ฟ้าสว่างจ้า พระอาทิตย์แสบตา
แต่เดาว่าเย็นนี้ฝนคงตก
รวนเร ไม่แน่นอน ไม่อาจคาดเดา
ฟ้าหนอฟ้า
รำพึงรำพันบ้าอะไรเนี่ย
เป็นอะไร?!!!
เอาล่ะ จะดูแลตัวเอง
ร่างกายที่แข็งแรงเท่านั้น
ที่จิตใจแข็งแรงจะยอมพักพิง
คาดหวังน้อยๆ จะได้สมหวังมากๆ
คาดหวังสูงมากเกินไป
เปอร์เซ็นต์ความผิดหวังก็สูงมากขึ้นไปด้วย
ทุกเรื่องแหละ
ไม่ได้เจาะจงอะไร
ติดค้างบางอย่างอยู่
ถึงแม้ว่าจะกดๆลงไปให้มันนอนก้น
แต่สะกิดนิดสะกิดหน่อย
มันก็ลอยขุ่นขึ้นมาอีก
มันอยู่ที่ต่างแดน เราจะไปแก้คืน
ไม่สามารถทำได้แน่นอนถ้าเรายังไร้วินัยขนาดนี้
คิดถูกรึเปล่านะ ที่ตัดสินใจรับงานประจำ
ก็นะ... ถูกไม่ถูกไม่รู้
ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดแล้วกัน
กำหนดความฝัน แล้วดูแลมัน
ก่อนจะดูแลมัน ต้องดูแลตัวเองก่อน
จะดูแลตัวเองได้ ก็ต้องเลิกคิดจะฝากความฝันตัวเอง
เอ่อ... หมายถึง ...ความพิเศษของตัวเอง
ไว้ให้คนอื่นช่วยกำหนดนิยามให้มัน
ทั้งๆที่ตัวเรานี่แหละ ตัวเรา ต้องเข้มแข็งที่สุด
สิ่งเหล่านี้ที่เคยเขียนไว้เมื่อสองปีก่อน
จนมาวันนึงไม่กี่เดือนก่อน
เราปลดความฝันของเราออก แล้วทำชีวิตตัวเองหายไป
ความพิเศษ หรือเอกลักษณ์บางอย่างที่พยายามจะค้นหา
เหมือนมันไม่ใช่สิ่งจำเป็นอีกต่อไป
เหลวไหล โง่เง่า งมงาย และมาตรฐานของชีวิตบางอย่างเปลี่ยนไป
...
เขาเอาความพิเศษของเราไป
ไม่สิ เรามอบความพิเศษของเราให้อยู่ในความรับผิดชอบของเขาต่างหาก
ไม่ จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก
ไม่มีทาง เพราะรู้แล้วว่า
เราต้องทำตัวเองให้พิเศษ ด้วยตัวเราเอง
วันที่: 16 สิงหาคม 2551 เวลา:16:55:40 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [