รับน้องสยองขวัญ , หายใจเข้าก็ เฮ้อ หายใจออกก็ เฮ้อ
Spoiler alert บทความเรื่องนี้มีการเฉลย จุดสำคัญและตอนจบ ของเรื่อง
...หนังตระกูล ไล่ ฆ่า ล่า - เชือด ถูกสร้างกันออกมาเกลื่อนกลาด และ หลายเรื่องท้ายที่สุดกลายเป็นหนังเกรดบีในกะบะลดราคาที่คนดูดูจบแล้วจบไปไม่เหลืออะไรในความทรงจำนอกจากเสียงกรี๊ดชั่วคราว เพราะหนังในแนวนี้ หากจะสร้างอย่างมักง่ายมันก็ง่ายเหลือเกิน กับการให้คนๆหนึ่งไล่ฆ่าคนในจอ โดยเนื้อหาไม่ต้องมีอะไรมากก็ได้ ดังนั้น เรื่องที่จะถูกบันทึกในความทรงจำของคนดูก็ย่อมต้องเป็นหนังที่มีบทที่ดีพอในการทิ้งอะไรไว้กับคนดูมากกว่า เลือด
...หนังไทยในตระกูลนี้ยังมีไม่มากนัก ที่ผ่านๆมาหนังไทยแนวนี้ที่ผมชอบและคิดว่าดีที่สุดคือ 303 กลัว/กล้า/อาฆาต ที่ทำออกมาได้ถึงทั้งความสยองและการเล่าเรื่อง จะมีจุดที่ทำให้ผิดหวังก็ตรงตอนจบที่พยายามแหวกเกินไป แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนดูหลังหักเท่ากับการหักมุมใน รับน้องสยองขวัญ
รับน้องสยองขวัญ เป็น การกลับมาของหนังในแนวนี้ที่พร้อมจะเรียกคนดูขาโหดให้กลับมาสนใจได้ ด้วยเนื้อหาที่เกี่ยวเนื่องกับการรับน้องกลุ่มหนึ่งนอกสถานที่ ที่ความสยองเริ่มต้นจากการตายของรุ่นน้องทีละคนๆ จนต้นตอสยองถูกเปิดเผยในตอนท้ายที่สุด
.... หนังเริ่มต้นได้ดีทีเดียวกับการปูพื้นให้คนดูได้ย้อนคิดถึงประเพณีรับน้อง ที่ทั้งสนุกสนานเฮฮากับเกมส์และท่าเต้นขำขำอย่างท่าไก่ย่าง ซาบซึ้งประทับใจกับมิตรภาพและประเพณีบายศรีสู่ขวัญ เครียดกดดันกับพี่ว้ากที่ตะคอกใส่อยู่ตลอด ก่อนที่หนังจะพาคนดูเดินทางไปกับเหล่ารุ่นน้องรุ่นพี่ที่ต้องไปรับน้องนอกสถานที่ แต่เหตุการณ์คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อสถานที่ที่ตั้งใจไปพักแรมปิดไม่ให้เข้า รุ่นพี่กลุ่มหนึ่งจึงตัดสินใจไปทางลัดตามที่ชายนิรนามคนหนึ่งมาบอกทาง และ อีกกลุ่มหนึ่งตัดสินใจกลับบ้าน แต่แล้วระหว่างทางก็เกิดเหตุไม่คาดคิดเมื่อสะพานไม้ที่เสื่อมสภาพพังและส่งผลให้รถบัสจมดิ่งสู่แม่น้ำเบื้องล่าง เหล่านักศึกษาต้องตะเกียกตะกายหาทางเอาตัวรอดกลางป่าที่ตัดขาดจากโลกภายนอก พร้อมกับการมาของใครบางคนที่มามอบความตายให้แต่ละคนอย่างสยดสยอง
...หนังแสดงให้เห็นความคึกคะนองของพวกรุ่นพี่ที่ไม่เคยรับฟังใคร การเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ที่มีให้เห็นกันอยู่ได้เรื่อยๆ ไม่จำกัดเฉพาะสถานศึกษา แต่รวมไปถึง สถานที่ทำงาน ไปจนถึง ระดับประเทศชาติ หนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หากมีผู้นำที่มีเชื้อของ ความคึกคะนองหลงอำนาจ สามารถก่อให้เกิดความเลวร้ายมากสุดได้แค่ไหน ไม่ว่าจะสถานการณ์ใดก็ตาม หากเรามีผู้นำที่หลงตัวเองและเชื่อมั่นจนไม่ฟังเสียงรอบข้าง ก็มักพาคนในการดูแลไปพบกับความตายไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
...รับน้องสยองขวัญ เป็นหนังไล่ฆ่าที่อยู่ในกลุ่มใช้ตัวละครมาก ต่างจากพวก I know what you did last summer ที่มีตัวละครหลักแค่ไม่กี่คน ดังนั้นหนังจะไปคล้ายกับ Battle Royal มากกว่า ที่มีการฆ่ากันตายภายใต้เวลาและเนื้อที่จำกัดโดยจะมี คนที่ต้องตาย จำนวนมาก เมื่อมี คนที่ต้องตาย มาก สิ่งสำคัญคือหนังจะทำอย่างไรให้คนดูเกิดความรู้สึกร่วมกับตัวหนัง นั่นคือเกิด ความผูกพันกับตัวละคร ความผูกพันไม่ได้หมายถึงว่าต้องชอบ แต่หมายถึงการรู้จักตัวละคร ไม่ใช่ว่าหนังปาไปค่อนเรื่องตายกันไปเป็นเบือโดยที่คนดูไม่ได้รู้สึกอะไรกับการตายเหล่านั้นเลยเพราะไม่ใช่พระ-นางของเรื่อง
ดังนั้น หากไม่เลือกแจกแจงรายละเอียดเนื่องจากเวลาจำกัด วิธีการที่น่าจะใช้ก็คือการสร้างเอกลักษณ์ให้ตัวละคร ตัวอย่างเช่น Battle Royal ที่ตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์ของตัวเอง ตั้งแต่รูปร่างหน้าตาการแต่งกายและบุคลิกนิสัยที่ดูไม่ซ้ำแบบกัน เพราะลองคิดดูว่าถ้าแต่ละคนมีคาแรคเตอร์เหมือนๆกันหมด ต่อให้ฆ่ากันโชกเลือดแค่ไหน สิ่งที่คนดูจะจำได้ก็เป็นแค่ การฆ่า แต่ไม่ใช่ ตัวหนัง ที่จะติดความทรงจำของคนดู
ส่วนนี้เป็นส่วนที่รับน้องสยองขวัญ ยังทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร ตัวละครหลายตัวตายไปแบบที่คนดูจำไม่ได้ว่าคนที่ตายเป็นใคร และ ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรหากจะต้องตาย เช่น การตายของตัวละครที่ชื่อป๊อก ที่ตัวละครผู้หญิงในเรื่องคร่ำครวญว่า อย่าตายนะป๊อก ในขณะที่ผมได้แต่นั่งคิดว่า ป๊อกไหนวะ ก่อนที่จะคิดออกว่า ก่อนหน้านั้นไม่กี่นาทีหนังฉายไปที่หน้าตัวละครตัวนี้ชั่วเสี้ยววินาทีบนรถบัส ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยโผล่มามีความสำคัญอะไรเลย นี่เป็นจุดอ่อนหนึ่งที่หนังไม่สามารถกระจายจุดเด่นของตัวละครรองๆไปได้ ตัวละครหลายตัวดูไม่ต่างกัน ดูคล้ายกันเกินไป โดยเฉพาะตัวละครผู้ชายรุ่นน้องทั้งหลายที่ไม่มีอะไรโดดเด่นน่าจดจำ แม้แต่ตัวเอกของเรื่องที่ชื่อ ไม้ ที่ดูกลืนไปกับตัวละครชายคนอื่นๆในเรื่อง มีเพียงตัวละครตัวเดียวที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นและตัวนักแสดงเองก็เล่นได้ดีเช่นกัน คือ บท โน๊ตรุ่นพี่จอมเผด็จการ สังเกตว่าหลังจากตัวละครตัวนี้ตายไป หากไม่มีน้องๆสาวๆในชุดนักศึกษามาวิ่งไล่ให้ถูกฆ่า ผมคงจำใครไม่ได้อีกต่อไป เพราะทุกคนดูเหมือนกันไปซะหมด แถมตัวละครในเรื่องยังมีความสัมพันธ์ต่อกันน้อยมาก มี conflict ต่อกันก็น้อย ยิ่งทำให้ตัวละครทั้งหลายจึงเป็นเหมือนหุ่นที่ถูกจับมาให้ฆ่าในหนังเท่านั้น
