สะกิดใจให้กลับไปค้นหา
การทำอะไรเพื่อใครสักคน
ทำไมมันทำให้เราลืมตัวเองไปนะ
ทำไมเรื่องของหัวใจมันถึงได้สำคัญขนาดนั้น
นึกไม่ถึง จึงไม่ได้ตั้งตัวจะเตรียมรับ
มารู้ตัวเอาอีกที....ก็เกือบสาย

ความฝันของตัวเราเดินทางจากไปไหน
ทำไมอยู่ๆชีวิตถึงได้ว่างเปล่าเหมือนไม่มีจุดหมาย
หรือเพราะหลงมัวเมาเอาตัวเขาเป็นเส้นชัย
แล้วสุดท้าย เส้นชัยนั้นก็กลายไปเป็นหลักหมายของคนอื่น
หัวใจดวงนี้เลยหล่นค้างอยู่กลางทาง

ความฝันก็แห้งหาย
ความรักก็สูญเปล่า
หัวใจเล่ายังอยู่ดี หรือเป็นอย่างไร
หรือแหลกสลายไปพร้อมกับความรักและความฝันนั้น

วันนี้ได้กลับไปดูสิ่งที่เคยทำ
ถึงระลึกได้ว่า ชีวิตเราอยู่ไปทำไม
Yet I am ot the Best, but I am Doing My Best (คลิกได้นะ)
แต่ทำไมความรู้สึกไม่เหมือนเดิม
ไฟที่เคยลุกโชนในหัวใจมันหายไปไหน
หรือมันเผาไหม้หัวใจเราไปหมดแล้ว

ทั้งๆที่หัวใจเต้นริกๆจะไปตามความฝัน
ทำไมเรามองมันเหมือนไม่รู้จักเช่นนี้หนอ...




กล่าวถึงฝันที่วิจิตรบรรจงสร้าง
ใช่ความว่างเวิ้งว้างกลางเวิ้งฝัน
คือความคิดที่เรียงถ้อยร้อยรับกัน
เป็นสิ่งอันสำคัญอย่างมากมาย

โลกเรืองรองในวันที่ฝันสร้าง
โลกเลือนลางในวันฝันลับหาย
โลกคือโลกในวันฝันทลาย
แต่โลกคล้ายสวนสวรรค์เมื่อฝันเยือน

หลับตาเห็นสายรุ้งงามทอทามทับ
ลืมตารับภาพที่เห็นไม่เป็นเหมือน
ในฝันนั้นคือวันสุขทุกข์ไม่เยือน
ฝันลางเลือนเพียงใดใคร่ติดตาม

ออกตามหาโลกฝันอันวิจิตร
ดั้นด้นตามความคิดชีวิตถาม
โลกความจริงโหดร้ายจึงออกตาม
หาโลกงามตรงข้ามโลกที่เป็นจริง

เดินจนเหนื่อยไม่ยอมแพ้แม้อ่อนล้า
ไม่จนกว่าจะพบฝันอันใหญ่ยิ่ง
อดทนเดินคือเดินหนีโลกที่จริง
ไปสู่สิ่งที่สรรค์สร้างกลางมายา

จนสุดท้ายค้นหาฝันไม่พบ
มันคือจบความตั้งมั่นฝันหายหน้า
หมดกำลังหมดความหวังหมดปัญญา
หมดศรัทธาจากมายาสารพัน

เพียงความฝันที่วิจิตรบรรจงสร้าง
เพียงความว่างเวิ้งว้างกลางเวิ้งฝัน
เพียงความคิดที่เรียงถ้อยร้อยรับกัน
เพียงสำคัญแต่ในฝันใช่ความจริง





ไปหน้า สารบัญ ค่ะ



Create Date : 15 กันยายน 2549
Last Update : 17 กันยายน 2549 23:51:21 น.
Counter : 1743 Pageviews.

2 comments
สวัสดีปีใหม่ Rain_sk
(1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)
พบเจอภาพอะไร? ส่วนหนึ่งของภาพน่าสนใจจึงตัดมาใช้ คุกกี้คามุอิ
(1 ม.ค. 2567 03:56:23 น.)
ไม่ลอดช่องโหว่ ปัญญา Dh
(2 ม.ค. 2567 13:44:30 น.)
BUDDY คู่หู คู่ฮา multiple
(3 ม.ค. 2567 04:49:04 น.)
  



ซึ้งจริงๆเลยค่ะคุณเสี้ยว

โดยเฉพาะ ตรงนี้อ่ะค่ะ
"ความฝันของตัวเราเดินทางจากไปไหน
ทำไมอยู่ๆชีวิตถึงได้ว่างเปล่าเหมือนไม่มีจุดหมาย
หรือเพราะหลงมัวเมาเอาตัวเขาเป็นเส้นชัย
แล้วสุดท้าย เส้นชัยนั้นก็กลายไปเป็นหลักหมายของคนอื่น"

พยายามวิ่งเข้าใกล้เส้นชัยเท่าไหร่ ก็เหมือนวิ่งอยู่กับที่
จะถึงก็ไม่ถึง...เฮ้อ

บางทีก็อยากอยู่ในโลกแห่งความฝันเสีย
ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปหากเป็นไปได้
บางครั้งปิดไฟ เปิดเพลง แล้วจินตนาการไปเรื่อย
ก็มีความสุขดีไม่หยอก
แถมยังทำให้เรารู้สึกมีกำลังใจขึ้นเมื่อตื่นลืมตา
แต่ห้ามเปิดเพลงเศร้าน๊า..^^


โดย: เลดี้อลิเซีย วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:13:09:54 น.
  
แวะ เข้ามาทักทาย ครับ เมื่อไร จะหายเศร้า เอ่ย


Thanks For John walker 's Photo Blog
โดย: Nuke Skywalker The insane (NukeSkywalker ) วันที่: 21 กันยายน 2549 เวลา:2:19:17 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Gluhp.BlogGang.com

gluhp
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]

บทความทั้งหมด