ความย้อนแย้ง
ยิ่งในโลกเฟสบุ๊คสนุกมากเท่าไหร่
ไม่สิ .. ยิ่งดูสนุกมากเท่าไหร่
เรายิ่งเหนื่อย
เหนื่อยที่ทำให้มันดูสนุก
แล้วมันสนุกจริงๆ รึเปล่า
บางทีก็สนุก หลายทีก็ไม่สนุก
ที่โพสต์แต่ละทีก็สนุกจริงแหละ
แต่เอาเข้าจริงโดยรวมๆ แล้ว มันไม่สนุก
มันเหนื่อยและมันเบื่อๆ
การเห็นคนนู้นคนนั้นคนนี้ทำนู่นนั่นนี่ มันมาทำให้เราจิตตกเอง
ตั้งคำถามกับตัวเอง, นี่กูมีอะไรขายได้มั่งเนี่ย
เหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่จริง
มีแต่หน้ากากสนุกๆ ที่พยายามสร้างออกมา
"แกมันคิดมาก" เพื่อนๆ จะบอกเรางี้ตั้งแต่เด็กๆ
นั่นสิ ไม่รู้มาจากไหน
กรุ๊ปหาคู่นั่นตลก ความเป็นไปของมันน่ะตลก
พัฒนาการของมันก็ตลก อันนี้ขำจริง
แต่พอเข้าไปอยู่ในกรุ๊ป เข้าไปส่องจริงๆ แล้วเนี่ย
มันไม่สนุกเลย
มันเหนื่อย
การบ้านเยอะ
คิดก็เยอะ
งานก็น้อย
สุดท้ายไม่มีอะไรหรอก
คงเหงา
..
มันเป็นความรู้สึก inadequate สินะ
มันมาทำให้เราเห็นมันก่อนด้วยความรู้สึกคิดถึงเพื่อนที่สิงคโปร์
ความรู้สึกว่าเป็นที่ยอมรับ ความรู้สึกว่า เรามีสิทธิที่จะอยู่ตรงนั้น
อยู่กับเพื่อนได้ โดยไม่รู้สึกว่าต้องเกรงใจ ไม่รู้สึกว่าจะทำให้เขารำคาญเรา
นอกจากที่สิงคโปร์แล้ว เราก็ไม่รู้สึกว่าเรา have a rights to stay ที่ไหนเลย
เรารู้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่จัดการได้ และไม่ต้องไปสนด้วยว่ามันมาจากไหน
รู้ไปก็เท่าไหร่ เรารู้ว่าจัดการได้ แต่เราไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง
และมันก็ทำให้เรารู้สึกว่าเรา have no rights ไปซะทุกอย่าง
เราสอนเต้น สอนโยคะ เขามาเรียนกับเรา เขาจ่ายตังค์เรา เขาอุตส่าห์จ้างเรา
เราก็รู้สึกว่า เราเกรงใจเขาจัง เราไม่ own space ตรงนั้นเลย
เรามีหน้าอะไรไปเก็บตังค์เขา
เราอยู่กับเพื่อนสองคนเราก็ไม่อยาก เพราะเรากลัวเพื่อนรำคาญ กลัวเขาเสียเวลา
รู้สึกตัวเองเป็นคนน่าเบื่อ เขาคงเลือกอยู่กับคนอื่นแหละ แต่เผอิญมาเจอเรา
ถ้าอยู่สามคน เราก็ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ต้องกลัวใครรำคาญ
เวลารักใครเข้าสักคน เราก็กลัวเราจะไปรบกวนเวลาเขา
เวลาใครมาจีบ หรือมาเดท เรานี่เกรงใจจนข้างในตัวลีบ
แต่แกล้งทำเป็นวางเชิง จริงๆ แล้วรู้สึกว่าเรารบกวนเขาอยู่
เพราะคนอย่างเราเนี่ยนะ จะมีหน้าอะไรไปให้ใครเขารัก
ให้เขามาเสียเวลากับเรา
ทำไมมันบ้าอย่างนี้เนี่ย
เหนื่อยกับตัวเองมากๆ
..
เวลาใครพูดดีกับเรา
ทำให้เรามีความหวัง
เราไม่ใช่แค่รู้สึกดี แต่เรารู้สึกว่า
เขาอุตส่าห์ให้เราได้ขนาดนี้
ทั้งๆ ที่ เราจะไปมีหน้าอะไรมาให้เขารักได้
เพราะฉะนั้น
เราทำให้เขาผิดหวังเสียใจไม่ได้
สุดท้ายเลยมาผิดหวังเสียใจเอง
อืม ก็เหงาแหละ
ก็เศร้าแหละ
แต่ไม่ได้แกล้งสนุก
ก็สนุกจริงๆ
แต่ลึกๆ มันโคตร... ไม่รู้ดิ
ไม่รู้มันเรียกว่าอะไร
พอ.. ทำการบ้าน!
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [