ป่วยจัง
เมื่อคำวิงวอนล้นปรี่
ฉันก็แค่จะต้องบอกตัวเองว่า
หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้เลย
หยุดนิสัยเสียๆของเธอเสียแต่เดี๋ยวนี้
รู้จักอยู่ในความพอดี
แล้วเป็นมนุษย์ปกติธรรมดาเสียบ้าง
รู้แล้วล่ะว่ามันเหนื่อยมากตอนนี้
แต่อย่าวิงวอน อย่าร้องขอ
กายอ่อนแอได้ แต่ใจห้ามอ่อนแอ
มันเป็นแค่ทางผ่านที่บังเอิญมาเจอกันเท่านั้นจริงๆ
รู้ว่าตอนนี้ปวดหัวและอยากหาคนอยู่เป็นเพื่อน
ก็ที่นี่ไง ตรงนี้ไง เข้ามาคุยกับตัวเองสิ
ทุกๆคนต่างมีงาน ทุกๆคนต่างเติบโต
มีแต่เธอเนี่ยแหละที่ไม่ยอมโต
ยังเรียกร้องต้องการอะไรไม่หยุด
หยุดความคิดนั้นเสียเดี๋ยวนี้เลย
บก.ป๊อปบอกว่าอีกไม่นานก็จบ
มันคือฟ้าหลังฝน แล้วเราก็ต้องสู้มันไปให้ได้
แหม ป๊อปคับ มันไม่เลวร้ายถึงขนาดนั้นหรอก
การต่อสู้กับ ' คำวิงวอน' นี่ต่างหากที่ยากยิ่งกว่ายาก
ปวดหัว เป็นไข้ เมื่อยไปทั้งตัวและอยากมีคนกอด
แต่คงจะบอกว่าอยากจะมี 'ใครสักคน' ก็คงจะไม่ได้
ก็คงจะต้องเป็น 'ใครสักคน' ที่ใช่น่ะ
ป่วยจังวันนี้ หัวหนักจนอยากหาไม้ค้ำหัว
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลของ 'คำวิงวอน' นั่นได้เลย
จงประณามตนเองเสีย
ว่าอ่อนแอเหลือเกิน
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
ถ้าขาหายเเล้ว ไปเดินเล่นกันมั้ย
เดินเล่นเเบบชิวๆ ไม่ต้องคิดอะไร ปล่อยให้ทุกอย่างล่องลอย
ไม่ต้องนานก็ได้ เเค่เสี้ยวเดียวก็ยังดี
น่าจะสนุกดีนะ :>