- คนที่กำลังทุกข์ใจอยู่ ต้องหาทางที่จะทำให้ฝุ่นหรือน้ำที่ขุ่นอยู่นั้นนิ่งสงบลง เพื่อให้ตนเองได้มีเวลาใคร่ครวญตรวจสอบวิธีคิดของตัวเอง ทุกข์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เกิดจากความคิดทั้งนั้น ไม่ได้เกิดจากคนอื่น ทุกข์เพราะคิด แต่จะไม่ให้คิดก็ไม่ได้ เพราะสมองทำหน้าที่คิดไปตามหน้าที่ สิ่งที่ทำได้ คือ "รู้ทันความคิดของตนเอง" รู้ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเอง ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ด้านลบหรือบวก เมื่อไหร่ที่รู้ทันอารมณ์ความรู้สึกนั้นได้ ก็จะรู้เท่าทันความจริงที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์รัก ชอบ เกลียด ชัง หึงหวง เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท อิจฉา ริษยา ฯลฯ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะ "ความคิด" ของเราทั้งนั้น เมื่อนิ่ง สงบ และรู้ทันความรู้สึกเหล่านี้ได้ ก็จะเตือนตนเองได้ว่าเรากำลังทุกข์กับสิ่งที่มาแล้วไป ทุกข์กับสิ่งที่ไม่ยั่งยืน ทุกข์กับสิ่งที่เอาใจไปคิดครอบครอง แต่สุดท้ายทุกสิ่งก็ต้องจากไป ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ ความรัก ความโกรธ ความชอบ ความชัง ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ตัวเรายังรักษาตัวเองไว้ไม่ได้เลยเมื่อวาระความตายมาถึง ประสาอะไรจะไปรักษาสิ่งที่อยู่นอกตัวเอาไว้ได้ -------------------------------------- การรู้สึกทุกข์ไม่ใช่ความผิดบาป การรู้สึกด้านลบกับคนอื่นก็ไม่ได้เป็นสิ่งชั่วร้าย แต่ควรถามตัวเองดัง ๆ สักครั้ง ว่าเราเป็นสุขใจหรือ กับความรู้สึกด้านลบเหล่านั้น ทำไมถึงอนุญาตให้มันมามีอิทธิพลเหนือชีวิตของเรา ทำไมถึงเปิดโอกาสให้มันครอบงำความคิดของเรา จนส่งผลให้ตนเองไม่มีความสุขในชีวิต บาดแผลในอดีตที่เคยถูกกระทำ อาจส่งผลในความทรงจำ แต่ถ้าเราไม่ตอกย้ำกับตัวเอง ปล่อยให้มันอยู่ในอดีต แล้วก้าวออกมาใช้ชีวิตในปัจจุบัน เพื่ออนาคตที่ดีกว่า จะเจ็บปวดไปทำไม ทั้ง ๆ ที่สามารถวางอดีตที่แสนเศร้าเหล่านั้นลงได้ จะคิดถึงเรื่องราวร้าย ๆ ไปทำไม ในเมื่อทำอะไรกับมันไม่ได้อีกแล้ว ก้าวต่อไป ไม่ใช่ใครที่ต้องก้าว นอกจากตัวเราเอง   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2560 26 comments Last Update : 4 พฤศจิกายน 2560 6:17:05 น. Counter : 1185 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtuk-tuk@korat, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณmambymam, คุณโอพีย์, คุณTui Laksi, คุณJinnyTent, คุณเริงฤดีนะ, คุณเกศสุริยง, คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเนินน้ำ, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณThe Kop Civil, คุณzungzaa, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณnewyorknurse

สวัสดียามเช้าครับ จากบล็อก ... ส่วนใหญ่ก็ทิ้งบล็อกไปหมดแล้วครับ รวมทั้งเทอคนนั้นด้วย เค้าไปล่ากันในเฟส ต่อ ง่าย สะดวก รวดเร็วกว่าด้วย   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 4 พฤศจิกายน 2560 6:43:37 น.