...ความรู้สึกของผมขณะดูการจัดความตายที่เกิดขึ้น มันเหมือนหนังพยายาม set สถานที่และรูปแบบการตายไว้ แล้วพยายามจับเหยื่อมายัดให้อยู่ใน setting นั้น โดยไม่ได้สนเลยว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่ แทนที่จะตั้งต้นจากว่า ในสถานการณ์นั้นตัวละครจะคิดหรือรู้สึกอย่างไร เช่น เมื่อติดอยู่ในมินิมาร์ทร้างกลางป่าที่รู้ว่ามีอันตรายคุกคาม หนังน่าจะเริ่มต้นจากที่ว่า ถ้าเราเป็นตัวละครจะทำอะไรต่อไป ไม่ใช่ว่า จะทำอย่างไรให้ตัวละครตายตรง setting ที่จัดไว้เสียที เพราะถ้ายึดเอาตามข้อหลัง เราจึงได้เห็นตัวละครที่ตัดสินใจโง่ๆ เช่น เดินไปในบ้านร้างคนเดียว โผล่หัวเข้าไปดูรถที่ไม่น่าไว้วางใจ และ ที่สิ้นคิดมาก คือ ยืนบนชักโครกที่โคลงเคลงแต่สอดหัวออกมาทางช่องพัดลมระบายอากาศ เพื่อ ให้มีฉากชักโครกล้มแล้วคอถูกแขวนให้ฆาตกรมาตัดคอ
หรือ บางจังหวะที่หนังทิ้งช่วงเพื่อต้องการให้มีคนตายแต่บังเอิญเดินกันไปสองคน เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คนหนึ่งวิ่งไปรับโทรศัพท์ในตู้ก่อนที่จะต้องตายเพราะรถวิ่งถอยหลังมาเจาะท่อไอเสียพ่นควันใส่ตู้ แต่เพื่อนที่มาด้วยกันอีกคนกลับถูกกักตัวไว้เพียงเพราะหมูมาจ่อเท้าดมๆ ทำให้ไปช่วยเพื่อนไม่ทัน แต่หนังใช้วิธีตัดสลับเร็วๆให้ดูตื่นเต้น ทั้งที่ดูแล้วไม่น่าเชื่อเลยว่า ที่ช่วยเพื่อนไม่ทัน เพราะติดหมู
...ทั้งหลายทั้งปวงนี้คือ การแสดงให้เห็นวิธีการที่ได้มาซึ่งการฆ่า ที่ขาดความน่าเชื่อถือมากจนมันทำให้เราดูไปตะขิดตะขวงไป เข้าใจว่าเป็นธรรมชาติของหนังแนวนี้ ที่ต้องมีตัวละครโง่ๆทุกเรื่องเพื่อที่จะได้ตายสมเจตนารมย์ แต่ความโง่ของตัวละครนั้นมันไม่ควรขัดกับธรรมชาติการคิดของคนธรรมดามากจนเกินไป ไม่เช่นนั้น มันกลายเป็นความจงใจยัดเยียดโดยคนเขียนบทมากกว่าจากความคิดของตัวละครที่น่าจะเกิดขึ้น
...หนังเลือกสถานที่ได้ดี ทำให้บรรยากาศทำออกมาวังเวง ดูไร้ทางออก และ สิ้นหวัง การถ่ายทำในป่าเป็นช่วงเวลาที่บรรยากาศของหนังดูน่ากลัว หนังไม่ประสบความสำเร็จกับ การทำให้ตกใจ แต่หนังเน้นไปที่ ความสยองกับความสะอิดสะเอียนของการฆ่า ซึ่งรูปแบบหลังแค่เน้นโหดๆเช่น เอาเลื่อยไฟฟ้าหั่น หรือ เอามีดตัดคอ หรือ รถทับ ฯลฯ แต่แบบแรกที่ต้องใช้กลวิธีในการจับจังหวะแล้วทำให้คนดูตกใจ หนังยังไม่สามารถแสดงความสามารถตรงจุดนี้ออกมา ทั้งที่จริงแล้วจังหวะบีบคั้นกดดันของหนังทำได้ดีในบางฉากโดยไม่จำเป็นต้องใช้เลือดมากเลย เช่น ในฉากที่ตัวละครตัวหนึ่งกำลังหอบใกล้ตายและตัวละครอีกตัวไปหายาพ่น เป็นฉากที่ไม่ต้องมีเลือดแต่ก็ให้อารมณ์ลุ้นกดดันได้ดี ทั้งจากการแสดงที่เล่นได้เหมือนสมจริงกับการตัดต่อภาพไปมา น่าเสียดายที่ความดีของฉากนี้ต้องพังทลายในพริบตาเมื่อตัวละครตัวนี้ฟื้นขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นการช่วยสนับสนุนความไม่น่าเชื่อถือของหนังให้มากขึ้นไปอีก
...หากได้ดูหนังสยองขวัญอยู่เรื่อยๆการตายของแต่ละศพในเรื่องจัดได้ว่าคุ้นตา แต่จะว่าไปแล้วในยุคที่หนังสยองผุดเป็นดอกเห็ด การพยายามที่จะสร้างฉากฆ่าตัวละครก็มีมาไม่รู้กี่รูปแบบแล้ว จะสร้างสรรค์การตายให้มันสยองต่างออกไปก็คงทำได้ยาก ในเรื่องจึงดูเหมือนจะพยายามเน้นให้เห็นกันจะจะตามากขึ้น กับ เลือดที่ใช้กันมากเป็นพิเศษ ซึ่งก็ทำออกมาได้น่ากลัวในหลายฉาก ส่วนนี้เป็นส่วนที่หนังทำออกมาได้ค่อนข้างดี และ การเล่าเรื่องของหนังก็ทำออกมาไม่น่าเบื่อ ไม่สะดุดมากนัก แม้ว่าจะไม่เรียบเนียนต่อเนื่อง แต่ ก็ทำให้คนดูทั้งตกใจและรอลุ้นการเอาตัวรอดของตัวละครต่อไปได้เรื่อยๆอย่างไม่รู้สึกรำคาญ อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่า หนังไทยเริ่มมีทิศทางที่ดีขึ้นบ้างกับการเล่าเรื่อง
...โดยปกติของหนังสยองขวัญ ใช่ว่าจะเป็นแค่การไล่ฆ่ากันอย่างเดียว หนังแต่ละเรื่องก็จะมีประเด็นหรือแก่นในตัวของมันออกมา อย่าง I know what you did last summer ก็จะเป็นเรื่อง การปกปิดและหนีความผิดที่ตัวเองก่อ ก่อนที่ความจริงนั้นจะเหมือนกรรมที่วิ่งไล่ตามทีละคน หรือ ขนาดหนังเชือดกันแบบจะๆจนคว้าเรท NC-17 อย่าง Haute tension ก็ยังมีเรื่องของแรงขับที่ผลักดันตัวละครให้ออกมาฆ่า รวมไปถึงการหักมุมที่แสดงถึงสภาวะจิตที่แตกสลาย หรือ ไม่นานมานี้อย่าง House of wax ก็ยังมีประเด็นเรื่องของพี่น้อง ฯลฯ ซึ่งมันทำให้หนังเรื่องนั้นมีอะไรให้คนดูมากไปกว่าการไล่ฆ่า หากทำได้ดีก็ยิ่งจะมีส่วนช่วยให้หนังเรื่องนั้นขึ้นทำเนียบน่าจดจำ แต่หากไม่มี ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้กำกับและทีมงาน ว่าจะบันดาลเฉพาะการฆ่ากันอย่างไร้แก่นสาร ให้ไปอยู่ในความทรงจำคนดูได้อย่างไร
ความจริงแล้ว รับน้องสยองขวัญ มีประเด็นที่สามารถจะแตกไปได้หลายอย่าง แต่หนังไม่หยิบเอาอะไรมาใช้เลย กลับเดินหน้าฆ่าลูกเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ ความกดดันที่เกิดขึ้นจากการตายครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ทำให้คนดูรู้สึกได้ว่าตัวละครกำลังเครียดหรือประสาทกินเหมือนอาการที่แสดงออก หนังแค่ใส่คำพูดประมาณว่า เราจะรอดมั้ยนะ กับ สีหน้ากลัวหวาดหวั่นพรั่นพรึง โดยดูยังไงก็ไม่สมจริงแต่ดูเป็นการจัดแต่งมากกว่า ทั้งที่หนังไม่ใช่การไปเที่ยวแล้วถูกฆ่า หนังอุตส่าห์หยิบจับ การรับน้อง ซึ่งเป็นประเพณีที่น่าสนใจให้มาโยงเกี่ยวกับการฆ่าในหนังสยองขวัญ แต่หนังไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรจากเรื่องของ การรับน้อง เลย นอกจากชุดนักศึกษาตัวเล็กๆกับนักศึกษาสาวน่ารักๆ
...สิ่งเดียวที่เหมือนจะทำให้หนังมีอะไรที่ต่างจากหนังสยองเรื่องอื่นๆ คือ ตอนจบ ที่เตรียมไว้หักมุมชนิดเดาไม่ได้ เป็นตอนจบที่น่าสนใจกับประเด็นที่เตรียมไว้ นั่นคือ
