BlogGang.com : : กะว่าก๋า : :: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::

:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::

:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::

ผมต้องตัดสินใจเลือกอีกครั้งแล้ว
เหตุใดผมจึงตัดสินใจพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อไหร่ผมจะหลุดจากวงจรนี้สักที

คำถามโดย : เสือย้อมแมว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
หลังการแข่งขันในตำนานได้จบลง
สัตว์ทุกตัวในป่าแห่งนั้นหัวเราะเยาะและเย้ยหยันต่อความพ่ายแพ้
ที่เจ้ากระต่ายจอมประมาทได้พลั้งพลาดให้กับเต่าผู้แสนเชื่องช้า

ทุกคนขบขันที่เจ้ากระต่ายเผลอหลับไปด้วยความประมาทก่อนเข้าเส้นชัย
น่าแปลก...ที่ไม่ค่อยมีใครยกย่องความอดทนพากเพียรและความมุ่งมั่นของเจ้าเต่าเลย

เจ้ากระต่ายอับอายขายขี้หน้าจากความพ่ายแพ้ล้มเหลวในครั้งนี้เป็นอย่างมาก
แทบไม่กล้าออกจากรูเพื่อพบหน้าใครๆ
ได้แต่ซ่อนหลบอยู่แต่ในรูมืดๆโดยลำพัง
รู้สึกเสียใจ ผิดหวัง โกรธตัวเอง
มันแพ้ทั้งๆที่น่าจะชนะ

ในคืนเดือนมืดนั้นเอง
กระต่ายน้อยตัดสินฆ่าตัวตาย
เพราะทนความอับอายขายหน้าไม่ไหว
มันทนมองเห็นสายตาประณามและคำหยามเหยียดเหล่านั้นไม่ได้
การมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างอัปยศอดสูนั้นเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

กระต่ายน้อยเดินไปหยุดยืนที่ริมหน้าผาสูงชัน
อีกแค่ก้าวเดียว....มันก็จะหล่นร่วงลงไปร่างเละที่เบื้องล่าง
จบชีวิตที่แสนจะน่าอายนี่เสียที

“เจ้าจะทำอะไรน่ะ” เสียงของใครบางคนทำลายความเงียบ

กระต่ายน้อยสะดุ้งเฮือก มันคิดว่าตัวเองยืนอยู่เพียงลำพังเสียอีก
เมื่อหันกลับไปมอง มันเห็นหมูป่าชราตัวหนึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ

หมูป่าชราจ้องมองกระต่ายน้อยอย่างจริงจัง

“เจ้าใช่กระต่ายที่พ่ายเต่าในการแข่งขันวิ่งครั้งก่อนใช่หรือไม่ ?”

กระต่ายยืนเงียบด้วยความเจ็บปวดใจ
ฝันร้ายยังตามมาหลอกหลอนถึงที่นี่

“ใช่แล้ว ข้าเองนี่ล่ะกระต่ายขี้แพ้ตัวนั้น”
กระต่ายตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“คนอื่นอาจจะคิดว่าเจ้าแพ้ แต่ข้าไม่คิดเช่นนั้นเลย”

คำพูดของหมูป่าชราทำให้กระต่ายรู้สึกแปลกใจ มันถามกลับไปว่า

“ทำไมท่านจึงพูดเช่นนั้น ข้าแพ้ในการแข่งขันอย่างขาดลอย ท่านก็เห็นมิใช่หรือ”

“ใช่..ข้าเห็น แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าแพ้เต่าหรอกนะ การแข่งขันยังไม่จบลงซะหน่อย”

กระต่ายน้อยเริ่มงงกับคำพูดของหมูป่า “ข้าไม่เข้าใจที่ท่านพูด”

หมูป่าชราจ้องหน้ากระต่าย “เจ้ารู้มั้ยว่าเจ้าแพ้เต่าเพราะอะไร ?”

กระต่ายน้อยทำหน้าสลดก่อนจะตอบว่า

“ข้าประมาท ทั้งๆที่ควรจะวิ่งรวดเดียวให้ถึงเส้นชัย
แต่ไปเผลอหลับใต้ต้นไม้จนพ่ายแพ้ในที่สุด”

“เมื่อรู้ข้อผิดพลาดเช่นนี้แล้ว ทำไมเจ้าไม่แก้ไข
และขอลงแข่งอีกครั้งเล่า” หมูป่าชราถาม

กระต่ายน้อยพึมพำขึ้นมาเบาๆ “ลงแข่งอีกครั้ง...”

