:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว :: :: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว :: พี่ก๋าครับสายใยที่ตัดขาดได้และบางสายใยที่ตัดยังไงก็ไม่ขาด ชีวิตที่ไร้พลัง ไร้ความหวัง มันจะดีอย่างไร หัวใจที่สิ้นหวัง ไร้หนทาง พลังในใจมอดลงไป เวลาถูกใช้ไปอย่างผ่านๆในแต่ละวัน ความรักไม่ใช่ที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจใช่หรือไม่ เราไม่สามารถควบคุมความรักได้เลยจริงๆ มีแต่ยอมรับกับสิ่งที่เป็นไป เคยเกิด แล้วก็ผ่านไป เราจะเป็นคนใหม่ได้อย่างไร เมื่อเรายังอาลัยในคนเก่า อดีตคือสิ่งที่บ่งบอกปัจจุบัน อนาคตจะเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร พี่ก๋าไปดูหนังเรื่อง Edge of Tomorrow มาหรือยังครับ เป็นเรื่องพระเอกถูกบังคับมาเข้าร่วมสนามรบ ต้องมาสู้เอเลี่ยนที่ชายหาดวันพรุ่งนี้ พระเอกใช้อะไรไม่เป็นเลย กลับฆ่าเอเลี่ยนได้ ซึ่งเป็นตัวที่ฆ่ายากมากๆ เมื่อมันตายโอเมก้าจะรีเซ็ตวันใหม่ แต่จะมีมันคนเดียวที่จำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ พระเอกได้พลังนั้นมาจากน้ำที่ไหลจากตัวเอเลี่ยน พระเอกต้องตายทุกวันและเวลากลับไปที่เดิมอีกครับ จนกว่าจะหาตัวโอเมก้าเจอและฆ่ามันได้ แต่พอพระเอกรู้ที่อยู่ของโอเมก้าแล้ว พระเอกกลับสูญเสียพลังในการเริ่มวันใหม่ไป สุดท้ายพระเอกชนะ และได้พลังในการเริ่มวันใหม่อีกครั้ง ผมเลยคิดว่าถ้าเราสามารถมีพลังอย่างพระเอกในเรื่อง เรื่องทุกอย่างที่เคยล้มเหลวมันจะสามารถแก้ได้ นั้นก็คือไม่ใช่เราไม่สามารถทำได้ แต่เราทำไม่ถูกวิธีเท่านั้นเอง แต่ในชีวิตเรารีเซ็ตมันอีกไม่ได้แล้ว สายใยที่ยังไม่ขาด เราจะสะบั้นมันอย่างไร เมื่อตัวเราเองเลือกที่จะเก็บไว้ความรักย่อมกลับหวนมา เวลาผ่านทุกอย่างจะกลับคืนมาอีกครั้ง ทั้งที่ความจริงผืนป่าที่แห้งแล้งและฝนไม่ตก ก็จะไม่มีแม่น้ำไหลลงมาสร้างความอุดมสมบูรณ์อีก คำถามก็คือ ฝนที่ตกนั้นคืออะไรครับ ขอบคุณครับพี่ก๋า คำถามโดย : เสือย้อมแมว ฝนที่ตกนั้นคืออะไร ? หยดน้ำหยดหนึ่งหยดลงสู่ทะเล มันไหลไปรวมกับมหาสมุทร ก่อนจะถูกกลืนหายไปในผืนน้ำกว้างใหญ่ไพศาล จนแดดเผากลายเป็นไอระเหยขึ้นสู่ก้อนเมฆ จากก้อนเมฆถูกสายลมพัดไปรวมกับเมฆก้อนใหญ่ กลายเป็นเมฆสีดำทะมึน และในที่สุดก็ตกลงมาเป็นเม็ดฝนอีกครั้ง ความรักและความทรงจำ คือ อดีต อดีตเหมือนกับหยดน้ำ เมื่อไหลไปรวมกับมหาสมุทร เราควรถามต่อหรือไม่ว่าหยดน้ำนั้นอยู่ตรงไหน ไม่มีใครหาเจอหรอกครับ และไม่มีความจำเป็นต้องไปรู้ เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือผืนน้ำกว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา ......................... อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และเราทำอะไรกับมันไม่ได้ เราเปลี่ยนแปลงความจริงที่เคยเกิดขึ้นแล้วไม่ได้ แต่สามารถอยู่กับมันอย่างเข้าใจได้ เมื่อเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ก็จะกลายเป็นการยอมรับ เมื่อเกิดการยอมรับ ณ วินาทีนั้นเราไม่ได้เป็นหยดน้ำ แต่ได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับมหาสมุทร จากมหาสมุทรเราถูกหอบขึ้นไปอยู่บนเมฆ ไม่จำเป็นต้องถามว่าเราได้กลายเป็นเมฆก้อนไหน ที่สุดแล้วเมื่อกลายเป็นหยาดฝน ยิ่งไม่จำเป็นต้องไปถามหาอดีต ว่าเคยเป็นหยดน้ำ เคยเป็นน้ำทะเล หรือเคยเป็นละอองไอบนเมฆ ไม่จำเป็นเลย เป็นอะไรก็เป็นไป เป็นไปตามที่เป็น ................................ ชีวิตรีเซ็ตไม่ได้ ? เราเปลี่ยนสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเราไม่ได้ เช่น เราเคยถูกล่วงละเมิดทางเพศ เคยสอบตก เคยล้มเหลวในธุรกิจ เคยพลาดผิดหย่าร้าง เคยเป็นนักเลง เคยริลองยาเสพติด เคยอกหัก เคยเป็นคนอารมณ์ร้อน เคยหลอกลวงคนอื่น เคยเห็นแก่ตัว เคยขโมยเงินแม่ เคยด่าเจ้านาย ฯลฯ สิ่งไหนที่เกิดขึ้นไปแล้ว เราเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้เลย ที่ทำได้คือ ยอมรับความจริง แล้วเดินหน้าต่อไป ทิ้งบาดแผลไว้ข้างหลัง ไม่ใช่ให้ลืม แต่จำไว้เป็นบทเรียน เมื่อแพ้ ควรรู้ว่าแพ้เพราะอะไร เมื่ออกหักรักขม ควรเรียนรู้ว่าพลาดไปตรงไหน เมื่อล้มเหลวในหน้าที่การงานหรือธุรกิจ รู้แล้วหรือยังว่าอะไรทำให้เป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ล้มไม่ได้ แพ้ไม่เป็น สูญเสียไม่ยอม คนที่คิดแบบนี้คือคนที่กอบเอาความทุกข์เข้ามาใส่ชีวิต ชีวิตที่แท้จริงมันไม่ใช่ชีวิตที่มีแต่ความสุขหรอกครับ ใครที่คิดแบบนั้นจะยิ่งจมอยู่ในทะเลความทุกข์ เพราะชีวิตจริงมันมีทั้งสุขและทุกข์ที่รอวนเวียนเข้ามาสู่ในชีวิต ไม่มีใครหนีความจริงของชีวิตได้พ้น ความจริงที่เจ็บปวด ทนทุกข์ ทรมาน ปวดร้าว สูญเสีย สิ้นหวัง เบื่อหน่าย ฯลฯ มนุษย์เรามีชีวิตอยู่กับกองทุกข์ ทุกข์ที่หนีไม่พ้น ทนไม่ได้ ไม่อยากเจอ แต่ต้องเจอ ไม่เจอวันนี้ก็เจอวันหน้า ไม่เจอวันหน้า ก็เจอชาติหน้า ทุกข์จากการได้มา เสียไป หวงแหน ยึดติด ทุกข์จากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ของหาย ของพัง เลิกรา ด่าทอ ฯลฯ ต้องเจอแน่ๆ ยังไงก็ต้องเจอ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เรากล้าเผชิญหน้ากับความทุกข์อย่างไม่เกรงกลัว อย่างเข้าใจหลักของความเป็นจริง ถึงแม้จะอยู่กับทุกข์เราก็มีความสุขได้ เพราะเราเข้าใจชีวิตนั่นเอง ............................................. ฝนที่ตกนั้นคืออะไร ? หยดน้ำหยดหนึ่งหยดลงสู่ทะเล มันไหลไปรวมกับมหาสมุทร ก่อนจะถูกกลืนหายไปในผืนน้ำกว้างใหญ่ไพศาล จนแดดเผากลายเป็นไอระเหยขึ้นสู่ก้อนเมฆ จากก้อนเมฆถูกสายลมพัดไปรวมกับเมฆก้อนใหญ่ กลายเป็นเมฆสีดำทะมึน และในที่สุดก็ตกลงมาเป็นเม็ดฝนอีกครั้ง ก่อนจะไหลลงสู่ทะเล ก่อนจะกลายเป็นหยดน้ำอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง.   Create Date : 06 สิงหาคม 2558 22 comments Last Update : 6 สิงหาคม 2558 6:03:51 น. Counter : 1117 Pageviews. Share Tweet

