ตื่นสายค่ะ...ไปถึงเลยเรียนไม่รู้เรื่อง
แล้วยังทะเลาะกับพ่ออีก
พรุ่งนี้ต้องเอาเด็กไปแสดงแล้ว
เพิ่งมายืนยันเอาต้นเดือนนี้ว่าตกลงต้องแสดงนะ
แล้วเงียบหายไปซะ 2 เดือน
ไอ้เราก็นึกว่ายกเลิกไปแล้ว
เร่งซ้อมกันมาตั้งแต่เปิดเทอม
โธ่...เด็ก 5 ขวบนะคะ...ซ้อมอยู่ 7 วันเนี่ย
แล้วเราก็ยังเรียนอยู่ โดดไม่ได้เต็มที่
ซ้อมได้นิดเดียว...ใครจะไปจำท่าได้
เด็กๆเค้ามองเราเป็นครูโหดโฉดดุไปแล้ว
เราก็ทำดีที่สุดแล้วแหละ...
ขอโทษนะจ๊ะเด็กๆ...ครูรักหนูนะลูก
ตอนบ่ายอาจารย์ไม่มาสอน
ก็เลยถือโอกาสไปหอกลาง..หาหนังสือ
ปรากฎว่าไม่ได้หยิบเอารายชื่อหนังสือไป
เลยไปเก้อเลย...ร้อนก็ร้อน ของก็เยอะ
แล้วก็ออกเดินทางไปโรบินสันอโศก
ซื้อถุงน่องสีชมพูให้เด็กๆใส่เต้นพรุ่งนี้
ปรากฎว่ามันหมดครับท่าน เซ็งเลย
ก็เลยไปดูที่เอ็มโพเรี่ยม...สีชมพูมีอยู่ 8 คู่
ฮ่วย!!! มีอีกซักคู่ไม่ได้เหรอ...เด็กมีอยู่ 9 คนเน่อ
ก็เลยต้องซื้อสีขาว...ไม่เป็นไร พอไหว
เดินขึ้นไปซื้อของสักหน่อย...
พรุ่งนี้หลังเด็กๆแสดงเสร็จ จะวิ่งไปไบเทคต่อ
เพื่อไป Congratulations!!! พี่คนหนึ่ง
คนที่ตอนเด็กๆเคยกินตับสด!!! ในร้านแคนตั้นสยาม
คิดมาหลายวันว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญดี
คิดออกแล้วก็เดินไปซื้อ...
ระหว่างทางที่เดินไปก็ตระหนักว่า
นี่เราไม่ได้ช็อปปิ้งมานานมากแล้วจริงๆ
เดินดูเสื้อผ้า...แบบที่เห็นเพื่อนๆใส่กันวันศุกร์ที่แล้ว
พลิกๆดู เห็นราคาแล้วใจหาย
อยากได้บ้าง แต่...เงินเดือนไม่พอนี่ ยังไม่อยากขอแม่
ถ้างานใหม่ที่ทำท่าว่าจะได้นี่ เกิดได้ขึ้นมาจริงๆ
ค่อยไปซื้อใหม่ก็แล้วกัน...ดูไปก็เกิดกิเลสเสียเปล่าๆ
ว่าแล้วก็เดินผ่านไป ยอมเป็นกะปิต่อไปอีกสักพัก
เลือกของให้พี่เขาเสร็จ...เราก็เดินดูอะไรๆของเราบ้าง
แล้วก็เลือกเอาสมุดบันทึกเล่มหนึ่งเป็นของกำนัลให้ตัวเอง
ด้วยความงกอย่างสัตย์จริงนะ
นอกจาก supermarket แล้ว
ก็แทบจะไม่ได้ซื้ออะไรที่เอ็มโพเรี่ยมเลย
ขนาดวันๆแขวนอยู่แถวๆนั้นซัก 70% ของชีวิตเห็นจะได้
วันนี้เป็นอะไรไม่รู้...
ซื้อสมุดไดอารี่สีชมพูให้ตัวเอง
ซื้อปากกา ซื้อหนังสือ "ปลาที่บินได้"
พยายามจะไปดูเสื้อผ้าอีกที แต่ก็ได้แค่ดู
window shopping เท่านั้น ซื้อไม่ลง
แล้วก็ขึ้นไป supermarket ซื้อสครับขัดผิวน้ำนมข้าว
กับเจลอาบน้ำดอกโมก...
ทำอะไรดีๆให้ตัวเองมั่งเนอะ
จริงๆตอนออกจากหอกลางก็แวะมาบุญครอง
ตั้งใจไปขึ้นรถไฟฟ้า แต่ดันได้เสื้อมา 2 ตัว
เพราะแค้นใจตัวเอง...ตั้งแต่วันที่งานแต่งงาน
ช็อปแหลกลาญ ด้วยความเครียดเรื่องพรุ่งนี้
โธ่...เด็กยังจำท่าไม่ได้เล้ยยยย...คุณครูเครียดครับผม
แต่คุณครูก็ทำอะไรไม่ได้ เลยไปฟิตเนสดีกว่า
หนังสือหนังหา รายงงรายงาน ขอผลัดไปพรุ่งนี้
อ่านตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่อง แง้ววววว!!!!
ชีวิตโอเคนะ...แต่เครียดนะ พรุ่งนี้น่ะ
เอาน่าๆๆๆ ทำดีที่สุดแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
เตรียมตวเป็นนางสาวไทยเหรอจ้ะ รักเด็กเนี่ย อิอิ
แต่ ก็ดี นะ
ทำตัวเองให้มีความสุข กับวันอันแสน วุ่นวาย ละกันนะ ครับ