Bloggang.com : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" : Being Julia , โลก(ของจูเลีย)คือละคร

Being Julia , โลก(ของจูเลีย)คือละคร

....Annette Bening ต้องมาแพ้ให้กับHilary Swankบนเวทีออสการ์เป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกผมเป็นคนหนึ่งที่ได้ชมทั้งสองเรื่องและเห็นด้วยกับการตัดสินจากหลายสถาบัน ครั้งนี้ที่ผมตัดสินใจมาที่สกาล่ารอบ16.30น. เพื่อมาพิสูจน์ว่า"การเป็นจูเลีย"ของAnnette Beningที่ต้องพ่ายการเป็นนักมวยของHilary Swankเป็นการพ่ายแพ้ที่คู่ควรหรือไม่ เพราะการตัดสินครั้งนี้จากหลายสถาบันทั้งคู่มากันแบบคู่คี่เลยทีเดียว

.....ชีวิตที่เราใช้อยู่ทุกวันนี้มีใครไม่เคยแสดงละครของชีวิต บางครั้งเราต้องแสร้งโง่ บางครั้งก็ต้องทำเป็นเงียบทั้งที่โกรธสุดๆ บางครั้งก็ต้องยิ้มทั้งที่ใจทุกข์ระทม แต่เมื่อถึงเวลาเราก็กลับมาที่ตัวเราเองได้ แต่จูเลียไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะตอนที่เธอกลับมาเธอหาตัวเองไม่เจอ ที่เธอเจอเป็นอีกบทละครหนึ่งที่เธอแสดง

.....เรื่องของ การเป็นจูเลีย(Being Julia) คือ

-เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชีวิตเติบโตมาจากละคร เธอเป็นนักแสดงที่ได้รับการสอนจากครูคนหนึ่งของเธอว่าว่า"ชีวิตจริงของเธอคือในโรงละครและชีวิตนอกโรงละครคือfantasy"

-เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการความสนใจจากคนรอบข้างทั้งในและนอกเวที ทนไม่ได้กับการถูกลืมหรือทอดทิ้งเพียงเล็กน้อย หลายคนในสังคมจริงก็เป็นแบบนี้เขาเหล่านั้นเลือกวิธีออดอ้อน โวยวาย ทำร้ายตัวเอง Juliaแตกต่างออกไปที่ว่าเธอใช้วิธี"แสดง"เพื่อให้ได้มาซึ่งความสนใจ แม้ว่าวิธีที่เรียกความสนใจของเขาเหล่านั้นจะน่าสงสารที่ต้องเจ็บปวด แต่เป็น Julia มันอาจยิ่งแย่กว่า ที่ว่าเธอเองอาจไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าความรู้สึกอันไหน ที่มันคือความเจ็บปวดที่แท้จริง

-เรื่องของดาราละครเวทีผู้มากความสามารถ ที่มาถึงจุดสูงสุดของชีวิตและเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับตัวตนที่เป็นอยู่ ทั้งงานที่ซ้ำซาก สามีที่เล่นบทเดิมๆ จนเมื่อเธอได้พบกับเด็กหนุ่มวัยลูก ที่เข้ามาทำให้เธอพบสีสันในชีวิตมากขึ้น

-เรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังพบว่าเธอเองกำลังถูกแย่งความสนใจทั้งจากคนดูบนเวทีเธอกำลังอาจกลายเป็นดาราที่ขาลงที่โรยรา ถูกแย่งความรักทั้งจากสามีและชู้รัก เธอกำลังจะเป็นผู้พ่ายแพ้ โดยผู้หญิงอีกคนที่สาวกว่าและสดกว่า