“ใช่...ทำไมเจ้าไม่ไปขอเจ้าเต่าแข่งขันอีกครั้ง
และมันจะเป็นการแข่งขันที่สำคัญมากขึ้น
เพราะความสำคัญในการแข่งขันครั้งนี้
จะไม่ได้อยู่ที่ผลแพ้ชนะระหว่างเจ้ากับเต่าอีกต่อไป
แต่คือการแข่งขันระหว่างตัวเจ้ากับความล้มเหลวในครั้งที่ผ่านมา”

กระต่ายน้อยรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่ลำคอจนพูดไม่ได้....

“ที่เจ้าพลาด ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่มีความสามารถ
แต่ครั้งก่อนเจ้าประมาทไปหน่อยเตรียมตัวไม่ดี ไม่มีข้อมูลของคู่แข่งขัน
ไม่ได้สำรวจสนามแข่ง ไม่ได้ตรวจสอบสิ่งต่างๆจะสนับสนุนผลการแข่งขัน ฯลฯ
ที่เจ้าแพ้ในครั้งนั้นไม่ได้หมายความว่าชีวิตจะต้องพินาศไปเสียเมื่อไหร่
ทุกๆความล้มเหลวมีอะไรให้เราเรียนรู้เสมอ อยู่ที่เจ้าเคยคิดถึงบทเรียนนั้นหรือไม่
ในทุกๆการแข่งขันมีผู้แพ้มากกว่าผู้ชนะ เพราะคนที่จะได้รับเหรียญมีเพียง 3-4 คน
และผู้ชนะเลิศมีได้เพียงคนเดียว ถ้าแพ้แล้วต้องฆ่าตัวตาย
ถ้าล้มเหลวแล้วต้องเลิกร้างวงการ เราจะมีการแข่งขันกันไปเพื่ออะไร
การแข่งขันที่แท้จริงไม่ได้วัดกันแค่ผลแพ้ชนะหรือสถิติเวลาที่ดีเลิศหรอกนะ
แต่คือ การแข่งขันกับขีดความสามารถของตัวเอง
การก้าวข้ามความเหน็ดเหนื่อย ความอดทนที่จะสู้ต่อเมื่อฝีมือยังอ่อนด้อย
ผู้แพ้ที่ดีไม่ใช่คนที่คิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถ หรือสู้เขาไม่ได้
ผู้แพ้ที่ดีคือคนที่ยอมรับความจริงได้ว่า เราแพ้เพราะยังไม่เก่ง
เราพลาดเพราะยังทำได้ไม่ดีพอ และถึงจะแพ้ในวันนี้
ก็ยังเหลือความเชื่อมั่นในใจว่า เรายังเก่งกว่านี้ได้อีก
ต้องทำให้ได้ดีกว่าที่เป็นอยู่ แล้วเดินหน้าต่อไป เพื่อทำให้ดีกว่าเดิม
จนกว่าจะได้รับชัยชนะในบั้นปลาย”

น้ำตาของเจ้ากระต่ายไหลเป็นทาง
มันยืนฟังคำพูดของหมูป่าชราอย่างตั้งใจ

“ขอบคุณท่านมากครับ ถ้าไม่เจอท่าน คืนนี้ข้าคงฆ่าตัวตายไปแล้ว
และคงกลายเป็นไอ้ขี้แพ้ไปตลอดกาล....” กระต่ายน้อยพูดทั้งน้ำตา

“เจ้าเคยได้ยินตำนานเสือติดปีกบ้างมั้ย ?” หมูป่าชราถาม

กระต่ายน้อยตอบว่า “ข้าเคยได้ยินแต่เรื่องหมูป่าบินได้ แต่ข้าไม่ค่อยเชื่อ”

หมูป่าชรายิ้มให้กระต่ายน้อย “เรื่องบางเรื่อง ใช้ความเชื่ออย่างเดียวไม่ได้หรอก”

กระต่ายน้อยก้มหน้าพยายามคิดตามประโยคนี้ของหมูป่าอย่างช้าๆ
ว่าความหมายที่แท้จริงของถ้อยคำนี้คืออะไร

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา
มันก็ได้เห็นภาพที่เหลือเชื่อ

หมูป่าชราตัวนี้กำลังลอยขึ้นสูงลิบไปบนท้องฟ้าสีดำมืด
ด้วยปีกคู่ใหญ่ที่กลางหลัง

ก่อนบินลับตาไป.

Create Date : 22 สิงหาคม 2558

Last Update : 22 สิงหาคม 2558 6:24:41 น.

