เวลาที่เลวร้าย หลบโลกไปซุกตัวที่ TK Park
คืนหนึ่งในห้องที่เงียบๆมืดๆ
เพลงหนึ่งเพลงลอยแว่วเข้ามาในความคิด
แล้วก็ได้ถามตัวเอง
ถามว่าเป็นอะไรหนอเรา
คำบางคำตอกย้ำตัวเองเสมอ
แต่สุดท้ายก็เพียงแค่คำพูดคำหนึ่ง
ที่ไม่เคยเข้าไปถึงจิตใจ
จะอีกกี่ครั้งกี่หน
เมื่อไหร่หนอจะพอ
ในบางช่วงเวลา
เหมือนปัญหามันถาโถมเข้ามาพร้อมๆกัน
มีเรื่องบังเอิญเช่นนั้นจริงๆเหรอ
หรือว่าจริงๆแล้ว
ปัญหามีอยู่รอบตัวเสมอ
อยู่ที่ว่าหัวใจเรามีภูมิคุ้มกันแค่ไหนต่างหาก
ยามที่หัวใจอ่อนแอ
ปัญหาที่ซุ่มอยู่รอบตัวก็โผล่พ้นกำบัง
แล้วก็ดาหน้าประดังเข้าใส่
ไม่ยั้ง ไม่ปรานี ไม่ให้หลบหลีกใดๆได้เลย
ยามที่ใจเหนื่อยล้า
ล้าจนไม่มีแรงจะบอกเล่าอะไรให้ใครฟัง
การเงียบๆไว้ มันเหนื่อยน้อยกว่า
น้อยกว่าที่จะต้องมาพยายาม
หาคำอธิบายเพื่อให้คนอื่นเข้าใจเรา
ทางแก้ไขยังหาไม่พบ
ทางออกจากวังวนปัญหาทั้งหมดนี้
ยังมองไม่เห็น
สิ่งต่างๆที่ได้เรียนได้รู้มา
ไม่เห็นช่วยอะไรได้เลย
วันนี้หลับไปบนโซฟาใน TK Park
ที่นั่นสุขสงบ ที่นั่นมีมิตรภาพ และมีความรัก
มีหนังสือ มีดนตรี และมีกาแฟ
เป็นที่ที่ทุกคนต่างมีโลกส่วนตัวใบเดียวกัน
ฉันหลับไปที่นั่น บนโซฟาตัวโปรด
พิงหมอนสีแดง
ห่มผ้าสีม่วงผืนเก่า
หนังสือพาดคาอยู่บนอก
ชั่วครู่ แล้วก็ตื่นขึ้น
แล้วอ่านหนังสือต่อไป
ฉันรัก TK Park
โลกนี้มีแต่ของปลอม
ทุกคนทำสิ่งที่มันเป็นของปลอม
อะไรคือสิ่งที่จริง
ดูในห้างสรรพสินค้าสิ
ดูบนท้องถนนสิ
ดูในมหาวิทยาลัยสิ
จะวิ่งวนวุ่นวายไปถึงไหน
สุดท้ายก็ไขว่คว้าได้แค่เพียงของปลอมเท่านั้น
แสงไฟแห่งเทศกาลสาดแสงสดใส
ทำไมใครๆถึงมีความสุขนะ
)
บางครั้งพื้นที่มุมเล็กๆก็ทำให้เรามีความสุขได้เสมอ 
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
แวะมา Happy New Year 2008 ล่วงหน้าครับ
พร้อมกับเก็บภาพสวยๆ จากทริปน้ำหนาว ภูกระดึงมาฝากด้วยครับผม
สามารถคลิกที่ภาพเพื่อเข้า Blog มิสเตอร์ฮองได้ครับ