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog อยู่กับความจริง และ เผชิญหน้า กับ ความจริง ค่อยๆ เรียนรู้ชีวิต และ เรา จะ อยู่ได้ อย่างสุขใจ   โดย: kwan_3023 6 สิงหาคม 2558 7:05:23 น.

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า ปัญหาของคุณเสือย้อมแมว ที่ถามมาแต่ละบล็อก ถ้าได้นำไปใช้แก้ไขปัญหาชีวิตบ้างแล้ว ชีวิตดีขึ้นบ้างหรือเปล่า อยากรู้เหมือนกันครับ แพทย์ตรวจรักษาคนไข้ ก็หวังให้คนไข้หายจากโรคภัย ก็ได้แต่หวังว่า คุณเสือย้อมแมวจะไม่จมปลักอยู่กับอดีต มองโลกในแง่บวก ชีวิตปัจจุบันดีขึ้นครับ   โดย: เศษเสี้ยว 6 สิงหาคม 2558 8:09:41 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ แอบมาเรื่องย่อหนังด้วยนะคะ อิอิ มีความสุขในทุกๆ วันนะคะ   โดย: kae+aoe 6 สิงหาคม 2558 8:34:40 น.

โหวตค่ะ อืมม์..เราว่าคุณก๋าก็ตอบได้เคลียร์พอควรแล้วนะคะ ไม่แน่ใจว่าคุณเสือฯ เธอเล่นเฟสบุ๊คไหม ถ้าเล่น ได้ลองฟังก์ชั่นวันนี้ในอดีตที่ย้อนไปของวันนั้นๆ ในแต่ละปีนับตั้งแต่เราเริ่มเล่นเฟซบุ๊คมั้ยนะคะ มันเป็นฟังก์ชั่นหนึ่งที่เราชอบมาก เพราะทำให้เห็นความอนิจจังได้อย่างดีเลยค่ะ เราย้อนกลับไปอ่านและพบว่า วันหนึ่งเมื่อหลายปี เราเจ็บปวดเจียนตายจากการถูกทรยศ ต่อมาเรามีความสุขกับการมีใครเข้ามาในชีวิต และต่อมา ณ ปัจจุบันกับการมีความสุขกับการไม่มีใคร มันเป็นอนิจจังนะคะ แต่เข้าใจแหละว่า ณ ขณะนี้ ความรู้สึกมันก็ห้ามยากที่จะเจ็บปวดและหวนหา ถ้าไม่ฝึกสติเพียงพอ แต่อย่างน้อยก็อยากจะบอกว่า มันจะมีสักวันค่ะ วันที่เรามองย้อนกลับมาแล้วเห็นอย่างแท้จริงว่า ทุกเรื่องในชีวิต มันก็แค่ผ่านมาและผ่านไป ไม่มีอะไรอยู่อย่างถาวรได้ สุขเข้ามาแล้วเดี๋ยวก็ไป ทุกข์เข้ามาแล้วเดี๋ยวก็ไป ตราบใดที่ยังเกิด เราก็จะเผชิญกับสิ่งเหล่านี้..จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งนิพพานหละค่ะ ความทุกข์หรือสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นมันก็เป็นการฝึกเราอย่างหนึ่งที่จะทำให้เรา "เลือก" ว่าจะทำ "กรรมใหม่" อย่างไรกับสิ่งที่เกิดนะคะ และ "กรรมใหม่" ที่เราเลือกก็จะเปลี่ยนแปลงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งเจ้าของคำถามและคนตอบนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 6 สิงหาคม 2558 8:39:51 น.