ประเด็นที่สรุปให้เรื่องราวทั้งหมดเป็น Reality show รวมไปถึง การเสียดสีความลุ่มหลงมัวเมากับการโหวต SMS ตัดสินชะตาชี้เป็นชี้ตายตามรายการทีวีปัจจุบัน ไม่น่าแปลกใจที่ การโหวตด้วย SMS ในรายการทีวีทุกวันนี้ยังประสบความสำเร็จทางรายได้มาอย่างต่อเนื่อง เพราะการได้โหวตตัดสินชะตาชีวิตของคน มันตอบสนองความต้องการเบื้องลึกของคนเรา ในระดับหนึ่งเรามีความสุขกับการโหวตคนที่เรารักและชื่นชม ในอีกระดับหนึ่งมันก็เป็นการโหวตที่ตอบสนองความรู้สึกที่ได้ควบคุม การได้อำนาจที่จะจัดการชีวิตของคนอื่น จึงเห็นได้ว่าแทบทุกรายการที่นิยมออกมาประกาศว่า ผู้เล่นในเกมส์จะอยู่หรือจะตกรอบ จะได้รางวัลหรือจะต้องออกจากบ้าน คุณคือผู้ตัดสิน เรียกได้ว่าเป็นกลยุทธทางจิตวิทยาที่ใช้ประโยชน์จากคนดูได้มาตลอด
...หากมองย้อนกลับไปหลังจากหนังเฉลย ก็จะพบว่าความจริงแล้วหนังวางคำใบ้ให้คนดูไว้อยู่เป็นระยะๆอยู่แล้ว ทั้งภาพที่ปรากฎบนจอบางช่วงเหมือนสัญญาณไม่ชัด หรือ บางฉากที่วิ่งไล่ตัวละครเหมือนดูจากกล้องถ่ายวิดิโอ เป็นการบอกว่าภาพที่เราได้ดูเป็นการถ่ายทำโดยมีคนตามถ่ายอยู่ และ ก็สามารถอธิบายความน่าสงสัยบางอย่าง เช่น มินิมาร์ทร้างกลางป่า ว่า มันคงเป็นฉากหนึ่งที่ทีมงานได้เตรียมไว้ แต่ คำใบ้คำอธิบายเหล่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะคนดูจำไม่ได้เสียแล้ว หลังจากหนังเฉลยออกมาแบบ คาดไม่ถึง และ ทำให้คนดูต้องตกตะลึงพรึงเพริศ พลางคิดไปว่า ช่างกล้านัก ที่เฉลยกันแบบนี้
...มันเหมือนกับการมีความคิดสร้างสรรค์ แต่อยู่ผิดที่ผิดทาง ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ ไม่ได้ดูว่าที่ผ่านๆมาหนังทั้งเรื่องมันเข้ากับตอนจบแบบนี้ได้หรือไม่ เหมือนกับ มีภาพจิ๊กซอว์ดีๆในมือสองส่วนแล้วพยายามจับมันมาประกบกัน โดยไม่ดูว่า รอยต่อของสองส่วนนี้ มันไม่ได้เข้ากันเลย นับตั้งแต่ตัวบทเองที่ขาดความรอบคอบรัดกุมในการจะตอบโจทย์ว่าทั้งหมดเป็นรายการฆ่าตามโหวตของคนดู หนังบางเรื่องที่เนื้อหาดูไม่น่าเชื่อถืออย่าง Battle Royal เลี่ยงไปพูดถึงว่าเป็นโลกอนาคต บางเรื่องที่บทสรุปเป็น reality show เหมือนกันเลี่ยงไปว่าเหตุการณ์ที่เกิดเป็นหนังที่ฉายแบบใต้ดิน แต่ในเรื่องนี้ การเฉลยมาว่าเป็น reality show ปกติในโลกปัจจุบันในประเทศเรา ที่แม้แต่เด็กก็โหวตได้ ดูยังไงก็ขัดความรู้สึกและคิดว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เช่น เหตุการณ์เกิดขึ้นในเวลาแค่วันเดียวซึ่งไม่น่าจะโหวตอะไรได้ทัน , การฆ่าหลายตอนก็เป็นโดยไม่สามารถกำหนดได้ ,หนังยังให้มีตัวละครอีกกลุ่มขึ้นรถกลับบ้านไปแล้วกลุ่มนั้นจะไม่รู้และหาทางช่วยเพื่อนเชียวหรือ ฯลฯ หนังเต็มไปด้วยรูโหว่ ที่คนสร้างไม่สามารถตามไปอุดได้หมด
และ ประการสำคัญ ความน่าเชื่อถือของการเฉลยหมดไปจาก ตัวพิธีกร ที่ออกมาบอกกับคนดูว่านี่คือ reality show คาแรคเตอร์วัยรุ่นของเขาขาดความน่าเชื่อถือว่าจะมาเป็นพิธีกรเกมส์ชีวิตแบบนี้ ดูแล้วน่าจะเหมาะไปโผล่ในรายการประเภทมิวสิควิดิโอมากกว่า แค่การหักมุมกะทันหันก็ยากที่จะทำให้คนดูเชื่อได้แล้ว พอมาเจอตัวละครบุคลิกแบบนี้ยิ่งทำให้คนดูรับไม่ได้มากขึ้น
... ผู้กำกับ ภาคภูมิ วงษ์จินดา จาก ฟอร์มาลีนแมน : รักเธอเท่าฟ้า ทำหนังออกมาได้ดีทีเดียว หนังดำเนินเรื่องไปได้เรื่อยๆทำให้คนดูได้ หายใจเข้าก็ เฮ้อ หายใจออก ก็ เฮ้อ เป็นพักๆ เป็นการถอนหายใจทั้งจากความสยดสยองของการฆ่ากันในเรื่อง ทั้งจากความรู้สึกสลดกับความสิ้นคิดของตัวละคร และ จากน้องปีใหม่ น้องแพท น้องพลอย น้อง...ฯลฯ
ไม่มีช่วงไหนที่รู้สึกว่าน่าเบื่อ หรือ รู้สึกว่าสะดุดอย่างจังๆ (ยกเว้นตอนเฉลยว่าเป็น reality show ความรู้สึกขณะนั้นอยากจะชื่นชมในความช่างคิดแต่มันกลับทำไม่ได้เพราะความรู้สึกประมาณว่า อะไรกันนี่ มันกลบความอยากจะชื่นชมไปหมด) แต่มันก็ยังไม่ใช่หนังสยองขวัญที่ขึ้นหิ้งน่าจดจำ และ ผมเองก็ยังชอบ 303 มากกว่าเรื่องนี้อยู่ดีถึงจะมีตอนจบที่น่าผิดหวังเหมือนกัน ปัญหาของหนังคิดว่ามีอยู่กระจัดกระจายทั้งจากบท ทั้งการแสดง แต่การเล่าเรื่องและกำกับฉากสยองจัดได้ว่าทำได้ดีทีเดียว แต่จะดีกว่านี้ ถ้าความสยองจะไปเน้นที่ จังหวะ และ ความรู้สึก มากกว่าไปเน้น ที่ความแหวะและสยองแบบเน้นๆที่ภาพเลือดสดๆกรีดจะๆ ซึ่งหนังไทยยุคปัจจุบันดูเหมือนจะพยายามเน้นไปที่ส่วนนี้นำมาเป็นจุดขายด้วยเข้าใจว่า สยดสยอง แต่มันเป็น ความน่าขยะแขยงมากกว่า และ แสดงให้เห็นว่าผู้สร้างเองไม่มีความสามารถในการกำกับความสยองตื่นเต้นจึงชดเชยไปที่ใส่เลือดสดๆและตับดิบๆเหล่านี้นี้แทน สิ่งที่ชอบ
1.ไอเดีย ... ถ้าหนังทำได้ลงตัว จะเป็นการหักมุมที่เดาไม่ถูกและน่าจดจำ แฝงนัยยะการเสียดสีสังคม แม้มันจะออกมาน่าผิดหวัง แต่ก็จัดได้ว่าเป็นไอเดียที่น่าสนใจ และ ไอเดียการออกรูปแบบการฆ่าในหนังแม้ว่าจะคุ้นตาคนดูหนังสยองๆมาก่อน ก็ยังทำออกมาได้น่าสนใจไม่น้อย อีกทั้งไอเดียประยุกต์ ประเพณีรับน้อง มาคู่กับ ความสยองขวัญ ก็จัดได้ว่าเป็นไอเดียที่น่าสนใจเช่นกัน น่าเสียดายที่มีดีแค่ไอเดียแต่ขาดการต่อยอดมันออกมา
2. ความสยอง ... หลายฉากทำได้ดี ฉากมองทะลุหัวเห็นสมองเต้นตุ้บๆ แม้จะคุ้นๆกับมุมกล้องประเภทมองทะลุหัวไปเห็นคนที่ยืนดูอยู่อีกฝั่ง แต่ก็ยังทำออกมาได้แปลกตาอยู่ รวมไปถึง ความตายในหลายๆตอนก็ตื่นเต้นได้เรื่อยๆ
สิ่งที่ไม่ชอบ
1.ตอนจบ ... นับตั้งแต่พิธีกรหนุ่มออกมาแนะนำรายการ เมื่อนั้นหนังก็เหมือนกับการกระทำอัตวินิบาตกรรมตัวเองทันที
