สิงหาคม 2558
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
20 สิงหาคม 2558

:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::






:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::




เมื่อถึงจุดตกต่ำที่สุดในชีวิต
สิ่งที่เราควรทำคืออะไรครับ
และวิธีการใดที่จะฉุดเราก้าวไปข้างหน้าได้




คำถามโดย : เสือย้อมแมว

















จุดต่ำสุดของชีวิตอยู่ตรงไหน ?
อยู่ตรงจุดที่ใจเธอไม่ยอมลุกขึ้นสู้
ความทุกข์ที่มีอยากให้คนรู้
อยากให้ใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ


แต่จงรู้ไว้เถิด
ทุกความทุกข์เกิดและดับที่ตัวเธอ
จะลุกขึ้นสู้หรือเฝ้ามองเหม่อ
เพ้อพร่ำร่ำไห้หรือรอคอยใครให้ปลอบโยน


ใครก็ช่วยเธอไม่ได้ทั้งนั้น
มีแต่ต้องกัดฟันลุกขึ้นสู้
ไม่ต้องไปพึ่งไปหวังใครอุ้มชู
เพราะไม่มีใครรู้ความเจ็บเท่าใจเธอ


หรือต้องโกรธคนทั้งโลกเมื่อเขาไม่เคียงข้าง
ความอ้างว้างในใจเธอใครเข้าถึง
เมื่อเป็นเช่นนี้เธอจึง-
-จำเป็นต้องพึ่งตนเองเพื่อผ่านทุกข์


คิดสิ...คิด
ทุกความผิดหวังนั้นไม่ใช่ความผิดของใคร
ในโลกนี้มีเรื่องราวมากมาย
ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นไปอย่างเธอคิด !


ไม่มีหรอกจุดที่ตกต่ำที่สุดในชีวิต
ไม่มีความผิดหวังเสียใจใดใดที่ผ่านไม่ได้
มีแต่ตัวเธอที่ต้องเริ่มต้น “เข้าใจ”
ว่าทุกสิ่งไม่อาจเป็นไปอย่างใจเธอ


ลุกขึ้นจากจุดที่ล้ม
แล้วก้มหน้าเดินต่อไปอย่าหวั่นไหว
เส้นทางชีวิตนั้นยาวไกล
เกินกว่าจะเดินดุ่มไปอย่างปวดร้าวเซซัง


เงยหน้าขึ้นมองดูบ้าง
ว่าเธอยังเหลือหนทางอีกมากมาย
ยังมีโอกาสและความหวังใหม่
ที่จะนำพาชีวิตไปสู่สิ่งที่ดีกว่า


อย่าไปเสียเวลาปวดร้าวให้นานนัก
คนที่รักยังมี แต่เธอมองไม่เห็น
หยุดเรียกร้องจากทุกคนให้ต้องเป็น
เหมือนเช่นใจเธอนั้นต้องการ


มองโลกตามความเป็นจริง
แล้วจงทิ้งความทุกข์ที่รุกเร้า
ชีวิตมันไม่ใช่เรื่องเศร้า
ถ้าเธอจะยอมเข้าใจในความเป็นจริง


ใช่...บางขณะในชีวิตคือเรื่องเศร้า
แต่ถ้าเธอเข้าใจ --- นั่นคือ ความจริง !!!!





























Create Date : 20 สิงหาคม 2558
Last Update : 20 สิงหาคม 2558 6:02:07 น. 24 comments
Counter : 1409 Pageviews.  

 




อยู่กับสิ่งที่ "เป็น" .. ให้ได้ .. นะคะ ..




สู้ ค่ะ ..




บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น













โดย: foreverlovemom วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:6:15:26 น.  

 
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
จุดที่ต่ำที่สุด ของชีวิต คือ ความคิด ของเรา จริงๆ ด้วยนะคะ พี่ก๋า
เมื่อไร ที่ เรา คิดว่า แย่ สิ่งจุดนั้น คงแย่ตลอด
บางครั้ง เราก้อควร ปล่อยวาง บ้าง เพื่อให้ ชีวิต สบายๆ หรือป่าวว ค่ะ


โดย: kwan_3023 วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:6:49:00 น.  

