วันนี้จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับ...วันนี้...
วันนี้คือวันแรกของวันที่เหลือ อันนี้ฟังเขามา
แล้ววันนี้ก็คือวันสุดท้ายของชีวิตที่เราเคยรู้จักด้วย
อันนี้ คิดเอาเอง แต่ไม่รู้ว่ามีใครพูดมาแล้วหรือยัง
เพราะพรุ่งนี้ เราไม่รู้ว่า
เราจะเจออะไรที่เรายังไม่เคยเจอรึเปล่า
วันนี้....
วันจันทร์สุดท้ายของเดือนกุมภาพันธ์
สำคัญอย่างไรน่ะเหรอ
นั่นก็เพราะตามที่ตกลงกับพ่อไว้นั้น
วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่จะรับเงินค่าขนม
บอกพ่อไปเองว่าเดือนหน้าจะไม่รับค่าขนมแล้ว
หมดเวลาที่พ่อจะจ่ายเงินค่าจ้างให้เราไปเรียนแล้ว
จริงๆแล้ว ก็ควรจะเลิกรับไปตั้งนานแล้วแหละ
แต่ว่า ก็เพิ่งมาคิดได้ตอนนี้
เอาน่า ก็ดีกว่ายังไม่ได้เริ่มคิดอะไรเลย
พ่อพูดขำๆว่า มันไม่ใช่แค่เธอจะไม่รับนะ
แต่เธอจะต้องหาตังค์มาให้ป๊าใช้แล้วตังหาก
เฮ้อ...เถียงไม่ออก พ่อพูดก็ถูก
นึกถึงตอนที่พ่อกับแม่อายุเท่าเรา
ก็ทำงานส่งเงินให้อาม่าอากงแล้ว
ส่วนเรา ...สู้พ่อกับแม่ไม่ได้เลย
วันนี้...
บอกแม่ไปว่า ต่อไปนี้จะรดน้ำต้นไม้เอง
รู้สึกว่าอยากรับผิดชอบชีวิตอื่นๆ
นอกเหนือไปจากชีวิตตัวเอง
ต่อไปนี้ จะรดน้ำต้นไม้ทุกๆเช้า
วันนี้...
นั่งอ่านหนังสืออยู่บ้าน
วางแผนไว้ว่า จะฝึกสมาธิเสียหน่อย
ร้างลามานาน ตั้งแต่ขึ้นมาเรียนปี 4
เดี๋ยวนีรู้สึกสมาธิสั้น อ่านหนังสือไม่ค่อยรู้เรื่อง
ถ้าสังเกต ก็จะเห็นว่า group blog โยคะตายสนิท
นั่นแหละ คือตัวเองไม่ได้ฝึก ก็เลยไม่รู้จะเขียนอะไร
วันนี้หยิบวิชาอาสนะและปราณยามะมาปัดฝุ่น
ฝึกกะปะละบาติ และสังเกตลมหายใจตัวเอง
แค่ 20 นาทีเท่านั้นที่นั่งเงียบๆกับตัวเอง
ลืมตาขึ้นมาแล้ว เหมือนเกิดใหม่
สงบนิ่งในจิตใจ อย่างที่ไม่ได้เป็นมานานแล้ว
ขอบคุณครูฮิโรชิ ฮิเดโกะ ครูกวี ครูโต้ ครูจิ
ที่ได้มอบเครื่องมืออันแสนวิเศษนี้ให้
ก็หมดแล้วมั้ง ...วันนี้
บันทึกวันนี้จริงๆ อิอิอิ
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
แวะมาฟังเรื่องเกี่ยวกับ วันนี้
อ่านจบแล้ว ก็
...ในวันนี้
; p