เม้นก่อน อ่านเนื้อหาบล็อกทีหลัง คงต้องกลับมาอ่านให้ละเอียดอีกที ตอนนี้รู้สึกมันขุ่นมากไปแล้ว   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 4 พฤศจิกายน 2560 6:45:05 น.

มอร์นิ่งเจ้าที่อากาศดีเจ้า กึดว่าเจ้านี้มาก่อนขุนก๋า อิอิ เรื่องพยายามไม่คิดนี้ดีแต๊ ๆ เจ้า บางทีเตียวไปกาด แตใจ๋อยู่ที่กำอู้คนอี๊ก่อมี สมาธิคือสิ่งที่ควรทำอย่างยิ่งเจ้า บ่ายนี้จะไปเดินทำสมาธิในสนามกอล์ฟหน้อยเจ้า   โดย: tuk-tuk@korat 4 พฤศจิกายน 2560 7:09:34 น.

สมาธิ เป็นแบบ อาแปะพูดเลย... หยุดคิด หยุดกวนให้ขุ่น หยุดปัดให้ฟุ้ง.. ทุกอย่างสงบ.. จะดีกับตนเอง ทำบ่อยเข้าจะเกิดพลังจิต คือจิตเข้มแข็งขึ้นทุกครั้ง ควรทำไปเรื่อย ๆ.. แต่ถ้า จิตขุ่น ทุกข์ วิตก..แล้วคิดจะ ทำสมาธิ (ยาก) มาก เพราะจิตไม่เข้มแข็งเข้าสมาธิคือทำให้จิตนิ่งยาก... คนที่จะทำสมาธิได้ทุกสภาพจิต... น่าจะคนที่มีสมาธิเยี่ยม เช่น อาจารย์ทางด้านสมาธิ.. ... แบบตี่คุณตุ๊กเปิ้นบอกว่า จะไปทำสมาธิที่สนามกอล์ฟ น่าจะ "ใจ้สมาธิ" มากกว่า ทำสมาธิ 555 กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 4 พฤศจิกายน 2560 8:10:04 น.

เรื่องราววันนี้ถูกใจมากๆค่ะ อ่านแล้วเห็นจริงตามนั้นเลย ครเราถ้าวางอดีตได้ จะมีความสุขมากเลยนะคะ Best of the blog 1 กะว่าก๋า   โดย: mambymam 4 พฤศจิกายน 2560 9:46:34 น.

พี่เข้ามาอ่านที่หนึ่งแล้วเมื่อเช้าแต่ไม่ได้ล็อกอิน...ดีนะคะที่คุณก๋า เข้ามาทิ้งเม้นท์ไว้ฮ่าเลยรีบมา...   โดย: เมษาโชดดี 4 พฤศจิกายน 2560 10:02:38 น.

สวัสดีคะคุณก๋า ช่วงนี้เราคอนเซ็นเตรคกับงานสอนหนังสือ เลยเข้ามาอ่านบล๊อกและอัพบล๊อกน้อยลง หากทุกอย่างเข้าที่ คงจะได้เข้ามาอัพ และทักทายเพื่อนบล๊อกได้มากขึ้นคะ บทความวันนีชอบเลย มีโอกาสได้อบรมจริยธรรมและศีลธรรมนร. จะจำนำไปประยุกต์สอนบอกต่อคะ...ขอบคุณคะ ปล.ช่วงบอลก็อดดู ...กลับถึงบ้าน เตียมงานสอน แล้วหลับเลย 55 ต้องตื่น ตี 5 ออกบ้าน 6 โมงเช้า กว่าที่เคย   โดย: Tui Laksi 4 พฤศจิกายน 2560 11:01:56 น.