ขอเพียงเข้าใจว่า เราเกิดมาแต่กรรม ทั้งกรรมดีและ กรรมไม่ดี หรือ บุญและบาป ช่วงไหนชีวิตดีมีสุขก็ พึงระลึกว่า เพราะได้ทำกรรมดีมา จึงควรสะสมกรรมดี ไว้เสมอ ช่วงไหนทุกข์แสนสาหัสก็ต้องมีสติรู้ว่าเพราะ ทำไว้ไม่ดี เอาความสุขในบางช่วงมาหล่อเลี้ยงจิตใจ หมั่นทำแต่กรรมดีสะสมไว้ภายภาคหน้า ทั้งชาตินี้และ ภพหน้า หากเรามีหวังจะหลุดพ้นไปได้ เราก็จะมีกำลัง ใจต่อสู้ความทกข์ยากนะคุณก๋า พี่เชื่อเช่นนี้ และยาม ทุกข์ไม่ว่าใครทำเรา หรือเราทำเอง พี่ไม่ค่อยโวยวาย ถ้าจะให้ใครช่วย มักอยากได้แค่ได้นั่งคุยกันสารพัด เรื่องเฮฮา ลืมความทุกข์และมีกำลังใจสู้ต่อไป เพราะ เรามิได้โดดเดี่ยว เพียงแต่ว่ากรรมของเรา เราต้องรับ จะขออโหสิกรรมแผ่ส่วนกุศลอะไรก็ทำไป เค้าจะ อโหสิให้หรือไม่ เราก็ได้ทำกรรมดีเพราะได้แสดงความ สำนึกผิดแล้ว พี่ว่านะคุณก๋า ถ้าเราทำผิดแล้วขอโทษ ถึงเค้าไม่ยกโทษให้ เราก็สบายใจขึ้น มาคุยยาว กำลังเคานดาวน์อีก 3 วันแล้วจะหายไปค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 6 สิงหาคม 2558 9:19:07 น.

กลับมาใหม่ ขอบคุณสำหรับโหวตนะคะ ปีบฝรั่งเนี่ย ถ้าลงมีเมล็ดปลิวตามลมมาสักหนึ่งเมล็ด แล้วงอกเป็นต้นขึ้นมา ต่อจากนั้นจะไม่มีขาดหายไปจาก บ้านเราเลยนะ คุณก๋า ไม่ต้องเลี้ยงก็อยู่ได้ อึดที่สุด   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 6 สิงหาคม 2558 9:32:08 น.

" เป็นอะไรก็เป็นไป เป็นไปตามที่เป็น" ชอบประโยคนี้ เพราะรู้สึกว่า มันตอบทุกอย่างได้ดีค่ะ ไม่ต้องไปพ้นหาคำตอบใดๆ ชอบรูปแล้วนี้ค่ะ มันดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันมีอะไร ขอบคุณค่ะพี่ที่ชอบแนวคิดที่บล๊อก และจะลองลงให้พีก๋าลองติชมนะคะ แต่คงไม่บ่อยมากนัก เพราะมันมาตามฟิวลิ่งอ่ะพี่ ถ้าความรู้สึก ณ ตอนนั้น ไม่ได้ มันก็เขียนออกมาไม่ได้ ไม่ดีเลยเน๊อะ ทักทายยามสายค่ะ   โดย: blog pu 6 สิงหาคม 2558 9:33:56 น.

