เข้าค่ำแล้ว...(จะเช้าแล้วต่างหาก)

เข้าค่ำแล้วตะวันจ้าถึงคราหลับ
ฟ้าระยับประดับด้วยแสงสวยใส
วะวิบวาวดาวสว่างกลางฟ้าไกล
ระเรียงไว้คล้ายคว้าได้มานั่น
ปล่อยใจเที่ยวสู่เวิ้งฟ้าเมื่อคราหมอง
ตามครรลองครองใจยามไหวหวั่น
มองดาวน้อยถักร้อยเรียงนับพัน
เจ้าดาวนั้นเหงาบ้างไหมใครรู้บ้าง
ลมบางเบาหากหนาวเหน็บจนเจ็บลึก
ยิ่งยามนึกถึงเวหาเวิ้งว้างว่าง
มองดวงดาวเหมือนจะคว้าหากเลือนลาง
ที่แท้ดาวอยู่ห่างกลางฟ้าไกล
เข้าค่ำแล้วแปลกนักไม่พักผ่อน
เหตุอันใดไหวอ่อนเป็นไฉน
วอนหมู่หนาวตระโบมปลอบให้อุ่นใจ
เป็นเพื่อนยามท่องไปในนิทรา