nice...like impressionist loey...:-P

  

อารมณ์ศิลปินจริงๆ เพื่อนเรา

วาดแล้ว ระบายแล้วก็นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ !!!!

  

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันน่ะค่ะ กลอนเพราะดีค่ะ

  

ตกลงมันเป็นรูปอะไรกันนี่เอาน่า ความคิดความฝันมันก็โลดแล่นอยู่ในโลกใบเล็กๆที่เรียกว่าจินตนาการนั่นแหละ มันจะสวยงาม ยุ่ง รกรุงรัง หรือ จะเป็นยังไง สุดท้ายก็ยังเป็นโลกใบน้อยของเราเน้อ,อิอิ

  

อยากจะวาด อะำไร วาดไปเถิด
ภาพก่อเกิด กล่อมเกลาใจ คลายเศร้าหมอง
แต้มสีสัน เติมความหมาย ตามใจปอง
ด้วยมือสอง คู่น้อยๆ ค่อยๆทา
ชีวิตที่ ดูเวิ้งว้าง ว่างเปล่านี้
อาจบางที เป็นกระดาษ เป็นผืนผ้า
ไว้้แต่งแต้ม เติมสีสัน ผันเวลา
ให้ชีวา ใสสด หมดจดพลัน

: )


ปล. ผมชอบกลอนปี 2544 มากที่สุด

นึกสงสัยว่า เด็กที่มองโลกอย่างสดใสคนนั้น หลบไปอยู่ไหนเสียแล้ว

ถ้าเธอบังเอิญผ่านมาแถวนี้ ผมอยากบอกเธอว่า
กลับมาเถิด
โลกใบนี้อาจจะไม่ได้สดสวยเท่าที่เธอเคยคิด เคยฝัน
แต่มันก็ยังมี 'มุม' ที่งดงามและสดใสอยู่เสมอ
และ 'มุม' เหล่านี้จะยิ่งเพิ่มขึ้น
หากเธอยังยืนหยัด ระบายสีสันอันสดใสให้โลกใบนี้ต่อไป

  

ยอมรับไม่รู้จักคำว่า "เวิ่นเว้อ" เลยต้องลองเสิร์ชดูกันเลยทีเดียวเชียว

-ผมว่ามีคนวาดรูปเป็นหลายคนอยากกลับไปวาดรูปไม่เป็น

  

ขอให้เป็นรูปที่เราชอบ เรารู้สึก
และเราวาด

พี่ก๋าว่ามันสวยทุกรูป

สวยในใจเรา
สวยในความรู้สึกของเรา


.....................

เหมือนพี่ก๋าชอบเพลงบรรเลง
เพราะมันเปิดช่องให้จินตนาการของเรา
ได้ทำงาน

มีความสุขมากๆนะครับครูเสี้ยว