ชอบคิด ชอบเขียน ขี้เกียจพูด
คำนิยามที่ให้ตัวเองไว้ใน //www.thaipoem.com
ตั้งแต่ปีอะไรก็ไม่รู้ 2549 ล่ะมั้ง
จนวันนี้ อะไรๆก็ไม่เคยเปลี่ยน
บอกฉันหน่อยได้ไหม
นี่ฉันเป็นคนแปลกหรือเปล่า
อยากรู้ว่าคนอื่นเป็นอย่างไร
คือรู้สึกว่าตัวเองแปลก
ที่ไม่อยากพูดกับใครเรื่องงาน
และจะหงุดหงิดมากเวลาที่คนมาถาม
ว่าวันนี้ไปทำอะไรมามั่ง ที่ทำงานเขาให้ทำอะไร
ต้องไปสัมภาษณ์ใคร เพื่อนๆที่เจอเป็นอย่างไร
ใครเป็นหัวหน้างาน แล้วก็อีกสารพัด
ไม่รู้สิ ไม่อยากตอบน่ะ ไม่รู้ตอบแล้วจะได้อะไรขึ้นมา
ความรู้สึกที่ไม่ดี ความอ่อนแอที่ซ่อนไว้
ระบายเป็นตัวหนังสือในนี้ กับในสมุดไดอารี่ ก็พอแล้วมั้ง
พูดออกไปให้ใครฟังแล้ว จะมีประโยชน์อะไร
ฉันไม่ชอบพูด สำหรับฉัน การเขียน ง่ายกว่าการพูดเสมอ
และการเขียนก็ให้ประโยชน์มากกว่า
เพราะมันทำให้ฉันได้คุยกับตัวเอง
ใครเป็นเพื่อนฉัน ก็คงจะรู้ และยอมรับฉันได้บ้างแหละ
แต่กับคนที่ฉันอยู่กับเขามา 23 ปี
การถามคำตอบคำ มันกลายเป็นการชวนทะเลาะไปเสียทุกที
ยิ่งหลังๆจะทะเลาะกับคนที่บ้านทุกวัน
เพราะความไม่อยากพูด ไม่อยากเล่านี่แหละ
กลายเป็นเรื่องใหญ่โต ที่รุนแรงขึ้นทุกที
ก็คงจะเพราะเราเป็นคนแปลกๆจริงๆแหละ
บางทีมันก็แค่ไม่อยากจะพูด ไม่อยากจะเล่า
ไม่อยากแสดงความรู้สึก ไม่อยากให้ใครๆรู้ว่าเราคิดอะไร
ไม่ชอบให้ใครถามว่าเป็นยังไง รู้สึกดีขึ้นหรือยัง
ไม่ชอบ ไม่อยากเผชิญหน้ากับความอ่อนแอของตัวเอง
ความเงียบที่เป็นคำตอบของคนรอบๆตัวเรานั้น ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่พูดอะไรเสมอไป(จริงมะงิ)
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
ลองยิ้มให้กันบ้าง..พูดคุยกันบ้างในบางเรื่อง เราอาจเข้มแข็งมากขึ้น
...
...
อย่ากลัวว่าใครจะเห็นความอ่อนแอของเรา
เพราะไม่มีใครที่ไม่เคยอ่อนแอหรอกครับ
+++แวะผ่านมาเป็นกำลังใจให้ครับ