12 comments

Counter : 1138 Pageviews.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Parenting Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
คนเรา เมื่อรู้ข้อผิดพลาด ก้อต้องแก้ไข ให้ดี

จริงๆค่ะ พี่ก๋า

ทั้ง เรื่องงาน และ ความรัก ถ้า เรารู้ว่าผิด เรา ก้อ ค่อยๆ ปรับตัว แก้ไข ให้ดี

โอกาศ มีอยู่เสมอ อยู่ที่เรา จะ รับไว้มั้ย

โดย: kwan_3023

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:7:07:21 น.

สวัสดียามเช้ามั่งค่ะ
จองที่ก่อนนะคะ เดี๋ยวไปอ่านในรถ
กลับบ้านป่าจิ ฝากบ้านสองวันด้วยเด้อ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Music Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า

) วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:7:18:51 น.

สวัสดีคะคุณก๋า
ความพ่ายแพ้ผิดพลาด เป็นบทเรียนที่ดีนะคะ ถ้าไมเจ็บปวดจนเกินไปจะรับไหว
เรื่องบางเรื่อง ใช้ความเชื่ออย่างเดียวไม่ได้จริง ๆ ด้วยค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:8:15:21 น.

ทักทายคุณก๋าช่วงเช้าคะ
เข้าใจคิด-เขียนคำตอบให้น่าอ่านน่าสนใจนะคะ
เราก็เพิ่งเคยได้ยินเรื่องหมูป่าบินได้ หรือ เสือติดปีก ที่บล๊อกคุณก๋านี่ล๊ะ

ฝากให้ผู้อ่านนำไปคิดและให้กำลังใจในการเห็นคุณค่าของชีวิตมากขึ้น
ขอบคุณคะ พร้อมขอขอบคุณที่โหวตให้เราด้วยคะ
ภาพประกอบในบล๊อกคุณก๋าก็สวยมาก เน้นธรรมชาติแบบนี้ชอบเลย
ขอแอบจำไว้เป็นไอเดียด้วยเลยคร้า....

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog

โดย: Tui Laksi

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:9:24:51 น.

แพ้ในครั้งนั้นไม่ได้หมายความว่าชีวิตจะพินาศ

ชอบประโยคนี้ครับ มีอยู่หลายครั้งเหมือนกันที่ผมทำอะไรก็ล้มเหลวๆ จนมีบางช่วงที่เลิกศรัทธาในตัวเองไปแล้ว
แต่มาคิดดู ชีวิตเราก็ไม่ได้พังเสียหน่อย ทำไมเราจะไปต่อไม่ได้

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

โดย: PZOBRIAN

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:10:07:07 น.

ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ..

"โอกาส" ยังเป็นของเราเสมอ ..

..

พี่ป๋อง พูด ออกมา ดังๆ .. บ่อยๆ ..

คน .. เดียว ..

โดย: foreverlovemom

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:10:34:54 น.

คนเราผิดพลาดกันได้ สิ่งที่เคยพลาดก็ถือเป็นบทเรียน
ที่ดีของชีวิตนะคะ
ภาพประกอบสวยมากอีกแล้วค่ะ

โดย: mambymam

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:10:42:49 น.

ใช่เลย อย่ายอมแพ้อะไรง่าย ๆ ต้องพยายาม
ต่อไป ส้กวันก็เป็นวันของเรา

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:12:11:00 น.

แหม๋ สะเทือนไปถึงไตเลยค่ะ

มีความสุขมากมากน๊าคะ

โดย: white in the dark

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:15:38:43 น.

พี่หมิงไม่เครียดน่ะดีแล้วคับ สวรรค์อยู่ในอกเลยล่ะ แหะ ๆ
วันนี้ไปจัดกันดั้มมาหรือเปล่าคะ เห็นเด็ก ๆ เต็มเลยค่ะ

โดย: mariabamboo

วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:20:09:39 น.

ถ้ามีฉบับแก้มือจริง เต่าคงต้องไปฟิตมามากๆ เลยแหละครับ^^ ถือว่ากระต่ายก็ยังได้เปรียบอยู่

ไม่มีคำว่าล้มเหลวหรอก มีแต่ผลลัพท์ในแบบฉบับของเราเท่านั้น

จากบล็อก โมเดลผมเป็นเนื้อ พลาสติก PVC ครับ ของเล่นอื่นๆ เป็นไงผมไม่ทราบ ถ้าจะลองแนะนำให้ผสมอ่อนแบบอ่อนมากๆ ก่อนจะดีกว่านะครับ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 22 สิงหาคม 2558 เวลา:23:05:48 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า

ภาพสวยมากค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog

โดย: newyorknurse

วันที่: 23 สิงหาคม 2558 เวลา:1:05:58 น.