Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 31 หน้า 2 เธอรับทราบเบาๆ น้ำฝนพยายามมองสีหน้า ของหมอเมข แต่ก็ไม่มีอะไรที่ดูตื่นเต้น สนใจ นับว่าแปลกมาก ปกติ ผู้หญิงด้วยกัน ถ้ารู้ว่ามีคนมาแอบชอบ จะต้องมีความตื่นเต้นอยากรู้ ว่าเขาสนใจตัวเองยังไง มากน้อยแค่ไหน แต่นี่ เงียบ เรียบ เชียบ........... แต่ถ้าเป็นเธอก็คงไม่ต่างกัน ก็หมอเอก แทบจะกินหัวกันทุกวัน ราวกับเพื่อนรักเพื่อนแค้น อยู่ๆ มาบอกว่าชอบ มันเหมือนฝนจะตกฟ้าจะร้อง 7 วัน 7 คืน จนเกิดแผ่นดินใหม่ แต่ถึงยังไง ผู้หญิงทุกคน มันก็ต้องมีตื่นเต้นกันบ้างล่ะ น้ำฝน “หมอเมข ไม่แปลกใจ หรือ ตกใจ หรือ ตื่นเต้น เลยเหรอคะ?” สาวน้อยถามอย่างข้องใจ เมขลา มองหน้าอยากรู้อยากเห็นของเด็ก เธอจะบอกน้ำฝนยังไงที่ไม่ทำให้เด็กน้อยต้องไปต่อกับเรื่องนี้อีก เมขลา “จริงๆ แล้ว ตอนที่น้ำฝนยังไม่มาทำงานที่นี่ หมอเอก เขาเคยจีบพหมอนะ แต่ว่าตอนนั้น หมอพึ่งอกหักมา หมอเลยไม่สนใจผู้ชาย แล้วพอดีกับ ผอ ก็ดีกับหมอจนออกนอกหน้า จนใครๆ ก็คิดว่า ผอ จะเป็นสมภารกินไก่วัด แล้วหมอก็เป็นน้องรัก ผอ จนออกนอกหน้า จากที่เขาแอบชอบ เขาเลยหมั่นไส้หมอแทน เพราะ ผอ เข้าข้างหมอจนเกินไป มันมีงานที่จะไปออกหน่วยข้างนอก งานกาชาดน่ะ ผอ ก็จัดของเราไปด้วย เขาก็เอาพี่ไป หมอทุกคนก็มองว่า ปกติ โรงพยาบาลไหนๆ แผนไทย เป็นแค่หมอนวดธรรมดา ไม่มีใครเขามารักษาหรอก แต่ผลปรากฎว่าการไปออกหน่วยรอบนั้น หมอแผนไทยได้คนไข้มากกว่าเพื่อน แถมตามมารักษาที่โรงพยาบาลด้วย ผอ ก็ยิ่งประโคมข่าว โฆษณา สรรพคุณหมอไว้เยอะ ทีนี้หมอก็ว้าวุ่นเลย จะให้มาตรฐานตัวเองตกต่ำไม่ได้” น้ำฝนฟังอย่างตั้งใจ เมขลา “เรื่องรักๆ ใครๆ กับเพื่อนร่วมงาน ถือว่าเป็นข้อห้ามของหมอ มันมีความวุ่นวายตามมาเยอะมากมาย มันเลยเป็นศีลข้อที่ 6 ของหมอไปแล้ว ให้มีปัญหาแค่เรื่องงานพอ อย่าสร้างปัญหาอื่นอีก ไม่งั้นการทำงานของเราจะไม่สงบสุข น้ำฝนเคยได้ยินประโยคที่ว่า อย่าปวดหัวกับเพื่อนร่วมงาน ให้เพื่อนร่วมงานปวดหัวกับเราแทนไหมล่ะ?” เธอบอกเด็กน้อย แต่มาคิดดูอีกที ถ้ากับเจ้านายไม่นับ ทำเอาน้ำฝนอ้าปากหวอ น้ำฝน “แล้วหมอไม่อยากมีแฟนเหรอคะ?” เด็กน้อยก็ยังมีความสงสัยไม่เลิก เมขลา “ตอนที่หมออายุเท่าหนู หมอก็เคยมีนะ พอเราเลิกกันไป หมอก็หมดดวงความรักไปเลย ช่างน่ากลัว