2. การแสดงของนักแสดงหลายคน ... ไม่เพียงแต่บทไม่เอื้อแต่การแสดงของหลายคนก็ไม่ทำให้ผมเชื่อเช่นกัน ว่าทุกคนต้องตกในสภาพกดดันสุดขีด หลายตอนที่ตัวละครคร่ำครวญให้เพื่อนฟื้นขึ้นมา แต่ดูยังไงก็ไม่รู้สึกว่าตัวละครนั้นมีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ ดูเป็นการพูดตามบทเท่านั้นเอง
สรุป ... เป็นหนังที่เหมาะกับการไปดูเป็นหมู่คณะ ที่จะกรี๊ดกันได้อย่างสนุกสนาน หรือ จะไปดูเป็นคู่ที่สามารถสวีทกันในโรงจากการตื่นเต้นกุมมือ(แต่ควรระวังสำหรับหนุ่มๆที่ไปกับแฟนจะจ้องสาวๆในเรื่องเพลิน) เป็น หนังไล่เชือดแบบไทยๆที่ทำออกมาได้ดีในระดับหนึ่ง เรียกได้ว่า นับตั้งแต่ 303 ผมยังไม่ได้ดูเรื่องไหนที่ดีได้มากไปกว่านี้ คงไม่เสียดายตังค์กับเงินที่เสียไปสำหรับคอหนังแนวนี้ หากยอมรับได้กับจุดอ่อนและจุดหักมุมที่ทำออกมาดังที่เล่าไว้ข้างต้น
ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป
ติดตามบทความใหม่ๆ หรือ บทความน่าสนใจ หรือ เริ่มต้นอ่านBlogนี้มีข้อสงสัย คลิกไปเริ่มต้นที่ --> หน้าแรก
รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง
Create Date : 11 พฤศจิกายน 2548 |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2548 13:28:54 น. |
|
81 comments
|
Counter : 7858 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เด็กเหนือหนีหนาว (EE.Jump ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:05:41 น. |
|
|
|
โดย: Angel Tanya วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:25:53 น. |
|
|
|
โดย: ชมทะเล วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:46:03 น. |
|
|
|
โดย: iui (iui ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:50:55 น. |
|
|
|
โดย: zaesun วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:56:39 น. |
|
|
|
โดย: นต IP: 210.1.12.100 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:08:13 น. |
|
|
|
โดย: Focus IP: 62.254.128.5 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:01:12 น. |
|
|
|
โดย: *ruru* IP: 203.144.158.126 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:08:47 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าหญิงส้ม วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:16:10 น. |
|
|
|
โดย: erol วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:50:16 น. |
|
|
|
โดย: หุหุ IP: 158.108.12.128 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:58:14 น. |
|
|
|
โดย: Michiyo วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:14:28 น. |
|
|
|
โดย: PlankTON IP: 202.142.195.194 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:53:45 น. |
|
|
|
โดย: merf1970 (merf1970 ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:20:20 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:05:49 น. |
|
|
|
โดย: Zantha วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:15:24 น. |
|
|
|
โดย: ta IP: 202.183.140.133 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:39:11 น. |
|
|
|
โดย: hamee IP: 202.183.190.14 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:56:26 น. |
|
|
|
โดย: badzboyz IP: 61.7.129.23 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:05:31 น. |
|
|
|
โดย: Film IP: 58.10.44.30 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:03:56 น. |
|
|
|
โดย: alisa IP: 58.9.190.188 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:05:39 น. |
|
|
|
โดย: Film IP: 58.10.44.30 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:11:15 น. |
|
|
|
โดย: J IP: 61.91.113.234 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:14:31 น. |
|
|
|
โดย: ปาเป้บูบ้า IP: 58.136.84.235 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:18:03 น. |
|
|
|
โดย: 12 พฤศจิกายน 2548 IP: วันที่: 1:30:28 เวลา:58.8.26.197 น. |
|
|
|
โดย: ห่วยมาก IP: 61.91.79.251 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:33:01 น. |
|
|
|
โดย: huruhim IP: 210.246.160.3 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:47:51 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าป้าจังกึม IP: 58.147.48.29 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:49:26 น. |
|
|
|
โดย: Bi-tong IP: 203.118.109.70 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:27:40 น. |
|
|
|
โดย: ก. IP: 210.246.162.65 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:0:29:24 น. |
|
|
|
โดย: p_tham วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:48:38 น. |
|
|
|
โดย: christian chang IP: 210.1.18.82 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:46:40 น. |
|
|
|
โดย: tai IP: 203.151.140.121 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:16:42 น. |
|
|
|
โดย: aaa IP: 202.57.180.213 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:32:08 น. |
|
|
|
โดย: เรียวอิจิ IP: 61.91.95.157 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:30:14 น. |
|
|
|
โดย: ผู้เยียมชม IP: 61.91.127.161 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:37:24 น. |
|
|
|