 
ล้มแล้วลุก
ถ้าพื้นเรียบก็ลุกง่ายหน่อย
ถ้าเป็นหลุมก็ปีนป่ายขึ้นยากหน่อย
เร็ว ช้า ก็ต้องไปต่อ
ยกเว้นขึ้นจากหลุมไม่ได้ก็กลายเป็นเหยื่อของมดครับ แหะๆ

ชีวิตคนเราหนีไม่พ้น โลกธรรม 8 ประการ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์

ฝนตกไม่ทั่วฟ้าครับ เมื่อวานตำบลใกล้กันฝนตกหนัก แต่ตำบลที่บ้านผมอยู่ไม่มีฝนสักเม็ดครับ

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
ไปสุโขทัยครั้งนี้ บางวัดฝนตกหนัก ได้แต่ถ่ายป้ายวัดผ่านเข้าไปที่โบราณสถานครับ


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:8:01:32 น.  

 
ยามเช้าสวัสดีค่ะพี่ก๋า ล้มต้องลุก ยังไงก็ต้องลุกให้ได้ ^^


โดย: sawkitty วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:8:26:02 น.  

 
คิดถึงลูกค่ะ เมื่อมีปัญหา ^^


โดย: kae+aoe วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:9:12:12 น.  

 
ชอบมากค่ะเรื่องรววันนี้
ชีวิตคนเรามีทั้งสุขทั้งเศร้า
เราเคยผ่านช่วงที่ตกต่ำในที่สุดมาแล้วค่ะ
ช่วงนั้นปางตายเหมือนกัน แต่แล้วก็ผ่านมาได้
คิดว่าถ้าต่อไปเจอหนักๆอีกก็สบายแล้วค่ะ


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น




โดย: mambymam วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:9:12:50 น.  

 
คำถามดี คำตอบดี
จัดไปหนึ่งกำลังใจค่ะคุณก๋า
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog


โดย: เนินน้ำ วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:10:26:18 น.  

 
คุณเสือย้อมแมวน่าจะกำลังตกอยู่ในสถานะเดียวกับเราเมื่อห้าปีที่แล้ว

ณ วันนั้น มีหลายคนค่ะที่พูดว่าแล้วมันจะผ่านไป เราก็ได้แต่บอกว่า แล้วเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ และเมื่อไหร่ และกว่าจะใช้ชีวิตได้โดยไม่ร้องไห้..อีกนานค่ะ นานมาก ทุกวันนี้ก็ยังมีเป็นพักๆ แต่ดีกว่าเดิมมากๆ แล้ว

สำคัญเลยสิ่งหนึ่ง ในฐานะคนที่ผ่านมันมาแล้ว ต้องหาวิธีประคองใจ และมีสติรู้ทุกข์นะคะ

และรู้จักที่จะเต้นรำท่ามกลางสายฝน ไม่ใช่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่พายุจะพ้นผ่านค่ะ

อยู่กับมันในแต่ละขณะ เฝ้าดูมัน แต่อย่าไปจมกับมัน

ฝึกสตินะคะ เรียนรู้และอยู่กับมันให้ได้ค่ะ สู้ๆ นะคะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:11:27:51 น.  

 
งานวันแม่ที่ รร. พอโต ก็จะเป็นพิธีการเลยค่ะ ไม่เหมือนตอนอนุบาลไปซึ้งกันที่ห้อง จริงๆ ชอบแบบนั้นมากกว่า...แต่ซีเค้าอยากให้ไปก็เลยต้องไปค่ะ


โดย: kae+aoe วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:11:45:30 น.  

 
"จำเป็นต้องพึ่งตนเองเพื่อผ่านทุกข์"
จริงค่ะ ไม่มีใครช่วยได้ ช่วยอย่างมากก็ปลอบโยนเป็นกำลังใจ แต่สุดท้ายเราก็ต้องผ่านพ้นความทุกข์นั้นด้วยตัวของเราเอง



โดย: Raizin Heart วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:12:01:51 น.  