.....หนังเริ่มต้นที่การแสดงของจูเลีย และจบลงกับการแสดงของจูเลีย หนังแสดงให้คนดูได้รู้จักจูเลียได้เป็นอย่างดีคือ"รู้จักแบบไม่รู้จัก"ว่าจริงๆเธอเป็นเช่นไร Annette Beningให้การแสดงที่ยอดเยี่ยม สิ่งที่ยอดกว่าคือฉากตอนท้ายที่เธอ(Annette Bening)แสดงว่าเธอ(Julia)แสดงบนการแสดง(ละครเวที)ได้อย่างเป็นธรรมชาติ ดูสนุก แสบร้อน ทำให้คนดูสงสาร/รังเกียจแต่ก็เอาใจช่วยเธอ(แก้แค้น)ไปได้พร้อมๆกัน ทั้งเรื่องทำให้เราได้เห็นความไม่มีตัวตนของเธอและการแสดงของเธอเพียงเสี้ยววินาทีในฉากสุดท้ายบนโต๊ะอาหารที่ทำให้ผมและคนดูอีกหลายคนคงเชื่อว่า นั่นคือตัวจริงของจูเลีย (หรือนั่นก็เป็นอีกหนึ่งการแสดงที่สมจริง คือแสดงเป็นจูเลียตัวจริง?)

สิ่งที่ชอบ

1.Annette Bening

....การขับเคี่ยวครั้งที่สองระหว่างเธอกับHilary Swank ในความเห็นของผม Swankเล่นได้ดีแต่ส่วนหนึ่งคือเธอได้อยู่บนหนังที่องค์ประกอบทุกอย่างดีเยี่ยมพร้อมกับการประกบคู่ที่เสริมพลังดารากันอย่างเหมาะเจาะกับปู่คลิ้นท์และมอร์แกน ฟรีแมน แต่ถ้าจับมาแบบหญิงเดี่ยวแล้ว ครั้งนี้ผมยกคะแนนให้กับAnnette Beningมากกว่า เพราะผมชอบการแสดงของเธอที่หลากหลายมากๆ เธอทำให้เห็นเลยว่าเธอแสดงตลอดเวลา และในการแสดงตลอดเวลานั้นเธอก็แสดงได้เหมือนจริง จนแม้แต่ฉากสุดท้ายยังทำให้ผมออกจากโรงแบบไม่มั่นใจเต็มที่ด้วยซ้ำ ว่าเธอยัง(แสดง)หลอกเราอยู่หรือเปล่า

2.Julia...เป็นบทที่นักแสดงคนไหนได้เห็นคงอยากที่จะเล่นแต่ก็คงต้องกลัวที่จะเล่นเช่นกัน เพราะบทนี้เป็นบทที่หลากหลาย มีทั้งการแสดงซ้อนการแสดง แถมยังเป็นบทที่ทำให้คนดูเกิดความรู้สึกกับเธอได้หลายความรู้สึก ทั้งสงสารตัวเธอ(ที่ดิ้นรน ไขว่คว้า และพยายามมีชีวิตอยู่โดยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน) เอ็นดู(เวลาทำตัวน่ารัก ยิ้มแย้ม) รังเกียจ(เวลาที่เธอแกล้งคนอื่น หรือไม่จริงใจ)ฯลฯ มันยังเป็นบทที่เล่าถึงปรัชญาในเรื่องตัวตนของมนุษย์ได้อย่างแยบยล

3.การมีตัวตน.....หนังเอาเรื่องที่ยากมาใส่ในหนังที่เสียดสีและดูง่าย กลายเป็นหนังทำให้คนดูได้ย้อนกลับมาสำรวจตัวเราเองได้ด้วยเป็นอย่างดี ว่าที่เรารู้จักตัวตนของเรา(Self)แล้วแท้จริงเรารู้จักมันดีแค่ไหน ตัวตนที่แท้จริงของเรามันเป็นอย่างไร(Actual self) บางคนฉาบเคลือบด้วยเปลือกหรือบุคลิกที่หลากหลายเพียงเพื่อการเอาตัวรอดในสังคมจนไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว "ฉันต้องการอะไร ฉันเป็นใครบนโลกใบนี้ และฉันอยู่ไปเพื่ออะไร" ในหนังลูกของจูเลียเป็นคนเตือนสติเธอว่า เธอแสดงตลอดเวลาจนไม่รู้ว่าแม่ของเขาคือคนไหนแย่ยิ่งกว่านั้นพ่อของเขาก็ยังแสดงแต่ดีกว่าที่เล่นแค่บทเดียว เราจะโชคดีเหมือนจูเลียหรือไม่ที่มีลูก มีเพื่อนที่คอยเตือนสติ ถ้าเราไม่หันกลับมาสนใจตัวเราจริงๆแทนการสนใจสถานะหรือบทบาททางสังคม ถึงบทของเราจะไม่หลากหลายแต่เราก็อาจเป็นเหมือนสามีของจูเลียที่ยังเล่นบทนั้นต่อไป

