สวัสดีความเหงา
สวัสดีเรื่องราวๆต่างๆ
ที่ไม่ค่อยเป็นดังหวังเท่าไหร่
เหงา....เหงาจริงๆนะ
เหงา มากๆ
ฟังดูไร้สาระ รู้สึกเองด้วยว่าไร้สาระเหลือเกิน
แดดข้างนอกแสนร้อน น่าจะทำให้ตาสว่าง
แต่กลับทำให้แสบตา เปิดตาไม่ขึ้นต่างหาก
อาจจะเกี่ยวกับการนั่งทำงานโต้รุ่งเมื่อคืน
เลยง่วงเหงาหาวนอน แล้วก็ปวดหัวตึ้บๆ
แต่จริงๆน่ะ...
รู้ดีว่าเรารู้สึกแย่กว่านั้นเยอะเลย
เพราะรู้ว่าวันนี้เขาจะไม่มาทำงาน
ทุกทีเราจะไปที่นั่นในตอนดึกๆ
ชีวิตที่เร่งรีบ จนเหน็ดเหนื่อย
ได้จบแต่ละวัน ณ สถานที่แห่งนี้
ตรงหน้าเขา คนที่เราอยากอยู่ด้วย
อะไรมันจะดีไปกว่านี้ล่ะ
แต่ว่าวันนี้ เหนื่อยแสนเหนื่อย
ทั้งเพลีย ทั้งง่วง
อีกทั้งยังจะไม่ได้พบคนคนนั้นอีก
มันเป็นวันที่ทรมานดีจริงๆ
เมื่อคืน....
ก็ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ถามไถ่ทั้งที่อยากถามแทบตาย
เป็นอะไรเหรอ เครียดเรื่องอะไร บอกได้ไหม
แต่มันไม่กล้าถาม ไม่กล้าเลยจริงๆ
มีคนอื่นอยู่ด้วยมากมาย
เราไม่อยากให้ ผู้ ห ญิ ง ค น นั้ น เห็น
ทำได้แค่ห่วงใย ผ่านน้ำมะเขือเทศกระป๋องหนึ่งเท่านั้น
ได้แต่คาดหวังว่าเขาจะโทร.มา
แล้วมันก็วนเวียนกลับมาที่เก่า
คาดหวัง....ผิดหวัง....หวังอีก....ผิดหวังอีก....ไม่จบสิ้น
บางทีปัญหานี้ เขาคงไม่ต้องการเรา