โดย: พลอยๆๆ (ยังไม่ตายอ่ะ) IP: 203.188.57.246 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:32:58 น. |
|
|
|
โดย: ncm IP: 58.8.26.152 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:04:17 น. |
|
|
|
โดย: ลอร์ด โวลเดอร์มอร์ต IP: 203.118.116.209 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:50:08 น. |
|
|
|
โดย: DM Fustromic (Elementals ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:02:14 น. |
|
|
|
โดย: aaeyposh IP: 61.47.99.141 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:24:35 น. |
|
|
|
โดย: Ryuichi วันที่: 18 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:53:44 น. |
|
|
|
โดย: florentyna IP: 58.10.188.91 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:59:03 น. |
|
|
|
โดย: AsianDelight IP: 129.11.121.186 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:23:25 น. |
|
|
|
โดย: Ooh_hoO IP: 58.64.101.190 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:10:54 น. |
|
|
|
โดย: 20 พฤศจิกายน 2548 IP: วันที่: 11:35:59 เวลา:203.188.40.90 น. |
|
|
|
โดย: หมู IP: 203.188.40.90 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:42:35 น. |
|
|
|
โดย: ShadowServant (ShadowServant ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:43:25 น. |
|
|
|
โดย: Mimi_Ne IP: 82.64.101.8 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:37:27 น. |
|
|
|
โดย: คลุกวงใน IP: 221.128.120.2 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:28:05 น. |
|
|
|
โดย: Trigueiros IP: 61.91.87.253 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:53:16 น. |
|
|
|
โดย: คำเหลา IP: 58.147.1.195 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:51:35 น. |
|
|
|
โดย: คำล่า IP: 58.147.1.195 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:53:11 น. |
|
|
|
โดย: sins IP: 58.10.95.158 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:44:38 น. |
|
|
|
โดย: polyodon IP: 61.19.52.38 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:52:13 น. |
|
|
|
โดย: SFFC IP: 203.113.80.8 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:20:56 น. |
|
|
|
โดย: gunkung IP: 61.90.78.35 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:07:27 น. |
|
|
|
โดย: NaM_pRiG IP: 58.64.104.162 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:55:24 น. |
|
|
|
โดย: treva IP: 202.5.88.137 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2548 เวลา:0:41:13 น. |
|
|
|
โดย: absent-minded IP: 218.6.247.244 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:32:30 น. |
|
|
|
โดย: Queen_of_Rain IP: 61.90.236.128 วันที่: 3 ธันวาคม 2548 เวลา:14:40:43 น. |
|
|
|
โดย: fox IP: 61.91.71.192 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:17:15:08 น. |
|
|
|
โดย: แก้มป่อง IP: 202.142.193.16 วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:20:43:36 น. |
|
|
|
โดย: พลอย IP: 203.113.17.142 วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:12:00:41 น. |
|
|
|
โดย: sanya IP: 58.8.167.171 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:17:44:55 น. |
|
|
|
โดย: I am you IP: 117.47.20.169 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:03:14 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้า IP: 192.168.1.108, 124.157.153.97 วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:14:59:57 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้า IP: 192.168.1.108, 124.157.153.97 วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:15:03:04 น. |
|
|
|
โดย: pharmaceptica.com IP: 92.204.174.134 วันที่: 26 มิถุนายน 2564 เวลา:17:54:19 น. |
|
|
|
โดย: chloroquine phosphate vs plaquenil IP: 92.204.174.134 วันที่: 14 กรกฎาคม 2564 เวลา:21:24:17 น. |
|
|
|
โดย: cialis without a doctor prescription IP: 46.161.11.64 วันที่: 14 ธันวาคม 2564 เวลา:11:49:43 น. |
|
|
|
โดย: srzaxi IP: 46.161.11.64 วันที่: 7 พฤษภาคม 2565 เวลา:23:04:11 น. |
|
|
|
โดย: sleela IP: 37.139.53.22 วันที่: 10 ตุลาคม 2565 เวลา:8:54:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- Next , ทรงผมชวนกลุ้มใจกับหนังไซไฟดูเพลินๆ
- Spider-Man 3 , แมงมุมดำตัวนั้น ฉันเห็นมันอยู่ในใจเราทุกคน
- Miss potter , เรื่องของเธอ(พ็อตเตอร์)และผมฯ
- Me...Myself ขอให้รักจงเจริญ , แค่นี้ก็พอแล้ว
- Meet the Robinsons , เมื่อพบความผิดหวังจะโทษโน่นโทษนี่ หรือ เลือกที่จะเดินหน้าต่อไป
- Shooter , หนังแอคชั่นที่ดูจบแล้ว"เออ มันดีแฮะ"
- Hannibal Rising , ความน่าผิดหวังของหนังฮานนิบาล
- Confession of pain , ความแค้นอันแสนเศร้า
- Pans Labyrinth , คือจินตนาการแสนสวยงาม หรือ คือความจริงที่เจ็บปวดและขมขื่น
- The Number 23 , วิเคราะห์สภาพจิตใจผู้หลงใหลเลข 23
- เมล์นรก หมวยยกล้อ , รถเมล์สายนี้ไม่ตลกแต่สนุก
- The Lives of Others , อ๊ะ นี่มัน Infernal affairs เวอร์ชั่นกำแพงเบอร์ลิน
- Sunshine , อาทิตย์สิ้นแสง ชีวิตสิ้นสูญ