บทความที่เขียนในวันนี้ สะกิดใจได้นักขนาดเจ้า ที่คุณก๋าบอกมามันกะถูก ไผ๋ผ่องบะมีบาดแผลในอดีตเนอะ ปี้เองมันบะได้มามีอิทธิพลหยังนักเจ้า แค่นึกถึงบางครั้งแล้วมันก่อคิดว่า มันเป็นอารมณ์ของคนดิบ ที่ยังบะใจ๊คนสุก สุกในที่นี้ บะได้หมายถึง บวชแล้วปฏฺิบัตินะเจ้า หมายถึง การเรียนรู้ชีวิตที่ดีขึ้น ทุกสิ่งที่อย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้งดีบะดี ปี้กะคิดเหียว่า อันนั้นที่ทำบะดีไปแล้ว เฮาแก้ไขบะได้ นอกเสียจาก เฮาฮู้สึกตั๋วแล้ว จะบะทำจะอั้นแห๋ม และทำดีหื้อนักกว่าเดิม ส่วนเรื่องสมาธิ หันตวยร้อยเปอร์เซ็นต์เจ้า คุณก๋าโจ๊ดดีขนาด มีอาแปะเป็นคู่สนทนาธรรมตลอด ทุกครั้งที่เอามาเล่า ได้ข้อคิดดี ๆ มามากมาย น้อยคนนะเจ้า ที่จะอู้ตวยแล้ว ทำหื้อเฮาสงบจิต หันตวย และได้อะหยังดี ๆ กลับมา ตะคืนว่าจะปิดฮ้านเจ๊า เป่นว่าเกือบจะได้ปิดเลยเวลา ลูกก้าเขาไปลอยกระทงมาแล้วเข้ามาติก ๆ ละอ่อนกะแควด ๆ คะไปลอยกระทง ลูกปี้กะรอลอยกระทงอยู่ตี้บ้าน สรุป ปิดอย่างเก่า 555 ปิ๊กบ้านจุดถางประทีปตามฮั้วบ้าน หิว ต้มมาม่า หมดแฮง บะได้ไปลอยตางใดเหมือนกั๋น วันนี้ ก้อยไปลอยใหม่ 555   โดย: JinnyTent 4 พฤศจิกายน 2560 11:12:57 น.

ชั่วโมงหนึ่งนานนะคะคุณก๋า,แล้วทราบเปล่าว่าเพราะอะไรจึงดับนานขนาดนั้น   โดย: เมษาโชดดี 4 พฤศจิกายน 2560 12:04:38 น.

มาแห๋มรอบ ตะกี้ลืมโหวต จดชื่อไว้ว่าวันนี้สามารถไปหาได้กี่คน มาไล่ดู อ้าวไปได้เท่านี้ สะตังค์หยังเหลือ เป่นว่าลืมจ่ายค่าบัตรผ่านบ้านคุณก๋า รู้สึกผิดเลยมาหยอดค่าเข้าบ้านใหม่ 5555   โดย: JinnyTent 4 พฤศจิกายน 2560 12:44:06 น.

ใช่ค่ะ มีเพื่อนฝรั่งเคยถามเหมือนกันว่า สุดสัปดาห์ไปไหน บอกเขาไม่ไปไหนอยากอยู่นิ่งๆ หรือไปวัดไปนอนวัด ทำสมาธิ wxme.0.shobj' gs,nvomujvkcxt [vdg]p Vote   โดย: เริงฤดีนะ 4 พฤศจิกายน 2560 12:46:25 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้คุณก๋าค่ะ   โดย: เกศสุริยง 4 พฤศจิกายน 2560 13:26:00 น.

การก้าวต่อเป็นเรื่องที่ยาก มันยากพอๆ กับ 0 -> 1 แต่เมื่อทำได้ มันก็จะก้าวต่อไปได้ สำคัญที่จาก 0 ต้อง หาทางทำให้มันเป็น 1 ให้ได้ ทุกข์ได้ แต่ต้องไม่ให้มันมาเป็นภาระเรานะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 4 พฤศจิกายน 2560 15:08:48 น.

ก้าวต่อไปค่ะ   โดย: poongie 4 พฤศจิกายน 2560 15:42:37 น.

