Oh!! my sassy boss ตอนที่ 35 หน้า 1
เช้าวันต่อมาทั้งสองไปทำงานตามปกติ แต่เช้านี้หมอนิ่มมาหาแต่เช้า
หมอนิ่ม “เมื่อวานเธอทำไมลางาน?”
เมขลาแสนงุนงงนัก การที่เธอจะลางานก็เป็นสิทธิของเธอ
เมขลา “แล้วทำไมฉันจะลางานไม่ได้?”
แต่เพราะกฤษ นั่งหน้าหล่ออยู่โต๊ะหน้า หมอนิ่มเลยไม่กล้าพูดอะไรมาก
เมขลา “วันนี้ดีขึ้นหรือยัง?”
เธอถาม
หมอนิ่ม “ดีแล้ว ฉันอยากจะรู้เธอใส่อะไรบ้าง”
เธอถามสูตรยาอย่างอยากรู้
เมขลา “ก็ไปเปิดดูในหนังสือผดุงครรภ์สิ”
เธอตอบ เพราะมันก็ไม่ได้เป็นความลับอะไร เธอใช้ยาตามตำรา
หมอนิ่ม “นี่เธอหวงยาเหรอ?”
เมขลา “จะหวงทำไม? ใครเรียนมาก็เอาไปใช้กันหมด”
หมอนิ่ม “แพทย์โบราณแบบนี้ใครเขาเรียนกัน”
เสียงพูดแดกแบบมาเพื่ออะไรกัน เมขลาหยุดตอบโต้ มองหน้าหมอนิ่มนิ่ง ขมวดคิ้ว ราวกับว่า มาบวกหรือเปล่า เธอพร้อมบวกเสมอนะ เท่านั้นเอง หมอนิ่มก็เบาเสียงลง
หมอนิ่ม “ฉันอยากทราบราคา ถ้าเกิดจะซื้อเป็นขวด เธอจะทำขายไหม”
เมขลา “ได้ กระปุกละ 200 จะเอาไปใช้เหรอ”
หมอนิ่ม “ใช่ เพราะฉันไม่สะดวกมาที่นี่เท่าไหร่”
หมอนิ่มเหลือบมองหลังคนหน้าหล่อ อย่างอึดอัด
เมขลา “ได้.....เดี๋ยวจะทำไว้ให้นะ เย็นๆ ค่อยมาเอาก็แล้วกัน”
เธอบอกหมอนิ่ม
เมขลา “ช่วงนี้งดอาหารพวกหมักดองด้วยนะ ทานของย่อยง่ายๆ เสื้อผ้าก็เลือกที่ไม่ระคายผิว”
เธอแนะนำคนไข้ของเธอ
หมอนิ่ม “พวกเธอ..สองคน มีความลับอะไรหรือเปล่า?”
อยู่ๆ หมอนิ่มก็พูดขึ้นมา
เมขลา “ความลับอะไร?”
เธอถามอย่างไม่สนใจ
หมอนิ่ม “พวกเธอ แอบเดทกันอยู่ใช่ไหม?”
