อะไรบางอย่างปลุกความอยากเขียน blog ให้ลุกโชน
ทั้งๆ ที่อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ผ่านมาหลายปีแล้ว blog นี้ เห็นตัวเองโตใน blog นี้
เขียนไม่ออก..
แต่ก่อนเขียนไปได้ยังไง
คือเหมือนจะรู้ไงว่า ไม่มีใครอ่านหรอก
ถึงคนอ่านก็ไม่ใช่คนรู้จักมักคุ้นอะไร
ก็แค่รู้จักกันผ่านทางตัวหนังสือ
มันเลยเหมือนเป็นที่ที่พูดได้ทุกอย่างอย่างใจ
แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่ไง มันมีคนที่เรารู้จัก และเขารู้จักเรา
เรื่องบางเรื่องมันเลยไม่ควรพูด
แต่ก่อนเคยคิดว่า ถ้าเราแก้ผ้าในบ้านตัวเองไม่ได้
เราจะเรียกมันว่าบ้านได้ยังไง
เดี๋ยวนี้ก็ยังคิดอย่างนั้น
เลยหาบ้านอยู่ยากขึ้นทุกที
แทบจะไม่มีที่ไหนเลยที่แก้ผ้าได้
..อย่านึกภาพ
คิือไม่มีที่ไหนเลยที่พูดได้อย่างที่ใจพูด
ทุกอย่างคือ branding ทุกอย่างคือการสร้างภาพ
ไม่ใช่ในแง่ลบ แต่เพราะพอโตขึ้นมันมีธุรกิจเข้ามาเกี่ยวพัน
มันมีภาพลักษณ์ของการต้องเป็น "คนแบบใดแบบหนึ่ง"
มันมีความคาดหวังอยู่ เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือทางธุรกิจ
เราเลยต้องสร้างภาพให้มันเป็นไปตามที่คนอื่นอยากเห็น
เหมือนเล่นละครเหรอ ก็ไม่ แค่ต้อง perfect มากกว่าปกติหน่อย
อยู่กันเข้าไปได้ยังไง เราไม่เข้าใจ
ไม่เหนื่อยกันบ้างเหรอ
เฮ้อ..
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
เห็นจั่วหัว...เลยสนใจเข้ามาอ่านครับ 555 เข้าใจ
ตั้งหัวเรื่อง
ลองเขียน เพิ่มในบล๊อกอื่น ๆ ตอนอื่น อีกซิครับ