วันที่โชคดี...ได้เล่นซ่อนหากับพระอาทิตย์
ถึงจะชอบ แต่ก็นานมากทีเดียวที่ไม่ได้ตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้น
เพราะจะเอาแค่เข้านอนให้ได้ก่อนไก่ขันก็ยังยาก
แต่เมื่อวานนี้มีงานตั้งแต่เช้า เลยทำให้ต้องลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสี่
จัดของ เตรียมตัวเสร็จตอนหกโมง รถไฟฟ้าเปิดพอดี
ดีไปอย่างที่เป็นวันเสาร์ ถนนหนทางดูไม่วุ่นวายมากนัก
อากาศไม่ค่อยร้อน เพราะยังไม่ใช่เวลาที่แสงแดดจะออกโรงเต็มพิกัด
เป็นครั้งแรกที่เสียงจากโฆษณาบนรถไฟฟ้าทะลุทะลวงเข้ามาไม่สำเร็จ
เพราะความรู้สึกทั้งมวลมัวไปจับจ้องอยู่ที่พระอาทิตย์สีทองนุ่มๆ
ที่เหมือนกำลังเล่นซ่อนหาอยู่กับสายตาคู่นี้
บ้างก็โผล่มาให้เห็นจะๆ แต่เดี๋ยวเดียวก็หลบแวบไปอยู่หลังตึก
เล่นเอาเถิดเจ้าล่อกับพระอาทิตย์อยู่พักใหญ่
จนกระทั่งเส้นรถไฟฟ้าเปลี่ยนมุม และพระอาทิตย์สีสวยลับสายตาไป
ก็เพียงแค่นี้แหละ มันช่วยเติมเต็มชีวิตได้อย่างประหลาด
แม้ว่าทั้งวันจะเหนื่อยแสนเหนื่อย วุ่นวายแสนวุ่นวาย
แต่นึกภาพเมื่อตอนเริ่มต้นวันทีไร ก็พบว่าหัวใจสงบลงได้เมื่อนั้น
ขอบคุณที่กรุงเทพฯยังไม่ใช่ฮ่องกง
ที่ไม่เหลือช่องว่างระหว่างช่วงตึกให้พอมองเห็นท้องฟ้าได้เลย
ขอบคุณงานนี้ที่ทำให้ต้องออกจากบ้านแต่เช้า
และได้พบกับช่วงเวลาที่พอจะละสายตาจากความวุ่นวายได้
เพราะหลายต่อหลายครั้งที่สีสันรอบๆตัว
มันดึงเราออกจากสิ่งที่เราโหยหาอย่างแท้จริงอยู่เสมอ
พระอาทิตย์ดวงที่เล่นซ่อนหา คงจะมีสีส้มทองด้วยนะคะ