 
ชอบบทความนี้ที่สุดแล้วครับ
อ่านไปแล้วก็รู้สึกว่า นี่แหละ ! ใช่เลย

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog


โดย: PZOBRIAN วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:13:49:19 น.  

 
ภาพสวย บทกลอนไพเราะลึกซึ้งกินใจ


โดย: dreamdodee วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:15:01:40 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณก๋า

ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากนะคะ

เรื่องราวที่น้องเค้าถามวันนี้ เข้ากับสถานการณ์จิตใจของพี่พอดีเลยค่ะ

คุณก๋า ตอบได้ดีมาก เสียดายโหวตหมดกระเป๋าเสียแล้ว อยากจะโหวตให้สักร้อยพันครั้งเลย


เพิ่งหายจาก sle ได้เพียงวันเดียว เมื่อวานเข้าบริษัท เจอตัวกระตุ้นจังเบ้อ
ข้างร้านเจ้าของเปิดให้คนใหม่เช่า เขามาตกแต่งใหม่ ทาสี
พี่แพ้กลิ่นสี ทินเนอร์อยู่แล้ว คุณพี่ป่วนรีบมาในทันใด ไม่ต้องส่งเสียงอย่างพี่เบิร์ดร้องเพลง พี่มาทันที ฮ่า ๆ ๆ ๆ

วันนี้จะหยุดก็ไม่ได้ เพราะ ksc เค้าจะเปลี่ยน server ตัวใหม่ให้บริษัท
พี่ต้องมา stand by เดี๋ยวหลังบ่ายสาม พี่ต้องลงมือปรับระบบคอมฯ ทั้งบริษัทด้วยตัวเอง
เลยต้องมานั่งดมกลิ่นสีและกาวแป้งต่อไป ม่อกแล้วม่อกอีก ใส่หน้ากากก็เอาไม่อยู่
ได้แต่หวังว่า หลังบ่ายสาม คงจะปรับระบบเสร็จสมบูรณ์ไม่มีปัญหาอะไร
พรุ่งนี้จะได้หยุดงานพักผ่อน นอนคุยกะพี่ป่วนให้หายคิดถึงกันไปเลย อิ ๆ


เรื่องความตกต่ำของชีวิตนั้น

หลาย ๆ คน เมื่อถึงจุดที่ตัวเองท้อถอย ทั้งกำลังกายและกำลังใจ
ก็มักจะเหมาว่า ณ จุดนั้นคือจุดที่ตกต่ำที่สุดของชีวิต

แต่ในความเป็นจริงแล้ว จุดตกต่ำของชีวิตไม่มีหรอก
มันขึ้นอยู่ที่มุมมองของตัวเอง ว่าเป็นอย่างไร
ถ้าคิดบวก จุดตกต่ำในชีวิตไม่มีอยู่จริง
แต่ถ้าคิดลบ จุดตกต่ำในชีวิตมีทุกครั้งที่เรารู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง เศร้าเสียใจ
ไม่ว่าสาเหตุนั้นจะมาจากเรื่องอะไรก็ตาม

ชีวิตต้องก้าวเดินทุกวัน ย่อมมีสะดุด ลื่นล้มบ้างเป็นธรรมดา
เพราะพื้นที่ที่เราก้าวเดินนั้นมิได้ราบเรียบเสมอไป
ถนนของชีวิต ย่อมมีหลุมบ่อ มีบางช่วงตอนที่ขรุขระ บางช่วงตอนที่ราบเรียบ

ดินฟ้าอากาศ ก็มีส่วนในการเดินของเราเช่นกัน

ถนนแห่งชีวิต เปรียบได้กับการดำเนินชีวิตของเรา
ดินฟ้าอากาศ เปรียบได้กับปัจจัย สิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเรา

