เตียงนอนปกติ
มีโอกาสไปเที่ยวงานสถาปนิกที่เมืองทองธานีมา
มีบูธอยู่บูธหนึ่งหน้าตาดูปกติ
แต่ขายเตียงนอนราคาสูงมาก มากกว่าปกติ
และเป็นที่น่าคิดว่าคนปกติธรรมดาทั่วไป
คงไม่มีปัญญาซื้อมาใช้ได้อย่างเป็นปกติสุขเท่าไหร่
สายตาเรามันก็สอดส่ายหาเรื่อง
ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาท่าทางดูปกติ
เดินเข้ามาในบูธ เจรจากับพนักงานขาย 2-3 คำ
ภายใต้สีหน้าปกติ พี่ท่านตัดสินใจซื้อเตียงนั้นทันที
ทำเอาเรางงเป็นไก่ตาแตก
เพราะปกติแล้ว เท่าที่สังเกตดู
มีแต่คนอยากได้ แต่ไม่อยากซื้อกันทั้งนั้น
สาเหตุก็เพราะราคาที่ผิดปกติ
แล้วไอ้คนสอดรู้สอดเห็นผิดปกติอย่างเรา
ก็เดินเข้าไปสัมภาษณ์เขา
ทำไมถึงตัดสินใจซื้อเตียงราคาแพงกว่าปกติขนาดนี้
...เพราะใน 24 ช.ม.ที่เรามีอยู่ในแต่ละวัน 8 ช.ม.นั้น เราใช้ไปกับการนอน ก็เท่ากับว่า 1 ใน 3 ของชีวิตนั้น คือการนอนหลับพักผ่อน เตียงนอนที่มีคุณภาพก็ทำให้ชีวิตเรามีความสุขไป 1 ส่วน 3 แล้ว...
ก็น่าคิดอยู่...
แต่ก็คงต้องถอนหายใจ
ให้กับชีวิตปกติของตัวเอง
แล้วก็ของเพื่อนร่วมโลกอีกหลายชีวิต
ที่ไม่มีตังค์พอจะมาเติมเต็มในจุดนี้ได้
อย่าไปเรียกร้องมันเลย
อยากได้แปลว่า เรายังขาด
ไม่เรียกร้อง ไม่อยากได้
กระดานไม้ปกติธรรมดาก็เพียงพอแล้ว
นั่นสิแปลว่า เราไม่ได้ขาดอะไรไป
คนบางคน ตามปกติก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร
แต่พอได้สัมผัส ได้รับรู้
ความอยากได้อยากมีของคนอื่นๆ
ก็ให้รู้สึกว่า เราเองก็ขาดเหมือนกันนี่
ชีวิตปกติสุขก็กลับว่าทุกข์เป็นปกติเสียนี่
ทำชีวิตปกติของเราให้ไม่ขาดอะไร
ทำอย่างไรหนอ
ทำตัวเป็นเศรษฐีบ้านนอกดีไหม
เคยฟังมาว่า
คนบางคนใช้ชีวิตเป็นมนุษย์เงินเดือนตามปกติ
วันหนึ่งเกิดอยากเปลี่ยนแปลงความปกติของชีวิต
ลาออกเสียจากความปกตินั้น
เดินหนีเงินเดือนหลักหมื่น ไปซบกับรายได้หลักพัน
หันเหกลับบ้านนอกให้ใครเขาตราหน้า..ไอ้ผิดปกติ
หากใจกลับอิ่มมากกว่าปกติ
เงินเดือนต่ำ หากค่าครองชีพก็ต่ำตามไปด้วย
ไอ้ที่สูงขึ้นน่ะ สายธารความรักและน้ำใจต่างหาก
น้ำเงินไร้ความหมาย
แต่ก่อนแต่ไรมา ตามปกติแล้ว
คนนอกเมือง เขาไม่รู้สึกว่าเขาขาดอะไร
ชีวิตปกติของเขานั่นแหละ คือชีวิตที่ร่ำรวย
มีข้าว มีพืชผล มีน้ำ มีปลา มีปฏิสัมพันธ์ในชุมชน
มีมากเหลือใช้ก็แจกจ่าย ขายต่อ แลกเปลี่ยน
หากเดี๋ยวนี้ วัฒนธรรมเมืองรุกล้ำ
ปรับปรุง หากเปลี่ยนแปลง ท้ายที่สุดป้อแป้
ชีวิตที่เคยร่ำรวยก็รู้สึกว่าร่อแร่
ทิ้งชีวิตที่พอเพียงมาสู่เมือง..ตะเกียกตะกาย..
เพราะรู้สึกว่ามันมีอะไรที่ดีกว่า
แท้จริงแล้ว ตอนเริ่มต้น
พวกเขาถูกทำให้รู้สึกว่าเขาขาดแคลน
มากกว่าที่จะขาดแคลนจริงๆ
ตอนท้าย ความขาดแคลนจึงเข้ามาจนเป็นปกติ
ร่ายมาทั้งหมดนี้เกิดจาก
เตียงที่ราคาแพงผิดปกติ
กับเสื่อปูบนไม้ใต้มุ้งที่เป็นปกติ
วันที่: 9 พฤษภาคม 2548 เวลา:15:31:21 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [