|
เพ้อ.... คืนลอยกระทง ประมาณ 1 ปีที่แล้ว กลางคืนก็อากาศเย็นๆ อย่างนี้แหละ เดินกลับบ้านในเวลาประมาณเดิม บนเส้นทางเดิม
รู้ว่าคืนนี้พระจันทร์เต็มดวง เลยเงยหน้ามองพระจันทร์ ปีที่แล้วมองพระจันทร์ยังชัดแจ๋ว ปีนี้ต้องใส่แว่นก่อนแล้วค่อยมอง สายตาคนเปลี่ยนไป แต่พระจันทร์ยังเหมือนเดิม
เหมือนยังไงน่ะเหรอ พระจันทร์เหงาเหมือนเดิมเลย ทั้งๆ ที่คืนนี้ พระจันทร์เป็นพระเอกแท้ๆ บรรยากาศมันเหงาๆ ตั้งแต่ตอนเย็นๆ แล้ว แปลกดีนะ
เพื่อนที่ออฟฟิศบอกว่าไม่อยากกลับบ้าน ทั้งๆ ที่ก็ไม่อยากจะลอยกระทง แต่รู้สึกว่าคืนนี้อยู่บ้านไม่ได้ มันหดหู่ ถ้าต้องอยู่บ้านในขณะที่คนอื่นเขาสนุกกัน
กี่ปีมาแล้วหนอที่ไม่ได้ลอยกระทง จำไม่ได้ด้วยว่าตัวเองเคยไปลอยมาเมื่อไหร่ เห็นแต่รูปเก่าๆ ตอนเป็นเด็กตัวกะเปี๊ยก ข้างหลังมืดสนิท เลยมองไม่เห็นว่าไปลอยที่ไหนมา จำอะไรไม่ได้เลย
คืนนี้ไม่ได้อยากลอยกระทง แต่ว่ามันรู้สึกคล้ายๆ เพื่อนที่ออฟฟิศคนนั้น
มันดีนะที่อากาศดี แต่อากาศอย่างนี้ พาความเหงามากับมันเสมอ เหมือนมันมีความเศร้าแทรกอยู่ ในทุกอณูของความสวยงาม สวย แต่ไม่สดชื่น ทั้งข้างนอก ข้างในเลย
คงไม่ใช่เพราะเศร้าหรอก แต่น่าจะเพราะสงสารพระจันทร์มากกว่า พระจันทร์คงเหงามาก เพราะแม้แต่เมฆ ก็ยังไม่ลอยมาทักเลย
ป.ล. วันนี้แต่งตัวเป็นหญิงไทยยุคเก่า เสื้อลูกไม้ กางเกงผ้าสีเข้ม รองเท้าส้นแบน แต่ไม่รู้จะแต่งให้ 'ใคร' ดูเหมือนกัน ก็ทั้งออฟฟิศมีกันอยู่แค่ 4 คน
ช่วย 'เห็น' ฉันหน่อยก็แล้วกันนะ
|
Gluhp.BlogGang.com
gluhp
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [ ?]
|
|