เกดไม่เคยคิดอยากย้อนอดีตเลยค่ะ ถึงให้กลับไปได้อย่างพี่ทอม ครูซ ก็ไม่เอา ผ่านแล้วผ่านเลย แต่ชอบกลับไปนึกถึงวันเวลาดีๆในอดีต คิดถึงแล้วมีความสุข ส่วนอะไรที่ผิดพลาดก็ ช่างมัน ค่ะ แต่จะมีนิสัยเสียคือ ชอบเพ้อฝันถึงอนาคต คือเป็นคนไม่ยึดติดกับอดีต แต่ชอบฝันว่าอนาคตจะเป็นอย่างโง้นอย่างงี้ แต่ก็ไม่ค่อยจะเป็นดังฝันเท่าไหร่ แฮ่ะๆๆ ก็เลยต้องเตือนตัวเองเสมอว่าให้อยู่กับปัจจุบันๆ ปล รอคนที่เป็นคนของเราค่ะ เกดถือคติ "แม้โลกนี้ไร้ชายที่พึงเชย อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า"   โดย: Raizin Heart 6 สิงหาคม 2558 9:35:25 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะคุณก๋าฯ ใช่ค่ะ น้องเค้าคงอยู่ในช่วงของการเรียนรู้ เป็นหนึ่งกำลังใจให้นะคะ เราเองก็ยังทำได้ไม่หมด ความเจ็บปวดและแผลบางอย่างก็ยังไม่ได้หายดี แต่ก็เลือกที่จะมีความสุขกับปัจจุบัน ทำกรรมดีเท่าที่มีโอกาส ขอให้น้องเสือเท่าทันทุกข์ไวๆ ค่ะ โลกนี้มีอะไรอีกมากมายที่รอเราไปสัมผัสเมื่อใจเราพร้อม และ..สวยงามไม่แพ้ความรักนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 6 สิงหาคม 2558 11:44:29 น.

ชอบคำอธิบายเรื่องหยดน้ำในมหาสมุทรค่ะพี่ก๋า เข้าใจง่ายเลย -- อีกครั้งและอีกครั้ง   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 6 สิงหาคม 2558 12:03:51 น.

