เคยไหม
รอคอยอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่งดงาม
เคยไหม
ดื่มด่ำกับช่วงเวลาเหล่านั้น
ช่วงเวลาที่คิดฝันถึงมัน
เคยไหม
หยิบปฏิทินออกมาขีดทีละวัน
แล้วนั่งยิ้มกับวันเวลาที่ผ่านไป
เพราะมันหมายถึง
การใกล้เข้ามาทุกขณะ
เคยไหม
ตื่นเต้นดีใจ
ฝันหวาน
บรรยากาศช่างงดงาม
อากาศรอบข้างก็เป็นใจ
รอคอย รอด้วยหัวใจ

และแล้ว
ในที่สุด มันก็มาถึง
ความปีติเป็นเช่นนี้เอง
ความสุขมันรู้สึกเช่นนี้เอง
เอิบอิ่ม เอมอุ่น
ไล้ละมุนในสายลม
แทรกสุข พร่างพรม
เมื่อเชยชม ณ ยามนั้น
อ้อยอิ่งอยู่กับชั่วกาลนั้น
ดำดิ่งลึกลงไปใน "ที่ว่าง"
ระหว่างความฝันกับความจริง
อยากเพียงประทับไว้
ตราบนานเท่านาน

แต่แล้ว
ก็จบลง เป็นธรรมดา
การรอคอยที่ยาวนาน
จบสิ้นลงเหมือนไม่เคยมีอยู่
จะหาได้อีกไหม
ความสวยงามของการรอคอย
เมื่อมันมาถึง แล้วผ่านไป
ต่อไปจะรอคอยอะไร
ต่อไปนี้จะคาดหวังอะไร
พรุ่งนี้ก็คงเหมือนวันนี้
ไม่มีอะไรให้ค้นหา
วันๆผ่านไปไร้ความหมาย
เข็มนาฬิกาเหมือนหยุดนิ่ง
คล้ายยืนอยู่ ณ แกนกลาง
ของพายุหมุนแห่งกาลเวลา
มองกระแสแห่งคืนวันไหลผ่าน
หากไม่มีความหมายใดๆ

ป่านนี้เขาก็ยังคงอยู่ที่เดิม ที่เขาเคยอยู่
หรือไม่ก็ ... เขาก็คงอยู่ กับคนที่เขาศรัทธา... และก็รับรู้ว่าคนๆนั้นมีตัวตน
คนที่อยู่ ... ก็จะเก็บเกี่ยวเอาความทรงจำนั้นไว้
แล้วทุกอย่างจะไปบรรจบ กัน เมื่อทุกอย่าง เหมือนกัน นั่นคือ ความตาย มาพรากไป
ส่วนฉัน ยังจำนิ้วมือข้างนั้นได้ ...
ที่ชอบหาเรื่องยัดใส่กระเป๋ากางเกง