4.ฉากละครตอนท้าย

....บทที่เขียนได้ฉลาดอันแสดงถึงการนำคำครูของจูเลียที่บอกในตอนต้นว่า"ชีวิตจริงของเธอคือในโรงละคร"มาใส่ในเรื่อง กับการแสดงที่เด็ดดวง ทำให้ผมเกิดความรู้สึกขัดแย้งอย่างน่าตลกตอนชมคือ สงสารAvice Crichton ไม่ชอบการกระทำของJulia แต่กลับเชียร์และสะใจให้เธอทำต่อจนสำเร็จ

สิ่งที่ไม่ชอบ

1.ไม่สนุกเท่าที่คาด....เป็นผมเองที่เข้าไปพร้อมกับความคาดหวังเพราะได้อ่านหลายความเห็นว่าหนังดูสนุก แต่สำหรับผม ผมค่อนข้างเบื่อตั้งแต่ตอนเริ่ม(ออกจะง่วงในตอนแรกด้วยซ้ำ) คือดูแบบได้เรื่อยๆแต่ไม่สนุก จนมาถึงช่วงท้ายที่เริ่มหมดเรื่องของทอม ผมจึงเริ่มรู้สึกสนุกกับหนังมากขึ้น

สรุป.....สำหรับผมไม่สนุกมากนัก แต่ได้อะไรดีๆ ได้ดูการแสดงที่ยอดเยี่ยม รู้สึกแสบๆคันๆ ก็คุ้มค่าอยู่กับค่าตั๋วที่เสียไป

ปล....เป็นลางอันดีที่ได้ดูตัวอย่างCrying Out for Love, In the Center of the World พร้อมกับซับไทยข้างล่าง ทำให้เชื่อได้ว่าหนังญี่ปุ่นดีๆเรื่องนี้จะได้เข้ามาฉายในโรงแล้ว ผมจึงลังเลว่าจะอ่านตัวหนังสือที่ซื้อมาก่อน(แปลมาแล้วในชื่อ"อยากจะกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก") หรือรอดูหนังก่อนดีค่อยอ่านหนังสือ

Create Date : 06 มีนาคม 2548

Last Update : 6 มีนาคม 2548 22:26:20 น.

3 comments

Counter : 2056 Pageviews.

วิจารณ์อย่างมืออาชีพ ขอยกนิ้วให้ครับ..
ได้ครบทั้งเนื้อหา รายละเอียดที่คนปกติมักจะมองข้าม ความคิดเห็นก็เฉียบดี แถมสำนวนก็อ่านสนุก เอาคะแนน9เต็ม10ไปเลยครับ..เพ่
ผมเพิ่งสมัครBlogคับ... คงจะขอนั่งหน้าจออ่านข้อเขียนของคุณอีกนาคับ

โดย: yyswim IP: 203.151.140.111 วันที่: 6 มีนาคม 2548 เวลา:22:17:03 น.

yyswim
....ขอบคุณครับ มานั่งหน้าจออ่านแล้วก็มาพูดมาคุยกันด้วยนะคัรบ

โดย: "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"

วันที่: 16 มีนาคม 2548 เวลา:0:41:44 น.

ชอบมาก วิจารณ์ดี

โดย: supernote IP: 203.188.19.227 วันที่: 24 สิงหาคม 2548 เวลา:9:48:49 น.