คุณก๋าอธิบายได้เห็นภาพเช่นเคยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ช่วงนี้ไม่มีเรื่องราวพร้อมภาพการ์ตูนหรือพู่กันเดียวบ้างหรือคะ อยากผ่อนคลายบ้างค่ะ อิอิ พักนี้ดูอะไรรอบตัวจะเครียดๆไปหมด   โดย: mambymam 6 สิงหาคม 2558 12:18:24 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า พ่อเสือตัวน้อยนี่เป็นเด็กช่างถามดีจริง ๆ สรรหาปัญหามาถามได้ทุกวันนะเออ แต่ก็ดีค่ะ เป็นคำถามของเด็กที่กำลังเจริญวัย ที่กำลังจะต้องก้าวไปกับชีวิตในโลกอันสับสนวุ่นวาย ยังดีที่รู้จักมาถามผู้รู้ คงจะได้ข้อคิดดี ๆ ไปใช้ในการดำเนินชีวิตไม่มากก็น้อยบ้างล่ะ เขียนเกริ่นมาเสียยาวเฟื้อย คำถามเดียวคือ ฝนที่ตกนั้นคืออะไรครับ ฮ่า ๆ ๆ น่ารักแท้พ่อหนุ่มน้อยช่างถาม คำตอบของคุณก๋า ก็ดีมากค่ะ เข้าข่ายวัฏฏะสงสารเลยทีเดียว เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่ว่ามนุษย์สัตว์ หรือแม้แต่ธรรมชาติรอบตัวเรา ดิน น้ำ ลม ไฟ ต่างก็หนีไม่พ้นกฏแห่งธรรมชาติ...สังสารวัฏฏ์ ทุกสิ่งเป็นวัฏฏะที่ต้องวนเวียนอยู่เช่นนี้ชั่วกัปป์ชั่วกัลล์ เช่นเดียวกับหยดน้ำหนึ่งหยด ที่รวมตัวกันกลั่นลงมาเป็นน้ำฝน ไหลลงสู่แม่น้ำลำคลอง มหาสมุทร แล้วก็ระเหยกลายไปเป็นไอ รวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ เป็นหยดน้ำ หยาดหยดลงมาเป็นน้ำฝนอีก เฉกเช่นเดียวกับชีวิตของสรรพสัตว์ในโลกนี้ ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากน้ำหนึ่งหยดนั้นเลย เกิด แก่ เจ็บ ตาย หมุนวนอยู่เช่นนี้ชาติภพแล้วชาติภพเล่า ธรรมชาติ ดิน น้ำ ลม ไฟ ต้นไม้ ใบหญ้า สายน้ำ สายลม แสงแดด ไม่สามารถเรียนรู้วิธีการหลุดจากวงจรซ้ำ ๆ นั้นได้ เดรัจฉานก็เช่นกัน แต่มนุษย์ สามารถเรียนรู้วิธีการหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสารได้ เราโชคดีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา อันเป็นศาสนาแห่งความเป็นจริง มีพระพุทธเจ้าเป็นนักวิทยาศาสตร์เข้าห้องแล็ปทำการทดลอง พระองค์ทรงทดลองการดำเนินชีวิตในทุกรูปแบบมาให้เราเรียบร้อยแล้ว สุดท้าย พระองค์ก็ทรงค้นพบวิธีหลุด หยุด การเวียนว่ายตายเกิดได้สำเร็จ พระธรรม ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์นั้น พระองค์ทดลองมาหมดแล้ว สำหรับปุถุชนคนธรรมดาอย่างเรา ไม่ต้องถึง ๘๔,๐๐ พระธรรมขันธ์หรอก เอาแค่ศีล ๕ อริยสัจจ์สี่ แล้วแตกแยกออกไป แค่มรรคเพียงข้อเดียว ก็สามารถสำเร็จ หลุดพ้นได้แล้ว อยู่ที่ตัวของเรา ว่าจะรับเอามาใช้ไหม หลาย ๆ คน บ่นว่า ทุกข์...ทุกข์...