บ่นเรื่องเดิม กับปรัชญาเดิมที่ไม่เคยเข้าหัว - Speak on Pain, the Prophet คาลิล ยิบราน
(ภาคขอบ่น)
กับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นแล้วซ้ำแล้วซ้ำเล่า
บางทีก็ทำใจได้ บางทีก็ทำใจไม่ได้
บางครั้งก็อึดอัด บางครั้งก็ปล่อยวาง
เล่นซ่อนหากับอารมณ์ความรู้สึกตัวเองมาร่วมสองปี
บางที การอยู่ให้ห่างไกลมันก็ดีเหมือนกัน
แม้ว่าจะเหงา หากก็ไม่ต้องรับรู้ปัญหา
ไม่ต้องเห็น ไม่ต้องคิด ไม่ต้องมีความรักแก่ใคร
.....ค ว า ม รั ก!!!
เรากลับมาสู่ความไม่เชื่อมั่นอีกแล้ว
เรากลับมาสู่ความไม่ศรัทธา และสู่ความเชื่อที่ว่า
ความรักไม่มีตัวตน มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น
แค่ตกแต่งสันดานดิบของมนุษย์ให้ดูดีมีความชอบธรรม
เพื่อที่สุดท้ายจะสลัดเปลือกนอกให้เหลือเพียงความหื่นกระหาย
รุนแรงไปมั้ยเนี่ย....เพื่อนๆที่ รั ก
เมื่อสถานที่ที่ควรจะเป็นที่พักพิงของร่างกาย
และที่พึ่งพิงของจิตใจที่บางครานั้นอ่อนไหวอย่างไร้เหตุผล
กลายเป็นสถานที่ที่จิตใจดวงนั้นอยากจะหลีกหนีให้พ้น
มันจึง.............
หลายๆครั้งที่อยากพูด อยากเล่า
อยากระบายอะไรให้หมดเปลือกให้ใครสักคนฟัง
แต่ด้วยสิ่งประดิษฐ์อะไรสักอย่างที่เรียกว่า
ม า ร ย า ท - วั ฒ น ธ ร ร ม มันก็เย็บปากให้สนิท
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นเล่า มันปิดกั้นได้หรือ
จึงได้แต่ลักปิดลักเปิดอยู่ที่นี่ ให้คนอื่นรำคาญเล่นๆ
ขอโทษ.....
หากทำปัญหาให้หมดไปไม่ได้
เราทำตัวเองให้หมดไปจากปัญหา ดีไหม....
ไหนๆเมื่ออ่านมาจนถึงตรงนี้ ก็อ่านต่ออีกหน่อยแล้วมัน มีอะไรมาฝาก
(ภาคปรัชญา ที่สอนตัวเองไม่สำเร็จ Kahlil Gibran's The Prophet)
The Prophet - Kahlil Gibran
ปรัชญาชีวิต - คาลิล ยิบราน (ถอดความโดยอาจารย์ระวี ภาวิไล)
Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding.
ความปวดร้าวของเธอ คือการแตกออกของเปลือกหุ้มความเข้าใจแจ้งของเธอ
Even as the stone of the fruit must break, that its heart may stand in the sun, so must you know pain.
เธอจักต้องรู้จักความปวดร้าว เช่นเปลือกของเมล็ดพฤกษาจะต้องแตกออก เพื่อให้ใจกลางของมันได้รับแสงอรุณ
And could you keep your heart in wonder at the daily miracles of your life, your pain would not seem less wondrous than your joy;
และถ้าหากเธอสามารถกระทำดวงใจให้ตื่นต่อความประหลาดมหัศจรรย์ในทุกวันของชีวิตได้แล้ว เธอก็จะพบว่าความปวดร้าวนั้นน่าพึงพิศวงไม่น้อยกว่าความปราโมทย์เลย
And you would accept the seasons of your heart, even as you have always accepted the seasons that pass over your fields.
และเธอก็จะยอมรับฤดูกาลแห่งดวงใจ ดังเช่นที่เธอได้ยอมรับฤดูกาลอันเวียนผ่านไป บนท้องทุ่งของเธอฉะนั้น
And you would watch with serenity through the winters of your grief.
และเธอก็จะเฝ้าพินิจอย่างสงบดื่มด่ำ ตลอดคิมหันตกาลของความทุกข์ระทมของเธอเอง
Much of your pain is self-chosen.
ความปวดร้าวของเธอนั้น เธอได้เลือกเอาเอง
It is the bitter potion by which the physician within you heals your sick self.
เป็นยาขม ที่แพทย์ภายในตัวเธอใชัรักษาอาการเจ็บป่วยของเธอ
Therefore trust the physician, and drink his remedy in silence and tranquillity:
ดังนั้น จงวางใจแพทย์นั้น และจงดื่มโอสถของเขาด้วยความสงบเถิด
For his hand, though heavy and hard, is guided by the tender hand of the Unseen,
เพราะว่ามือของเขานั้น แม้หนักและกระด้าง แต่ก็เคลื่อนไหวนำไปด้วยหัตถ์อันอ่อนโยนของจินตภาวะ
And the cup he brings, though it burn your lips, has been fashioned of the clay which the Potter has moistened with His own sacred tears.
และถ้วยยาที่เขานำมานั้น แม้ว่ามันเผาไหม้ริมฝีปาก แต่ก็ปั้นขึ้นจากดินซึ่งเปียกชุ่มน้ำพระเนตรของพระองค์เอง
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
ชอบจังจ้ะ
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านนะ