หมอนิ่มคิดว่าตัวเองจะต้องกุมความลับของหมอเมขสักอย่างให้ได้เพื่อที่จะสามารถกดขี่เธอได้ การที่เมขลาคบเด็กฝึกงานนับว่าเป็นเรื่องน่าขายหน้าได้ดีไม่น้อย แล้วความลับของเธอ เมขลาจะได้ไม่เอาไปพูด
เมขลามองหน้าผู้สูงวัยกว่า การที่หมอนิ่มถามแบบนี้ เพราะอยากรู้อยากเห็นหรือเพราะอยากแขวะเธอกันแน่ หรืออยากเอาเรื่องของเธอไปพูดให้เสียๆ หายๆ แล้วเรื่องของเธออะไรคือความลับ อะไรคือเรื่องเสียหายกันล่ะ เรื่องระหว่างเธอกับกฤษณะ ก็เป็นเรื่องของผัวๆ เมียๆ จะไปไหนมาไหนด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติ แค่เธอยังไม่อยากบอกใครรับรู้
หมอนิ่ม “เธอรู้ใช่ไหมมีเรื่องชู้สาวที่ทำงานเป็นเรื่องเสื่อมเสีย แล้วนี่ยังคิดคบเด็กฝึกงานที่อายุน้อยกว่าอีก”
เธอพยายามชี้ช่องทางให้เมขลาหวาดกลัว
เมขลา “อ้าว..เหรอ ไม่เคยรู้นะ ฉันต้องคบหาคนนอกวงการสินะ”
แต่เมขลาก็ไม่ได้ยี่หระ
เมขลา “แบบนี้ชาตินี้ฉันจะหาผัวได้เหรอ วันๆ อยู่แต่ในโรงพยาบาล”
เมขลาพูดเปลี่ยนประเด็นไป อย่างน้อยการที่หมอนิ่มพูดอย่างปักใจเชื่อ เธอแค่ไม่มีอารมณ์อะไรร่วม หมอนิ่มก็ทำอะไรไม่ได้
หมอนิ่ม “จะพูดกลบเกลื่อนทำไม กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง”
ยังไงหมอนิ่มก็เชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น เมขลา มองหน้าที่จ้องจะกินหัวเธอ ทั้งที่มาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอแท้ๆ นี่ล่ะน้าชีวิตมนุษย์
กฤษที่นิ่งฟังอยู่นานก็ส่ายหัวกับอารมณ์ของผู้หญิงที่จะเข้าสู่วัยทอง วันๆ หาแต่เรื่องกินหัวกัน
กฤษ “ตัวเอง ช่วยตรวจเอกสารให้หน่อยนะจ๊ะ”
เมขลามองเขาตาเหลือกกับสรรพนามใหม่ที่เขาเรียกเธอ
เมขลา “ห๊ะ...”
หมอนิ่มเองก็ตกใจเช่นกัน เธอคิดว่า 2 คนนี้จะต้องกลัวการขู่ของเธอเสียมากกว่า กลับกล้าแสดงออกอย่างเปิดเผย กฤษหันมายักคิ้วให้หมอนิ่ม เป็นการบอกว่า เรื่องที่เธอคิด ก็สุดแท้เธอจะคิด
แล้วเวลานี้คือเวลางาน การที่เธอหาเรื่องรบกวนคนทำงาน มันไม่สมควรอย่างยิ่ง
เมขลารับเอกสารไปตรวจตามที่ชายหนุ่มยื่นมาให้ หมอนิ่มมองสองคนที่ทำงานไม่สนใจเธอแล้ว ก็เลยมองอย่างอาฆาตร้าย
หมอนิ่ม “คอยดูนะ ฉันจะฟ้อง ผอ”
เธอก็ยังไม่จบ
เมขลา “เอาไหมยา?”
เธอหาได้สนใจอารมณ์หมอนิ่มไม่ ถามอย่างอยากรู้ จะวุ่นวายมากมายอะไรขนาดนี้
หมอนิ่ม “ถ้าเธอไม่ทำให้ฉัน ฉันก็จะฟ้อง ผอ”
อ้าว....เป็นงั้นไป พูดแล้วก็สะบัดตัวออกไปจากเรือน
เมขลา “โตแล้วก็ยังเหมือนเด็ก”
เมขลาหันกลับมาดูเอกสารต่อ พอเงยหน้ามองตาเยิ้มของสามี
เมขลา “เมื่อไหร่ จะถึงสิ้นเดือนซะที”
เธอพูดกับเขา ราวกับว่ากำลังไล่เขาให้รีบฝึกงานให้เสร็จ หรือไม่ก็ไล่ๆ เขากลับไปอยู่ กรุงเทพฯ
กฤษณะ “สิ้นปี มาคิดดูอีกทีแล้ว อยู่กับตัวเองไปถึงสิ้นปีจะดีกว่า ถึงจะฝึกงานเสร็จแล้ว เค้าก็จะอยู่กับตัวเองที่นี่”
ทำเอาเมขลาหน้าเหวอ
เมขลา “เค้า เหรอ ตัวเอง เหรอ.....!!!”
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2567 เวลา:8:27:22 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