ทุกข์โน่น ทุกข์นี่ แต่เคยเอาเวลาที่บ่น ๆ นั้นมาศึกษาบ้างไหมว่า วิธีดับทุกข์นั้นเขาทำกันอย่างไร ลองถามดูสิ หนึ่งในสิบคน หรือมากกว่าหนึ่งคนด้วยซ้ำไป รู้ว่าวิธีดับทุกข์ต้องใช้อริยสัจจ์สี่ แล้วยังรู้อีกด้วยว่าอริยสัจจ์สี่มีอะไรบ้าง บางคนเก่งมาก ถึงขนาดไม่ใช่รู้อย่างเดียว เข้าใจด้วย แต่จะมีสักกี่คนที่ลงมือปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์นั้น ๆ มนุษย์ส่วนใหญ่ มักจะนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น ทำไมเขารวย ทำไมเขาสุขภาพแข็งแรง ทำไมเขามีความสุข แล้วก็หันมามองตัวเองว่า ทำไมฉันไม่รวยอย่างเขา ทำไมสุขภาพฉันไม่แข็งแรงเหมือนคนอื่น ๆ เขาบ้าง ทำไมชีวิตฉันจึงมีแต่ความทุกข์ ทุกข์นั่น ทุกข์นี่ อยู่ตลอดเวลา คิดไป คิดมาก็โทษบรรพบุรุษบ้าง โทษกรรม โทษเวรบ้าง จริงอยู่ที่ทุกชีวิต เกิดแต่กรรม อยู่ด้วยกรรม และเป็นไปด้วยกรรม แต่เมื่อกรรมที่เราโทษอยู่นั้น เป็นตัวชี้กำหนดชะตาชีวิตของเรา รู้บ้างไหมว่ามันเป็นกรรมอะไร มาจากไหน แล้วมาเมื่อไร ชีวิตเราจึงทุกข์ กรรมในอดีต ส่งผลถึงสภาพความเป็นอยู่ในปัจจุบัน กรรมในปัจจุบัน ส่งผลถึงสภาพความเป็นอยู่ในอนาคต รู้ไหม ??? บางคนตอบว่า รู้... เมื่อรู้แล้ว ทำไมไม่ทำปัจจุบันให้มันดี เพื่ออนาคตมันจะได้ดีกว่านี้ล่ะ จะมานั่งคร่ำครวญหวนไห้กับอดีตที่ผ่านมาซึ่งไม่อาจแก้ไขได้อยู่ทำไม ?? ตราบใดที่ยังไม่สามารถหลุดออกจากวัฏฏะสงสารนี้ได้ ย่อมหนีกรรมไม่พ้นแน่นอน พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า การได้เกิดเป็นคนเป็นสิ่งที่ยากมาก แม้เทวดา เวลาจะจุติ (แปลว่า เคลื่อน ย้าย จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง คือตายนั่นเอง) เหล่าเทวดาด้วยกันยังต้องมาห้อมล้อม อวยพรให้เทวดาที่จะจุตินั้น ลงมาเกิดเป็นมนุษย์ เพราะมนุษย์เป็นสัตว์ที่ประเสริฐ สามารถเรียนรู้พระธรรมคำสั่งสอน สามารถปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าได้ เวลาของความเป็นมนุษย์แต่ละคนไม่เท่ากัน ถึงแม้จะไม่เท่ากัน แต่ก็นับได้ว่า เวลาหนึ่งชีวิตนั้น สั้นนักหนา ต่อให้อายุยืนยาวเพียงใด ก็คงไม่มีใครอยู่ได้ถึง ๑๕๐ หรือ ๒๐๐ ปีหรอก ตอนนี้เราอายุเท่าไรแล้ว ถามตัวเองดูสิว่า เวลาที่เหลืออยู่เพียงพอไหมที่จะเร่งสร้างความดี ไม่ใช่รอให้แก่ใกล้จะตายแล้วจึงคิดได้ว่า รู้เช่นนี้ ฉันเรียนรู้และปฏิบัติมานานแล้ว จงอย่าได้ชื่อว่า รู้ตัวเมื่อสายเสียแล้วเลยเพื่อนมนุษย์เอ๋ย ธรรมะ คือ ธรรมชาติ ไม่ยากหรอกที่จะเรียนรู้ เพียงแค่เริ่มต้นจากที่ตัวของตนเองก่อนเท่านั้น ลมหายใจเข้าออก ก็สามารถสอนอะไร ๆ ให้เราได้หลายสิ่งหลายอย่าง ไม่ต้องขวนขวายวิ่งไปหาพระอาจารย์ดี ๆ ดัง ๆ ที่ไหนให้เหนื่อยเปล่า ตัวตนของเรานี่แหละ คืออาจารย์ชั้นยอดชั้นดีเลิศแล้ว ส่วนพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าคือแนวทางอันประเสริฐในการปฏิบัติ แม้แต่พระพุทธองค์ ยังทรงใช้พระวรกาย พระจิต พระอัสสาสะ พระปัสสาสะ ของพระองค์เองเป็นอาจารย์เลย เดินตามรอยบาทพระศาสดา ยึดมั่นไว้ทุกภพทุกชาติ พระองค์ทรงการันตีไว้ว่า หากเดินตามรอยบาทพระองค์ทุกประการ ไม่นานมนุษย์ธรรมดาเดินดินอย่างเราก็จะสามรถหลุดจากวัฏฏะสงสารนี้ได้ นิพพานเป็นอันที่หมายได้ในที่สุด (อัสสาสะ แปลว่า ลมหายใจเข้า...ปัสสาสะ แปลว่า ลมหายใจออก) ฝากไว้ด้วยค่ะ   โดย: พรหมญาณี 6 สิงหาคม 2558 14:45:50 น.

