บันทึกนึกตอนนี้
blog ร้าง แต่ชีวิตไม่ร้างเหมือน blog
ในทางกลับกัน ชีวิตเคลื่อนเร็วมากตลอดเวลาที่ blog เงียบหายไป
เพราะเรื่องเกิดขึ้นเยอะมากจนบันทึกไม่ทัน
หลายเรื่องเกิดขึ้น หลายเรื่องจบลง
มองกลับไป ฝันไปรึเปล่าวะ
กลับไปอ่านบันทึกเก่าๆ นี่ตัวเรารึนั่น
ดูชีวิตวันนี้ ขำๆ ชอบกล โตๆ ไม่สิ แก่ๆ กันแล้ว
เข้าสู่วัยที่เพื่อนส่งข้อความมาบอกว่ากำลังไปคลอดลูก (รุ่นน้องคนนึงโพสต์ไว้)
เป็นวัยที่เพื่อนๆ แชร์รูปลูกคนที่หนึ่งคนที่สองคนที่สาม
ชีวิตเร็วชะมัดเลย
ไปยุโรปปีก่อนเขียนบล็อกไม่จบ ไปอินเดียปีนี้ เลยไม่เขียนมันซะเลย
แล้วก็กลับมาสิงคโปร์อีกแล้ว เดินทางออกนอกประเทศ แผล็บเดียวเข้าสู่ปีที่สาม
ประสบการณ์ถาโถมเข้าใส่ ถามก่อนมั้ยว่ารับทันรึเปล่า
สุข แล้วก็ทุกข์ แล้วก็สุข แล้วก็ทุกข์ เห็นชีวิตชัดขึ้นกว่าเดิม
หัดทำกับข้าว ซักผ้า ถูบ้าน ด้วยตัวเองทุกๆ อย่าง ทุกๆ อย่างจริงๆ
จ่ายตังค์ค่าโทรศัพท์ จ่ายภาษี บลาๆๆ เพิ่งจะเป็นผู้ใหญ่ก็เมื่อยี่สิบปลายๆ
ช้าไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่มีโอกาสเอาเสียเลย
ผ่านเหตุการณ์ทำลายความรู้สึกมาจนหัวใจแทบสลาย
อกหัก และหักอกเขา จนรู้ว่า สุดท้ายแล้วความเศร้าไม่มีอยู่จริง
มันจะผ่านไป มันจะผ่านไป ทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างแหละ
แข็งแรงพอมั้ยที่จะรับมือกับมัน แข็งแรงสิ
ไม่รู้ว่าจะอยู่ที่สิงคโปร์นี้อีกนานเท่าไหร่
รักที่เกิดที่นี่มันต้องจบลง รู้อยู่แล้วตั้งแต่เริ่ม แต่ก็ปล่อยให้มันเกิด
อยากรู้เพียงอย่างเดียว .. อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เรามาเจอกัน
จะได้ทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด เพื่อให้เมื่อวันที่ต้องจากกัน เราจะได้ไม่ต้องเสียดาย
วันที่: 12 สิงหาคม 2557 เวลา:6:10:27 น.
แวะมาทักทายจ้าาา 
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [