สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

บางเรื่องเราแก้ไม่ได้ เราก็ต้องปล่อยผ่าน
พี่นี่ผ่านมาค่อนชีวิตแล้ว ทำให้ปล่อยอะไรๆได้ง่ายขึ้นค่ะ

.......

บางครั้งเราก็มีคำพูดที่แรงๆเหมือนกันค่ะ
อดไม่ได้ ด้วยว่า 2 สว ดื้อและคิดว่าสิ่งที่เขาคิดมันถูกไงคะ

เช้านี้พี่คงไม่โดนปาดหน้าหรอกเนาะ

โอ๊ยเช้าขนาดนั้นยังเพิ่งจอดรถเสร็จคุณธัญ
เราแก้ไขอะไรไม่ได้ในสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ไงคุณก๋า

ตอนนี้บอลมีเรื่องยากเรื่องนึงที่จะต้องแก้ไข นั่งเครียดมาเป็นอาทิตย์แล้วครับ


ในที่สุดบอลก็รู้ว่าสิ่งที่จะต้องแก้ไขคือตัวเองครับ แล้วเราจะทำได้ดีด้วย



ตอนนี้หายเครียดไปกว่าครึ่งครับ แก้ที่ตัวเองไม่ให้ไปใส่ใจในเรื่องที่บั่นทอนอารมณ์เรา ปล่อย วาง ชีวิตของคนอื่นก็เป็นของคนอื่นครับ เราทำหน้าที่ของเราได้ดีที่สุดพอครับ


วันนี้น่าจะปล่อยบล็อกได้ซักบล็อกนึงนะครับ ... ไม่ต้องซักผ้า บ้านก็สะอาดแล้ว คงทำแค่นิดๆหน่อยๆ คริๆๆ

ชีวิต ต้องอดทน +พยายาม ครับ
เมื่อวานไม่สำเร็จ วันนี้ก็ยังไม่สำเร็จ พรุ่งนี้ก้อาจจะสำเร็จได้นะครับ

ปล.Draftman ที่เขียนแบบมานานๆ20-30ปีนี่ ตาบอดเลยก็มีนะครับ
อ.เต๊ะ มานั่งคิดดู ถ้าเราเขียนแบบด้วยมือ แบบเก่านี่
สายตาอาจจะไม่ทรุดโทรม เท่าใช้คอม ก็ได้นะครับ

เสียดาย สมัยจบใหม่ๆนี่ อ.เต๊ะ ชอบเขียนมือมาก
ลายเส้นสวยๆ มี หนักเบา+ ลายมือเสปคแบบนี่ มันดูแล้วมีเสน่ห์มากเลยนะครับ

เรื่องบางเรื่องทำใจยากมากจริง ๆ ครับ

ขอบคุณเม้นท์คุณก๋า
เรื่องของเรื่องคืดลืมเปลี่ยนชื่อผู้กำกับจาก
เรื่องมาดามเว็บ เป็นชื่อคนญุี่ปุ่นหนะ 555

โควิดตอนแรก ๆ นึกว่าจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ ที่ไหนได้มันส่งผลกระทบไปทั่วโลกเลยนะครับ เลวร้ายมาก ๆ ผมว่าคุณก๋าสุดยอดเลยครับที่ผ่านช่วงเวลายาก ๆ มาได้

ของผมเรื่องที่ทำใจยากมาก ๆ และยังทำใจไม่ได้เลย คือ เจ้าแอนฟิลด์น้องหมาที่เสียไปเกือบจะ 2 ปีแล้ว ยังคงคิดถึงทุกวัน ตอนกลางคืนผมจะปั่นจักรยานที่เคยพามันไปในกรมฯ แล้วน้ำตาไหลตลอดเลย อยากจะเลี้ยงตัวใหม่ แต่คงจะพอละครับ เพราะเราเลี้ยงแล้วรักและผูกพันธ์มาก ๆ

สวัสดียามบ่ายค่ะ พี่ก๋า

รีบแวะมาก่อนเลิกงานค่ะ

หายป่วยแล้ว ออกกำลังกันค่ะพี่

สวัสดียามเย็นครับคุณก๋า

ชีวิตคนเราต้องเรียนรู้ตลอดเวลาจริงๆครับ
ภาพต้นไม้เวลาถ่ายย้อนจากล่างขึ้นไปสวยดีครับ
จากบล็อก - อาจารย์อิโนะอุเอะ
คงไม่เขียนต่อแล้วมังครับ นานมากเลยครับ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วันนี้ตื่นเช้าไปกายภาพตามนัด แต่ไม่ได้กายภาพที่หลัง แขนซ้ายไม่รู้พิมพ์หนังสือมากไปหรือกายภาพผิดท่า อิอิ ปวดร้าวที่แขนมากกายภาพเสร็จ กลับบ้านอาบน้ำ นอนไปตั้งแต่บ่ายสอง ตื่เอาเกือบห้าโมงเย็น พรุ่งนี้ จะไปทำบุญตรุษจีน ไม่มีรู้จะค่อยยังชั่วไหม นี่แหละ อนิจจังไม่เที่ยง อิอิ

บล็อกวันนี้ เป็นเรื่องของการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น บางปัญหาก็ยากเกินกว่าจะแก้ไข บางปัญหาก็แก้ได้ ซึ่งก็เป็นธรรมดาของโลก
เมื่อปัญหาที่แก้ไม่ได้ แก้ยากก็ต้องอดทน อดกลั้น ถ้ามันแก้ไม่ได้
จริง ๆ ก็ต้องทำใจ ปล่อยวางไป จ้ะ จะได้ไม่ทุกข์ เนาะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

สวัสดีครับพี่ก๋า

จริงครับ ไม่มีอะไรเป็นดั่งใจเราทุกอย่าง
ต่อให้คิด ให้วางแผนมีอย่างดีก็ต้องมีผิดพลาด

บางวันผมก็มีวันซวยๆ หรือจังหวะซวยๆ ครับ
เช่น ในซอย ก็ต้องมีจังหวะสวนกับรถคันอื่นตอนที่แคบๆ
จังหวะเลี้ยวออกไป มอร์เตอร์ไมค์ย้อนศรมาพอดี
ต่อแถวซื้อของ ของหมดที่เรา
55555 เซ็งครับ

ตราบเท่าที่เรายังหายใจยังไงก็ยังมีความหวังล่ะครับ

ปัญหามีให้แก้ทุกวัน แล้วเราก็ผ่านมันไปได้ ช้าหรือเร็ว หรือบางครั้ง ก็ต้องใช้ตัวช่วยบ้าง

วันนี้ งดวิ่งครับ พาคนป่วยไปคลินิก ปวดจนต้องฉีดยา

บางเรื่องในชีวิต ทั้งทำใจและพยายามยอมรับความจริง
ก็ผ่านไปไม่ง่ายจริงๆค่ะคุณก๋า

ภาพสุดท้าย ต้นไม้ไร้ใบ น่าจะรอวันผลิใบนะคะ
คล้ายชีวิตมีหวัง

ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
ขอบคุณคุณก๋าสำหรับกำลังใจนะคะ