จนหมอไปบนไว้ว่าถ้าปีนี้ไม่ได้แต่งงานจะขออยู่โสดไปตลอดชีวิต จะตั้งใจอุทิศตนเพื่องานตลอดไป ช่วยเหลือคนที่เขาลำบากเจ็บไข้ได้ป่วยตลอดไป ถ้ามีคนที่เขาชอบพี่จริงๆ อยากแต่งงานกับพี่จริงๆ เขาก็คงจะมาปีนี้แน่” เธอพูด ทำหน้าตาลอยๆ เพราะใจเธอแอบแว๊บคิดถึงพระเอกที่ไม่อยู่ที่นี่ จนน้ำฝนที่ตั้งใจฟังอยู่ ยิ่งอยากรู้ น้ำฝน “แล้วหมอไม่คิดว่าจะเป็นหมอเอกเหรอคะ?” เมขลา “หมอเอกก็แค่สนุกกับการกัดแซะพี่ เพราะไม่มีใครต่อล้อต่อเถียงเขามากกว่านะ ถ้าถามว่าเคมีเข้ากันไหม ไม่น่ามี เขาเป็นน้ำมันมะพร้าว พี่เป็นน้ำมันงา สีต่างกัน สรรพคุณต่างกันเขาต้องถามใจตัวเองจริงๆ ว่าชอบพี่จริงไหม หรือแค่เหงา ไม่มีเพื่อน” เมขลา “แล้วนี่เราไปได้สินบนอะไรมาเหรอ? ถึงได้พยายามพูดเรื่องนี้จัง” เมขลาเปลี่ยนเสียงดุแทน น้ำฝนเลยต้องเปลี่ยนเรื่อง น้ำฝน “แหม หนูก็แค่ลุ้นๆ ค่ะ” เมขลา “ลุ้นหรืออยากเม้าส์กันจ๊ะ” เธอถามอย่างรู้ทัน เมขลา “เดี๋ยวเรารมจนพอใจแล้ว ก็เก็บของให้หมอด้วยนะ สักพักน่าจะมีคนไข้มา เดี๋ยวหมอตรวจเอกสารคนไข้ก่อน แล้วเช็คของทำยาอาทิตย์หน้า” น้ำฝน “ค่ะ” เมขลากลับมานั่งหน้าคอมฯ ดูไฟด์คนไข้เสร็จแล้วเช็คอุปกรณ์ทำยา พอมองโต๊ะหน้าที่ว่างเปล่า ก็รู้สึกใจหาย เคยเห็นแผ่นหลังร่างสูงของใครคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น บางทีเขาก็หันมาคุยด้วย หน้าเข้มๆ รอยยิ้มหล่อๆ กระชากใจ ทำใจหวิวๆ เธอพยายามสลัดความคิดออกไป เริ่มคิดว่าตัวเองจะไปคิดถึงกฤษได้ยังไง พอคิดขึ้นได้ว่า กฤษบอกเธอให้ลิสต์รายการวัตถุดิบสำหรับทำอาหารพรุ่งนี้เธอเลยพิมพ์ไลน์ไปบอกเขา เหมือนอีกคนที่กำลังรอหาเรื่องคุยด้วย ส่งสติ๊กเกอร์รูปยิ้มมาให้ เย็นนั้นหลังจากเลิกงานแล้วเมขลารีบเก็บของกำลังล็อคประตูเรือน แขกที่ไม่คิดจะรับเชิญก็โผล่มา หมอเอก “คุณจะรีบไปไหน?” เมขลา “ฉันเลิกงานแล้วก็กลับบ้านสิคุณ” เธอตอบเขาหน้า งงๆ หมอเอก “แต่ผมมารักษานะ” เขารีบบอก เวลานี้น่าจะดีสำหรับเขาที่สุด น้ำฝนก็กลับไปแล้ว กฤษก็ไม่อยู่ได้โอกาสอยู่ลำพังกับเมขลาบ้าง เดิมทีเมื่อก่อนเขามาหาเรื่องเธอ เคยอยู่ลำพังด้วยกันอาจจะบ่อยแต่ดูเหมือนเมขลาก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร เขายังไม่ได้เริ่มพูดความรู้สึกเท่าตอนนี้ ตอนนี้เขาไม่อยากอยู่คนเดียวแล้ว เขาอยากมีแฟน อยากตกลงกับเมขลาให้รู้แล้วรู้รอด