- The Fountain , เรารู้จักความตายมากมายแค่ไหนกัน (ศาสนา+จิตวิทยา+วิทยาศาสตร์)
- แฝด , เข้าใจพิม เข้าใจพลอย เข้าใจ"แฝด"
- I'm a Cyborg, But That's OK , แต่ I ไม่ค่อย OK
- The Good Shepherd , จะลงเรือทั้งทีคิดให้ดีก่อนตัดสินใจ
- Bridge to Terabithia , Just close your eyes but keep your mind wide open
- 300 , นี่คือสปาตั้น(โว้ย) ... พลั่กกกกกก
- The Queen , แม้จะเป็นเรื่องของ 'ควีน' แต่นี่คือ การกะเทาะเปลือกเล่าเรื่อง 'คน'
- Rocky Balboa , ชีวิตไม่ได้สำคัญว่าจะต่อยได้หนักแค่ไหน
- Charlotte's Web , มิตรภาพไม่ได้มีราคา
- The Pursuit of Happyness , ปัญหาชีวิตก็เหมือน รูบิค - ถ้าทำไม่ได้จะ สู้ต่อ หรือ โยนทิ้ง-
- Volver , ความเจ็บปวดของแม่และลูกสาว
- Music and Lyrics , หนังที่น่ารักที่สุดในรอบ(หลาย)ปี
- ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ภาค 2 , จะสนไปทำไมกับเรื่องอิสรภาพที่ไกลตัว
- Dreamgirls , วันที่ ธุรกิจ กลืนกิน ศิลปะ
- Babel , เราเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ไปแล้วหรือยัง
- Rough , จาก H2 มาสู่ Touch และได้เวลา Rough
- Curse of the Golden Flower , ความเน่าหนอนฟอนเฟะของสถาบันครอบครัว
- Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus , ความงามที่แตกต่าง โลกที่แตกต่าง
- ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ภาค1 , ไทยจะสิ้นชาติไม่ใช่เพราะใคร หากมิใช่เพราะไทยด้วยกัน
- Perfume: The Story of a Murderer , ทำความรู้จักและเข้าใจ ฆาตกรน้ำหอมมนุษย์
- Blood diamond , "ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องมาฆ่ากันเอง"
- The Black Dahlia , ดอกรักเร่ ที่สวยแค่สไตล์แต่ไร้เสน่ห์
- Night at the Museum , ความบันเทิงสำเร็จรูปที่สนุกเพลินเกินห้ามใจ
- ===== 5 หนังไม่ชอบ + 10 หนังชอบ ประจำปี 2549 =====
- +++ 10 "ฉาก"ประทับใจจาก"หนัง"ปีที่ผ่านมา +++
- ++ ชวนเพื่อนๆมาเลือก 10 ตัวละครประทับใจ จากหนังปีที่ผ่านมา ++
- The Holiday , จะทำอย่างไรในวันที่ใจเจ็บ
- Lucky Number Slevin , ของเค้าดี แต่ ผิดที่ ผิดเวลา
- The King and the Clown , ความรักของตัวตลกบนหลังเสือ
- Déjà vu , เอ๊ะ เราเคยเจอมาก่อนหรือเปล่า
- Death Note 2: The Last Name , ได้เวลาเก็บสมุดคืนเจ้าของ
- Saw III , บทเรียนสุดท้ายของคุณครู จิ๊กซอว์
- The Village Album , ถ่ายภาพด้วยหัวใจแล้วบันทึกใส่ความทรงจำ
- 007 : Casino Royale , นี่ซิ เจมส์ บอนด์
- The Prestige , คุณตั้งใจดูอย่างใกล้ชิดแล้วจริงๆหรือ ?
- The Banquet , แฮมเล็ต เวอร์ชั่น ประหารเจ็ดชั่วโคตร
- ผีสามบท บทที่ 3 : เปนชู้กับผี , พอกันที ผีGMO
- ผีสามบท บทที่ 2 : Monster House , บ้านผีสิงที่แสนจะบันเทิงใจ
- ผีสามบท บทที่ 1 : The Grudge 2 , ปัญหาของ ป๋า กับ เด็กผี
- The Guardian , "สถิติ" ไม่สำคัญเท่า "ทัศนคติและเจตคติ"
- หมากเตะรีเทิร์นส , หมากเกมส์นี้ น่าจะดีได้มากกว่านี้
- 12 เกมสยาม +13 เกมสยอง , มันไม่ใช่แค่เกม
- Cars , 20 ปีของ Pixar กับเรื่องของ "คาร์" (ซึ่งก็คือเรื่องของ "คน")
- The Devil Wears Prada , (จากหนังสือมาเป็นหนัง) ร้ายก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
- Death Note , สมุดเล่มนี้ ดี จริงหรือ?
- L'Enfant (The child) , เด็กไม่รู้จักโต
- World Trade Center , เป็น"ฮีโร่"ไม่ได้วัดกันที่ผลลัพธ์
- The Host , สัตว์ประหลาด สนุกประหลาด
- Season changes , เมื่อ"เพื่อนสนิท"กลายมาเป็น"แฟนฉัน"ในวันที่"อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย"
- Me and You and Everyone We Know , เราอยู่ร่วมกัน เรารู้จักกัน แต่เราไม่เชื่อมต่อถึงกัน
- Snakes on a Plane , ที่อยากไปดูก็เพราะ "งูบนเครื่องบิน"
- United 93 , ทรงพลัง และ สะเทือนใจ
- Running boy (Marathon) , ทุกชีวิตล้วนมี"หัวใจ"
- โคตรรักเอ็งเลย , เกือบโคตรรัก "โคตรรักเอ็งเลย"
- Sad movie , แม้รักต้องพลัดพรากก็ยังฝากความทรงจำอันงดงาม
- The Break-Up , วิธีทำลายชีวิตคู่ตัวเองให้ย่อยยับ
- แก๊งชะนีกับอีแอบ , หนัง comedy ไทยดีๆยังมีอยู่
- Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest , "สลัด"จานนี้รสชาติดีเพราะ"Johnny Depp"
- Tsotsi , พื้นฐานจิตใจมนุษย์เป็น สีขาว หรือ สีดำ
- Superman Returns , ทำไมโลกใบนี้ยังต้องการ Superman ?
- Silent Hill , ของดีที่อยู่ในมือพ่อครัวขาดฝีมือ
- over the hedge , บทเรียนชีวิตเรื่องมิตรภาพและครอบครัว
- Don't tell , แผลในใจแค่"ลืม"คงไม่พอ
- Slither , คูลฟีเวอร์สีเลือด เชือดมนุษย์โลก
- The Omen , ซาตานอยู่รอบตัวเรา
- Scary movie 4 , ผ่านมา --> ฮา --> ผ่านไป
- Paradise now , สวรรค์อยู่หนใด
- X-Men: The Last Stand , X = mutant , รักร่วมเพศ , คนผิวดำ , ยิว ฯลฯ
- ก้านกล้วย , "ช้างกูอยู่ไหน" >> "ช้างกูอยู่นี่"
- The Da Vinci Code , ศรัทธาที่บิดเบือน
- Always: Sunset on Third Street , บางสิ่งที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ
- Poseidon , จมเร็ว จบเร็ว
- Match point , เกมส์กิเลสของคนเห็นแก่ตัว
- Mission: Impossible III, ภารกิจสุดมันส์ที่ขาดเสน่ห์
- Perhaps love , รักซ้อนรัก หนังซ้อนหนัง อดีตซ้อนปัจจุบัน
- Ice Age: The Meltdown , ได้เวลายุคน้ำแข็งครองเมือง
- Red lights , ผู้ชายไม่รู้ตัว ผู้หญิงไม่รู้ใจ
- Failure to launch , Success to love
- Inside man , คน(ดี/ชั่ว) ใน คน(ดี/ชั่ว)
- Where the Truth Lies , ความจริงนอนนิ่งอยู่ที่ใด ?