โดย: mambymam 4 พฤศจิกายน 2560 15:47:27 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog วันนี้ภาพประกอบสู้ช้อเขียนไม่ได้นะคุณก๋า   โดย: หอมกร 4 พฤศจิกายน 2560 17:00:45 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า ข้อเขียนวันนี้ เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว ให้ข้อคิดดีจ้ะ แต่ครูว่า ครูเคยอ่านเรื่องนี้ ผ่านตามาแล้วนะ ก๋า ลงเรื่องซ้ำไหม เนี่ย แต่อ่านผ่านตามาแล้วแน่ และเคยเม้นท์ไปด้วยนะ อิอิ โหวดหมวด งานเขียน จ้ะ กล้วยไม้ป่า อย่างเช่น ช้างกระ เลี้ยงยาก ออกดอกยาก ครูเป็นประเภทไม่มีความรู้เรื่องต้นไม้ จึงเลี้ยงพวกกล้วยไม้หวาย ที่ออกดอกง่าย ปีหนึ่ง ๆ ดูแลรดน้ำให้มัน ก็ได้ชมอยู่ไม่่ต่ำกว่า สองครั้ง สามครั้ง และทยอย ออกช่อด้วยนะ ส่วนใหญ่เข้าหน้าหนาวจะออกดอกหลายช่อหน่อย จ้ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 4 พฤศจิกายน 2560 17:13:34 น.

ทุกข์กับสุขเป็นสิ่งคู่กัน เวลาจะช่วยเยียวยาได้ค่ะ   โดย: เนินน้ำ 4 พฤศจิกายน 2560 19:26:34 น.

ขอบคุณโหวดแรกนะคะ บาดแผลแต่เด็กมันหายยากจริงๆ แม่ซองฯ ไม่ได้เรียนต่อเพราะเหตุผลของพ่อแม่ ทั้งที่ใจอยากเรียนมาก มันฝังใจจริงๆ นอนฝันบ่อยๆว่านั่งเรียนหนังสือ จนแก่แล้วยังฝันอยู่เลยค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 4 พฤศจิกายน 2560 19:37:16 น.

ยังไม่เคยรู้สึกว่ามีบาดแผลในใจ แต่วันนี้ช้ำชอกหลายจุดเพราะ วัดพื้นบ้านป่าที่อยู่มายี่สิบปี โหวตงานเขียนค่ะ ชัวร์   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 4 พฤศจิกายน 2560 20:04:20 น.

จากบล็อก :   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 4 พฤศจิกายน 2560 21:02:37 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตด้วยครับ คืนนี้เชียร์ลิเวอร์พูลกันต่อครับ   โดย: The Kop Civil 4 พฤศจิกายน 2560 21:29:05 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ไม่ได้เข้าบล็อกนานเลยค่ะวันนี้แวะมาทักทายค่ะ อ่านแล้วเห็นจริงตามนั้นเลยค่ะ จะไม่ให้คิดก็ไม่ได้มันอยู่ท่ีความคิดจริงๆค่ะ ภาพประกอบสวยไปอีกแบบค่ะ   โดย: zungzaa 4 พฤศจิกายน 2560 21:44:47 น.

พี่โหวตงานเขียนค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 4 พฤศจิกายน 2560 22:06:50 น.

สวัสดีค่ะจ้ะน้องกิจ อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่าง ปัญหาเกิดจากความคิด ไม่คิดก็ไม่ได้ ทางออกอีกทางพยายามหาอะไรทำจะได้ไม่คิดมาก กะว่าก๋า Literature Blog   โดย: ข้ามขอบฟ้า 5 พฤศจิกายน 2560 0:15:48 น.

สวัสดีค่ะ น้องก๋า ."ตัวเรายังรักษาตัวเองไว้ไม่ได้เลยเมื่อวาระความตายมาถึง ประสาอะไรจะไปรักษาสิ่งที่อยู่นอกตัวเอาไว้ได้" ถ้าฝีกใจได้ก็จะมีความสุขนะคะ ยากมากๆค่ะ เรื่องตัวเราของเราเนีย ยากจะขจัดทิ้งจริงๆ กะว่าก๋า Literature Blog   โดย: newyorknurse 5 พฤศจิกายน 2560 4:32:38 น.