สงบลง
Its so clear every year we get stronger.
ประโยคซ้ำๆในเพลงจากภาพยนตร์เรื่อง Hairspray
ที่ฟังกรอกหูตัวเองซ้ำๆ มาเป็นเวลากว่าครึ่งปี
ตอกย้ำลึกยามที่หันกลับมามองตัวเอง
มองเข้าไปในความคิด และชีวิตตัวเอง
ก็ได้พบว่าจิตใจยามหวั่นไหวก็ยังคง
เหมือนเรือน้อยถูกโยนโยกในกระแสคลื่น
หากเสียงร่ำร้องโวยวายนั้น กลับเงียบลง
และซ่อนเข้าไปในจิตใจลึกขึ้นทุกที
เปลี่ยนจากคร่ำครวญออกมาสู่ภายนอก
เป็นการใคร่ครวญเข้าสู่ภายใน
จากการเรียกร้องความสนใจจากใครๆ
เป็นการเรียบเรียงความคิดตัวเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างมันคงเป็นไปตามวัย
ที่ค่อยๆกระเถิบห่างจากคำว่า วัยคะนอง มาทีละน้อย
คำถามที่เคยตามหาคำตอบ ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
วันนี้ไม่ใช่เพียงคำตอบที่เปลี่ยนไป
หากคำถามต่างหากที่เปลี่ยนไปเลย
ร่างเงาของแหล่งน้ำกลางทะเลทรายอันเคยเห็นอยู่ลิบๆ
ที่เคยถามตัวเองว่า จะทำอย่างไรจึงจะไปถึงตรงนั้นได้
หากเมื่อพบเจออะไรมาพอสมควร คำถามจึงเปลี่ยนไปเป็นว่า
แหล่งน้ำที่เห็นอยู่ไกลๆนั้น
เป็นความจริงหรือเป็นเพียงเงาหลอกตา
และหากโชคดีว่าได้เจอแหล่งน้ำจริงๆ
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากนั้น
หนังสือหลายต่อหลายเล่มที่เคยอ่านสนุก
วันนี้หยิบมาพลิกๆ แล้วก็เก็บมันไว้ในตู้เสียเฉยๆ
ไม่ได้อยากอ่านอีกต่อไป
งานมหกรรมหนังสือ เคยตื่นตาตื่นใจตื่นเต้นเต็มประดา
จริงอยู่ว่าตอนนี้ไม่มีเวลาไป
แต่ถึงมีเวลา ก็ไม่แน่ใจนักว่าจะอยากไป
แต่กับหนังสืออีกหลายๆเล่มที่เคยซื้ออ่านไม่รู้เรื่อง
บรรดาหนังสือที่พูดถึงความเป็นจริงของมนุษย์
จากที่เก็บไว้เฉยๆ ตอนนี้ล้างตู้ตะลุยอ่านอย่างเมามัน
แล้วก็อีกแหละ จากที่เคยเชื่อในตัวหนังสือทุกอย่าง
วันนี้ เราตั้งคำถามกับมัน แล้วใคร่ครวญหาคำตอบต่อไป
คล้ายๆกับคำพูดของคนหลายๆคน ที่เราดื้อดึงจะเชื่อถือ
แต่กลับคล้อยตามอย่างละมุนละม่อม
เพื่ออำพรางความแหกคอกนั้นไว้
เราไม่จำเป็นจะต้องเชื่อใคร ถ้าเราหาเหตุผลให้มันไม่ได้
แล้วก็เรียนรู้ที่จะปิดปากเงียบ
แล้วแอบดูทั้งสิ่งที่อยู่ข้างนอก และข้างใน
วันนี้เปลี่ยนสถานะและบทบาทแล้ว
จิตใจกำลังปรับตามให้ไล่ทัน
เมื่อสังคมบังคับให้ต้องโต
จิตใจจึงต้องการอาหารเสริมให้โตทัน
เพราะเราออกมาห่างแล้วจากจุดเริ่มต้น แต่ยังคงเหมือนหลงทาง
และยังไม่แน่ใจนักว่าการเดินทางรูปแบบใดที่จะเหมาะสมกับชีวิต
I know weve come so far, but we got so far to go.
Myspace Friday Comments