- โหน่ง เท่ง นักเลงภูเขาทอง , ฮาน้อยกว่าที่คิด มีสาระมากกว่าที่หวัง
- My girl and I , รักครั้งแรกจะเปลี่ยนเราไปตลอดกาล
- V for Vendetta , เผด็จการรัฐสภา VS. พลังประชาชน
- A History of violence , มาทำความรู้จัก "ความรุนแรง" กัน
- Final Destination 3 , เหล้าเก่าในขวดเก่า
- The Constant Gardener , ในความลับมีความจริง ในความจริงมีความรัก
- คำพิพากษาของมหาสมุทร (Invisible Waves) , คลื่นบาปที่นิ่งสงบ
- Walk the line , มิตรภาพในความรัก
- เด็กหอ , หอนี้มีดีกว่าผีหลอก
- Brokeback Mountain , รักซ่อนเร้น
- Munich , ผลของการสาดน้ำมัน(ความรุนแรง)เพื่อดับไฟ(แค้น)
- Memoirs of a Geisha , ชาเขียวสำเร็จรูปที่ผสมน้ำมากไป
- Prime , รักคงยังไม่พอ
- An Unfinished Life , ชีวิตที่หยุดเดิน
- In Her Shoes , หากเปรียบรองเท้าคือชีวิต
- Just Like Heaven , เมื่อพื้นที่ของชีวิตไม่เหลือเผื่อให้ความสุข
- The Promise , คำสัญญา ชะตากรรม ความรัก
- 5 หนังไม่ชอบ + 10 หนังชอบ (ของปีที่ผ่านมา)
- 10 ฉากประทับใจจากหนัง (ในปีที่ผ่านมา)
- 10 ตัวละครประทับใจจากหนัง (ในปีที่ผ่านมา)
- The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe , ส่วนผสมที่ลงตัวสำหรับทุกครัวเรือน
- April Snow , บางครั้งความรักก็เจ็บปวดโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้
- King Kong , แล้ว "ลิงยักษ์" ก็ตกหลุม "รักหญิง"
- The Descent , ถึงถ้ำ ถึงเลือด ถึงเนื้อ ถึงกระดูก
- The Maid , ผีสิงคโปร์
- The Exorcism of Emily Rose , ผีเข้า(ศาล)
- Hidden (Caché) , ความจริงที่ซุกซ่อน (ในหนังที่ยอดเยี่ยม)
- Chicken Little , กุ๊กไก่ของ Disney ที่ไร้เงา Pixar
- Nana , โลกของนานะ โลกของความรัก ความฝัน และ มิตรภาพ
- เด็กโต๋ , สายธารชีวิตแห่งบ้านแม่โต๋
- Harry Potter and the Goblet of Fire , กีฬาสีสามสถาบันกับเวอร์ชั่นภาพยนตร์ที่ดีที่สุด
- Corpse Bride , รักไม่มีวันตาย
- Yes , บทกวีอีโรติค ความรัก การเมือง และ การมีตัวตน
- รับน้องสยองขวัญ , หายใจเข้าก็ เฮ้อ หายใจออกก็ เฮ้อ
- Lord of War , นิ้วที่ลั่นไกจากมือที่มองไม่เห็น
- Saw II , สยองอย่างมีประเด็น
- Goal! , ประตูชัย(goal)เป้าหมายชีวิต
- Proof , ชีวิตที่สับสนของคนที่สูญเสีย
- The Legend of Zorro , ฮีโร่ที่ย่ำอยู่กับที่
- Flightplan , ขึ้นได้สูง บินได้สวย ลงไม่นิ่ม
- Sky High , อยากจะเป็น hero ที่ "เปลือก" หรือที่ "แก่น"
- A Sound of Thunder , เรื่องราวอยู่ในโลกอนาคต ตัวหนังอยู่ในโลกอดีต
- Red Eye , ไม่ใช่แค่ Fight or Flight แต่ยังเป็น Fight on Flight
- เพื่อนสนิท , เมื่อเส้นแบ่งของ "คนรัก" กับ "เพื่อน" เริ่มเลือนราง
- Transporter 2 ควบ Into the Blue , ขึ้นรถดีกว่าลงเรือ
- Madagascar , มิตรภาพกับการเรียนรู้ชีวิต และ นกเพนกวิน
- Cinderella man , Jim Braddock ชายที่ไม่ได้เป็นแค่นักมวย
- Dear Frankie , คำลวง ความรัก ครอบครัว
- Dark Water , ความสัมพันธ์แม่-ลูก-ผี (จากหนังสือสู่ภาพยนตร์)
- Seven Swords , ... ที่ควรยาวกลับสั้น ที่ควรสั้นกลับยาว ...
- แหยม ยโสธร , ขำขำ - หม่ำ - อะฮึ่ย อะฮึ่ย
- Charlie and the Chocolate Factory , Imagination is more important than knowledge
- The Skeleton Key , ไขได้ดีพอสมควร
- About Love , เรื่องราวที่ "เกี่ยวกับ "รัก""
- 5x2 , สมการความรักของคน 2 คน
- ต้มยำกุ้ง , อร่อยรสแซ่บชามโตเกินมาตรฐานแต่อาจไม่ผ่านเชลล์ชวนชิม
- Somersault , ความรัก - Sex - เด็กสาวและความทุกข์ทรมานใจ
- The Upside of Anger , เรื่องหนักๆของครอบครัวที่เล่าอย่างเบาๆ
- Land of the Dead , หนึ่งเรื่องราวของซอมบี้ที่กลับไม่ได้ไปไม่ถึง
- Crash , ผลกระทบของการชนที่"คน"มีต่อกันและกัน
- วัยอลวน 4 : ตั้ม-โอ๋ รีเทิร์น , หนังครอบครัวสำหรับคนไทยที่ดีที่สุดในรอบหลายปี
- The Island , โลกอนาคตและโคลนนิ่งฉบับระเบิดเถิดเทิง
- The Keys to the House , "บ้าน"หลังนี้จะมีความรักเป็น"กุญแจ"
- The Longest Yard , เกมส์เก่าเอามาเล่าใหม่ใช้วิธีการเดิม
- Fantastic Four , ความสนุกสูตรสำเร็จที่เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูเพลิน
- War of the Worlds , เมื่อสปีลเบิร์กเลิกรักมนุษย์ต่างดาว
- Swing Girls , สวิงกันแบบคึกคัก สดใส ไร้มลพิษ
- Hotel , โรงแรมที่ไร้เรื่องราว
- Assault on Precinct 13 , อีกหนึ่งความจนตรอกที่ระทึกคุ้มค่า
- Batman Begins , ปฐมบทแรกบินกับการตีความครั้งใหม่
- Mr. and Mrs. Smith , เรื่องราวชีวิตคู่ที่สวมเสื้อคลุมหนังแอคชั่น
- มหาลัย' เหมืองแร่ , เหมืองแร่และชีวิตกับหน่วยกิตที่ต้องขุด
- House of Wax , ความสยองที่แปลกตากับหุ่นขี้ผึ้ง สองดาราและหนึ่งปารีส
- Sin city , ฟิล์มนัวร์ที่ลงตัวและเจ๋ง
- Star Wars: Episode III Revenge of the Sith , การปิดตำนานและการเริ่มต้นอย่างสมบูรณ์
- The Jacket , การเดินทางข้ามเวลา ความหลอนและวงจรชีวิต
- A Lot Like Love , รักด้วยใจแต่ตัดสินใจด้วยสมอง
- เฉิ่ม... , คุณ"สมบัติ" อาจไม่ "ดีพร้อม"แต่ก็ดีเพียงพอ
- Be With You , ความสุขของฉันคือ"การได้อยู่กับคุณ"
- Hostage , เหล้าเก่าในขวดใหม่ที่ไม่น่าผิดหวัง
- Kingdom of Heaven , สงครามครูเสดครั้งนี้ดูก็ได้ไม่ดูก็ไม่น่าเสียดาย
- Spanglish , เรื่องราวที่กระจัดกระจายแต่ให้แง่มุมหลากหลายในครอบครัว
- Guess Who , เสียงฮาจากความแตกต่างและBernie Mac
- The Interpreter , ทริลเลอร์ที่ดี(แต่ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น)
- Hide and Seek , มีปมที่ดีแต่มีบทที่อ่อน
- The Chorus (Les Choristes) , ง่ายๆแต่ได้ใจ
- Hitch , สนุก น่ารัก ขำขำ รู้สึกดี
- Sahara , หนังสนุกแค่เป็นช่วงๆหรือผมง่วงกันแน่
- Boogeyman , ตื่นเต้นตกใจ แต่ อะไร ยังไง ทำไม?