... วันนี้แดดมาเป็นวันแรกครับ พี่ก๋าออกกำลังกาย เหงื่อออกเป็นถังเลย 5555 ... งั้นพุงพี่ก๋าจะยุบแล้วจิ อิอิ ล้อเล่นน๊าคะ สุขภาพแข็งแรงน๊าคะ มีความสุขมากมากด้วยยค่ะ   โดย: white in the dark 6 สิงหาคม 2558 16:20:58 น.

เรียบเรียงอย่างไร วานบอกค่ะ คุณก๋า พี่ก็เขียนไปเรื่อย ตามเหตุตามผล กลับมาอ่านแล้วยัง งง ๆ ว่าจะเรียบเรียงใหม่อย่างไรดี อิ ๆ นึกไม่ออกค่ะ จบข่าว...   โดย: พรหมญาณี 6 สิงหาคม 2558 16:30:44 น.

ชอบคำถามของน้องและคำตอบของคุณก๋า อ่านแล้วก็ได้ข้อคิดดี ๆ เสมอ บางวันชอบแต่ไม่มีโควต้า วันนี้ก็เช่นกันค่ะ เลยได้แต่เม้นท์ทักทาย ให้รู้ว่ามาอ่านและพวกเรายังอยู่ตรงนี้ด้วยกันค่ะ   โดย: เนินน้ำ 6 สิงหาคม 2558 19:00:08 น.

