เพราะ....I (can't) start the joke, when all the whole world's cryin'...
บ่อยครั้ง คนที่ดูว่าบ้าบอสนุกสนาน เป็นตัวตลกของเพื่อนๆอยู่เสมอ
เมื่อตกอยู่ในสภาพแวดล้อมอีกอย่างหนึ่ง กลับกลายเป็นเหมือนคนละคน
บางครั้ง ใช้เวลาหัวเราะไปกับเพื่อนบ้าๆเสียมาก
ก็อดตกใจไม่ได้เวลาเสียงหัวเราะเงียบไป เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
ทุกครั้ง นั่งเหงาๆ เงียบๆ อยู่ในบริเวณที่ไม่เอื้อต่อการสานต่อกระบวนการของการหัวเราะ
ก็เกิดอาการทนไม่ได้ และต้องถามตัวเองว่า เราทำเสียงหัวเราะหายไปไหน
เพราะเสียงหัวเราะเกิดขึ้นจากองค์ประกอบหลายอย่าง
หนึ่งคืออารมณ์ของเจ้าตัวที่อยู่ในสภาพพร้อมที่จะหัวเราะได้
และสองคือสภาพแวดล้อมที่จะต้องไม่มาขัดกระบวนการสร้างเสียงหัวเราะนั้น
ดังนั้น เสียงหัวเราะที่ดูเหมือนจะเป็นของเรา เอาเข้าจริง มันไม่ใช่ของเราเสียทีเดียว
อารมณ์ที่ดีไม่สามารถเกิดขึ้นได้จากความ ไม่รู้ร้อน ไม่รู้หนาว
และคนปกติธรรมดาก็ใช่จะทำตัวไม่สนใจ และมึนตึงต่อสภาวะแวดล้อมได้ตลอดเวลา
เพราะเสียงหัวเราะไม่ใช่ของเรา เลยไม่แน่ใจว่าจะหล่อเลี้ยงให้มันอยู่กับเราไปได้อีกนานแค่ไหน
ความสดใสที่หล่นหายไปหลายปี จนเกือบจะลืมไปว่ามันเป็นอย่างไร
ได้กลับคืนมาอยู่กับตัวได้ไม่ถึงสามเดือนดี อีกไม่นานก็ต้องเสียมันไปอีกแล้ว
...กลับสู่ชีวิตจริง... ??? ทำไมชีวิตจริงของเรามันถึงได้เงียบกริบ ไร้เสียงหัวเราะอย่างนั้นนะ
คงเพราะ ผู้ใหญ่ รอบๆตัวเราต่างหาก ที่ไม่เคยรู้ว่า...
เสียงหัวเราะที่พอดีทำให้งานดำเนินไปได้
...คงอาลัย...
บางคราเราหัวเราะ
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
บางทีเราเองก็มีความบุคลิก
อย่าแปลกใจเลยครับว่าบางทีเราก็ต้องการคนรับฟังเข้าใจ
บางครั้งก็รู้สึกว่ายืนหยัดอยู่ได้เอง ไม่ต้องการใคร
บางครั้งเราก็อยากอยู่กับเพื่อน
ต้องการการยอมรับ หรือบางที
เราก็ต้องการนอนฟังเสียงหัวใจตัวเอง ฟังเสียงคลื่นสายลมเงียบๆ
ผมเองก็ไปบ่อยๆ ครับ และทุกอารมณ์ก็เป็นของเรา
ให้รู้เท่าทันครับอย่าแกว่งไหวตามความรู้สึกของใจนัก
แต่ก็รักที่จะอยู่กับเค้า เพราะว่าทุกอารมณ์ความรู้สึกเค้าเป็นของเรานะครับ
ช่วงนี้คุณเขียนแต่เรื่องเศร้าๆ เหงาๆ จังครับผม