- Tokyo Godfathers , การตามหา"ครอบครัว"ที่สนุกมากๆ
- บุปผาราตรี เฟส 2 , เมื่อบุปผาเริ่มร่วงโรย
- Dont move , นอกจากตัดสินใคร คุณเข้าใจใครคนนั้นดีแล้วหรือยัง?
- Crying Out for Love, In the Center of the World , ความทรงจำและเทปคาสเสตต์/ความรักและใจกลางโลก
- The Ring Two , ไม่สมศักดิ์ศรี "The Ring"
- A Very Long Engagement , หนังที่มากไปด้วยความทะเยอทะยาน
- Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events , การดัดแปลง"โชคร้าย"ที่ทำได้"ดี"
- Hana & Alice , มิตรภาพ ความรัก ความทรงจำ
- Hotel Rwanda , หนังที่ให้คนดูมากกว่าความเป็นหนังดี
- In Good Company , ผู้ชายขาขึ้นกับผู้ชายขาลง
- Being Julia , โลก(ของจูเลีย)คือละคร
- หลวงพี่เท่ง , เรื่อยๆขำๆพอไปวัดไปวา
- Sideways , รักนุ่มๆชุ่มไวน์ในวันเบาๆ
- Million Dollar Baby , ความยอดเยี่ยมท่ามกลางศรัทธาและความอบอุ่น
- Constantine , "คนเห็นผี"ปราบลูกปีศาจ
- Shall we dance , คุณเต้นรำกับคู่ของคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร
- Finding Neverland , งดงามเหลือเกิน
- Kung Fu Hustle , ตลกน้อย สนุกมาก และลงตัว
- 2046 , ไปแล้วอย่าลืมกลับมา
- Ray , มีดีที่Jamie Foxx
- The Phantom of the Opera , ภายใต้หน้ากากมีเพียงความว่างเปล่า
- โรงเตี๊ยม , มีอะไรดีๆกว่าที่คิดและโฆษณา
- Meet the fockers , เรื่องของหนังตลกและครอบครัว
- Closer , เมื่อความรักถูกสำรวจและตีแผ่ผ่านตัวละคร
- The Aviator, .....And this is Howard Hughes
- The Forgotten, ไม่มีอะไรน่าจดจำ
- Birth , ยอดเยี่ยมในความหนักแน่นและเนิบนาบ
- ****1ปีที่ผ่านมา ฉากใดในหนังที่คุณประทับใจ ****
- 5หนังชอบ กับ 5หนังไม่ชอบ ของคุณในปี2547คือ....,
- National Treasure, เมื่อBruckheimerมาสร้างDavinci's code
- The Polar Express, ตื่นตาแต่ไม่ตื่นใจ
- แจ๋ว, แจ๋วน้อยกว่าที่หวัง
- Bridget Jones 2, รู้จักเธอมากขึ้นและรู้สึกดีกว่าที่คิด
- The Incredibles, ครอบครัวหรรษา
- ขุนกระบี่ ผีระบาด, กล้าที่จะบ้า ก็กล้าที่จะดู
- Ocean's Twelve, หนังขาย"เสน่ห์ดารา"
- หมานคร, เมืองนี้ภาพสวย+เพลงเพราะ+ประหลาดและยาก
- กั๊กกะกาวน์, "ใจ"คุณเต้นอย่างไรเมื่อคุณมีความรัก
- Alexander, ดราม่าชั้นดีแต่ความสนุกเป็นระลอกคลื่น
- Wimbledon, For love of the game+NottingHill+ภราดร
- Love me if you dare, หนังรักแปลกกับความรู้สึกก้ำกึ่ง
- Cellular, สนุกเป็นบ้า แอคชั่นแอบฮา
- Saw, OldBoy+Cube+ฆาตกรโรคจิต
- Ladder49, สิงห์ผจญเพลิงชื่อฮัวควิน ฟีนิกซ์
- The Grudge, เมื่อ"เด็กผี" go inter เป็น "โคตรผีดุ"
- Dodgeball, ฮาน้อยกว่าที่หวังแต่สนุกกว่าที่คิด
- Sky Captain and The World of Tomo, หนังไซไฟสไตล์"ฟ้าทะลายโจร"
- Resident Evil 2, อลิซเท่+เนเมซิสเห่ย+จิลเฉยๆ
- Shark Tale, คุณเป็น"somebody"แล้วหรือยัง
- สายล่อฟ้า, ความเป็นตัวตนที่ชัดเจนกับความสนุกกลางๆ
- Shutter กดติดวิญญาณ, นานๆทีจะมีหนังผีไทยดีๆให้ดูกัน
- The Terminal, น่ารัก นุ่มนวล และสนุกกว่าที่คิด
- Wicker park( spoilแล้วจะบอก), ลุ่มหลง คลั่งไคล้ หลอกลวงและความรัก
- Eternal sunshine รอบ2, ความอภิรมย์ที่มากขึ้นอย่างน่าแปลกใจ
- EternalSunshineOfTheSpotlessMind, คุณเคยอยากจะลืมบางสิ่งในชีวิตคุณบ้างไหม
- Three Extreme, อึดอัด ขยะแขยง รุนแรง และผิดหวัง
- Man on fire (no spoil), คนจริงเผาแค้น เผานานจนผมเกือบหลับ
- Bourne Supremacy, มันต้องให้ได้ยังงี้ซิ ต้องยังงี้ซิ
- Collateral...., it started like any other night
- Windstruck, งานมือตกของกวัก แจ ยอง
- งานของ M. Night Shyamalan, 6th sense/Unbreakable/Sign/และTheVillage
|
|
|
|
|
|
|
|
เป็นบทความที่ดีครับี้