แล้วทำไมปกติเมขลาผู้หญิงแสนงกจะอยากกลับบ้านไว เมขลามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า เมขลา “คุณเป็นอะไร? ก็ปกติทุกอย่างนิ” หมอเอก “คุณไม่ใช่เครื่อง X-ray นะ แค่มองก็จะรู้ว่าผมเป็นอะไร?” เมขลามองอย่างระแวง เธอไม่อยากจะอยู่รับเงินมืดยามนี้แต่ทำยังไงที่จะหนีหมอเอกไปได้ พลันเห็น ผอ หลังไวๆ เมขลา “คุณๆ ผอ เรียกฉันแล้ว ไปก่อนนะ” พูดได้แค่นั้นก็รีบจ้ำอ้าวเดินจากไป ปล่อยหมอเอกเคว้งอยู่คนเดียว หมอเอก “อะไร!! พลาดไปได้ วันนี้อุตส่าห์มาดักรอแล้วเชียว” เขาบ่นอย่างหัวเสีย เมขลามาทัน ผอ ที่ โรงรถ เมขลา “ผอ วันนี้ทำไมรีบกลับคะ” ผอ เดช “ก็วันนี้วันเสาร์ แม่ไอ้ตัวเล็กชวนไปหาอะไรกินในเมือง” เมขลา “แหม ก็ดีนะคะ มีเวลาให้ลูกให้เมียบ้าง” เธอแอบแซะ ผอ เบาๆ บ้าง เขาหันมามองเธอแว๊บนึง ผอ เดช “แล้วนี่คุณกฤษ จะกลับมาวันไหน?” เมขลา “น่าจะวันอังคาร” ผอ เดช “ก็หาเวลาให้สามีมั่งนะ อย่ามัวแต่หาเงินมืด หนุ่มๆ เขาคึกคัก” เขาเลยต่อว่าเธอบ้าง เมขลาเม้มปาก เปิดประตูรถ เมขลา “ก็มันแน่อยู่แล้วล่ะค่ะ ไหนเลยจะเหมือนคนแก่ล่ะคะ ไม่กี่ยกก็หมดแรง หนูไปล่ะนะคะ” ผอ เดช กำลังอ้าปากจะตอบโต้ก็ไม่ทัน ก่อนจะขำคนเดียวเบาๆ แล้วขับรถออกไปตาม เมขลากลับมาทำงานบ้าน ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้านเสร็จ ก็พอกหน้าด้วยแผ่นมาร์ค ก่อนจะอาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า กฤษไลน์มาหาเธอหลายครั้งเขาก็สงสัยกลัวว่าเธอจะไปดินเนอร์กับหมอเอกเหมือนเมื่อวาน ไม่ยอมตอบกลับเลย เปลี่ยนเป็นโทรแทน เมขลาพึ่งออกจากห้องน้ำก็ตกใจ เห็นรูปหน้ากฤษหราเต็มจอก็เลยกดรับ กฤษมองเห็นภรรยาที่ผ้าขนหนูกระโจมอกและมีผ้าโพกหัวเหมือนพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ เมขลา “เธอทำไมโทรมาไวจัง?” เธอถามอย่างสงสัย กฤษมองหน้าตื่นๆ ของเธอแล้วก็อมยิ้ม เบาใจหน่อยว่าเธออยู่ที่บ้าน กฤษ “ก็ผมไลน์หาตั้งหลายครั้งไม่เห็นตอบก็เป็นห่วง” เมขลา มองหน้าเขาไม่อยากจะเชื่อที่จะมีโมเม้นนี้ กฤษ “เผื่อพี่เป็นอะไร ล้มในห้องน้ำหรือเปล่า?”
มาเร็วทันใจค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 28 สิงหาคม 2567 เวลา:5:07:10 น. |
BlogGang Popular Award#20
 unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
