...ปัญหา มีไว้แก้... ก็แก้เสียทีสิ
ปัญหามีไว้แก้
แก้ไปแก้มา มันเหนื่อย...
เหนื่อยก็พัก พักเสร็จก็ลุกขึ้นมาแก้ต่อสิ
กลัวอะไรเล่า...
ไปๆๆๆ รีบไปพัก หายเหนื่อยแล้ว
จะได้แก้ต่อให้มันเสร็จๆ ไป
แต่ทุกครั้งที่มีปัญหา เป็นไหม พักไม่ค่อยได้
เหมือนทำงานไม่เสร็จ กังวล จะนอนก็นอนไม่หลับ
แต่จะทำต่อก็ไม่รู้เรื่องเพราะมันง่วงแสนง่วง
พอเจอภาวะอย่างนั้นก็ทนไว้ก่อน (ไม่มีใครสอน กูบอกเอง)
เหมือนกับตอนปีสามปีสี่ที่ต้องทำรายงานก็ไปชงกาแฟมากิน
อาจจะไม่ปิ๊งปั๊งเท่าไหร่ แต่งานก็เสร็จได้
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่รายงานที่ต้องถ่างตาทำแล้วสิ
กาแฟไม่ใช่สิ่งที่ช่วยแก้ปัญหาให้ได้เหมือนคราวนั้น
มันล้า และท้อ จนอยากจะวางมือ อยากจะถอยไปให้ไกล
มีคนถามหลายคนว่าเป็นยังไงบ้าง ...ขี้เกียจตอบ
...ยิ้ม... ก็ดีน่ะ ก็ไม่รู้จะตอบอะไรจริงๆ
ปัญหามีไว้แก้ เพราะถ้าแก้ อย่างไรมันก็ต้องแก้ได้
อยู่ที่จะอดทนต่อความเหนื่อยล้าได้เท่าไหร่
และยังพอมีแรงจะแก้ได้รึเปล่าเท่านั้น
ได้สิ ... ต้องได้
เพราะปัญหามีไว้แก้
จริงไหม
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
เพียงแต่บางครั้ง... ต้องรอเวลา
ให้ใจนิ่งสงบ... แล้วปัญหาจะแก้ได้ง่ายขึ้น