โลกส่วนตัว
ในบางเวลาที่เราเหงา
เรามักจะทำอะไรกันหรือ
ทำอย่างไรให้ลืมความเหงา หรือว่า
ทำอย่างไรให้อยู่กับความเหงาได้
เหงาทั้งๆที่มีผู้คนมากมาย
ไม่ได้ทุกข์ไม่ได้ร้อน
ไม่ได้ทุรนทุราย ร้องไห้จะเป็นจะตาย
ก็แค่...เหงาๆ เท่านั้นเอง
"อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป
หัวใจก็เลยเหงาๆ"
พี่บอย ตรัย แต่งเอาไว้
โลกกว้างงั้นหรือ เราจึงเหงา
หรือจริงๆแล้ว
เราเหงาเพราะโลกมันแคบไปตะหาก
โลกแคบลงทุกวัน
เรา "เห็น" กันน้อยลงทุกวัน
บางครั้ง อยู่บ้านเดียวกันแท้
เรากลับไม่เคยมองกัน ไม่เคยฟังกัน
ต่างคนต่างมีโลกแคบๆส่วนตัว
โลกของใครโลกของมัน
แล้วต่างคนก็ต่างเหงาอยู่ในโลกของตัวเอง
เมื่อกี้ตอนหัวค่ำ
หนีออกจากบ้านไปเดินเล่น
ไปมองดูผู้คน ไปดูโลกส่วนตัวของพวกเขา
บางทีก็รู้สึกเหมือนกันว่า
การอยู่ท่ามกลาง "ความไร้รัก" ตลอดเวลา
บางที ก็ขอไปดูคนอื่นเขารักกันบ้าง ก๊ยังดี
โลกส่วนตัวของใครหลายๆคนบนท้องถนน
มีคนมากกว่าหนึ่งคนอยู่ในนั้น
พวกเขาแบ่งปันโลกของเขาซึ่งกันและกัน
โลกของเขาอาจมีกันอยู่ 2 คน
หรือ 3 คน หรือมากกว่านั้น ไม่รู้สิ แล้วแต่
แต่เขาคงไม่เหงาอยู่ในโลกของเขาคนเดียวแน่ๆ
บางทีอาจจะเป็นความผิดปกติของตัวเราเอง
ที่เราปิดโลกของเราเอาไว้ ไม่ให้ใครมายุ่ง
แต่ก็เพราะชีวิตสอนเรามาไม่ใช่หรือ
ว่าการแบ่งปันโลกให้ใครๆนั้น
มันมีแต่ความเจ็บปวดอย่างที่ได้เห็นอยู่ทุกวัน
คนที่อยู่ในโลกใบเดียวกัน
หากแยกโลกใบนั้นออกเป็นส่วนเสี้ยว
สร้างโลกเล็กๆของตัวเองขึ้นมาในโลกของพวกเขาอีก
พวกเขา...จะไปถึงไหนกันหนอ
โอ้..ชีวิตที่แสนดี
ในบางเวลาที่เราเหงา
เรามักจะทำอะไรกันหรือ
ทำอย่างไรให้ลืมความเหงา หรือว่า
ทำอย่างไรให้อยู่กับความเหงาได้
หรือว่าจริงๆแล้ว ความเหงาไม่มีอยู่จริง
สิ่งที่มีจริงนั้น ก็มีเพียงแค่ตัวเรา
กับความสัมพันธ์อันเย็นชารอบๆตัว
ก็เลยไม่ต้องทำอะไร
สานสัมพันธ์คงสานข้างเดียวไม่ได้
คงต้อง...ช่างมัน
คุยกับตัวเอง คุยกับตัวหนังสือต่อไป
โอ้...เพื่อนที่แสนดี
อยากจะขอเรียกฤดูกาลช่วงนี้ว่าเวลาแห่งความเหงาจังเลย มันเหมือนกับว่ามีโลกสองใบซ้อนกันอยู่ ใบแรกเป็นความสุข รอยยิ้มบนใบหน้าที่เราจะพบเห็นมากมายตามสองข้างทางเมื่อเราเดินผ่าน ถนนต่างประดับประดาสวยงาม ผู้คนมีความสุก ท่ามกลางเทศกาลแห่งการอวยพร และช่วงเวลาพักผ่อนสิ้นปี 
ในความวุ่นวาย...มีความเหงา
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
สวัสดีปีใหม่ฝรั่งค่ะ
มีความสุขมากๆนะค่ะ