อ่านแล้ว .. ก็ วนเวียน .. เวียน วน .. หมุนไป หมุนมา .. กลับมา ที่ เดิม .. ทุเรียน .. จุก ..   โดย: foreverlovemom 6 สิงหาคม 2558 19:27:43 น.

แวะมาส่งบ้านนี้เข้านอนกันค่ะ ท่องไว้ ๆ พรุ่งนี้วันศุกร์แล้ว เย้ ๆ ๆ ๆ   โดย: แม่โม IP: 110.171.37.198 6 สิงหาคม 2558 20:21:02 น.

อดีต มันผ่านไปแล้ว กลับมาไม่ได้ ... ทางที่ดี คือยอมรับมัน แต่คงไม่ต้องไปจมทุกข์กับมัน เนาะ.. รับไว้เป็นบทเรียน เพื่อปรับ ให้ตัวเองดีขึ้น .. และก็ก้าวต่อไปกับชีวิตใหม่ ... เขียนได้ดีจังค่ะ คุณก๋า เข้าใจง่ายดี   โดย: Tristy 6 สิงหาคม 2558 20:39:12 น.

ดีมาก ๆ ทั้งคำถามและคำตอบเลยค่ะ ยิ่งได้อ่านเม้นท์ของคุณปอป้ามาเสริมก็ยิ่งเข้าใจ ขอบคุณมากค่ะ เห็นภาพป่าที่คุณก๋าถ่ายมาแล้วนึกอยากให้เมืองไทยมีป่าเยอะ ๆ จะได้ช่วยทั้งน้ำท่วมและน้ำแล้วที่กำลังเป็นปัญหาใหญ่ของเมืองไทยในเวลานี้ คงจะดีถ้าคนไทยร่วมด้วยช่วยกันปลูกป่าเยอะ ๆ เนาะ   โดย: haiku 6 สิงหาคม 2558 22:09:06 น.

อดีต ก็เป็นได้ทุกอย่างนะคะ เเล้วแต่เราจะนำมาใช้เตือนใจ ให้เป็นประโยชน์(หรือโทษ?)กับวันข้างหน้า บางทีก็ลืมไม่ได้เลย แต่เส้นทางชีวิตมันตัดกัน ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเปล่าเนาะ กรรมใครกรรมมัน ปล..ว๊าาา แย่จังเลย เศรษฐกิจย่ำแย่ จะรุ่งหรือจะรอดน๊า อนาคตบ้านเมือง อืมมม   โดย: anigia 6 สิงหาคม 2558 22:23:55 น.

อ่านแล้วคิดถึงเรื่องสนุกเรื่องหนึ่งที่เคยคุยกับเพื่อน ไม่รู้พี่ก๋าเคยเล่นเกมมั้ย พวกเกมเรือ่ง PS Wii XBox หลายๆ เกมเราจะสามารถเซฟเกมได้ อธิบายความได้ว่า สมมติพี่ก๋าเล่นไปถึงด่าน 5 แล้วพี่ก๋าเซฟไว้ ถ้าตัวละครเราตาย เราสามารถโหลดเซฟด่าน 5 มาเล่นได้ทันทีโดยไม่ต้องเริ่มเล่นใหม่แต่ต้น ความสนุกมันอยู่ตรงนี้แหละ มีคำถามอันนึงถามว่า ถ้าเอาไเทมในเกมออกมาได้ 1 อย่างจะเลือกอะไร? มีคนตอบ 1Up (ชีวิตอีก 1ชีวิต) ขนนกคืนชีพ (คงเอาไปชุบชีวิตคน) ยาครอบจักรวาร (คงเอาไปรักษาโรคร้าย) แต่มีคนหนึ่งตอยได้น่าสนใจ "จุดเซฟ" ทุกคนโยนความคิดเดิมๆ ทิ้งแล้วหันมาเห็นด้วยกับความคิดนี้ ใครๆ ก็อยากกลับไปแก้ไขเรื่องเก่าๆ แต่ยังไงมันก็กลับไม่ได้หรอก มุ่งหน้าสู่อนาคตดีกว่า   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 สิงหาคม 2558 23:28:52 น.

เหมือนวัฏจักร เหมือนสังสารวัฏ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 8 สิงหาคม 2558 20:22:54 น.