++++++ไม่ได้อัพมานาน วันนี้อยากจะอัพ++++++
วันนี้วันเสาร์แล้วล่ะ
รายงานส่งวันพุธ ยังไม่เสร็จเลย
มันยุ่งๆๆๆ จริงๆ นะ ตอนนี้
ทั้งงาน ทั้งเรียน จะอะไรกันนักหนา
ถ้าไม่ต้องมานั่งเรียนก็ดีหรอก
นั่งเขียนรายงานยิกๆๆๆ ทั้งวันน่ะ
เซ็งๆเลยหยิบ impromtu#7 ของ Shubert มานั่งเล่น
แล้วก็ต่อด้วย Partita I ของ Bach
เอาความสามารถมาปัดฝุ่นซะมั่ง
อุตส่าห์เรียนเปียโนมาแทบเป็นแทบตาย
คิดๆแล้วก็เสียดาย แสนเสียดาย
โอกาสมีมากมาย แต่เราไม่ได้ไขว่คว้ามันเอง
คิดถึงตอนที่ได้ทุนเรียนเปียโนอยู่ที่โรงเรียนมีฟ้า
คิดถึงตอนที่ audition ไปเรียน musical theatre ที่ London ได้
คิดถึงตอนพี่สุรักษ์ สุขเสวี บอกให้ส่ง demo เพลงไปให้
เราดันไม่เอาซะอย่าง เสียดายมากๆ เสียดายจริงๆ
นี่ล่ะมั้ง ที่เค้าพูดว่า เป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
จับจด ไม่เอาจริงซะอย่าง ทั้งๆที่โอกาสผ่านมาตั้งหลายครั้ง
ตอนนี้ก็เรียนมันเข้าไปสิ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศน่ะ
ไม่ใช่ไม่ชอบ เพราะถ้าไม่ชอบก็คงไม่เลือก
เพียงแต่ว่า...มันเสียดายสิ่งที่เราเดินผ่านมันมา
เพียงแค่อยากจะย้อนกลับไปหยิบมัน แค่นั้นเอง
ไม่ได้ท้อ แค่เซ็งๆ น่ะ อาจจะเป็นเพราะป่วยด้วย
ไม่ได้เป็นไข้มานานมากแล้ว เป็นทีเลยเอาซะหนัก
ไม่ชอบเลย ยิ่งงานเยอะๆแบบนี้ด้วย
จิตใจเลยฝ่อๆ ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ เฮ้อ....
ไม่น่ามาป่วยเอาตอนนี้เลย
ตอนนี้ไม่มีใครให้อ้อนซะด้วยสิ
เจ้าของ blog ข้างๆที่เคยเข้าไปฟังเพลงก็ดันไม่อยู่
เฮ้อ...ชีวิต
เซ็งรายงานจัดๆแล้ว
โอกาสบางครั้งมันก็มาเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง
และบางครั้งก็อยู่ที่เราจะคว้ามันไว้หรือเท่านั้นเอง
เคยได้ยินผู้ใหญ่พูดให้ฟังว่า
พอแก่ตัวไป คนเราไม่ค่อยเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้วหรอก
แต่จะเสียใจมากกว่ากับสิ่งที่ไม่ได้ทำ