ดังนั้น ทุกย่างก้าวที่เราต้องเดิน จึงต้องพกสติ มีปัญญา เป็นเสบียงในการเดินทาง
หากเสบียงของเรามึคุณภาพและมากพอ การเดินทางไกลเพียงใดก็ไม่มีปัญหา
หิวเมื่อไร เราก็สามารถหยิบจับเสบียงที่เรามีนั้นมาประทังความหิวได้ทันที
เปรียบเสบียงที่ว่า ก็คือ สติและปัญญา ความหิว ก็คือปัญหาในชีวิตนั่นเอง

เมื่อใดที่ชีวิตของเราที่ก้าวเดินอยู่นั้น ประสบปัญหา ถ้าเรามีสติและปัญญาดีพอ
เราก็สามารถนำออกมาใช้แก้ไขปัญหาในระหว่างการดำเนินชีวิตได้ในทันที
ไม่ต้องวิ่งไปขอร้อง ขอแบ่งเสบียงจากผู้ใด
เพราะทุกชีวิตต่างต้องหวงแหนและถนุถนอมเสบียงของตนไว้เพื่อความอยู่รอดของแต่ละคน

สติปัญญา อันเปรียบได้กับเสบียงนั้น มาจากไหน ??
มาจากการที่เราต้องฝึกฝน เรียนรู้ สังเกตุ หมั่นพากเพียรให้เกิดเป็นวสี
วสี คือความชำนาญ คล่องแคล่ว

ธรรมะ สอนให้เรารู้จักแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราได้
ธรรมะ สอนให้เรารู้จักว่าจะฝึกฝนสติปัญญาจนเกิดเป็นวสีได้อย่างไร
ธรรมะ สอนให้เรารู้ว่า ชีวิตไม่มีคำว่าตกต่ำถึงขีดสุด
ธรรมะ สอนให้เรารู้จักใช้ปัญญาในการพิจารณาทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามา
ธรรมะ สอนให้เรารู้จักวิธีแก้ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราอย่างชาญฉลาด

ทุกปัญาหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา ไม่อาจตัดสินได้ว่านั่นคือจุดตกต่ำที่สุดในชีวิตของเรา
เพราะในความเป็นจริง ไม่มีจุดสูงสุด หรือจุดต่ำสุดในชีวิตของใคร
ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน
คนที่ได้รับการฝึกฝนเรียนรู้ธรรมะมาด้วยความเข้าใจอย่างดี
ย่อมมองว่าไม่มีสูงสุด ไม่มีต่ำสุด มีแต่ปัญหาให้เราต้องแก้ไข

ทุกสิ่งผ่านมาแล้วก็ต้องผ่านไป ทุกปัญหามีไว้ให้แก้ไข มิได้มีไว้ให้สะสม
เพราะในที่สุดแล้ว ทุกสิ่งคือ อนัตตา





โดย: พรหมญาณี วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:15:15:01 น.  

 
มาอีกรอบค่ะ คุณก๋า

วันนี้อารมณ์มันพาไปค่ะ เพราะพี่กำลังประสบปัญหาอยู่พอดี
ถึงบอกว่าอยากคุยด้วย แต่ก็เกรงใจเพราะรู้ว่าคุณก๋ายุ่งมาก ณ เวลานี้

ไว้ว่าง ๆ ค่อยคุยกันนะคะ
สิ่งที่พี่เขียน คือสิ่งที่ปลอบใจตัวพี่เองด้วยค่ะ
น้อมรับว่าจะนำไปทำบล๊อกนะคะ

ขอบคุณมากที่เห็นว่า
สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พี่รำพึงออกมาเป็นตัวอักษรนี้มีคุณค่าค่ะ



โดย: พรหมญาณี วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:16:29:35 น.  

 

เครดิต : //www.pinterest.com
มีความสุขมากมากน๊าคะ พี่ก๋า


โดย: white in the dark วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:16:42:49 น.  

 
สวัสดีอีกรอบค่ะคุณก๋า

เราก็อยากเป็นกำลังใจให้คุณเสือย้อมแมวนะคะ

สิ่งหนึ่งถ้าสติตัวเองยังไม่แข็งพอ ยังรู้ทุกข์ไม่ได้

อยู่กับคนที่เค้ารักเราจริงๆ ให้มากๆ ค่ะ ยังพอประคองช่วยไปได้บ้างนะคะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:17:38:19 น.  

