it's nice to get some fresh/cold air when you feel tired. at least, i feel better after i've done that..

  

โหย........ เพลงน่าขนลุกมากๆเลย เพราะดีนะ

รูปตรงกล่องคอมเม้นท์เยี่ยมยอดจริงๆ

ยังไงก็มองฟ้าแล้วพักผ่อนเน้อ

  

ดาวพันดวง

หลับไปแล้วตื่นนึง

มาดูบอล

ไม่รุ้จะมีอีกกี่พันดวงจาการโดนน็อก

  

แล้วเที่ยวเล่นในฝันเสียให้พอ

เพื่อเก็บความสุขมาก่อกำแพงหนาๆ

เผื่อไว้ตอนเช้า ตื่นมาในเรื่องจริงอีกครา

เจ้ากำแพงที่ว่า จะกันท่าความทุกข์เอาไว้
************************

ชอบประโยคนี้จัง

  

หลับฝันเห็นตะวัน ณ ปลายฟ้า
หากลืมตาต้องฟันผ่าพายุฝน
เมฆหมอกควันมาบดบังทุกข์อกตรม
ใจขื่นขมต้องพะวงกับความจริง

แต่เรื่องจริงความเป็นจริงเราต้องสู้
กายยังอยู่พิงกำแพงแห่งความฝัน
ล้ามากแล้วก็หลบใจในเงาจันทร์
รออุ่นไอจากตะวันพลันตื่นเอย...

ปล. ขอเป็นกำลังใจให้นะในวันที่เหนื่อยล้า...

  

เหนื่อยนักพักก่อนค่อยจรจาก
เวลายังเหลือมากพอให้ฝัน
โลกสับสนวุ่นวายก็ช่างมัน
ถึงพรุ่งนี้ดวงตะวันก็ดวงเดิม.


ยินดีที่รู้จัก..
แอบตามมาทักทายครับผม..

  

สวัสดีครับครูเสี้ยว


เมื่อคืนก่อน
เดินเอาขยะไปทิ้งที่หน้าห้อง
พระจันทร์หาย
แต่ได้ดาวสวยใสมาแทน


บางทีฟ้าก็ไม่ได้มืดนะครับ
ฟ้าแดง...เหมือนฝนจะตก

แต่ฝนไม่ตก
และดาวก็ส่องสว่างตามปกติ

  

สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านblogได้พักนึงแล้ว
รู้สึกชอบ blog นี้มากเลยค่ะ
ขอบคุณ สำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ

  

อ่านแล้วนึกถึงเพลง โลกแห่งความฝัน ของ ใหม่ เจริญปุระ
โลกแห่งความจริง มีไว้ให้เราเรียนรู้
โลกแห่งความฝัน มีไว้ให้เราได้พัก
แล้วจะมีซักวันไหม ที่สองโลกจะมาบรรจบกัน
ให้เราได้เรียน และได้พัก ไปพร้อมๆกัน

  

แอบแวะมาชมครับ

  

แปลกไหมที่เรารู้สึกเหนื่อย ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เหนื่อยแบบไม่มีสาเหตุ

แต่แล้วเราก็พยายามจะตั้งคำถามถามตัวเองทุกครั้งว่าเรากำลังทำอะไรให้ตัวเองเหนื่อยอยู่

ไม่มีคำตอบใดๆ ออกมาจากโลกใบเงียบเหงาใบนี้

ทุกอย่างก็เงียบลง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และโลกใบๆกลมใบนี้ก็พยายามบอกให้เรารู้ว่า โลกคงทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าการวิ่งรอบตัวเรา โดยไม่มีวันเหนื่อยและหยุดพักแม้แต่นาทีเดียว

กับการวิ่ง หรือ การออกกำลังทำอะไรสักอย่างนั้น ย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา แต่มันคงไม่เหนื่อยมากเท่าไหร่ หากใจเรานั้น ยังคงรู้ว่าเราวิ่งเพื่อตามหาอะไร
หากแต่สิ่งที่น่ากลัว คือ การวิ่งโดยไม่มีจุดหมาย หรือถึงรู้ว่ามีจุดหมาย แต่ใจก็รู้ว่าไม่มีวันจะไปถึง

ความฝันและความจริงจึงเป็นเพียงเส้นบางๆ ที่ขนานไปเรื่อยๆ และไม่มีทางมาบรรจบกัน
ยิ่งไปกว่านั้น มันทำให้เรารู้ว่า การวิ่งโดยไรจุดหมายนั้น น่าเหนื่อยเหลือเกิน

หากเราสามารถอยู่ในฝันได้นานๆ มันคงจะเป็นเรื่องที่ดี หากแต่ในความเป็นจริงนั้น....เราไม่มีสิทธิ์มากพอ

“อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป เพราะว่าความจริง ไม่มีทางใด ทำให้เราได้รักกัน ....... ทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นี้ ทำได้เพียงแค่ฝัน ต้องหลอกตัวเอง ฝันไปวันวัน (ฝันไป) ไม่มีทางที่ฝันมันจะเป็นจริง”

ปล.ฟังเพลงนี้ทีไร ร้องไห้ทุกทีเลย
ปล. ชอบกลอนบทสุดท้ายมากเลยค่ะ คุณเสี้ยวแต่งเองเหรอค่ะ (เก่งจัง) ขอแอบจำไปใช้นะค่ะ

วันนี้ยิ้มรึยังค่ะ
มีความสุขทุกวันนะค่ะ
อากาศ

  

เสี้ยวก็คงพูดอะไรไม่ได้มากไปกว่า...สู้ๆแล้วกัน

เหนื่อยนักก็พักนอน (ถ้ามีเวลาให้นอนนะคะ) ^^"

สิ่งที่คุณรู้สึก เสี้ยวก็รู้สึกเหมือนกัน

สักวันคงหาเจอละมั้ง

  

พระจันทร์ 'เสี้ยว' ไม่ใช่แค่เศษซากที่เหลืออยู่ของพระจันทร์เต็มดวง
แต่เป็นแค่ส่วนเสี้ยวของพระจันทร์ ที่ใครต่อใครมองเห็น


มีแค่ไม่กี่คืน ที่เราจะได้เห็นพระจันทร์ 'เต็มดวง'
ส่วนมากเราจะ 'เห็น' มันแหว่งเว้า ขาดวิ่น ไม่สมบูรณ์
และในบางคืนเราก็มองไม่เห็นมัน

แต่พระจันทร์ ก็ยังคงเป็นดาวดวงเดิม
กลม เต็ม และสมบูรณ์ในแบบฉบับของตัวเองอยู่ตลอดเวลา
: )

ปล. ชอบเส้นที่โยงไปผูกพระจันทร์ นะครับ ช่างคิดดี :)
แต่ว่าดอกไม้ทำไมมันคอตกทุกรูปเลย ;p

  

คืนวันพระจันทร์เต็มดวง
แม้มีน้อยวันที่ได้เห็น
แต่ทุกครั้ง มันจะทำให้เรา
สบายใจที่จะมองเสมอ