 
แวะมาอ่านทั้งของคุณก๋าและคุณอ้อยค่ะ
หาอะไรๆสบายๆใจอ่าน พักนี้บ้านเมือง
น่ากลุ้มไปหมด พี่ก็รอเวลาให้สังขารเป็น
ปกติ จะได้ลงสวนได้

รักษาสุขภาพทั้งครอบครัวนะคะ อากาศก็
พิกลพิการเช่นกัน



โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:17:40:42 น.  

 
ตกอยู่ในความเศร้า จิตตก ทุกข์ก็เกิด
ให้มองไปที่คนที่ทุกข์กว่าเราแล้วลุกขึ้นให้ได้





โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:19:22:42 น.  

 
= ชอบเลยละคะ บทความที่คุณก๋าตอบ
ให้ข้อคิด ปลอบใจ ชี้แนะให้กำลังใจได้ดีมากๆ
...ไม่ต้องไปพึ่งไปหวังใครอุ้มชู
เพราะไม่มีใครรู้ความเจ็บเท่าใจเธอ

ชอบมากๆคะ ขอบคุณคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Diarist


โดย: Tui Laksi วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:20:55:04 น.  

 
อ้อ...เกือบลืม ชอบภาพจังเลย ถ่ายทอดความงามของธรรมชาติ
ได้สวยงาม ธรรมชาติปั้นแต่ง สวยจริงๆ ชอบๆคะ


โดย: Tui Laksi วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:20:56:54 น.  

 
ในวันที่รู้สึกแย่ๆ กว่าจะผ่านพ้นได้ ที่สุดแล้ว ...ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น



โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:21:49:56 น.  

 
***************************************

แนะนำให้พี่ก๋าลบความเห็นที่เป็นสแปม (ด้านบนความเห็น คุณ สายหมอกและก้อนเมฆ) ออก พร้อมความเห็นนี้

โฆษณาแฝงชัดๆ

***************************************


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:23:02:32 น.  

 
ความจริงมันต้องถามว่า อะไรคือจุดต่ำสุด เราไม่มีทางรู้เลยว่าอะไรคือจุดต่ำสุด แล้วที่ว่าสุดแล้ว มันยังลงลึกได้อีกจริงหรือไม่ มันจริงหรือที่หยุดแค่นั้นเพราะต่ำสุดแล้ว

ถ้าเราลุกเร็วหน่อยก็เจ็บน้อยหน่อย ถ้าลุกช้าก็เจ็บหนัก แต่ เราสามารถที่จะนั่งซักพักแล้วค่อยลุกได้ ไม่ต้องรีบลุกแบบทันที เหมือนนักมวยที่โดนต่อยลงไป เขาก็ไม่ลุกทันที แต่รอให้นับถึง 8 แล้วค่อยลุก จะได้ไม่มึน จะว่าไปมันก็เหมือนตั้งสติก่อนอะนะ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:23:05:16 น.  

 
รินว่าไม่มีใครที่ไม่เคยผิดหวังนะคะ
แต่สิ่งหนึ่งที่จะฉุดเราขึ้นมาได้
นั่นคือการเปลียนมุมมองและความคิด
แม้จะยากหน่อย แต่เราก็ทำเพื่อตัวเอง
รินว่ามันได้อะ

เพราะไม่มีใครมาช่วยเราได้นอกจากตัวเองจริงๆ ค่า



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
haiku Art Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
PZOBRIAN Book Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog



ขบคุณสำหรับโหวตเจ้าอ้ายก๋า
สวนสนุกในเขาใหญ่ยังบะเปิดเป้นทางการเตื่อ
ถ้าเปิดแล้วคงมีเสียงและเรื่องราวหรือไม่การต่อต้านจาหลายสื่อนักขึ้นไปอีก
ดูไปเรื่อยๆ เจ้า อิอิ





โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 21 สิงหาคม 2558 เวลา:0:14:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]